อย่าเข้า ห้องลูกสาว ลูกชาย อิๆ

ลำดับตอนที่ #19 : ส่งลูกสาวเรื่อง [Fic KHR] Oops!!! I'am a Maid

BlackForest

REGISTER 

รูป : 


 

Part I 

ชื่อ : ลิโอล่า เคนาลิน

ชื่อเล่น : ลิล่า

ความหมายของชื่อ : แสงสว่าง ส่องสว่าง
อายุ :: 18

รูปร่างลักษณะ ::  เป็นเด็กสาวมาดเท่เจ้าของผมสีฟ้าทรงทวิลเทล เป็นเจ้าของตาสีฟ้าที่ดูมีเสน่ห์จนต้องเรียวตามองตาม รูปร่างค่อนข้างผอม จนใครเห็นก็ยังอิจฉาเพราะรูปร่างของเธอนั้นสามารถไปเป็นนางแบบ ดารา สบายๆ เลย ผิวขาวนวล ริมฝีปากบางชวนน่าจูบ เป็นสาวน้อยที่แต่งตัวอย่างเท่มากกกก จนไม่น่าเป็นเมดได้ (โดนลูกสาวตบ) ถ้าเธอไว้ผมซอยสไลด์แล้วล่ะก็เหมือนผู้ชายแน่ๆ แต่พอมาอยู่ในชุดเมดความเป็นสาวมาดเท่นั้นจะหายไปทันที จะกลายเป็นสาวน้อยที่ใครเห็นต่างก็ตกหลุมรักในความน่ารักของเธอ

สัญชาติ : อังกฤษ

นิสัย(ขอละเอียด เน้นจุดสำคัญด้วย>__<) : ดูภายนอกเธอเป็นคนที่ร่าเริง สดใส ใจดี มีความเป็นกันเองสูง และมนุษยสัมพันธ์ดีมาก ภายในนั้นจะเป็นเด็กสาวที่ไม่ยอมคนเอามากๆ เป็นพวกฆ่าได้แต่หยามไม่ได้ ใครคิดจะมาหาเรื่องหรือแตะอั้งเธอล่ะก็รับรองได้เลยว่าศพไม่สวยแน่ เป็นเด็กสาวที่ร้ายลึก  เจ้าคิดเจ้าแผนการ ฉลาดถึงขั้นอัฉริยะเรียนได้ที่ 1 ทุกปี พูดตรงไปตรงมา เป็นพวกที่รักเพื่อนมาก ถ้าเพื่อนของเธอโดนแกล้งหรือถูกทำร้าย อาจจะโดนคุณเธอฆ่าได้ แต่เธอก็มีมุมมองน่ารักนะ คือเวลาอยู่กับสัตว์เลี้ยง เช่น สุนัข แมว กระต่าย เธอจะกลายเป็นเด็กสาวธรรมดาทันที คือจะใจดี อ่อนโยนมาก แถมเวลาอยู่กับสัตว์เลี้ยงจะอารมณ์ดีเป็นพิเศษ

Part II 

ชอบ : สัตว์เลี้ยง สุนัข แมว กระต่าย อาการเวลาเห็นจะกลายเป็นเด็กสาวธรรมดาทันที แถมเวลาอยู่กับสัตว์เลี้ยงจะอารมณ์ดีเป็นพิเศษด้วย หนังสือ อาการเมื่อเวลาอ่านหนังสือ คุณเธอจะเงียบและจดจ่อกับมันมาก ฟังเพลง อาการคือเวลาว่างจาการทำงานหรือเรียนหนังสือ คุณเธอก็จะเอาหูฟังมาใส่หูทันที และจะกลายเป็นพวกโลกส่วนตัวสูงมาก ทางที่ดีจงอย่าขัดเธอเวลาฟังเพลงจะดีมาก อินเทอร์เน็ต แม่สาวคนนี้น่ะชอบเล่นอินเทอร์เน็ต เวลาเล่นเน็ตอยู่นั้นถ้าใครขัดล่ะก็โดนเธอฆ่าแน่

ไม่ชอบ : แกงจืดๆ เวลาได้ชิมนะ พอซิมเสร็จจะเดินหนีทันที บางทีก็พูตรงๆ ไปเลยว่า "ไปทำใหม่" "มันจืดจงฉันกินไม่ลงแล้ว =.=;;"

กลัว/อาการ : กลัวผีและความมืดเอามากๆ  เวลาเดินอยู่คนเดียวนะ จะหยิบโทรศัพท์มาและโทรหาเพื่อนของเธอทันทีเพื่อลดความกลัวได้บ้าง แต่ถ้ามากับเพื่อนหรือใครก็แล้วแต่ เธอจะเดินกอดแขนเขาแน่นมาก ถ้าโทรหาใครไม่ได้หรือไม่มีใครมาด้วยจะกลัวจนหลอนไปเลย

จุดอ่อน : กลัวผีกับความมืดจนหลอน =.=;;;  เวลาเดินอยู่คนเดียวนะ จะหยิบโทรศัพท์มาและโทรหาเพื่อนของเธอทันทีเพื่อลดความกลัวได้บ้าง แต่ถ้ามากับเพื่อนหรือใครก็แล้วแต่ เธอจะเดินกอดแขนเขาแน่นมาก ถ้าโทรหาใครไม่ได้หรือไม่มีใครมาด้วยจะกลัวจนหลอนไปเลย

 

Part III 

คู่ : แซนซัส

เรียกคู่ว่า : นายขี้โมโห (เวลาทะเลาะกัน) ซันซัส (เวลาปกติไม่เกิดเหตุการณ์อะไรขึ้น) ป๋า (เวลาอ้อนวอนอะไรบางอย่าง) ลุง (เวลาเรียกแลวไม่ได้ยิน 5555+) 

คู่เรียกว่า : ยัยบ้า (เวลาทะเลาะกัน) ลิโอล่า (เวลาอยู่ด้วยกัน 2 ต่อ 2) ยัยสวะ (เวลาปกติไม่เกิดเหตุการณ์อะไรขึ้น)

เพิ่มเติม : ลิโอล่าเลี้ยงสุขัขพันธ์ไซบีเรียน ฮัสกี้สีดำอยู่ตัวหนึ่งชื่อเจคอบ

ลักษณะคำพูด : ในชุดเมดจะเป็นสาวน้อยที่จะพูดเพราะมากกก ทุกคำจะลงท้ายด้วยคำว่าค่ะแทบทุกครั้ง เวลาปกติไม่ได้ทำงานจะพูดจาห้วนๆ และตรงไปตรงมามาก 

ตัวอย่างคำพูด : ในชุดเมดหรือเวลาทำงาน : "สวัสดีค่ะ ยินดีต้อนรับค่ะ" "จะสั่งอะไรดีค่ะ คุณลูกค้า" "ได้ค่ะ จะรีบทำตามที่บอกนะค่ะ"
ปกติ :  "มีอะไร" "นี่ นายคิดหาเรื่องฉันหรอ -*-" "ฉันไม่ใช่ทอมเฟ้ย -*-" "มีอะไรให้ฉันช่วยไหม" "อย่างนี้ก็สวยสิ - -+++"ตอนจะมีเรื่อง 5555+

Part IV(Ori writer)



หญิงสาวเจ้าใบหน้ากลมเล็ก นัยน์ตาสองสี ค่อยๆจดจ้องไปยัง
เรือนร่างของคนปริศนาที่ยืนอยู่ตรงหน้าอย่างสงสัย  "เ..เจ้า.เป็นใครกันนะ"หญิงสาวเอ่ยออกมา

::ลิโอล่า เคนาลินค่ะ

"ช่างเป็นชื่อที่ไพเราะเสียจริงนะ
 เอาเป็นว่าเจ้าไม่ต้องรู้หรอกว่าข้าเป็นใคร"
หญิงสาวเมื่อได้ยินคำตอบดังนั้นรอบยิ้มนิดๆพร้อมกับควงมีดไปมาอย่างมีความสุข

::นั้นหรอ // พูดและส่งยิ้ม


"เจ้าคิดยังไงกันนะ..ถึงมาอยู่ที่กันได้"หญิงสาวเอ่ยพลางปามีดที่ควงอยู่
เฉียดหัวของฝ่ายตรงข้ามไปอย่างหวาดเสียว

::เล่นอะไรของเธอฟ่ะ -*- หางานพิเศษทำ

"หืม? คำตอบน่าสนใจ ตัวเจ้าเนี่ยมีอะไรที่น่าสนใจอีกเยอะเลยนะ
"
ว่าแล้วพลางรอบยิ้มอย่างจิตๆออกมา

:: โรคจิตป่าวฟ่ะ แกน่ะ -*-


"แล้วเรื่องลูกค้าที่มาสนใจตัวจ้าตอนนี้ละ เจ้าคิดอย่างไรกันนะ
"หญิงสาวเอ่ยพลาง
ยื่นบางสิ่งให้กับบางอย่างให้กับคนตรงข้าม

:: อยากต่อยปากมัน -*-

 

หญิงสาวไม่เอ่ยอะไรอีกก่อนที่ส่งยิ้มให้คนตรงข้ามอย่างอ่อนหวานๆพลางสั่ง
ให้คนตรงข้ามหลับตาลงอย่างช้าๆ ...แต่เมื่อรู้ตัวอีกทีเมือคนตรงข้ามลืมตาขึ้น
หญิงสาวตรงหน้าก็หายไปแล้ว

:: หายไปไหนฟ่ะ กะเฉือดทิ้งซะหน่อยตอนปามีด // พูดแล้วแสยะยิ้ม