คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : SINGIN' IN THE RAIN | 2
บางทีปัญหามันก็เหมือนกับสายฝน เราอาจจะเปียกปอน ไม่สบายเพราะมันไปบ้าง
แต่หลังจากนั้นฟ้าก็จะใส หัวใจเราก็จะชุ่มฉ่ำ
“ดีใจรึเปล่าเราได้เล่นด้วยกันอีกแล้วนะ รอบนี้จบสวยด้วย ไม่ได้จบแย่เหมือนคราวก่อน”
แฟนของฉันทำเสียงดี๊ด๊าส่งผ่านมาทางโทรศัพท์จนน่าหมั่นไส้ ยังไม่ลืมหรอกนะคะว่าละครเวทีคราวที่แล้วเจออะไรมาบ้าง นี่ข่าวก็อุตส่าห์เงียบลงไปได้แล้ว กว่าฉันกับพี่คยูฮยอนจะเลิกวิ่งหนีวิ่งไล่กันนี่ ใช้เวลาปรับตัวกันอยู่อีกพอสมควร
“เหรอ ตารางยังไม่ออกนี่นา ฉันต้องเตรียมเจแปนทัวร์ คงได้เล่นคู่พี่แค่สองสามรอบล่ะมั้ง”
“เธอได้เล่นห้ารอบ พี่ล็อกวันไว้ละ จริงๆจะเหมาทุกวันที่เธอเล่นแหละ แต่โดนพี่เจย์ด่า ได้มาแค่สามรอบเอง”
ไม่ใช่แค่พี่เจย์จะด่านะ ฉันเองก็คันปากอยากจะด่าคุณแฟนตัวดีด้วยเหมือนกัน ขืนทำแบบนั้นได้เป็นข่าวขึ้นมาอีกรอบก็ซวยน่ะสิ!
“แล้วเราเล่นกับใครบ้างเนี่ย?”
“ถ้าบทเธอดับเบิ้ลแคสก็มีพี่ซูจิน กับพี่จินอึย บทพี่นอกจากพี่เจย์แล้วก็เป็นแบคฮยอน”
ฉันสำลักชาที่กินอยู่แทบจะในทันทีที่ชื่อสุดท้ายดังกระทบโสตประสาทหู
“พี่ว่าอะไรนะ? ใครอีกคนนะ ดับเบิ้ลแคสบทพี่”
“แบคฮยอนนี่ไง แบคฮยอนวงเอ็กโซอ่ะ อะไรกันเธอนี่ไม่หัดทำความรู้จักรุ่นน้องไว้ซะเลย”
หือ... คันปากอยากด่าเหลือเกิน…
เด็กคนนี้น่ะฉันรู้จัก รู้จักดีเลยด้วย!
เพราะลีดเดอร์วงฉันเล่นไปเต๊าะน้องเค้ามาเป็นต้อยเรียบร้อยโรงเรียนคิมแทตั้งนานแล้วน่ะสิ! T_T
อย่าให้ท้าวความเยอะนะคะ คือแบบ... แทงกูมันบ้า บ้ามาก หลังจากที่ฉันและทิฟฟานี่จับได้ว่าแทยอนชอบน้อง จู่ๆยัยนั่นก็ลุกขึ้นมาถามพวกเราว่า 'ฉันควรจะเริ่มจีบน้องเค้ายังไงดี'
ช็อคสิคะ นี่ช็อคสุดเงิบสุดตั้งแต่รู้จักกันมา ทิฟฟานี่ขอลาตายไม่ยุ่งยาวๆ เดือดร้อนฉันต้องโทรไปปรึกษาพี่ฮีชอล หวังว่าจะช่วยห้ามปรามกันได้
แต่คิมฮีชอลดันเล่นบทเป็นพ่อสื่อซะงั้น T_T
ให้คาคาโอ แลกเบอร์กันเสร็จสรรพ คุยกันมุ้งมิ้งงุ้งงิ้งทุกวัน ครบเจ็ดวันปั๊บคิมแทยอนก็ประกาศว่าขอน้องเป็นแฟนแล้วเรียบร้อย
จ้ะ... แมนที่สุด แมนจริงๆเพื่อนฉัน
“ซันนี่... ซันนี่? ฮัลโหล” พี่คยูฮยอนส่งเสียงเรียกร้องความสนใจจากฉัน
“แล้วฉันไม่ได้เล่นคู่กับแบคฮยอนใช่ป่ะ?”
“อื้อ น้องเล่นสามรอบเอง ติดทัวร์คอน ถามงี้มีไรป่ะเนี่ย อย่าบอกนะว่าชอบเด็กนั่นเข้าอีกคน แย่งของเพื่อนมันไม่ดีนะ”
คราวนี้สำลักจริงอะไรจริง ขอบอก
“เฮ่ย! พี่รู้ได้ไง!”
“ก็เธอโทรมาปรึกษาใครล่ะ? =__= ไม่มีความลับในซูจูพอๆ กับที่ไม่มีความลับในโซชินั่นแหละ”
โอเคค่ะ คนสวยผิดเอง…
“นี่พูดเลยนะว่าทุกวันนี้ฉันนั่งเครียดเรื่องคิมแทวันละแปดตลบ พี่ว่าวงน้องรู้ยัง?”
“จะเหลือเหรอ น้องอยู่หอเดียวกันนะอย่าลืม เธอคบพี่ในวงก็รู้ เพราะเมมเบอร์ช่วยกันนี่แหละ ข่าวถึงได้ไม่หลุด” พี่คยูฮยอนตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงสบายๆ เหมือนเรื่องนี้เป็นเรื่องง่ายๆ แค่ทำเนียนๆ ไอดอลก็คบกันตลอดรอดฝั่ง...
...ซะที่ไหนล่ะ! คราวที่แล้วงานช้างเลย ไม่เห็นเหรอ!
“มันน่ากลัวนะ... พักนี้โซนยอชีแดก็เปิดตัวกันไปจะหมดแล้ว ปาปารัสซี่ตามเราพรึ่บเลย แทยอนเป็นคนทำอะไรไม่ค่อยระวัง ส่วนเอ็กโซก็ซาแซงเยอะ แถมยังมีแต่เด็กๆทั้งนั้น ฉันว่าถ้าข่าวหลุดออกไป ทั้งสองคนต้องเละแน่ะ”
“นี่ซันนี่ ฟังพี่นะ” พี่คยูฮยอนพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังขึ้นมาหน่อย “บางทีปัญหามันก็เหมือนกับสายฝน เราอาจจะเปียกปอน ไม่สบายเพราะมันไปบ้าง แต่หลังจากนั้นฟ้าก็จะใส หัวใจเราก็จะชุ่มฉ่ำ ปัญหามันก็คาดเดาไม่ได้เหมือนเวลาฝนตกนั่นแหละ ให้สองคนนั้นฝ่ามันไปเถอะ จะได้เป็นบทพิสูจน์ไง”
ฉันถอนหายใจออกมา
ไม่อยากจะบอกเลยว่าเห็นมรสุมตั้งเค้าอยู่ตรงหน้าลูกเบ้อเร่อเชียวแหละ...
มรสุมลูกแรกหนักหน่วงกว่าที่ฉันคิดไว้ซะอีก
ตอนนี้กำลังเกิดปัญหาใหญ่ขึ้นในวงเอ็กโซ... และบอกเลยว่าปัญหานี้กระทบทั้งค่าย หุ้นตกลงมาหลายสิบจุด ท่านประธานถึงกับเรียกประชุมทุกฝ่ายสามวันติด
แน่นอนพวกเราเป็นกังวลในฐานะรุ่นพี่ และก็เป็นห่วงแทยอนด้วย คืนแรกที่มีข่าว ยัยนั่นแทบบึ่งรถไปหาน้องที่บริษัท ติดตรงที่ว่าพี่ฮีชอลโทรมาหาซะก่อน พี่เล่าว่าน้องโทรมาปรึกษา น้องร้องไห้ คงเพราะเครียดด้วย แต่กลับส่งคาทกมาบอกแทยอนว่าไม่เป็นอะไรไม่ต้องเป็นห่วง น้องคงไม่อยากให้แทยอนเห็นโหมดที่ตัวเองอ่อนแอ และซูยองแนะนำว่า เวลาแบบนี้ควรจะปล่อยให้น้องได้อยู่กับเมมเบอร์จะดีกว่า ลีดเดอร์ตัวเล็กของเราสงบลง แต่ก็นอนไม่หลับทั้งคืน ฉันเห็นแล้วก็อดสงสารไม่ได้ คิดว่าถ้าเป็นตัวเองเจอเรื่องแบบนี้คงทรมานใจน่าดู แล้วก็คิดขึ้นมาได้อีกว่าพี่คยูฮยอนเองก็เคยเจอสภาพแบบเดียวกัน...
รุ่งขึ้น แทยอนลากฉันเข้าบริษัทแต่เช้า เด็กๆเองก็ถูกเรียกตัวเข้าไปอยู่แล้ว ยัยนั่นแวะซื้อขนมเยอะแยะ ไม่ลืมเจลลี่ยี่ห้อโปรดของแบคฮยอน แต่พอไปถึงบริษัท เรากลับไม่กล้าเข้าไปหาเอง ได้แต่ฝากขนมไปกับพี่ผู้จัดการแล้วหนีกลับบ้านเงียบๆ
แต่แบคฮยอนส่งข้อความและรูปเซลก้าน่ารักๆมาให้แทยอน
เล่นซะฉันอิจฉาตาร้อนผ่าวเลย แต่ก็ดีใจที่ดูเหมือนน้องจะเข้มแข็งได้ แทยอนเองก็ใจเย็นขึ้น คอยให้คำแนะนำน้องอย่างดีทั้งในฐานะรุ่นพี่และแฟน
ยัยนั่นตามดูทุกไลฟ์ไม่มีขาด เชียร์น้องจนออกนอกหน้าชนิดทุกคนหมั่นไส้แต่ทำอะไรไม่ได้
ทุกอย่างดีขึ้นตามลำดับ จนเราไปทัวร์คอนเสิร์ตกันอย่างสบายใจในวันเดียวกับคอนเสิร์ตของน้อง พวกเราแอบเสียดายหน่อยๆ ที่ไม่ได้ไปดู แต่ก็มั่นใจว่าน้องต้องทำออกมาได้ดีสุดๆ ซึ่งมันก็เป็นไปตามนั้นจริงๆ
จนกระทั่งเรากลับเกาหลี...
“My home sweet home finally!” ทิฟฟานี่ทิ้งตัวลงบนโซฟาแผ่หรา ในขณะที่แทยอนเหลือบมองนาฬิกาอยู่เป็นระยะๆ ฉันที่ผิดสังเกตกับอาการของเพื่อนก็เลยเอ่ยปากถาม
“มีนัดอะไรกับใครไว้รึเปล่าแทงกู”
“อ่า... นิดหน่อย”
ทิฟฟานี่ที่กำลังนัวเนียกับปริ๊นซ์ถึงกับหูผึ่งเด้งตัวขึ้นมาจากโซฟาทันที
“ไปเดทกับแบคฮยอนล่ะสิ!”
“ก็... ประมาณนั้น”
ฉันเหลือบมองดูท้องฟ้ามืดมิดข้างนอกตาฝาดคล้ายเห็นเงาเมฆฝนทั้งๆที่ดวงดาวส่องแสงกระจ่างสดใส
“ฉันว่าวันอื่นดีกว่ามั้ย?”
“น้องงานยุ่ง เธอก็รู้ เดี๋ยวไม่กี่วันก็ต้องบินไปจีนต่อ พวกเราก็บินไปบินมา” แทยอนทิ้งตัวลงนั่งข้างๆ สไลด์มือถือเล่น ก็คงจะแชทกับน้องนั่นแหละ ฉันมองภาพนั้นด้วยความรู้สึกหน่วงๆ ในใจ
คุณรู้มั้ยคะ... ถ้าเกิดฝนตกแล้วในมือมีร่ม ฉันอยากจะยื่นร่มให้แทยอนคนแรก ไม่อยากให้เพื่อนรักต้องเปียกปอน หรือไม่สบาย แทยอนไม่ใช่คนอ่อนแอหรืออ่อนไหว แต่หัวใจของแทยอนบริสุทธิ์มาก จนฉันกับพี่ฮีชอลเป็นห่วงอยู่เสมอๆ แทยอนเวลารักใคร เธอจะรักหมดหัวใจ ทุ่มหมดหน้าตัก บอกตามตรงว่าฉันไม่รู้จักแบคฮยอนดี แม้จะวางใจได้นิดหน่อยที่พี่ฮีชอลสกรีนให้แล้ว แต่ก็ยังกลัว...
กลัวว่าแฟนบอยคนนั้นจมองแทยอนเป็นแค่ 'ไอดอล' กลัวว่าเด็กน้อยคนนั้นจะดูแลเพื่อนรักของฉันได้ไม่ดีเท่ากับที่เพื่อนฉันทุ่มเทอะไรไปมากมาย
“ไปละนะ” แทยอนพูดออกมา หูฉันแว่วได้ยินเสียงฟ้าร้องครางครืน
ฉันกับทิฟฟานี่มองแทยอนออกจากห้องไป
โดยที่ไม่รู้เลยว่าพายุกำลังโถมซัดเข้ามา
ความคิดเห็น