[ FIC BTS ] Be my baby นายหน่ะของฉัน

ลำดับตอนที่ #2 : Chapter1 ♡

Chapter1 ♡


ตอนนี่ทั้งสองก็เดินทางมาถึงคอนโดเเล้วหลังจากไปส่งคุณปาร์ค ร่างบางไม่พูดไม่จาเดินตรงไปที่โซฟาก่อนจะล้มตัวลงนอน ทั้งที่รองเท้าก็ยังไม่ได้ถอด

"คุณหนูจะไม่ถอดรองเท้าก่อนหรอครับ" 

"ไม่ละ.."

"เเต่พื้นห้องกับเบาะมันจะเปื้อนนะครับ" ว่าเเล้วก็เดินตรงเข้ามาหาอีกคน

"งั้น..นายก็มาถอดให้สิ" หัวเราะคิกคัก คงไม่กช้าละซิ นายจอนนน

ยังไม่ถึงเสี้ยววิ มือเเกร่งก็เอื้อมลงไปถอดผ้าใบคู่จิ๋วออกจากเท้าอีกคนทันที ก่อนจะดึงถุงเท้าลงให้ด้วย


"!" ดูคนตัวเล็กจะตกใจอยู่ไม่น้อยที่เห็นบอดี้การ์ดใหม่ในโหมดนิ่งทำอะไรเเบบนี้ให้ตั้งเดต่วันเเรกๆ

"น..นาย ทำอาหารเป็นรึเปล่า" ยังไม่ยอมเเพ้ครับจุดนี้

"ได้ครับ" 

"ไปทำมาให้หน่อยสิ ขอเเบบชุดใหญ่ๆเลยนะ" บอกพี้อมรอยยิ้มหวานที่แฝงความชั่วร้าย..


ว่าเเล้วคนตัวสูงเลยต้องจำใจใส่ผ้ากันเปื้อนเเละเดินเข้าไปในห้องครัวเงียบๆ

เมื่อมั่นใจว่าอีกคนเดินลับตาไปเเล้ว มือเรียวก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาต่อสายหาเพื่อนรักทันที

[เป็นยังไงบ้างจีมิน?]

"ก็โอเคเเหละ นายนั้นทำทุกอย่างที่ฉันบอกเลยละ"

[อะไรบ้าง?]

"ถอดรองเท้าให้ ทำกับข้าว เเละยังไม่นับเมื่อเช้าที่ฉันให้ไปเก็บดอกไม้ข้างล่างมาวางเเจกันอีก" 

[จีมินอ่า นายจะใจร้ายไปรึเปล่า เค้ามีหน้าที่ดูเเลคุ้มครองนะ ไม่ใช่เป็นพ่อบ้าน..] เอ่ยดุเพื่อนคนดื้อเสียงเข้ม 

"ทีนายยังให้พี่จินเปลี่ยนจากบอดี้การ์ดเป็นเเฟนเลยยย55555"

[บ้าหรออ!? จีมินเพ้อเจ้อเเล้ว.//.] 

"ก็นะ ฉันไม่คิดว่าจะมีคนทำได้ดีเท่าพี่นัมจุน.. ฉันเลยอยากทดสอบนายนั้น" 

[ทดสอบได้เเต่เบาๆหน่อยละกันนะ เดี๊ยวน้องเค้าก็ขอลาออกตั้งเเต่อาทิตย์เเรกหรอก]

"ช่างสิ ใครสนละะ" เดี๊ยวนะ..น้องหรอ?

"ฮ้ะ จองกุกเด็กกว่าพวกเราหรอ?!"

[ใช่ หน่ะสิ] งั้นก็เเสดงว่า..ยังเรียนมัธยมอยู่อะดิ่ ถึงจะเรียกนายก็เถอะ ก็นึกว่าเค้าเป็นฮยองอะ TT


"ทำไมดูเหมือนคนอายุ20เเล้วเลยละ" 

[ก็เค้าถูกฝึกมานี่น่า]

กล้วยทอดละไง.. นี้เราทำตัวเหมือนเป็นเด็กติงต๊องไปเลยT-T



เเกร๊ก..

เสียงเปิดประตูห้องครัวทำให้จีมินรีบวางสายก่อนจะหันกลับมามองคนที่กำลังถือถาดอาหารเข้ามาอยู่

"เชิญครับ" น้ำเสียงเรียบๆเอ่ยเชิญ

ขาเรียวก้าวอย่างกล้าๆกลัวๆไป เเต่ก็ต้องอึ้งเมื่อเห็นอาหารที่อยู่บนโต๊ะ 

เด็กนี้เป็นอะไรได้บ้างเนี่ย? พ่อบ้านเเท้ๆเลยนะ..



.
.
.

อาหารที่ดูหรูมากๆเลยทีเดียว ดูเเล้วก็ไม่ต่างกับอาหารในภัตรคาร

"นายเเอบปีนหลังบ้านออกไปซื้อช้ะ=_=" 

"ถ้าทำผมคงต้องปีนกำเเพงที่สูงเกือบ10เมตรมีไฟฟ้าที่ขอบรั่ว เเละผ่านการ์ด10กว่าคนให้ได้ก่อนภายในเวลา10นาทีนะครับ" 


อ้าว..กวนตีนซะเเล้ว แถมยังเว่อร์อีก..

"หน้านายเหมือนกับจะทำได้นะ-.-" 

"ครับผมทำได้ เเต่ไม่ทำ" 

เดี๊ยวจะได้เปลี่ยนการ์ดอีกรอบเเล้วจริงๆ

ผมนั่งลงกินข้าวเงียบๆ..ไม่อยากเถียงอะ เดี๊ยวมันเชือดคอ.. 

"อิ่มมมม" นั่งบ่นคนเดียว มือก็ตบพุงเบาๆก่อนจะเดินมาที่โซฟาเหมือนเดิม

"นี้.." หันไปหาคนที่นั่งเงียบจ้องทีวีด้วยสีหน้าเรียบตึง ทั้งที่ตรงหน้ามันก็คือหนังตลกชัดๆ..

"ครับ?" 

"นาย..เรียนที่ไหน?"

"ตอนนี้ผมกำลังจะเข้ามาเรียนโรงเรียนเดียวกับคุณครับ" คำตอบที่ถูกตอบกลับมาอย่างรวดเร็วทำเอาเด็กอ้วนถึงกับหงายหลัง

"ฮ้ะ?!"

"คุณท่านบอกให้ผมมาเรียนที่นี้ เพื่อดูเเลคุณหนูครับ" ให้ตาย..มีรุ่นน้องม.4เป็นบอดี้การ์ดตัวเอง..

โอ้ยยยย คุณพ่อออ ทำไมทำเเบบนี้กับผมละะะะ เเงงงงงงง

JUNGKOOK PART            

ผมรู้สึกเหนื่อยพิลึก นี้มันยิ่งกว่าการลงสนามรบเป็นไหนๆ คุณหนูคนนี้ใช้ให้ผมทำอะไรที่มันเหนือความคาดหมายจริงๆ ใช้ให้ไปซื้ออัลบั้มบิ๊กเเบง ให้เรียงตุ๊กตาบนเตียง เหลาดินสอกับเช็ดกระเป๋าเรียนให้.. มันไม่ใช่หน้าที่ผมเลยนะ..เเต่จะให้ทำยังได้ เพราะที่นี้ไม่มีเเม้เต่เเม้บ้านตามมาจะมาก็เเค่เฉพาะตอนเย็นเท่านั้น

มาถึงคุณเเม่บ้านคงต้องกลับเลยเเหละครับ เพราะผมโดนให้ทำทุกอย่างเเทนเธอหมดเเล้ว

นี้มันเเกล้งกันชัดๆ..

"ไม่เอานะฮะพ่ออ ผมไม่อยากให้นายนั้นย้ายมาโรงเรียนผมนี้.." เสียงโวยวายดังลอดออกมาจากห้องนอน ทำให้ผมที่ยืนเช็ดโต๊ะอยู่หันขึ้นไปมองตามเสียง


"ก็ผมรู้สึกเเปลกๆหนิฮะ=[]=" 

-_- ผมก็ไม่ได้อยากย้ายโรงเรียนหรอกนะครับคุณ


.
.
.

แต่นั่งพักอยู่ไม่นาน ก็มีข้อความเข้ามา

Yoongi : วันนี้เป็นยังไงบ้าง? 
Jungkook : เหนื่อย
Yoongi : เหนื่อยเลยหรอ? เท่าที่รู้เค้าก็เป็นลูกเจ้าของธุรกิจเฉยๆหนิ มันไม่จำเป็นต้องมีความรุนเเรงอะไรไม่ใช่หรอ
Jungkook : ไม่ได้เหนื่อยเเบบนั้นนี้ดิ
Yoongi : เพราะอะไรละ?

Jungkook: เจอกันแล้วเดี๊ยวเล่าให้ฟังํ

Yoongi : เฮ้ออ นายนี่น่า.. อืมๆ โอเค -.-

เวลาผ่านไปซักพักผมเลยเดินเข้ามาหาคุณหนูตัวแสบ แต่ต้องพบว่าเค้าหลับไปแล้ว..

เฮ้ออ..

ผมจับเค้าไปให้นอนลงดีๆ  เพราะสภาพท่านอนที่ผมเห็นมัน.. เชื่อสิฮ้ะ พวกคุณไม่อยากรู้หรอก

“แม่.. อย่าทิ้งผมไปเลยนะ”

ฝันร้ายหรอ..

“ฮึก ผมขอร้อง”  มือเล็กพยายามปัดป่ายไปทั่ว  ก่อนที่มันจะจับโดนเข้ากับมือผม

ฟุบ

ผมเสียหลักจากแรงดึงที่ข้อมือ เซลงจนเกือบทับคนที่นอนอยู่บนเตียง แต่ก็จับกับหัวเตียงไว้ทัน

“คุณหนู..”  ผมสะกิดอีกคนเบาๆ พอจะปลุกให้ตื่น แต่ก็ไม่เป็นผล

.

.

.

JIMIN PART

เช้าวันจันทร์ที่ทำให้ความขี้เกียจของผมเติบโตขึ้นอย่างดี

เมื่อคืนโทรคุยเล่นกับเพื่อนจนเผลอหลับไปตอนไหนไม่รู้

แต่ที่รู้ๆคือผมหลับทั้งที่ยังนอนกลับหัวและนอนได้สภาพแหกขาสุดฤทธิ์... แต่คงเห็นเพราะความเก๋าเลยทำให้ผมผ่านจุดนั้นมาได้ ตื่นมาด้วยท่านอนที่สวยงาม วะฮ่าๆ  (หรา)

แต่หลังจากที่หลับไป  สิ่งที่ฝันไปนั้น  ผมไม่อยากจะพูดถึง..

จองกุกขับรถมาส่งผมที่โรงเรียน รวมถึงวันนี้ก็เป็นวันแรกที่เค้าเข้ามาเรียนที่นี้ด้วย

ทุกสายตาจ้องมองมาที่เราทั้งสอง (เอาจริงๆคือจองกุกคนเดียว)  อย่างไม่วางตา   

“เย็นนี้จะให้ผมไปรับที่ไหนครับ?” เด็กนั้นถามผมขึ้นมาด้วยใบหน้านิ่งๆที่ทำเอาเจ๊ข้างๆเกือบหัวใจวายตายอย่างเฉียบพลัน-..-

“ที่โรงเรียนนั้นแหละ แต่ฉันจะไปต่อที่คลับของเพื่อน  นายก็ไปด้วยแล้วกัน”

“แล้วผมจะเข้าได้หรอ” ตอบมาอย่างซื่อ  ขัดกับใบหน้าที่ดูเปรี่ยมประสบการณ์ของเจ้า..

“ไม่ต้องห่วงหรอกหน่า พ่อเพื่อนฉันเป็นเจ้าของ เอาเด็กทารกไปยังได้เลย -.-“ ผมตอบก่อนจะเดินออกไป

“อย่ามารับสายหล่ะ” แต่ก็ยังไม่วายจะหันกลับมาย้ำกับอีกคน

ถ้าเป็นเมื่อก่อนผมคงไม่ได้ไปหรอกฮะ คลับเคลิบอะไรนั้น  นัมจุนฮยองไม่ให้ไปเลยซักครั้ง  มีแอบหนีไปบ้างแต่โดยประมาณแล้วก็ได้แค่2วันต่อปีนั้นแหละ

แต่ตอนนี้ขอแค่เค้าอยู่กับผมนานๆ   ไม่ต้องให้ผมไปเลยซักครั้งก็ยังได้..

หลังจากที่ร่างเล็กเดินหันหลังจากไปบอดี้การ์ดหน้าหล่อก็เดินตรงเข้าไปในห้องเรียน พร้อมกับเสียงกรี๊ดกร๊าดแต่พองามของสาวเล็กสาวใหญ่

แต่ร่างสูงก็ไม่ได้สนใจอะไร เค้าวางกระเป๋าลงบนโต๊ะก่อนจะนั่งลงรอเวลาเรียน  ภายใต้ใบหน้าเรียบขรึม จองกุกกำลังคิดอะไรมากมายอยู่ในหัวของเค้า  เกี่ยวกับเรื่องเมื่อคืน   ไม่บ่อยนักที่ใครๆจะทำเค้ายิ้ม ได้

แต่จีมินก็ได้ทำมันไปแล้ว...   แต่ก็ยังมีเรื่องที่ไม่สบายใจอยู่บ้างคือประโยคที่จีมินเอ่ยออกมาเพราะละเมอ

“คนอะไร..แปลก =_=”

NOTE : วันนี้ผมได้รู้อะไรหลายๆอย่างเกี่ยวกับคุณปาร์ค แต่ก็มีอีกหลายๆอย่างที่ยังสงสัย  แต่ก็นะ .. ตลกชะมัด

TALK

ฮือวววว เสร็จแล้วแช็ปแรกกกก ปั่นนานมากก

ขอบคุณทุกคอมเม้นนะคะ ถึงงานจะเยอะยังไงก็จะพยายามทำฟิคให้เสร็จอย่างดี

ยังไงก็อยากให้ทุกคนชอบน้า บังทันใกล้จะคัมแบ็คแล้วว อย่าลืมเป็นกำลังใจให้หนุ่มๆกันเยอะๆน่า

ขอบคุณมากๆค่า : )

#ฟิคคุณหนูชิมชิม

©
t
h
e
m
y
b
u
t
t
e
r