NC

คำเตือนเนื้อหา

เนื้อหาของเรื่องนี้อาจมีฉากหรือคำบรรยายที่ไม่เหมาะสม

  • มีการบรรยายฉากกิจกรรมทางเพศ

เยาวชนที่มีอายุต่ำกว่า 18 ปี ควรใช้วิจารณญานในการอ่าน

กดยอมรับเพื่อเข้าสู่เนื้อหา หรือ อ่านเงื่อนไขเพิ่มเติม
ปิด
ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    หัวใจในวันวาน(มีebook)

    ลำดับตอนที่ #2 : ถูกที่ผิดเวลา(2)

    • อัปเดตล่าสุด 21 มี.ค. 66


    แรงสะกิดจากทางด้านหลังทำให้ฉันหลุดออกจากความทรงจำช่วงมัธยมที่มีเพลงฮิตของนักร้องหญิงค่ายดังในช่วงนั้นเป็นซาวนด์ประกอบ

    ฉันยกมือไหว้คนที่ฉันรู้ดีว่าอายุน้อยกว่าถึงสองปี พอเงยหน้าขึ้นมาสบตากัน แววตาที่วูบไหวเพียงเสี้ยววินาทีของผู้ชายตรงหน้าทำให้ฉันรู้สึกว่าเขาก็จำฉันได้เหมือนกัน

    แต่ฉันคงคิดมากไปเอง เพราะเขามองมาที่ฉันแค่แวบเดียวแล้วก็เบนสายตาไปยังพี่ภา ราวกับฉันเป็นคนแปลกหน้าที่เพิ่งรู้จักกัน

    “สวัสดีครับคุณภา ไม่เจอกันหลายปี สบายดีนะครับ”

    “สบายดีค่ะคุณเหนือ” พี่ภายิ้มกว้าง ดีใจที่ท่านรองประธานยังจำเธอได้

    “พ่อยืนหัวโด่อยู่ตรงนี้ แกไม่คิดจะทักทายพ่อบังเกิดเกล้าของแกหน่อยเหรอ” ท่านประธานทำหน้ามุ่ย

    “คุณเหนือกับท่านประธานไม่ค่อยถูกกันเท่าไหร่ อาจต้องคอยห้ามมวย” ไม่ผิดจากที่พี่ภาพูดไว้สักนิด

    “ผมเจอพ่อออกบ่อย รู้อยู่แล้วว่าพ่อเป็นทั้งเบาหวานทั้งความดัน คงไม่ค่อยสบายดีเท่าไหร่หรอก” ปากอย่างกับกรรไกร ปากแบบนี้ใช่คนเดียวกับน้องเหนือในความทรงจำของฉันจริงๆ หรือเปล่า

    “ไอ้ ไอ้ลูกคนนี้ แกจะแช่งฉันหรือไง หา!” ต้องห้ามศึกก่อนแล้วแบบนี้

    “ท่านประธานจะดื่มกาแฟไม่ใช่หรือคะ เดี๋ยวมีนไปชงให้นะคะ” สายตาคมที่จ้องท่านประธานอยู่ตวัดมามองฉัน

    “แล้วนี่ใครครับคุณภา” ความรู้สึกที่คิดว่าเขาจำฉันได้ดับวูบลงทันที

    “เลขาของคุณเหนือไงคะ ชื่อมีนา หรือจะเรียกสั้นๆ ว่ามีนก็ได้ค่ะ” พี่ภาแนะนำฉันให้เขารู้จัก เขาหันมามองเพียงเสี้ยววินาที

    “ผมบอกพ่อแล้วไงครับว่าขอเลขาสวยๆ ที่มองแล้วเจริญหูเจริญตาหน่อย จะได้มีกำลังใจในการทำงาน”

    คำพูดแทงใจดำทำเอาฉันต้องหายใจเข้าลึกแล้วฝืนยิ้มออกไปเมื่อท่านประธานมองมา

    “หนูมีนไม่สวยตรงไหน ผิวพรรณก็ดี หน้าไม่แต่งมากก็ยังดูน่ารัก ไม่เหมือนผู้หญิงที่แกควง ล้างหน้าออกจะจำหน้ากันได้หรือเปล่าก็ไม่รู้” 

    ถ้าไม่ใช่เจ้านายที่อายุคราวพ่อ ฉันก็อยากหอมกระหม่อมท่านประธานสักฟอด ยกนี้ท่านประธานชนะค่ะ

    ฉันยิ้มตอบท่านประธานที่ส่งยิ้มมาให้ แต่ก็ต้องหุบยิ้มทันทีเมื่อคุณเหนือมองมา

    “คุณภาอย่าลืมกาแฟของผมล่ะ” พูดจบท่านประธานก็เดินเข้าห้องไปทันที

    “ผมก็ขอกาแฟด้วย กาแฟดำ น้ำตาลช้อนเดียว”

    “ค่ะ ท่านรอง”

    “เรียกผมว่าเหนือเถอะ ฟังแล้วขัดหู”

    “ค่ะ คุณเหนือ” ฉันมองตามแผ่นหลังกว้างที่เดินเข้าห้องไปจนประตูปิดลง

    ความรู้สึกหลากหลายประเดประดังเข้ามา ทั้งตกใจ ผิดหวัง…และอาจจะคิดถึงวันเก่าๆ ร่วมด้วย

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    ดูอีบุ๊ก

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×