คลังเก็บฟิค ( sf / os )

ลำดับตอนที่ #19 : Special - 2 (Levimika)

T
B

Special ; 2

คำเตือน : สเปนี้ขัดต่อศีลธรรมอันดีงามนะคะทุกคลล ;-;

'Our' secret

Just 'You' and 'Me' :)

    “มิคาสะ!” หญิงสาวร่างเล็กโบกมือพร้อมกับเรียกเสียงใส มิคาสะเจ้าของเรือนผมสีดำเงาเลื่อนสายตามาจับจ้องที่ใบหน้าของรุ่นพี่สาวก่อนจะขยับไปมองชายหนุ่มข้างๆ

    มุมปากอิ่มยกยิ้มขึ้นเล็กน้อย ร่างบางก้าวเดินไปลงตรงข้ามกับทั้งสอง ริมฝีปากสีแดงสดยิ้มกว้างยิ่งกว่าเดิม “สวัสดีค่ะ พี่เพทรา...พี่รีไวล์”

    “หวัดดีจ้ะ” เพทราเจ้าของร่างเล็กภายใต้อ้อมแขนของรีไวล์ชายหนุ่มข้างกายเธอ ทั้งสองนั่งแนบชิดติดกัน เรียวไหล่เล็กเบียดเข้ากับแผ่นอกกว้าง

    “จริงๆไม่ต้องชวนฉันมาก็ได้นะคะ พวกพี่กำลังเดทกันอยู่..”

    “เฮ้ย ไม่เป็นไรๆ” มือเล็กโบกมือตรงหน้าเป็นเชิงบอกว่าไม่ต้องเกรงใจ “น้องรหัสพี่ พี่ก็ต้องดูแลให้ดีสิ”

    “ขอบคุณค่ะ” มิคาสะยิ้มให้เล็กน้อยก่อนจะหันไปสั่งเครื่องดื่มกับพนักงาน

    “จริงๆรีไวล์เขาเลือกร้านแล้วก็เสนอให้ชวนน้องมาเองแหละ เห็นบอกว่ามิคาสะน่าจะชอบ” เพทราว่าพลางยิ้มกว้าง ดวงตาคู่ใสหันไปสบตากับร่างสูงที่นั่งเงียบอยู่ก่อนจะเอ่ยปากถาม “ว่าแต่รู้ได้ไงเนี่ยว่ามิคาสะจะชอบ”

    “ก็แค่เดาๆเอา” รีไวล์ยักไหล่เบาๆ นิ้วเรียวยกถ้วยกาแฟร้อนขึ้นจิบ

    ร้านกาแฟกลางห้างที่มีแต่กลิ่นกาแฟตลบอบอวล บวกกับกลิ่นไอเย็นของแอร์ที่ช่วยเจือจางและผสมผสานกับกลิ่นกาแฟบดจนลงตัว...เป็นกลิ่นที่มิคาสะชอบมาก

    โดยเฉพาะกาแฟร้านนี้ที่รสชาติและบรรยากาศถูกใจมิคาสะอย่างมาก เธอจะชอบมันเป็นพิเศษ และแน่นอนว่าเขารู้ดี

    เพทราพยักหน้ารับเบาๆ มิคาสะก้มมองเวลาก่อนจะลุกขึ้นยืนท่ามกลางสายตางงงวยของรุ่นพี่ทั้งสอง เรียวปากแต้มยิ้มมุมปากเล็กน้อยก่อนจะขยับพูด

    “ต้องขอตัวก่อนนะคะ พอดีว่าแฟนมารับแล้ว” ร่างสูงที่เดินเข้าร้านกาแฟมาเป็นคำตอบของความสงสัย นัยน์ตาสีเขียวมรกตกวาดมองไปทั่วก่อนจะเผยยิ้มออกมา

    มิคาสะหันไปยิ้มกว้างให้กับเอเรนซึ่งยืนอยู่ห่างไปเพียงไม่เท่าไร

    “ไปกันเลยมั้ย?” 

    “อืม” มิคาสะพยักหน้าเบาๆ ร่างบางลุกขึ้นยืนก่อนจะคล้องแขนตนเข้ากับแขนแกร่งของคนข้างๆ

    “อ้าว..” เพทราร้องเบาๆ คิ้วเรียวเลิกขึ้นอย่างฉงน รีไวล์วางถ้วยกาแฟลงก่อนจะช้อนสายตาขึ้นมองร่างทั้งสองตรงหน้า

    “ไม่เห็นบอก”

    “พอดีว่าฉันไม่อยากจะรบกวนพวกพี่น่ะค่ะ เลยกะจะอยู่แป๊บเดียวแล้วไป” มุมปากสวยยกยิ้มบางๆ “ฉันไปก่อนนะคะ”

    “กินอะไรกันก่อนดีมั้ย?” เอเรนถามเสียงนุ่มหลังจากทั้งสองเดินออกมาจากร้านได้สักพัก มิคาสะเงยหน้าขึ้นไปสบตาคนข้างกายก่อนจะยู่ปากเล็กน้อย

    “อยากกินบิงซู” เสียงหวานเอ่ยอย่างออดอ้อน ใบหน้าสวยถูไปมากับต้นแขนแกร่งของร่างสูง เอเรนหัวเราะเบาๆก่อนที่มือหนาจะเอื้อมไปบีบจมูกมิคาสะเบาๆ

    “ครับๆ ไปหาบิงซูกินกันเนอะ?”

    “อื้อ”

    รีไวล์มองตามแผ่นหลังของคนทั้งสองจนลับสายตา เพทราเกาหัวอย่างงงๆก่อนจะยู่ปากเล็กน้อย

    “ว้า...”

    “อย่าไปสนเลย”

    “...เป็นอะไรหรือเปล่า? ไม่พอใจมิคาสะเหรอ? น้องอาจจะแค่---”

    “กินเถอะ”

    “อะ...อืม” ใบหน้าหวานขยับขึ้นลงช้าๆพลางเหลือบมองร่างสูงด้วยสายตาหวั่นๆ เขาหัวเราะน้อยๆก่อนจะยื่นมือมายีหัวอีกฝ่าย

    “กลัวหรือไง”

    “นิดนึง...ก็นายดูอารมณ์เสียนี่” เพทราทำปากยื่นแล้วช้อนตาขึ้นมองอย่างออดอ้อน รีไวล์มองท่าทางนั้นก่อนจะกระซิบด้วยเสียงทุ้มต่ำชวนจั๊กจี้

    “ทำหน้าแบบนั้นระวังไม่ได้นอนนะ”

    “นายจะทำอะไรฉัน? หืม?” หญิงสาวตัวเล็กเท้าคางกับโต๊ะพลางเอียงคอมองอีกฝ่ายด้วยรอยยิ้มมีเลศนัย

    “ใช้เขียนรายงาน”

    “นี่!”

    “เอเรน คืนนี้และพรุ่งนี้ฉันจะไม่อยู่ห้องนะ” เสียงหวานเอ่ยขึ้นขณะหวีผม ร่างสูงที่เพิ่งเดินออกมาจากห้องน้ำขยับตัวเข้ามาใกล้จนได้กลิ่นหอมของสบู่ที่เขาใช้ประจำ

    “ทำไมล่ะ..”

    “ไปหากิ๊ก”

    “มิคาสะ”

    “ฮ่าๆ ล้อเล่นน่า” มือเรียววางหวีในมือลงแล้วหันมาบีบคางอีกฝ่ายเบาๆเมื่อเอเรนทำเสียงขู่ต่ำ จมูกรั้นย่นน้อยๆอย่างเอ็นดูแม้อีกฝ่ายจะมีร่างกายที่โตกว่าก็ตาม “ไปทำงาน”

    “รีบกลับล่ะ” ริมฝีปากอุ่นจูบที่ข้างขมับซ้ำๆอย่างเอาใจ มิคาสะยิ้มกว้างก่อนจะยกมือขึ้นโอบรอบคอแข็งแกร่งให้โน้มลงมา เขากดจูบหนักๆ กลีบปากบางถูกกดย้ำจนแดง

    ลิ้นเรียวกระหวัดเกี่ยวแลกน้ำใสในโพรงปาก ทั้งสองปรับองศาของหน้าให้แนบชิดกันยิ่งขึ้น เอเรนใช้เขี้ยวขบเม้มกลีบปากอ่อนที่เผยอออกรอรับสัมผัสจากเขา

    “อือ...” มือเล็กปัดป่ายหัวไหล่กว้างก่อนที่ร่างหนาจะผละออกมาอย่างอ้อยอิ่ง ลมหายใจที่ถูกหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกันเป่ารดผิวอ่อนเหนือริมฝีปากบนจนร้อนรุ่ม อุณหภูมิใจร่างกายที่เพิ่มขึ้นสูงเรื่อยๆทำให้เขาคิดอยากทำตามใจตัวเอง มิคาสะยกมือดันแผ่นอกกว้างที่มีท่าทีจะเคลื่อนเข้ามาใกล้อีก “อื้ม...เดี๋ยวฉันต้องไปแล้ว”

    “ขออีกนิดนะ...”

    “...”

    “นะครับ”

    สิ้นคำขอเขาก็กดจูบซ้ำๆย้ำๆกับริมฝีปากแดงชื้นของหญิงสาวจนน้ำลายเริ่มเยิ้มออกที่มุมปาก เอเรนเช็ดคราบน้ำลายที่มุมปากสวยออกด้วยปลายลิ้นก่อนจะหัวเราะกับตัวเองเบาๆเมื่อมันเฉอะแฉะยิ่งกว่าเดิม นิ้วอุ่นถูกส่งมาปาดน้ำลายออกโดยไร้ความรังเกียจ

    “ไปแล้วนะ” ร่างบางประทับริมฝีปากลงไปบนคออุ่น เธอยิ้มให้ก่อนจะใช้ปลายนิ้วเรียวเกี่ยวปมผ้าขนหนูสีขาวจนมันหลุดกองลงไปบนพื้น เสียงหวานหัวเราะออกมาด้วยใบหน้าเสียดายน้อยๆเมื่อเห็นว่าเขาใส่กางเกงขาสั้นข้างใน “นึกว่าจะแกล้งได้แล้วเชียว”

    ร่างบางหายลับไปหลังประตูทันทีหลังจากมันปิดลง เอเรนประสานมือกันแล้วยกขึ้นทาบศีรษะขณะที่ปล่อยหัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง

    “เธอมันร้ายจริงๆ”

    “คราวนี้บอกว่าอะไรล่ะ?” เสียงทุ้มกระซิบเบาๆที่ข้างหู แรงกอดรัดที่ตัวแน่นขึ้นเรื่อยๆจนแทบจะหายใจไม่ออก

    “ทำงาน”

    “แล้วเชื่อ?”

    “อืม” มือเล็กตีแขนแกร่งที่ยังโอบกอดแน่นไม่เลิกเบาๆ “เฮ้ ฉันหายใจไม่ออกนะ”

    “กับหมอนั่น...วันนี้ได้ทำหรือเปล่า?” รีไวล์ว่าพลางคลายอ้อมกอดออก ใบหน้าคมคายยังคงคลอเคลียอยู่ใกล้ๆ ลมหายใจอุ่นเป่ารดผิวกายอ่อน

    “ทำไม? หึง?”

    “อือ หึง หวงด้วย”

    “เกือบ---อะ อื้อ..” ร่างบางสะดุ้งน้อยๆเมื่ออยู่ดีๆก็ถูกพลิกตัวให้หันมาเผชิญหน้ากับรีไวล์ เขาสอดขาเข้ามาที่ระหว่างเรียวขาเล็กจนส่วนอ่อนไหวสัมผัสกับหัวเข่าแข็ง ผิวปากสีสดถูกครอบครองโดยเขาอย่างสมบูรณ์ เสียงดูดเม้มดังไปทั่วห้องที่ว่างเปล่า

    ไม่มีใครอีกแล้วในห้องนี้ นอกจากพวกเขาสองคน

    และแน่นอนว่าไม่มีใครรู้...ว่าพวกเขากำลังทำอะไรกันอยู่ :)

    “ตรงไหนบ้าง..”

    “อืม...อะ...อะไร”

    “ตรงไหนบ้างที่มันสัมผัส...ฉันจะกลบให้หมด”

    คำว่ามันที่หลุดออกมาจากริมฝีปากเขาเรียกรอยยิ้มเล็กๆจากเธอได้เป็นอย่างดี ความหึงหวงที่ถูกถ่ายทอดออกมาผ่านน้ำเสียงและแววตาทำให้รู้สึกดีไม่น้อย

    “ถ้าบอกว่าทุกส่วนล่ะ? :)”

    “อย่าท้านะ..”

    “ฉันไม่ได้ท้า...ถ้ากลบได้ ก็กลบให้หมดสิ” ร่างบางถูกดันจนหลังแนบชิดติดกับกำแพงเย็นเยือก แต่ผิวอ่อนที่กำลังเสียดสีกับผ้านั้นราวกับจะลุกเป็นไฟ ปากร้อนของเขาดูดดึงริมฝีปากล่างของมิคาสะพลางขบเม้มจนบวมช้ำ

    มือหนาถูกส่งไปลูบไล้ตามผิวเนียนทุกส่วนที่โผล่พ้นเสื้อผ้า นิ้วเรียวบีบดึงผิวขาวจนแดงเถือก เขายกขาเรียวขึ้นเกี่ยวกับเอวแล้วอุ้มร่างเล็กด้วยแขนแกร่งเพียงข้างเดียว ส่วนอีกข้างก็ไม่วายปัดป่ายไปทั่วแผ่นหลังบาง

    “อื้อ..” หญิงสาวใต้ร่างร้องออกมาเมื่อถูกอีกฝ่ายทิ้งน้ำหนักลงมาทับ กลีบปากร้อนยังคงพรมจูบไปทั่วเนื้อตัว ลำแขนสอดเข้าไปใต้เอวบางและเค้นคลึงที่เอวคอดและสะโพกเบาๆอย่างยั่วอารมณ์ ตะขอบราเซียร์ถูกปลดออกก่อนที่เสียงทุ้มจะกระซิบข้างหูของมิคาสะเบาๆ

    “ฉันจะกลบให้หมดเลย”

__________ _____ __________

นี่คือของขวัญวันคริสต์มาสค่ะคุณขา...
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
นังคนบาปหนาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
นังผีบ้าาาาาาาาาาาาา T\\\\\\\\T
แกทำฟิคแบบนี้ออกมาได้ไง /เขย่าประตูกรง
มีใครอยากกินน้ำโอเลี้ยงกับไรท์มั้ย ;-; /ดูดน้ำโอเลี้ยง

ฟิคดิฉันจะโดนแบนมั้ยคะซิส ;^: