คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Ep-2 คนดูเเลที่น่ารัก (รีไรท์เเล้ว)
ยามนี้ ภายในชั้นเรียนเเสนกว้างขวาง ทว่ากลับเป็นเสียงเงียบตามๆกัน ไม่มีคนตนใดในชุดเครื่องเเบบนักเรียนประมาณยี่สิบกว่าชีวิตที่นั่งอยู่เริ่มปริปากพูดสักคำพยางค์ เว้นเเต่เสียงบรรยายหน้าชั้นจากชายวัยกลางคนในฐานะครูเท่านั้น ราวกับว่าบัดนี้นักเรียนตั้งใจเรียนกันอย่างดีเเต่ไม่ใช่กับเขา…
“เท็นโดคุง!จะหลับไม่ได้นะ!”
เสียงโพล่งกล่าวทันที เมื่อตวัดตาดุมองร่างสูงที่กำลังนั่งฟุบหน้าคม ๆ ลงบนโต๊ะเรียนด้วยความไม่สนใจอะไรนัก กระนั้นร่างสูงนามเท็นโดเริ่มเเหงนหน้าเพียงครึ่งเสี้ยว ออกมาอย่างเบื่อหน่ายก่อนถอนหายใจออกมาเฮือกยาว
“เบื่อเเล้วครับ~…"
ใบหน้าคมที่ฟุบลงบนโต๊ะ เพียงครึ่งเสี้ยวของโครงหน้าอยู่นั้น เป็นช่วงเวลามองไปทางมิอุนะที่อยู่ข้างๆพอดิบพอดี เธอเลยหันไปมองร่างสูงข้าง ๆ ของตนกลับ เเล้วพูดกระซิบในใจตัวเองอีกครา
เเปลกคนดีนะ…หมอนี่…
ยิ่งคิดยิ่งทำให้เธอยิ้มเจื่อน ๆ อย่างไม่เข้าใจในการกระทำของคนที่ชื่อเท็นโดเท่าไหร่นัก บางทีก็ร่าเริง บางทีก็เบื่อหน่าย บางทีก็เปลี่ยนไปอีกเเบบ…ตกลงจะเป็นคนเเบบไหนกันเเน่…
“ถ้านายยังเป็นเเบบนี้อีกฉันจะเรียกนายไปห้องพักครูนะ!”
ซึ่งเจ้าตัวเท็นโดยังคงเฉยชากับคำพูด ดูไม่ไหวใดๆทั้งสิ้น จนคนในฐานะครูที่ยืนตักเตือนยังต้องจำใจระบายลมหายใจออกมาอย่างเบื่อหน่าย คิดว่าต้องบอกกับตัวเองว่าโอเค ๆ ฉันยอมเเพ้มันเยี่ยงนั้น จนต่อมาก็ปรายตามองไปทางนักเรียนหญิงในชุดเครื่องเเบบนักเรียนอย่างมิอุนะเเละกล่าวสำทับต่อ
“มิอุนะซังนั่งอยู่ข้างๆเท็นโดคุงเขา ช่วยดูเเลเขาด้วยเเล้วกันนะ”
หนู…กับหมอนี่น่ะหรอ!
นิ้วเรียวยาวหญิงสาวยกขึ้นชี้ตนสลับไปมากับร่างสูงตรงข้าง ๆ พร้อมดวงหน้าบางชักสีหน้าถามครูที่อยู่เบื้องหน้าเพียงไม่ไกลโขนัก จนการตอบของคุณอาจารย์จะพยักหน้ารับว่าใช่ มิมีใครชื่อมิอุนะอีกคนในห้องนี้หรอกนะ
พัก ๆ มิอุนะเริ่มปรายตามองเท็นโด หนุ่มข้างๆในขณะนั้น ดวงเนตรสีนํ้าตาลเเดงดูซุกซน เเละรอยยิ้มเป็นมิตรของร่างสูงตวัดมองเธอกลับถึงเเม้จะฟุบกับโต๊ะเเค่เพียงเสี้ยวหน้าก็ตาม
“จะดูเเลฉันได้จริงๆหรอ~"
หมอนี่ดูเป็นคนกวนโอ๊ยชะมัด…
กายเบื้องข้างที่ลองเชิงพูดเสียงรื่นเริงกับเธอ ภายในเสี้ยวใจของมิอุนะรู้สึกตงิดอยู่บ้างกับอากัปกิริยาของเจ้าตัวนามเท็นโด ซาโทริ
การที่เธอต้องมาดูเเลคนอย่างเท็นโด ตัวมิดเดิ้ลบล็อกเกอร์ของทีมวอลเลย์บอลเเบบนี้ เธอก็ไม่ได้จะปฏิเสธเเบบคนเยี่ยงใจเเคบมากเท่าไหร่หรอก ไหนๆก็ถูกส่งหน้าที่มาโดยกะทันหันยังไงก็บอกปฏิเสธปัดๆใส่อาจารย์ไม่ได้อยู่ดี
เวลาเที่ยงตรง ยามพักเที่ยงของโรงเรียนมัธยมปลาย เสียงไร้วี่เเววมองรอบๆห้องสีขาวนวล ก็มีเเต่ชั้นหนังสือสูงอยู่เหนือกายยิ่งกว่ากระไร ใช่เเล้ว มันคือห้องสมุดที่เปิดไว้ตลอดทุกวันในโรงเรียนวิทยาลัยชิราโทริซาวะ ซึ่งขณะนี้ร่างหญิงสาวตวัดตากลมโตมองชั้นหนังสือสูงเหนือหัวที่ทอดยาว เป็นเเถวอยู่ชั่วครู่ใหญ่ จนได้ยินเสียงฝีเท้าของใครบางคนที่ย่างยาวเข้ามาอยู่เบื้องหลัง จนเธอหยุดร่างผงะก่อนหันไปมองเจ้าของเสียงฝีเท้าคู่นั้น มองตั้งเเต่เท้าขึ้นจรดศรีษะเเละเริ่มเงยใบหน้าบางขึ้นมองอย่างฉงน
ทว่าใบหน้าคมสง่าหลับตาสองดวงประดับรอยยิ้มพริ้มอยู่ในระยะประชิด นั่นคือเท็นโดในชุดเครื่องเเบบ ค้อมหลังลงเล็กน้อยให้เท่ากับตัวของมิอุนะ จนดวงหน้าบอบบางของร่างเล็กที่ปักหลักเหม่อลอยมองดวงหน้าคมที่อยู่ระยะใกล้ เธอเริ่มสะดุ้งตื่นตัวไปทั้งกายเเละใจ พลางก้าวเท้าถดถอยไปหนึ่งก้าวด้วยความงุนงงเบาๆ
“ต!ตกใจหมดเลย นายมาทำอะไรเนี่ย"
“หืม?คนดูเเลฉันคือเธอไม่ใช่เรอะ?”
รอยยิ้มมีเลศนัยอยู่บนหน้าเรียวคมทันทีก่อนยืนกายสูงสง่าเต็มตัว ทางมิอุนะกลับปรายตาหนีมองไปทิศอื่นก่อนพูดเเฝงเเววถอดถอนหายใจ
“หน้าที่ของฉันคือการดูเเลนายเรื่องเรียนต่างหาก…"
“เเล้วก็?”เท็นโดเอียงคอมองเเล้วลอบยิ้มทันใดเมื่อเขาอยากรู้ต่อ
“มีเเค่นั้น…”
มิอุนะตอบเสียงเรียบเเล้วเงยหน้ามองร่างสูงกลับอย่างนิ่งๆ เธอไม่ค่อยได้คิดอะไรนักกับการกระทำของเขาในตอนนี้เเม้ว่าเขาจะถามทำไม เเต่ขณะต่อมาทางเท็นโดเอ่ยบทสนทนาต่อโดยคำเชิงชมให้เธออีกครั้งด้วยรอยยิ้มกริ่ม
“มิอุจังนี่น่ารักทั้งภายนอกเเละภายในจริงๆเลยนะ~”
“เอ๊ะ?”
ยังไม่ทันที่จะตั้งตัวกับคำพูดของเท็นโด พวงเเก้มขาวเนียนเริ่มอมชมพูเขินอายอีกครั้งก่อนหลับหูหลับตาลงเเล้วไหวไหล่เบาๆ พร้อมหมุนร่างหันหลังให้กับร่างสูงเพื่อสนใจชั้นหนังสือต่อเพื่อตั้งจิตอย่างครํ่าเคร่ง
“อ..อืม..จะชมอะไรฉันก็มีขอบเขตหน่อยเถอะ”
ความเคอะเขินอยู่ในร่างบางๆของเธออยู่พักหนึ่ง นัยต์ตาสีนํ้าตาลเเดงคู่คมสง่าของร่างสูง มองเเผ่นหลังบางของหญิงสาวด้วยเเววตาราวกับอบอุ่นเต็มตื้นในหัวใจ รอยยิ้มยิ่งเผยขึ้นอย่างรับรู้ว่าเธอไม่ใช่คนกลัวเขาเหมือนอย่างคนอื่นๆ เเล้วกลับยิ่งคิดว่าเธอน่าเอ็นดูเมื่อเห็นตัวตนเธอเเบบนี้
กินง่ายหรือจะมีอะไรมากกว่ากินง่ายไหมนะ?
...........................................................................................................................................................................................
เย้...เสร็จตอนที่สองเเล้ว....=-=รีไรท์นี่มันชอบอู้งานจริงๆ---//โดนตบ
ขอบคุณที่อ่านจนจบตอนที่สองนี้นะคะ
ถ้าอ่านเเล้วชอบอย่าลืมเม้นกับกำลังใจนะคะ!มีอะไรขัดบอกไรท์ได้นะคะ!
ความคิดเห็น