ลาวีออง

ลำดับตอนที่ #19 : 1 st event @DUNSTAN

             

FIRST EVENT

- เออร์เบียร์เลือก ไอแซค ผู้เฝ้าประตูดันสแตน -

          กริ้งงงงงงง กริ้งงงงงงงง กริ้งงงงงงงงงงง

          " หวังว่าวันนี้จะเป็นวันที่ดี " ชายหนุ่มว่า ก่อนจะทำตัวขี้เกียจบนเตียงอีกสักพัก แล้วไปอาบน้ำ จัดการตัวเอง พอเสร็จก็จัดการฉีดบอดี้มิสกลิ่นโปรด ---- กลิ่นของทะเล เขาเดินออกมาจากหอเรื่อยๆตามทาง วันนี้เขามีภารกิจเก็บดอกไม้มาจัดแจกันในห้องนอน อาจจะดูแปลกๆไปบ้างที่คนเป็นผู้ชายจะมาจัดดอกไม้ใส่แจกันอะไรแบบนี้ อาจจะเป็นเพราะเขาเป็นคนชอบกลิ่นอะไรที่หอมๆสดชื่อหละมั้ง อีกอย่างพอมองดอกไม้แล้วมันก็ทำให้คิดถึงคุณแม่ รู้สึกว่าเขายังเป็นห่วงเราอยู่เสมอ 

          " โอ๊ะ ทำไมคนเยอะจัง ปกติไม่เยอะขนาดนี้นิ " เออร์เบียมพึมพัมกับตัวเอง แล้วเดินไปหาดอกไม้ที่ต้องการเงียบๆ แต่ไอหูเจ้ากรรมนี่มันไม่เงียบน่ะสิ

          "ได้ยินมาว่าพรีเฟคบ้านเธอตายแล้ว" เด็กหนุ่มข้างๆที่เขาไม่รู้จักโพล่งขึ้นมา ด้วยถ้อยคำชวนตกใจ 

          " ตบปากตัวเองซะ วอลช์ กล้าดียังไงมาแช่งราเชล " ลิซ่าว่าเสียงเข้ม เด็กบ้านแอนเวอร์หลายคนโวยวายขึ้นเป็นกำลังเสริมหลังเธอพูดจบ

           หื้มมม ... ? ราเชล ? นั่นมันพรีเฟคบ้านของเขานิ 

                    " เธอก็แค่...สลบไปนิดหน่อยเท่านั้นแหละ " เอ่ยเสียงเบาเหมือนไม่มั่นใจที่ตัวเองพูดนัก

          " ไม่นิด ไม่ฟื้นมาตั้งสามวันไม่ใช่เหรอ? " ตอบกลับหน้าตาย ไม่สนสีหน้าตกใจของหลายๆคน

                    " ...นายรู้ได้ยังไง ไม่ เรื่องนั้นไม่สำคัญ " เด็กสาวขมวดคิ้ว จ้องอเล็กซ์เขม็ง " นายรู้อะไรใช่ไหม พูดมา "

                    " ฉันไม่รู้อะไรทั้งนั้น " อเล็กซ์พูดเรียบๆ แต่แล้วดวงตาที่เคยเฉยเมยก็ลุกวาว " ถ้าอยากรู้ก็ต้องช่วยกันสืบ "

                    นับว่าเป็นท็อปปิคที่น่าสนใจมาก! เออร์เบียมยกยิ้มเล็กๆ ก่อนจะเดินไปดัดดอกไม้ในส่วนอื่นๆแล้วเงี่ยหูฟังคนอื่นๆพูด ได้ความเพิ่มมาอีกว่าคืนนั้นมีใครคนหนึ่งเป็นคนอุ้มเธอที่ไร้สติมาวางบนเตียง แต่เนื่องจากตอนนั้นมืดมากจึงเห็นไม่ชัดว่าเป็นใคร ทุกคนสัมผัสได้ถึงคำสาปชั่วร้ายที่วนเวียนรอบร่างกายของราเชล ดูเหมือนจะมีใครบางคนสาปเธอ ถ้าเขาลองไปถามคนเฝ้าประตู...? ก็คงจะได้หละมั้ง โดยธรรมชาติแล้วเออร์เบียมไม่ใช่คนที่อยากรู้เรื่องชาวบ้านไปทั่ว แต่นี้เป็นเรื่องของพรีเฟคบ้านของเขาเอง ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นอย่างน้อยเขาก็อาจจะพอเป็นหูเป็นตาได้มั้งนะ ยังไงก็คนร่วมบ้านกัน

                    เมื่อคิดได้ดังนั้น ชายหนุ่มก็เดินออกจากสวนดอกไม้ กลับเข้าไปที่หอ จัดพวกมันเอาไว้ที่แจกันริมหน้าต่างอย่างสวยงาม แล้วเดินออกมาเพื่อไปหาผู้เฝ้าประตู ที่ประตูรั้วมีผู้เฝ้าประตูคนเดิมยืนกอดอกคาบยาสูบอยู่ ชายคนนั้นเอ่ยทักอย่างขรึมๆ

เมื่อเห็นเขาเดินมา ก่อนจะเลิกคิ้วข้างหนึ่งเมื่อได้ยินคำถามที่เขาถามไปเมื่อสักครู่ คุณพอจะเห็นใครที่มีท่าทางไม่ดีๆ เดินผ่านหรือทำอะไร ในช่วงสามหรือสี่วันที่ผ่านมาบ้างไหมครับ พอดีพรีเฟคบ้านผม คุณราเชล เขาเหมือนจะโดนคำสาปน่ะครับ 

                    " โชคร้ายหน่อยนะ ยัยหนูคนนั้น " คุณคนเฝ้าประตูตอบมา ผมรอฟังต่อ

                    " ที่จริงฉันไปเห็นอะไรมาด้วย เงี่ยหูมาสิ " 

                    .... !?