(AU Fic HP Blessing) Daredevil's Strange Love (Bellatrix x OC)

ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 2

            เช้าวันใหม่ที่อากาศดูแสนใสและกำลังน่านอน พร้อมกับที่ดวงอาทิตย์กำลังส่องแสงจากหน้าต่างเพื่อที่จะปลุกเด็กชายที่กำลังนอนหลับอยู่ตอนนี้ให้ลุกขึ้นมาจากเตียงนอนของเด็กชาย

            เด็กชายได้ลืมตาตื่นขึ้นมาภายในห้องนั่นไร้เสียงมีแต่เสียงแอร์ที่ดังออกมาในความเงียบที่ไร้พูดคน เด็กชายลุกขึ้นจากเตียงทำธุระส่วนตัวจนเสร็จก็เดินออกจากห้องนอนไป

            เด็กชายเดินออกมาถึงห้องครัวเพื่อที่จะทำอาหารเช้า จากนั้นจึงเดินไปเปิดประตูตู้เย็น และหยิบเอาวัตถุดิบที่จะทำอาหาร แล้วก็เดินออกมาจากตู้เย็นเพื่อที่จะทำอาหารเช้าของตน

            เด็กชายใช้เวลาในการทำอาหารนานพอสมควร เด็กชายจึงนำจานกับข้าวของตนมาวางไว้บนโต๊ะอาหารแล้วเดินกลับไปเอาหนังสือที่ห้องตัวเองที่ได้มาจากเอลีเซียน คาเฟ่ ที่ตัวเองอ่านใกล้จบแล้วมาอ่านต่อ

            เด็กชายเดินกลับมาที่โต๊ะกินข้าวของตนโดยที่อาหารเช้าของเด็กชายนั้นเป็นออมเล็ต ไส้กรอก เบคอน ครัวซอง แยมส้มและนม

            เด็กชายใช้เวลากินข้าวและอ่านหนังสือไปด้วยเป็นเวลานานจนเด็กชายนั้นกินเสร็จเด็กชายก็ปิดหนังสือลงและเดินไปเอาจานบนโต๊ะที่ตัวเองกินเสร็จแล้วไปล้างที่อ่างล้างจานในห้องครัว

            “ไม่คิดเลยนะว่าหนังสือเล่มนี้จะสนุกขนาดนี้”

            เด็กชายกล่าวออกมาพร้อมกับเดินไปที่หน้าต่างเพื่อรับอากาศบริสุทธิ์ในยามเช้าแบบนี้จะได้รับวิตามินหลายอย่างเลยก็ว่าได้ แต่เด็กชายดันไปเห็นนกฮูกตัวหนึ่งกำลังบินมาทางนี้ทำให้เดินชายปิดหน้าต่างทันทีโดยไม่สนว่านกฮูกตัวนั้นจะชนหน้าต่างหรือไม่

            เป็นไปตามคาดนกฮูกที่บินมาทางเดินชายได้ชนเข้ากับหน้าต่างอย่างจัง ในตอนแรกเห็นชายไม่สนใจมันแต่พอหันไปดูแล้วที่นกฮูกมีจดหมายที่อยู่ข้างๆมันทำให้เด็กชายเปิดประตูหน้างต่างออกมาไปตรงระเบียบเพื่อที่จะดูจดหมายข้างๆมัน

            พอเด็กชายหยิบจดหมายมาดูก็พบว่าจดหมายจ่าหน้าถึงชื่อของตัวเองแต่ชื่อจ่าหน้านั้นไม่ใช่ชื่อที่เด็กชายใช้อยู่ตอนนี้แต่เป็นชื่อ น็อคติส เซน เพฟเวอเร็น ไม่ใช่น็อคติส เซน เดมอนที่เจ้าตัวใช้อยู่ปัจจุบัน

            เด็กชายได้แต่งงกับมันนิดหน่อยแต่ก็ไม่สนใจอะไรมากแถมยังพลิกจดหมายไปมาและพบว่าด้านหลังเป็นตราประทับรูปตัว H นั่นจึงทำให้เด็กชายคิดว่ามันมาจากไหน

            “ฮอกวอตส์เหรอ~ ชักสนุกแล้วสิ หึหึหึ”

            เด็กชายกล่าวออกมาพร้อมกับเดินเข้าไปในห้องนอนของตนเพื่อจะไปเอาปากกามาเพื่อที่จะตอบรับการเข้าเรียนที่ฮอกวอตส์หลังจากตอบรับเสร็จก็เอาไปให้นกฮูกที่ตอนนี้เหมือนกำลังรอจดหมายอยู่ ไม่นานนักนกฮูกก็เอาจดหมายตอยรับการเข้าเรียนไป

            เด็กชายได้แต่มองนกฮูกที่ตอนนี้บินไปบนท้องฟ้าที่อิสระและงดงามสักพักเด็กชายก็เดินเข้าไปในห้องแล้วนั่งลงบนโซฟาในห้องนั่งเล่น

            “คงต้องไปซื้อของสินะ  ไม่ได้ไปโลกเวทย์มนตร์นานด้วยสิ”

            เด็กชายกล่าวออกมาพร้อมกับเดินไปหยิบกุญแจห้องออกมาพร้อมกับเดินไปหยิบหนังสือที่โต๊ะอาหาร

            “ซื้อของเสร็จค่อยไปคืนหนังสือละกัน”

            เดินชายเดินออกมาจากคอนโดที่อยู่ในลอนดอน เด็กชายเดินไปตามทางเพื่อที่จะเดินไปจุดหมายของตนนั้นก็คือ ร้านหม้อใหญ่รั่ว ที่เป็นทางเข้าไปตรอกไดแอกอน

            แต่อยู่ๆด้านหน้าของเด็กชายก็มีบุคคลตัวใหญ่ยักษ์สามสี่คนมา นั่นจึงทำให้เด็กชายหันหลังไปก็พบแบบเดียวกับด้านหน้า

            “เจอตัวเธอแล้ว น็อคติส เซน เดมอน”

            เสียงน่ากลัวและเย็นชากล่าวออกมาจากชายตัวสูงที่อยู่ด้านหน้าของเด็กชายนั่นจึงทำให้เด็กชายพยายามที่จะหนีแต่ไม่พ้นเพราะก่อนที่เด็กชายจะวิ่งหนีนั้นได้มีชายตัวใหญ่ยักษ์สามสี่คนที่อยู่ด้านหลังเด็กชายวิ่งเข้ามาล็อกตัวเด็กชายไว้

            “ลืมไปเลยว่าแกนะแรงเยอะ”

            เสียงทุ้มของผู้ชายอีกคนกล่าวออกมาพร้อมกับหยิบอะไรสักอย่างจากกระเป๋ากางเกงของอีกฝ่ายขึ้นมา ด้วยความที่ว่าเด็กชายนั่นเป็นคนมองได้ไกลจึงทำให้เด็กชายเห็นเข็มฉีกยาที่อีกฝ่ายถืออยู่ เด็กชายพยายามดิ้นเพื่อที่จะออกจากตรงนี้แต่เหมือนว่าเด็กชายจะพยายามยังไงก็ไม่มีประโยชน์

            “อย่าพยายามดิ้นไปเลยคุณชาย ไม่สังเกตเลยเหรอว่าทำไมถึงไม่มีแรงแล้วนะ...”

            ผู้ชายมาถึงตรงหน้าเด็กชายพร้อมกับดึงแขนเด็กชายออกมาผู้ชายร่างยักษ์สองคนออกมาพร้อมกับฉีดยาลงไปพร้อมกับกระซิบให้เด็กชายฝังที่ข้างหูก่อนที่เด็กชายจะหลับไป

            “เธอนะโดนยาสลบไงละ สูบไปเยอะด้วย หึหึหึ”

            หลังจากที่เด็กชายสลบไปแล้วนั่นก็มีรถสีดำขับมาบริเวณนั้น จากนั่นก็มีคนลงมาจากรถสีดำเป็นผู้หญิงผมสีดำ ดวงตาสีดำเหมือนกับสีผมเดินเข้ามาหา

            “ทำได้ดีมากเซส”

            หญิงสาวกล่าวออกมาพร้อมกับก้มลงไปหาเด็กชายที่ตอนนี้สลบไปที่พื้น หญิงสาวเกลี่ยผมสีทองออกน้ำตาลอ่อนไปมานอดหน่อยแล้วลุกขึ้นมา

            “พาเซนไปที่นั้นแล้วเดียวฉันตามไป”

            “ครับท่าน”

            หญิงสาวเมื่อได้ยินอย่างนั้นก็ยิ้มออกมาแต่เป็นรอยยิ้มที่แปลกประหลาดออกมาจากนั้นก็เดินกลับไปที่รถที่ตัวของเธอมาแต่ก่อนไปตัวของเธอได้กล่าวออกมา

            “อีกไม่นานเซน เธอจะกลายเป็นตุ๊กตาที่แสนจะน่ารักของฉัน”

            เด็กชายได้ลืมตาตื่นขึ้นมาโดยที่ข้อมือทั้งสองข้างของเด็กชายนั่นถูกล็อกด้วยเหล็กแถวดูหนาพอตัว ข้อเท้าของเด็กชายก็โดนเหมือนอย่างเช่นข้อมือ

            สถานที่ที่เด็กชายอยู่นั่นทั้งเย็นและมืดเหมือนห้องขังดีๆนี่เองและคงไว้ใช้ลงโทษกับเหล่านักโทษก็ว่าได้ มีประตูเหล็กอยู่เด็กชายพยายามมองไปรอบๆเพื่อหาทางออกแต่อยู่ๆเด็กชายก็หยุดมองหาทางออกมาเพราะหูของเด็กชายได้ยินเสียงฝีเท้าที่กำลังเดินเข้ามาใกล้ห้องที่ตัวเองอยู่ที่ละนิดจนเสียงนั้นเดินมาถึงหน้าห้อง

            เสียงเปิดประตูออกมานั้นทำให้เด็กชายที่โดนจับล็อกกับเหล็กถึงกับหน้าซีดหน่อยๆเมื่อเห็นหน้าของอีกฝ่ายชัดกว่าเดิม

            “ไงเซน ไม่เจอกันตั้งนาน คิดถึงพี่คนนี้ไหม”

            หญิงสาวกล่าวออกมาพร้อมกับเดินไปถึงตัวของเด็กชาย เด็กชายพยายดิ้นออกมาจากตรงนั้นทันทีนั่นยิ่งทำให้หญิงสาวตรงหน้าโกธรหน่อยเดินไปเอาคัตเตอร์จากโต๊ะข้างๆที่ตอนแรกเด็กชายมองไม่เห็นมาแทงไหล่เด็กชายจนเลือดออกมา

            เสียงร้องของเด็กชายที่ร้องออกมาดังจากการโดนแทงนั่น ยิ่งทำให้หญิงสาวที่เอาคัตเตอร์มาแทงไหล่เด็กชายยิ้มออกมาแต่เป็นรอยยิ้มที่โรคจิต

            “เสียงร้องของเธอยังสุดยอดไม่หายเลยละ เซน”

            “เธอรู้ไหม หลังจากฉันกลับมาจากอิตาลีแล้วกลับไปที่บ้านแล้วไม่เจอเธอนั้นมันทรมานขนาดไหน!!!!!”

            หญิงสาวตะโกนออกมาอย่างกับคนบ้าพร้อมกับจ้องมองไปยังเด็กชายด้วยความรักที่มีอยู่เต็มไปหมดและพร้อมที่จะมอบมันให้กับเด็กชายตรงหน้า

            “ฉันตามหาเธอตลอดเลยเซน แต่ไม่เป็นไรแล้วละต่อจากนี้....”

            “มาอยู่ด้วยกันนะ”

            หญิงสาวตรงหน้าวางคัตเตอร์ไว้ที่โต๊ะและหยิบยาที่อยู่บนโต๊ะออกมาพร้อมกับแก้วน้ำที่อยู่ข้างๆกับกล่องยาแล้วเดินตรงมาหาเดินชาย

            “ไม่ ผมไม่ต้องการปล่อยผมนะ”

            เสียงของเด็กชายกล่าวออกมาพร้อมกับพยายามดิ้นถึงแม้ว่าตัวของเด็กชายจะมีบาดแผลก็ตามทีหญิงสาวที่เห็นแบบนั้นก็วางแก้วน้ำไว้ที่พื้นแล้วเอามือขึ้นมาต่อยที่ท้องของเด็กชาย นั่นจึงทำให้เด็กชายจุกเป็นอย่างมาก

            “พยายามดิ้นไปก็ไม่มีประโยชน์เหรอเซน”

            หญิงสาวเอามือที่ว่างนั้นจับไปที่คางของเด็กชายอย่างเบาก่อนที่หญิงสาวจะบีบคางของเด็กชายและบรรจงจูบปากเด็กชายอย่างร้อนแรง เด็ฏชายพยายามดิ้นให้หนักกว่าเดิมแต่ก็ไม่รอดเพราะตอนนี้หัวสมองของเด็กชายนั่นโล่งไปหมด

            “หึ หวานจังนะเซน~ แบบนี้สิฉันถึงชอบตุ๊กตาที่แสนจะน่ารักของฉัน”

            หญิงสาวกล่าวออกมาพร้อมกับหยิบแก้วน้ำที่อยู่ที่พื้นขึ้นมาพร้อมกับเอาเม็ดยาที่อยู่อีกฝั่งของมือมายัดใส่ในปากของเด็กชาย เด็กชายพยายามจะไม่กลืนลงไปนั่นจึงทำให้หญิงสาวดื่มน้ำไปจากนั้นก็บรรจงจูบเด็กชายไป เพื่อที่จะให้เม็ดยาที่เด็กชายพยายามไม่กลืนลงไปและก็สำเร็จ หญิงสาวที่เห็นก็ยิ้มออกมาเพื่อดุอาการของเด็กชาย

            ไม่นานนักตัวของเด็กชายหลังจากหยุดดิ้นไปก็เริ่มที่จะขยับหญิงสาวที่เห็นก็เดินเข้ามาหาแล้วใช้มือจับแขนของเด็กชาย เด็กชายที่ตอนนี้ใจเริ่มใจยู่กับตัวเมื่อถูกจับก็เริ่มมีเสียงร้องที่หวานออกมานั่นยิ่งทำให้หญิงสาวดีใจ

            “ตุ๊กตาที่แสนจะน่ารักของฉัน หึหึ”

            “คุ..ณ..เอา.อะไรให้ผมกิน....”

            เด็กชายกล่าวออกมาเพราะตอนนี้ตัวของเด็กชายแทบจะไม่มีแรงเลย ร่างกายของเด็กชายนั้นร้อนไปหมดจนทนไม่ไหว

            “หึหึ ก็จะอะไรละอย่าลืมสิว่าพี่คนนี้เป็นคนของโลกมืดเรื่องหายาปลุกอารมณ์นั้นเป็นเรื่องง่าย”

            หญิงสาวกล่าวออกมาด้วยอารมณ์ที่มีความสุขมากกว่าเก่าเพราะตอนนี้เด็กชายหน้าแดงไปหมดแล้ว หญิงสาวเห็นก็หยิบเอาแส้ออกมาพร้อมกับฟาดไปที่ตัวของเด็กชาย จนตัวของเด็กชายนั่นมีแต่รอยฟาดของแส้แถมยังมีเลือดซึมอีกด้วย

            “ร้องสิ ฮ่าๆๆๆ ร้องออกมาสิ”

            แต่ความอดทนของเด็กชายก็ใช่ว่าจะเยอะเพราะเด็กชายตรงหน้าถึงแม้ว่าจะดูเข้ากลับคนง่ายแต่เจ้าตัวก็เป็นคนสองบุคลิก

            “หึหึ เอาอีกสิ~ ฟาดมาสิ เอลซ่า ดี เดมอน~อย่าทำให้ฉันหมดสนุกละเพราะไม่งั้น...”

            “คุณจะกลายเป็นแบบนี้เอง หึหึ”

            เด็กชายกล่าวออกมานั่นยิ่งทำให้หญิงสาวไม่พอใจเป็นอย่างมาก หญิงสาวเอาแต่ฟาดเอาฟาดเอาไม่หยุดแต่นั่นยิ่งทำให้เด็กชายเริ่มที่จะเบื่อแล้ว เด็กชายจึงดึงเหล็กที่ล็อกข้อมือของตัวเองออกมา นั่นจึงทำให้หญิงสาวตกใจจนล้มลงไปกับพื้น

            จากนั้นเด็กชายก็ใช้มือที่ออกแล้วดึงเหล็กที่ล็อกข้อเท้าออกแล้วเดินไปหาหญิงสาวที่ล้มอยู่ด้วยรอยยิ้มที่แสนจะประหลาดและน่ากลัวในเวลาเดียวกัน ถึงแม้ว่าตอนนี้ตัวของเด็กชายจะเลือดออกก็ตาม

            เด็กจับแขนของหญิงสาวขึ้นมาพร้อมโยนหญิงสาวตรงหน้าไปที่พื้นอย่างแรง เสียงร้องของหญิงสาวที่แสดงออกมานั่นยิ่งทำให้ตัวของเด็กชายนั่นมีความสุข การทรมานคนอื่นและได้ยินเสียงร้องของคนอื่นตอนทรมานนั่นเป็นอะไรที่ไม่น่าเบื่อเลย

            “ร้องออกมาอีกสิ~เสียงแบบนั้นนะ~อยากได้ยินอีก~ร้องออกมาสิ”

            เด็กชายกล่าวออกมาแต่ดูจะหนักกว่าหญิงสาวที่ทำก่อนหน้าเด็กชายเป็นหลายร้อยเท่า เสียงที่แสดงออกมาแสดงถึงความโรคจิตอย่างสูงในตัวของเด็กชาย

            “หย..หยุดนะ..ขอร้อง”

            หญิงสาวกล่าวออกมาแต่เด็กชายหาสนใจเด็กชายเด็กไปหยิบคัตเตอร์และแส้มาโดยในตอนแรกเด็กชายได้เอาคัตเตอร์มาแทงหญิงสาวเป็นรอยยาวมากๆเลือดที่ไหลออกมา เลือดของหญิงสาวที่ติดว่าตรงนิ้วของเด็กชายนั่น เด็กชายได้ยิ้มไปให้หญิงสาวทีนึงแล้วนำนิ้วที่เลือดติดว่ากิน

            “หึหึ หวานจังนะ เลือดของคุณนะ”

            เด็กชายกล่าวออกมาพร้อมกับทิ้งคัตเตอร์ไปจากนั่นเด็กชายก็เอาแส้มาฟาดหญิงสาวอย่างเมามัน หญิงสาวที่ร้องขอให้หยุดอยู่ตลอดแต่เด็กชายหาได้สนใจหญิงสาวตรงหน้า เด็กชายยังคงฟาดเอาฟาดเอาไม่หยุดจนหญิงสาวนอนสลบไป

            “หึ น่าเบื่อ”

            เด็กชายกล่าวออกมาพร้อมกับมองไปที่โต๊ะอีกรอบก่อนจะเห็นหนังสือที่เด็กชายเอาติดตัวมาด้วย จึงทำให้เด็กชายหยิบกระดาษที่เด็กชายซ่อนเอาไว้ในหนังสือและเดินชายเดินไปที่ข้างตัวหญิงสาวเพื่อที่จะหาปากกาที่ดูยังไงหญิงสาวตรงหน้าต้องมีมันอยู่แล้ว เมื่อได้ปากกาแล้วนั่นเด็กชายก็เดินมาเขียนข้อความในกระดาษ

น็อคติส เซน เดมอน

ถึง

ผู้ส่งสาร

            จากนั่นเด็กชายก็หยิบตราประทับรูปตัว E ขึ้นมาประทับด้านล่างกระดาษ พริบตาก็นั่นกระดาษแผ่นนั่นก็เกิดไฟลุก เด็กรอจนกระดาษโดนไฟลุกไปให้หมด

            “สวัสดียามบ่ายนะคุณชาย”

            เด็กชายผู้อยู่ในชุดพ่อบ้านกล่าวออกมาพร้อมกับมองดูรอบๆว่าเกิดอะไรขึ้นแถมตัวของอีกฝ่ายมีแต่รอยแผลและเลือด

            “หึหึ ผู้ส่งสาร  เป็นไงบ้างกับผมงานของฉัน~”

            เด็กชายกล่าวออกมาพร้อมกับผลงานที่ตัวเองเป็นคนสร้างสรรค์ออกมาโดนการทรมานหญิงสาวตรงหน้าเด็กชายอีกคนได้แต่มองเพราะตอนนี้ภายในห้องมีแต่กลิ่นเลือด

            “คุณชาย คุณมีแผลให้ผมรักษาให้ดีไหม”

            เด็กชายพยายามเลี่ยงที่จะตอบออกมาไปแต่เจ้าตัวที่เห็นแบบนั่นก็ไม่ว่าอะไรและก็เดินมาอยู่ตรงหน้าขออีกฝ่าย

            “นี้หนังสือมันสนุกไปเลยละ หึหึหึ ช่วยพาไปหน่อยนะ~”

            เด็กชายกล่าวออกมาพร้อมกับจ้องมองไปยังมือของอีกฝ่าย นั่นจึงทำให้เด็กชายผู้ใส่เสื้อพ่อบ้านมองคนตรงหน้าแปปนึงแล้วยื่นมือออกไปให้เขาที่เห็นแบบนั่นก็ยิ้มออกพร้อมกับยื่นมือไปจับ ร่างของทั่งสองหายไปจากที่ตรงนั่นทันทีเหลือไว้แต่หญิงสาวที่โดยเด็กชายทรมานนอนอยู่กับพื้น

-------------------------------------------------------------

สวัสดีค่ะชินะค่ะ ตอนนี้มีเนื้อเรื่องต่ออยู่นิหน่อยหลังจากที่เอลซ่าทำกับหนูเซนใครสนใจกดเข้าไปอ่านได้ค่ะ 

คลิก

{ Winter Dark Theme }