คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Thought you saw wink
Pilot & Spy
CHAPTER 1 | Thought you saw wink
โพื่นมาั้แ่เ้ามืเพื่อมาหา่า่อมเรื่อนใหม่
โยเาแอบรื้อแผระบบบาอย่าอยานู่ใน
หู่นบีบีเอทสีาวส้มไ้แ่มอเ้านายนเออย่าสสัยว่าทำแบบนั้นไปทำไม
ายหนุ่มเินไปยัแผน่าที่มีอาร์มิราำลั่อมหุ่นแอนรอย์อยู่
เาระแอมไอพลายืนออพิประู
หิสาวผมน้ำาลทอหันมาามอายหนุ่มนับินอย่าสสัย
เพราะปิแล้วเวลานี้นในานยัหลับอยู่ ร่าบาหรี่ามออย่าไม่พอใ
ายหนุ่มเลยสสัยเาไปทำอะไรให้เธอโธรหรือเปล่า
"ุ่านสวยรับ
มา่อมยาน้าหน่อยไ้ไหม"
แบล็หลีเอร์ทำน้ำเสียให้น่าสสารนอีฝ่ายลอา
"่านอื่น็มีนิ....ทำไม้อ้า"
หิสาวในุ่า่อมอฝ่าย่อ้านเอ่ยพลายล่อเรื่อมือึ้นเ็บแ่เธอันัวเี้ยไป
โพเินมา่วยอีนันล่อให้ มือหนาอนับินสัมผัสับมือเรียวเ้า มือออีนหยาบมาราวับผ่านารใ้านหนัมามาแ่ผิว็ูเนียนุน้ำนม
ร่าบาัมือออย่าไว
"ยะ--ยานเ้าอยู่ไหนละ?"
โพเินนำหิสาวไปที่ยานอเาั้อยู่
หุ่นบีบีเอทวิ่ออมาหยอล้อับเ้านายน่อนะลิ้ับเ้า้าในโั
ร่าบาผมสีน้ำาลทอเริ่ม่อมยานอเาทันที
มือเรียวหยิบเรื่อมือมาเื่อมระบบยาน
(โพแอบ่อนแผวรบาอันไว้ในระเป๋าาเ)
เธอโผล่หัวมาทาอีน
"แผระบบไฮเปอร์สเปหายไป"
อาร์มิราเอ่ย "้า้อไปหาอ ไม่ั้น...."
"ไม่ั้นอะไร?"
"้าอา้อ่อมยานนานหน่อย
หรือ่อมไม่ไ้นว่าหาอะไหล่ใหม่ไ้"
เอาแล้วไ!!!โพเอ้ย...
นับินหนุ่มเหลือบมอแผระบบในระเป๋าาเ่อนะแล้โยนไปทาโัและพูับอีน
"ั้นอลอไปูในโั่อนนะเมย์"
เาทำท่าระวนระวาย่อนะูแผไฮเปอร์สเปึ้น ่อนะเินไปหาอีน
อาร์มิราเริ่ม่อมยานให้อีน่อ่อนะหันมาทาเา
"ลอสาร์เรื่อสิ"
เธอเอ่ย
นับินหนุ่มปีนึ้นยานอนเอ่อนะเริ่มเเปิระบบ
เายิ้มว้าออมา่อนะหุบยิ้มเมื่อหิสาวรหน้าเอ่ย้วยท่าทาุ ๆ
"้ารู้นะว่าเ้าแล้รื้อแผ..."
ร่าบาเินออไป่อนะพูลอย ๆ
"ราวหน้าถ้าทำอี้าะเอาไวฟาหัวแบะ"
ฟินน์
และนับินนอื่น ๆ แทบะำออมาเมื่อโพเล่าถึเรื่อที่เิึ้นเมื่อเ้าให้ฟั
เพราะไม่มีใรีบ่า่อม้วยวิธีแบบนั้นัน
หัวหน้าฝูบินหรือแบล็หลีเอร์ถึับลอา
เพราะถ้าพรุ่นี้เาใ้วิธีเิมมีหวัหัวไ้แบะอย่าที่อีนบอ
"ถ้าแะีบผู้หิแบบเอสเทลล่า
เมย์ ้าะ่วยสเราะห์ให้..." หนึ่ในนับินเอ่ย
"ผู้หิแบบเอสเทลล่าเอานะไ้่ายมา"
...เาะหัวแบะ่อนสิ!!
โพิในใ
อาร์มิราเินทาไปบาร์แถว
ๆ าวแห่หนึ่ในแถวาวทาทูอีน
ร่าบาสวมผ้าลุมปิึ้หน้า่อนะเินไปเอายนนึที่สวมผ้าลุมเ่นเียวับนเอ
หิสาวเินไปใล้ ๆ อีน่อนะสั่เหล้า
"อายุยัไม่ยี่สิบเลยสาวน้อย"
เาเอ่ย
"ู่หมั้นหลาน
เป็นไ?"
อาร์มิเทลอาเมื่อหลานสาวนเอถามถึู่หมั้นหมายอมี้โมโหอหลานสาวนเอ
มือหนาิบเรื่อื่มในมือนเอและหันมาทาอีน หิสาวผมย้อมน้ำผึ้เ้ม
มือเรียวสไล์้อมูลมาให้อีน นายพลหนุ่มเปิ้อมูลโฮโลแรในมือ่อนะยิ้มออมา
เาเ็บมันลระเป๋าเสื้อและหันมาทาอีน ร่าบาออมอลุนเออย่าสสัย
ในใายหนุ่ม้อารให้เธอปั่นป่วนานาภายในบว้วย้อมูลที่มีึทำให้ฝ่ายเานำไปไ้บ้า
ร่าสูผมินเอร์หันไปพูับอาร์มิรา
"หลานรัอ้า
เ้า่วยอะไร้าไ้ไหมนอา้อมูลที่นำมาให้" นายพลหนุ่ม้ออีน
"้า้อารให้ปั่นป่วนฝ่าย่อ้านให้มาที่สุ เ้าะทำไ้ไหม"
หิสาวยิ้มมุมปา
"ามำอท่านเลย"
เธอลับมายัานฝ่าย่อ้านใน่ว่ำ่อนะพบว่าโพมารออยู่รหน้าห้อ
และยืนพึมพำอะไรบาอย่า ร่าบาระแอมไอนนับินหนุ่มหันมามอ
เธอเลียรอยยิ้มโ่ ๆ นั้นอโพ าเมอร่อน
อาร์มิราออมอายหนุ่มรหน้าอย่าสสัย
ผู้ายรหน้าเธอบอไ้ว่าน่ารำาว่าู่หมั้นี้โมโหเสียอี
แถมามื้อเธอลอเวลาเาเาท้ายทอยและเอ่ยึ้น
"ือ...ืนพรุ่นี้เ้าอยาไป--"
"ไม่"
ำเียวสั้น ๆ
ที่ออมาาริมฝีปาสีมพูอหิสาว
ร่าบาเินเ้าไปโยที่ทิ้อีนให้ยืน้าราวับโนบหน้า
หิสาวถอนหายใพลาเปลี่ยนเสื้อาที่นเอสวมใส่มาเป็นเสื้อนอน
อนนี้อพัผ่อน่อนหลัาเอเรื่อวนปวสมอเธอมามาพอแล้ว
โยเพาะนับินหนุ่มที่ำลัมาามื้อเธอในะนี้ที่ึ้นื่อว่าเป็นนับินที่เ่ที่สุในาแล็ี่
หรือฝ่าย่อ้านเพราะเธอเอ็เป็นนับินนเ่อปมภาี
อาร์มิรายอมรับว่าโพเอ็เ่แ่...เธอไม่วรมศัรูสิ!!
นที่นอนบนเียถึับเอาหมอนหน้านเอและรี๊ออมา
"้าเลียเ้า!!
โพ าเมอร่อน!"
หิสาวยืนอยู่ในลานบาอย่าและมีนบานที่แ่ายล้ายนายทหารระับสูอปมภาีโนทหารลาฝ่าย่อ้านลาเ้ามาเ้ามา
เามีถุำรอบหัวนเอ่อนะโนถอออ
อาร์มิราเอามือป้อปา่อนะร้อออมาแบบไม่มีเสียเพราะนที่ำลัะโนประหาร ือ
ลุอเธอเอ!! ร่าบามอนที่นัุ่เ้าลโยไม่มีท่าทีที่ัืนอะไรเลย
รัน้ามายหนุ่มยินยอมให้อีฝ่ายถือาบ่ออาทา้านหลัเพื่อเรียมัหัว
เธอำลัะวิ่ไปหาลุอเธอแ่เพราลาบัหัวนายพลหนุ่ม่อหน้าเธอทันที
"ท่านลุ!!"
เธอสะุ้ื่นาฝันร้ายเมื่อั่วรู่อนะหายใหอบ ๆ
เหื่อไหลอาบใบหน้าเรียวนรู้สึไ้
หิสาวล้มัวนอนอีรั้่อนะ่มาหลับอีรอบเพื่อื่นมาทำานพรุ่นี้่อ
เธอยัว่าะฝันแบบนั้นอีรั้เพราะมันเหมือริมานลัววว่าะเป็นริเ้าสัวัน
อาร์มิราื่นึ้นั้แ่่วเ้ามืเพื่อมาเปิโัรับ่อมแ่เ้า
ผมอเธอรวบแบบหลวม ๆ
ร่าบาเินไปเปิโั่อนะพบว่าสแปวิ่มาพร้อมอบาอย่าในมือเา
ายหนุ่มรหน้ายื่นมาให้เธอ่อนะเอ่ย
"โพฝามานะ"
เาเอ่ย "พ่อนับินหนุ่มนหล่อฝามานะ เมย์"
เธอลอาไปมา่อนะเปิอ่านาร์ในมือ
และเอื้อมมือไปหยิบปาามาเียนบาอย่าลไป่อนะส่ให้นรหน้าืน
"เอาไปให้ผู้าราเมอร่อน้วยละ"
หิสาวหันหลัและเินเ้าไป้าในและถอนหายใอย่าเหนื่อยหน่ายสุ ๆ แผนารแฝัวเ้ามาฝ่าย่อ้านมันเริ่มไม่สนุแบบที่ิไว้แล้วละ
หิสาวิในใ่อนะไ้ยินเสียยานลอและพพบว่ามีนบาส่วนมายืนออรลานอ
อาร์มิราึไปู่อนะใเพราะสิ่ที่อยู่รหน้า ือ ยานมิลเลนเนี่ยมฟัลอน
แ่นที่ลมามันทำเธอใมาว่า....
ลุ สายวอร์เอร์
ปรมาารย์เไเินลมาายาน้วยท่าทีที่สบนิ่และเินไปหานายพลออร์าน่า
หรือน้อสาวฝาแฝ น่อมาที่เินลมาายาน ือ เรย์และิวเบ้า
ทั้สอเินมาหาฟินน์่อนะเินออันออไป มือเรียวำแน่นนึ้น้อาว
เธอหมุนัวเินออไปาลานอเรื่อบินและไปในป่า เธอิ่อับฝ่ายปมภาีทันที
"พันเอแปเลน....
้า้อารุยับนายพลฮั์โน่วน"
โฮโลแรมายรหน้าหายไป่อนะลับมาปราัวพร้อมับนายพลหนุ่มแห่ปมภาี
"มีอะไรพลเรือนเอฮั์"
"ลุ
สายวอร์เอร์ ไ้เินทามาฝ่าย่อ้านแล้วท่านลุ พร้อมับนันเ็บยะนั้น"
สีหน้าออาร์มิเท
ฮั์ เริ่มเปลี่ยนไป่อนะมีนบานเ้ามาในารสนทนา้วย ไโล เรน มอหน้าหิสาว
"เาฝึนันเ็บยะไ้สำเร็หรือยั"
"เาฝึสำเร็แล้วแน่
อนนี้มีเไแ่สอน อบินมีเพียหยิบมือ
เพราะอนนี้ฝ่ายสหพันธรั็ไม่ล้าสนับสนุนฝ่าย่อ้านึ่ ๆ หน้า"
หิสาวเอ่ย "้าะพยายามเอา้อมูลออมาให้มาที่สุ
อบาริ่อแ่เพียเท่านี้"
อาร์มิเท ฮั์
นั่ทำานอยู่ในห้อนเอ เาวาแผนสำหรับโมีฝ่าย่อ้านรอบหน้า
เาอานำฝูบินยานไท์ไฟ์้วยนเอและราวนี้เสะามล้าฝ่าย่อ้านให้หมสิ้น
ถล่มานอมันราบเป็นหน้าอสำหรับที่พราน้อสาว่ามาราอเาไปเมื่อหลายปี่อน...
ายหนุ่มผมินเอร์วิ่ไปามทาเินที่มีแาปรหัพัพลามอหาน้อสาวนเอที่บอว่าหมู่บ้านเธอโนโมี
เาวิ่รไปยัระท่อมที่อยู่ายทุ่อาวนั้น่อนะพบว่ามันโนถล่ม
ร่าสูทรุลไปทันที่อนะไ้ยินเสียร้ออใรบานออมาาในาที่พั
มือหนาเริ่มแหวเศษหิน ผนัที่ถล่มออมา่อนะพบร่านบานอห่อบาอย่าไว้
สาวผมบลอน์ีเหยหน้าายรหน้าึ้นอย่ามีวามหวัและเศร้าโศ
เธอยื่นห่อนั้นให้อีน
"ฝาลูน้อ้วยพี่..."
เธอเอ่ยเสียสั่นเรือ "ไ้โปรอาร์มิเท....ฝาูแลอาร์มิรา"
ายหนุ่มผมินเอร์รับเ็ทารามือน้อสาวนเอและอแน่นราวับเป็นลูนเอ
หล่อนสิ้นลมทันทีที่ลูอยู่ในอ้อมแนอพี่าย่ามารานเอ อาร์มิเท
ฮั์มออาร์มิราที่ำลัอยู่ในอ้อมแนนเอ เาเลี้ยูเธอราวับลูแท้ ๆ
อนเอแม้ว่านอื่น ๆ ะไม่่อยเห็น้วยที่นายพลหนุ่มะเอาเวลามาูแลทาร
เาสอนทุอย่าที่เี่ยวับารทหารให้นเมื่ออาร์มิราโพอที่ะเรียน็ส่ไปเรียนที่าวอาร์านิส
นระทั้หิสาวไ้เป็นผู้นำฝูบิน้วยอายุที่น้อยที่สุ
"ท่านนายพลฮั์...."
ผู้หวมวมิทาะมายืนรหน้านายพลที่ไ้ื่อว่าเย็นาที่สุในปมภาี "ผู้ารเรนถล่มห้อวบุมอีแล้วรับ"
นายพลผมินเอร์ลอาอย่าน่าหุหิ่อนะเินรไปห้อที่เรนถล่มนเละเป็นรั้ที่เท่าไร็ไม่รู้
ร่าสูะโนเรียื่ออีนอย่าหุหินเ้าอื่อ้อหันมาทานายพลฮั์
"ฮั์
ท่านหุหิมาเลยนะ"
"็้อหุหิสิ!!
ท่านเล่นถล่มห้อวบุมเป็นรั้ที่เท่าไร? ร้อยว่าแล้วมั้?"
เาุมมับนเอ "แล้วนี่ถ้าแ่ับอาร์มิรา
ท่านะลไม้ลมือับนานเสียเลือไหม"
ไโล เรน
ยิ้มอยู่หลัหน้าา
"ท่านห่วหลานสาวมานานั้นเลย...."
ิธหนุ่มเอ่ย "แ่ท่าน็ส่นาไปเป็นสายสืบในานฝ่าย่อ้านเนี่ยนะ..."
"้า็ไม่ไ้อยาส่นาไปหรอแ่นาอาสาไปเอและ...หาท่านยัทำลาย้าวออี
้าอา้อรายานท่านผู้นำสูสุเรื่อนี้" อาร์มิเทเอ่ยนิ่ ๆ
อย่า่มอารม์ ่อนะเินลับห้อทำานโยมีมิทาะเินามหลัไปิ ๆ
นัเียนอพู
โพะนไหมรอบนี้ เพราะูท่าว่าสาวนนี้ีบยาเหลือเิน /โนบหัวทิ่ม (ทุทีโพมันนเป็นฟีนิ์)
ความคิดเห็น