Make Me Love You คนนี้พี่จอง

ลำดับตอนที่ #2 : Make Me Love You:: intro 70% อัพแล้ว

"ฟ้า...หนูเอาแกงจืดไปให้พี่กันต์หน่อยสิ" คุณฉวียืนจานรองถ้วยแกงก่อนจะถือตะกร้าไปวดคงไม่พ้นพี่วินสุดหล่อหน้าปากซอยบ้านฉันแน่นอน เพราะฉันเห็นพี่แกมายืนเก็กท่ารอเลยจ้า 

'เห้อนี้ฉันต้องเอาแกงจืดไปให้พี่เขาด้วยเหรอ....แต่ไม่อยากเจอแฟนพี่กันต์อ่ะแค่คิดก็ปวดหัวตั้งแต่เท้าล่ามไปถึงหัวเลยจ้า'ฉันก็แค่คิดในใจแหละพอไม่ทำเดี๋ยวก็โดนคุณนายฉวีหรือแม่ฉันเองนั้นแหละว่าเอา ใครจะกล้าจ่ะแค่นี้ก็ไม่มีเงินเดือนแล้วจ้า

ฉันเดินไปกดออดหน้าบ้านก่อนจะเห็นเฮียกันต์เดินออกมาจากบ้าน......เดินมาพร้อมชะนีนางหนึ่งที่เบ้ปากใส่ฉันอีกโอ๊ย ลำไยไปอีกจ้า

"แม่เราทำอะไรมาให้พี่กินอีกล่ะ?" เฮียกันต์มองถ้วยที่ฉันเอาฝาปิดเรียบร้อยแล้วเพื่อกั้นไม่ให้แกงเย็นลงกลัวรสชาติจะจืดชืดและไม่อร่อย

"อ่อ แม่ทำแกงจืดไว้เยอะเลยเอามาแบ่งบ้านเฮียค่ะ" ฉันยืนถ้วยให้เฮียกันต์ก่อนจะหันไปมองแฟนเฮียกันต์และแลบลิ้นใส่

 "ขอบคุณสำหรับแกงจืดน่ะพี่จะกินให้หมดเลย" ฉันยิ้มให้เฮียกันต์ก่อนจะเข้าบ้านและกลับไปเขียนนิยายที่เขียนค้างไว้

ตึ่ง!

    ฉันหันไปมองโทรศัพท์ที่ตอนนี้เสียงข้อความเข้าก่อนจะเปิดแมสเซนเจอร์ที่ตอนนี้พี่วีส่งมาตลอดตั้งแต่ฉันให้ชื่อเฟสไปพอพี่วีกดเพิ่มฉันเป็นเพื่อพอฉันรับเป็นเพื่อน ตั้งแต่นั้นมาพี่วีก็ส่งข้อความมาหาฉันตลอด จนบางครั้งฉันก็ปิดโทรศัพท์หนีพี่วีแต่ดันซวยเพราะพี่วีดันคิดว่าฉันป่วยหรือเปล่าหลังจากนั้นชีวิตฉันก็ไม่สงบสุขอีก น้ำตาจะไหลขอแชร์ค่ะ 

ชีวิตที่สงบไปไหนจ้ากลับมาพี่เร็ววว

Rrrrrr

**ออม**

ออมโทรมามีเรื่องเดือดร้อนอะไรหรือเปล่าน่ะทุกทีจะแมสเซนเจอร์มาตลอดเลยนิ

"อ่ะ ว่าไงออม"

(ฟ้ามาที่มหาลัยหน่อยสิแล้วมาที่คณะด้วยน่ะ)ไปทำไมที่คณะกันน่ะวันนี้ไม่มีเรียนสักหน่อย หรือว่ามีงานกลุ่มกันน่ะ

"อ่ะ โอเคงั้นฟ้าจะรีบอาบน้ำแล้วรีบไปมหาลัยเลยน่ะ"ฉันบอกออมด้วยน้ำเสียงสดใสก่อนที่เจ้าตัวจะตอบกลับมาว่าจ้า และกดวางสายไปในที่สุด ไปอาบน้ำเตรียมตัวไปมหาลัยดีกว่า

10 นาทีต่อมา

ฉันนั่งอยู่โต๊ะเครื่องแป้งและมองตัวเองที่ตอนนี้หน้าสดอย่างกะผีเลย น่ากลัวเป็นบ้า สงสัยต้องแต่งเติมสักหน่อยแล้วมั้ง เอาลุคสาวเกาหลีฉ่ำวาวแล้วกันเนอะ จะได้ดูสดใส อืมตอนนี้ดูโอเคสุดๆเลยล่ะแต่ว่าฉันไม่มีรถไปมหาัลยด้วยสิ พี่ชายก็เอารถไปทำงานแล้ว 

งั้นนั่งรถเมย์ไปแล้วกัน ฉันเดินลงมาจากห้องตัวเองก่อนจะเดินไปที่ห้องครัวแล้วเขียนโน๊ตติดตู้เย็นเอาไว้ วันนี้ใส่รองเท้าผ้าใบดีกว่า 

เพราะมันสะดวกกว่าส้นสูงน่ะนะ ขนาดที่ฉันกำลังจะออกจากบ้านก็พบว่าเฮียกันต์กำลังแต่งตัวไปมหาลัยเหมือนกัน 

อยากรู้จริงๆวันนี้เฮียเขาจะเอาบิ๊กไบค์ไปหรือรถเก๋ง วันนี้เฮียเขาดูชิลๆดีเนอะ ฉันเดินออกมานอกบ้านก่อนจะล็อคประตูรั้วเพื่อเดินไปขึ้นรถ ขนาดที่ฉันกำลังเดินไปนั้นกลับโดนใครบางคนเรียกไว้

"ฟ้าจะไปมหาลัยใช่ไหม"ฉันพยักหน้าให้เฮียกันต์ก่อนที่เขาจะขับรถเก๋งออกมาส่วนแฟนเฮียกันต์ดันนั่งหลังส่วนฉันนั่งข้างเขา ถึงจะไม่เข้าใจแต่ก็นั่งไปก่อนแล้วกัน

"ทำไมพี่มิ้นถึงไปนั่งข้างหลังล่ะค่ะ"ฉันหันไปมองชะนีที่ชื่อ มิ้น ฉันมองนางแล้วแลบลิ้นใส่แต่นางเมินฉันอ่ะจ้า

"อ่อ มิ้นบอกปวดหัวน่ะเลยขอไปนั่งหลังรถล่ะ"ห๊ะ ปวดหัว โกหกป่ะเนี่ยแต่จากที่ฉันดูอาการมันไม่ได้มีคำว่าปวดหัวเลยน่ะ

คืออะไรค่ะ

"อ่อ ฟ้าเพิ่งเคยเห็นคนโกหกได้ไม่เนียนก็วันนี้ นี่เอง"ฉันพูดดังๆให้ยัยพี่มิ้นได้ยินก่อนที่เธอจะหันมองฉันและจิกตาใส่ฉันด้วย โอ๊ย กลัวจังเลยย

"แล้วจะทำไมยัยเด็กเห็นแก่กิน" ยัยป้ามิ้นพูดเสร็จก็แสยะยิ้มให้ฉัน รู้สึกเหมือนโดนมีดแทงกลางอกอย่างไงก็ไม่รู้ ฉันหันไปมองอย่างเอาเรื่องแต่เธอดันหลับไปแล้ว ฝากไว้ก่อนเหอะยัยป้ามิ้น

"ฟ้าอย่าไปถือสามิ้นเลยน่ะ" เฮียกันต์ยิ้มแห้งๆให้ฉัน ถือว่าเฮียขอแล้วกัน ไม่งั้นยัยป้านี่โดนฉันเล่นงานแน่ๆ ไม่รอดหรอก

"งั้นถือว่าเฮียขอนะคะ ไม่งั้นฟ้าคงไปถลนหัวยัยปีศาจแน่ๆ!!" ฉันพูดพร้อมกับมองจิกยัยพี่มิ้น คุณเคยหมั่นไส่ใครสักคนไหม ประมาณแบบอยากฆ่าให้ตายเลยอ่ะ ฉันรู้สึกแบบนั้นแหละ

"น่ารักจังเลยน้องสาวของเฮีย...งั้นเฮียจะไปส่งฟ้าถึงคณะเลยน่ะครับ" ฉันว่าเพื่อนต้องแซวฉันแน่ๆ ก็ไปส่งถึงคณะศิลปกรรมศาสตร์นี่ แต่ถ้าเจออิพี่วีขึ้นมาทำไงเนี้ย ปวดหัวเลย

"ขอบคุณที่จะไปส่งน่ะค่ะแต่จอดแค่ตรงโรงอาหารของหนูก็พอค่ะ" ฉันไม่อยากเป็นเรื่องนินทาให้คนในคณะฉันเอาไปนินทาลับหลัง 

ฉันแค่ไม่ชอบ แค่เรื่องพี่วีมาตามตอแยฉันทุกวันนี้คนในคณะก็คิดว่าฉันคบกับพี่วีไปแล้วด้วยเนี่ยสิ 

ทั้งที่จริงฉันแทบจะไม่คุยกับพี่แกเลยด้วยซ้ำมีแต่พี่วีที่มาตามตอแยฉันทุกวันจนน่าเบื่อ

"โอเค งั้นพี่จะส่งเราตรงโรงอาหารของคณะแล้วกัน"เฮียกันต์หันมาพูดกับฉันแล้วหันไปมองทางต่อ  ฉันจะทำอย่างไงกับอิพี่วีดีอ่ะ 

พี่แกเป็นถึงเดือนคณะศิลปศาสตร์ แล้วที่สำคัญยังมีแฟนคลับที่คอยติดตามพี่แกอีกด้วย ถ้าฉันปฏิเสธเลิกคุยกับอิพี่วีน่ะ เตรียมโดนแฟนคลับรุมกระทืบได้เลยจ่ะ 

มีแต่จะหาเรื่องเจ็บตัวฟรีๆน่ะสิ

"ขอบคุณน่ะค่ะ" ฉันบอกเฮียกันต์ยิ้มๆ รู้สึกว่าเฮียแกจะน่ารักก็วันนี้ นี่แหละทุกวันมีแต่เฮียกันต์กวนตีนฉันนะ 

จนฉันประสาทจะกินแล้วอ่ะ ตอนเด็กๆเฮียกันต์นิสัยออกจะดีแต่ทำไมพอโตมาถึงได้กลายเป็นคนชอบแกล้งคนอื่นกันนะ หรือว่าคนเราสามารถเปลี่ยนนิสัยกันได้งั้นเหรอ 

เอาเถอะสนใจปัจจุบันดีกว่า ตอนนี้เฮียกันต์ขับมาถึงมหาลัยล่ะแล้วที่สำคัญก็ใกล้จะถึงคณะฉันแล้วด้วยแต่ก่อนจะถึงก็พบว่าโรงอาหารของคณะฉันก่อนถึงหน้าตึกศิลปศาสตร์

 เป็นโรงอาหารที่พอสำหรับนักศึกษาทุกคนที่เข้ามาใช้บริการและที่นั่งก็เหลือๆพอกับของตึกคณะศึกษา สาขาวิชาพลศึกษา

"ไว้ตอนเย็นพี่จะมารับที่คณะน่ะค่ะ จะได้กลับบ้านพร้อมกัน (:" ตอนเย็นคงไม่มีกิจกรรมอะไรแล้วมั้ง งั้นกลับบ้านพร้อมเฮียคงไม่เป็นอะไรหรอกมั้ง 

"งั้นฟ้าจะรอเฮียหน้าคณะน่ะค่ะ" ฉันพูดกับเฮียกันต์ยิ้มก่อนจะลงจากรถและไม่ลืมจะโบกมือกลับให้ 

ฉันทำแบบนี้กับพี่ชายข้างบ้านคนเดียวเท่านั้นแหละ คนอื่นไม่มีหรอกที่จะเจอฉันโบ๊กไม้โบ๊กมือกลับให้น่ะนะ

[ต่อ]

ฉันเดินไปที่คณะตัวเองอย่างไม่รีบร้อนมากถึงแม้ว่าเพื่อนจะโทรมาหลายสายแล้วก็ตาม...เมื่อฉันเดินมาถึงคณะตัวเองและก็พบว่ามันมีงานในคณะฉันจริงๆ ซึ่งคนเยอะมาก

นี้สิน่ะที่โทรตามฉันยิกๆ

"ทำไมมาช้าจังฟ้า" ออมวิ่งอย่างหืดหอบก็วิ่งตั้งแต่หน้าเวทีจนมาถึงประตูชุ้มอ่ะคิดว่าไกลมั้ยล่ะ

"ก็รถติดไงออม ขอโทษนะ" ฉันพูดโกหกใส่เธอแต่ในใจนี้แบบสำนึกผิดมากมายไม่ได้อยากโกหกไง

"โอเคไม่เป็นไรแต่ช่วยมาตกแต่งของแต่ล่ะซุ้มหน่อยสิ คนไม่พออ่ะ...." ออมพูดไปก็หอบไป ฉันเลยยื่นขวดน้ำให้เธอดื่มให้หายเหนื่อย

"แล้วพวกรุ่นพี่ล่ะ?"  งานประจำปีของคณะศิลปศาสตร์จะมีพวกรุ่นพี่มาช่วยเวลาที่น้องๆต้องการแต่ทำไมปีนี้ไม่มีล่ะ 

รุ่นพี่หนีเหรอ?

"รุ่นพี่เข้าค่ายจิตอาสาเลยให้ทำคนเหลือน้อยแต่รุ่นเราคนเยอะมากจนไม่ต้องขอให้พี่เขาช่วยเลย" ตอนนี้หน้าฉันตึงเปรี้ยงเลยคงเพราฉันรู้ว่ารุ่นพี่ไม่ได้เข้าค่ายอ่ะเพราะถ้าเข้าพวกปีสามก็ต้องไปเข้าคณะทุกคณะไม่งั้นก็จะไม่ผ่านไง นั่นก็รวมถึงเฮียกันต์ด้วยที่อยู่ปีสามแต่ทำไมพี่กันต์ไม่ไปล่ะ พวกรุ่นพี่คณะฉันทำไมเป็นคนขี้เกียจสันหลังยาวจัง..

"โอเคไม่เป็นไรเรารีบมาช่วยกันจัดซุ้มเนอะจะได้เสร็จไวๆ" ฉันพูดเพื่อให้กำลังกำลังใจออมก่อนจะวางกระเป๋าและม้วนผมเกล้าไว้เป็นจุกและเริ่มลงมือละเลงสีให้สวยงาม

2 ชั่วโมงต่อมา

"ขอบคุณที่มาช่วยนะฟ้า...ถ้าไม่ได้เธอเราตายแน่ๆ" ฉันไม่ปล่อยให้ออมโดนด่าฟรีๆแน่เพราะฉันก็มีส่วนเกี่ยวข้องเหมือนกัน

"ฉันไม่ปล่อยให้แกโดนด่าฟรีๆหรอก" ฉันพูดก่อนจะตบไหล่ยัยออมให้หายกังวลเธอดูจะเครียดของจริงนะถ้าฉันก็จะด่าสวดให้หงายเงิบเลยล่ะ ฉันไม่ได้ทำอะไรผิดทำไมต้องโดนฟรีด้วยล่ะ

"แกเนี่ยน่า" ยัยออมพูดก่อนส่ายหน้าแต่ฉันก็แอบเห็นเธอยิ้มนะ

"ป่ะไปกินข้าวหิวแล้ว" ฉันเก็บของทุกอย่างและชวนเธอไปกินข้าวในโรงอาหารของมหาลัย พวกเราเดินมาจองที่นั่งซึ่งอยู่ตรงหน้าร้านที่ฉันอยากกินพอดี

"ป้าค่ะเอากะเพราหมูกรอบหนึ่งค่ะ" ฉันสั่งป้าเกดก่อนที่ป้าแกจะรีบไปทำอย่างเร่งด่วนก็ป้ารู้ว่าเริ่มเที่ยงคนก็จะเริ่มเยอะไงเลยต้องรีบทำ

"ได้แล้วหนูฟ้า" ฉันรับจานข้าวมาก่อนจะจ่ายเงินแล้วกลับไปนั่งที่ซึ่งออมก็ซื้อน้ำมาเผื่อฉันด้วยก็เห็นตั้งขวดน้ำไว้สองขวดไง

"แกไม่กินอะไรหน่อยเหรอ" ฉันถามออมที่ตอนนี่ไม่ยอมกินอะไรเลยเอาแต่เขียนงานอยู่นั้นแหละฉันกลัวเธอจะเป็นโรคกระเพาะซะก่อนน่ะสิ

"ไม่ล่ะ" เธอเงยหน้ามาตอบฉันก่อนจะยิ้มให้ฉันแล้วก้มลงไปเขียนงานต่อ โอ๊ยไม่ไหวแล้วสุดท้ายแันก็ต้องลุกไปซื้อข้าวให้เธอกินนี่ไง ฉันล่ะปวดหัวคนอย่างยัยออมจริงๆชอบรับงานคนอื่นมาตลอด

"สวัสดีฟ้า" ฉันหันไปมองเสียงเรียกก่อนจะพบว่าเป็นเอิงเอยนั้นเองเธอเป็นเพื่อนสนิทยัยออมนั้นแหละแถมยังถือจานข้าวมาหาพวกเราอีกด้วย

"เป็นไงไม่เจอกันนานเลยนะ" ฉันหยุดกินข้าวก่อนจะผายมือให้เธอนั่งข้างออม เห็นแบบนั้นเอิงเอยเลยไปนั่งกับออมด้วยใบหน้ายิ้มแย้มสดใส

"ก็เรื่อยๆนะฟ้า" เรื่อยๆนี่อย่างไงกันนะเนี่ย

"แบบไหนเหรอ" ฉันถามอย่างกระตือรือร้นฉันเป็นคนขี้สงสัยสุดๆถ้ามาทำให้ฉันอยากรู้ฉันก็จะไถเอาสิ่งที่ฉันอยากรู้มาให้หมดไม่มีเก็บไว้หรอกนะ

"ก็แบบคนปกตินั้นแหละ" โอเคฉันจะไม่อยากคาดกับคำตอบของยัยเอิงอีกแล้วล่ะตอบแบบไม่อยากตอบไง

"โอเคต่อไปฉันจะไม่ถามทั้งที่เธอไม่อยากจะตอบฉันก็แล้วกัน" ฉันพูดก่อนจะกินข้าวอย่างหงุดหงิดฉันเห็นออมเงยหน้ามายิ้มก่อนจะทำงานและกินข้าวไปด้วย

"แค่ล้อเล่นเองจะหงุดหงิดทำไม" ดูหน้าฉันสิว่าล้อเล่นด้วยไหมฉันเลยทำหน้าเซ็งอย่างที่เห็นก็คงเบื่อๆด้วยล่ะมั้ง

"ว่าแต่ทำไมเดี๋ยวนี่ไม่พี่กันต์มานั่งเล่นกับแกเลย" ก็ตามนั้นแหละตอนแรกๆพี่กันต์จะชอบมานั่งกลุ่มพวกฉันประจำแต่หลังจากมีแฟนเป็นตัวเป็นตนนั้นเลยทำให้พี่กันต์คอยๆออกไปอยู่กับแฟนสาวของเฮียเอง

"ก็เฮียกันต์มีแฟนแล้วจะมานั่งเล่นกับเราเพื่ออะไรล่ะ" แันเลยตอบเธอเอาตามตรงฉันๆม่ใช่พวกหวงก้างนี่นาเลยไม่จำเป็นต้องทำแบบนั้นสักหน่อย

"เออมันก็จริงของแกนะ" ยัยออมพูดไปก่อนจะตักข้าวเข้าปากเรื่อยๆไม่หยุดซึ่งฉันชินกับภาพพวกนี่แล้ว

"แต่ฉันได้ข่าวว่าแฟนพี่กันต์นี่แอบคบผู้ชายซ้อนนะ" ฉันเงยหน้าก่อนจะจ้องมาหาความจริงซึ่งยัยเอิงก็ไม่หลบตาฉันเลยสักนิดดูถ้าจะจริง

"งั้นเหรอ....ฉันจะพยายามเตือนเฮียกันต์ทางอ้อมแล้วกัน" ฉันพูดก่อนจะตักข้าวเข้าปากเป็นคำสุดท้ายฉันว่าฉันต้องหาทางกำจัดยัยผู้หยิงหลายใจแล้วล่ะ

"รีบเตือนเลยก็ดีฉันกลัวพี่กันต์จะเจ็บจนถอนตัวไม่ขึ้น" ฉันจะทำให้ไม่มีวันนั้นแน่ๆเพราะพี่ชายสุดที่รักของฉันจะต้องไม่เสียน้ำตาให้ผู้หญิงหลายใจอย่างยัย 'มิ้น' เธอไม่ได้ตายดีแน่ๆ!!

__________________________________________________________

ขอแจ้งนิดหนึ่งจ้า เขาเปิดเรื่องใหม่ (อีกแล้ว)เป็นการร่วมเซ็ตกับนักเขียนคนอื่นจ้าา

รูปนี้จ้าา

อยากเฟบกดตัวรูปนี้จ้า

Talk

บอกเลยนางเอกเรายังไม่มีความสัมพันธ์ที่เรียกว่ารักจากเฮียกันต์เลยเด้อเพราะงั้นอย่าคาดหวังในช่วงแรกๆนะ

21st Century Girls (21세기 소녀) - BTS

SONG :: Cher Lloyd - Swagger Jagger