คลังใบสมัคร

ลำดับตอนที่ #2 : Faker Biokinesis

Application Form

[ Biokinesis]

" ชั้นคือ...จิตกร.... "

ชื่อ:เฟคเกอร์ [Faker]  นามสกุล: ไบโอคิเนซิส[ Biokinesis]

ชื่อเล่น:  เฟค , เฟคเกอร์

อายุ:28 ปี

ส่วนสูง: 183

เพศ: ชาย

ลักษณะหน้าตา:ผมสีน้ำตาลอ่อนยาวจนถึงบ่า ตาสีเหลืองเข้ม ผิวหนังหยาบกร้านกระด้างและแตกออกจนดูน่าเกลียด รูปร่างสมสวน 

อาชีพ: นักล่าค่าหัวอิสระ

การแต่งกายที่เป็นเอกลักษณ์: การใส่หน้ากาก เสื้อสีเทาที่คลุมด้วยผ้าคลุมสีเทา

อุปนิสัย: เป็นคนที่ไม่สามารถเชื่อถืออะไรได้เลย และมีนิสัยไม่แน่ไม่นอน เขารักเงินมากและพร้อมจะทำงานให้กับทุกคนที่ให้เงินกับเขา แต่ถ้าหากใครให้เงินมากกว่าเขาก็พร้อมจะย้ายข้างโดยไม่สนอะไรทั้งสิ้น เจ้าเล่ห์และฉลาดมาก ชอบเล่นสกปรกเป็นชีวิตจิตใจ ทำทุกได้ทุกอย่างเพื่อให้งานสำเร็จ และ ชอบเห็นผู้คนเจ็บมากเป็นพิเศษ ชอบฟังเสียงกรีดร้อง และ สีหน้าโกรธ แค้น ทุกข์ใจของผู้อื่น เพราะเขาเห็นว่ามันเป็นศิลปะ เขายังชอบตามติดสังเกตเหยื่อและเป้าหมายเพื่อสำรวจนิสัยใจคอจนทะลุปรุโปร่งอีกด้วยเช่นกัน

พลังวิเศษ: Echokinesis สามารถเลียนแบบการเคลื่อนไหวของผู้อื่นได้ไม่ผิดเพี้ยนจากการมองเห็น แม้แต่การเคลื่อนไหวที่เกินความสามารถของตนเอง

ความสามารถพิเศษ:การลอกเลียนแบบความสามารถของคนอื่นได้เพียงแค่การมองครั้งเดียว ความเข้าในศาสตร์เคมีและวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีเป็นอย่างดี เขายังตาดีมากเพียงแค่มองแค่ครั้งเดียวทุกรายละเอียดก็ถูกเก็บส่งตรงไปยังสมองแล้ว เขายัง

ท่าไม้ตาย:Perfect copy ลอกเลียนแบบแทบจะทุกสิ่งทุกอย่างของเป้าหมาย หน้าตา นิสัย เอกลักษณ์ความชอบ ทักษะและความสามารถทั้งหมดเขาจะสามารถใช้มันได้ต่อเมื่อได้เอามือไปสัมผัสกับใบหน้าของเหยื่อหรือได้ชิ้นส่วน DNA ของเป้าหมายมา

อาวุธประจำตัว: ปืนเรลกัน , ดาบแสงที่ผลิตโดยตระกูลอิเล็กโทรคิเนซิส ขนาดเล็ก 

งานอดิเรก: การทรมานเป้าหมาย , นั่งนับเงิน , ชื่นชมภาพจิตกรรมต่าง ๆ 

จุดอ่อน: เขาค่อนข้างโรคจิตมากเกินไปและใช้เวลากับการจัดการเหยื่อแค่คนเดียวมากเกินไปจนงานเสียบ่อย ๆ  , เขาป่วยเป็นโรคที่จะคร่าชีวิตเขาในอีกไม่ช้า

ชอบ: ศิลปะกรรมต่าง ๆ , สีหน้าทุกข์ใจและความโกรธของผู้อื่น , เงิน

ไม่ชอบ: พวกรู้มาก , นายจ้างที่คิดไม่ซื่อ

ประวัติ:เรียนรู้ทักษะการปลอมแปลงต่าง ๆ มาจาก โป๊กเกอร์เฟส ตั้งแต่เด็ก เขาได้รับการสั่งสอนเพราะถูกเห็นพรสวรรค์ในการลอกเลียนแบบอันยอดเยี่ยม เขาเรียนรู้ที่จะเป็นคนอื่นตั้งแต่เด็ก และ มักจะแสดงและตีบทเป็นผู้คนมากมายไม่ว่าจะ ชาย หญิง ไม่ว่าจะช่วงอายุรุ่นอะไรก็ตาม เขาสามารถตีบทได้แตกเเละสามารถทำตัวราวกับกลายเป็นคนนั้นจริง ๆ ชนิดไม่มีใครจับได้หรือถ้าไม่รู้มาก่อนก็แทบไม่อยากเชื่อเลยว่า เป็นคนละคนกัน เรียกว่าเขาเกิดมาเพื่อเป็นนักลอกเลียนแบบเลยก็ว่าได้ ทว่าวันหนึ่งเขากลับป่วยเป็นโรคที่รักษาไม่ได้ และจะคร่าชีวิตเขาในสักวัน และมันจำเป็นต้องใช้เงินจำนวนมาก เขาจึงตัดสินใจทำงานเป็นนักล่าค่าหัวรับสั่งใบสั่งเก็บจากพวกคนรวย เพื่อเอาเงินมารักษาตัวเอง ตั้งแต่ช่วงอายุ 16 ช่วงนั้นเองที่เขาได้เริ่มศึกษาเกี่ยวกับศิลปะศาสตร์ จากเพื่อนร่วมรุ่นและก็ได้ความโรคจิตมาจากนาง เฟคเกอร์รู้สึกว่าตัวเขานั้นชอบศิลปะเป็นอย่างยิ่งและรู้สึกว่าทุกครั้งที่ได้ทำกิจกรรมหรือได้ชื่นชมมันจะช่วยบรรเทาอาการป่วยของเขาทำให้ นับตั้งแต่นั้น เขาจึงมักจะสังหารเหยื่อด้วยวิธีต่าง ๆ นานา ที่เขาคิดว่ามันคือศิลปะ อย่างครั้งหนึ่งเขาเคยได้รับงานให้ฆ่า ชายคนหนึ่ง ที่มีภรรยาและลูกสาว เฟคเกอร์จ้างพวกอันธพาลให้ไป ข่มขืนลูกสาว ภรรยา โดยจับเป้าหมายให้ดูพวกนักเลงข่มขืนภรรยาและลูกของเป้าหมายจนเสียสติ ระหว่างนั้นเขาก็ค่อยบรรจงตัดอวัยวะและสร้างบาดแผลตรงส่วนต่าง ๆ ของร่างกาย ก่อนที่เหยื่อจะช็อคตายไป แล้วเขาก็ฆ่าทุกคนไม่เว้นพวกนักเลงที่ตัวเองจ้างมาด้วยเช่นกัน เหตุการณ์ครั้งนั้นยิ่งทำให้เฟคเกอร์รู้สึกมีความสุขและรู้สึกว่าสิ่งที่เขาทำไปผลงานศิลปะ และจากนั้นเขาก็มักจะเรียกตัวเองว่าเป็นจิตกรมาโดยตลอด

เพิ่มเติม: เขาเคยเจอรุ่นน้องคนหนึ่งและก็ได้เรียนวิถีการใช้ดาบมาจากรุ่นน้องคนนั้นตอนยังเรียนอยู่ในแคมป์ ,บ่อยครั้งเขาก็จะอัดวิดีโอตอนที่ตัวเองกำลังทำงานศิลปะไปให้เพื่อนที่จุดความชอบงานศิลป์ดู