คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #19 : BEGIN AGAIN CHAPTER 18
Chapter 18
Begin Again
พ่อบอกว่าถ้าผู้หญิงไม่รักก็ให้จีบถ้าเขาเมินก็ต้องสนใจเขามากๆถ้าเขางอนก็ต้องง้อถ้าง้อไม่สำเร็จก็ต้องปล้ำเอาเลย...
ยอมรับว่าทุกเรื่องทำจริงไม่มีข้อแก้ตัวอะไรทั้งนั้นเว้นแต่เซน่าคิดว่าผมรักอีกคนนั่นมันไม่จริงสักหน่อยก็แค่ชอบรู้สึกดีเวลาอยู่ด้วย(แต่ก่อน)แต่ถ้าต้องเปรียบเทียบกับอีกคนผมรำคาญยัยนั่นมากกว่าเพราะครั้งเผลอไปมีอะไรกันเลยถูกขู่อยู่บ่อยๆว่าจะเอาเรื่องนี้ไปบอกเซน่า...คนที่ผมรักจนตาย
สมควรที่เธอโกรธ...สมน้ำหน้าที่เธอเกลียด
ทุกอย่างมันเป็นเพราะตัวผมเองทั้งนั้น...เลวไงรู้จักไหม?เคยย้อนถามตัวเองไหมว่าถ้ามีเวลาให้ย้อนกลับไปได้มักจะพูดคำว่า...กูจะไม่ทำอย่างนี้เลยผมก็อีกคนที่ทำเธอเสียใจมากๆจนตัวเองต้องขาดใจเพราะทำให้คนที่รักเจ็บมากกว่า
ผมเลิกกับเธอเพราะเบื่อ...คำที่พี่ซูโฮบอกให้ผมเลิกกับเซน่าใช้ไม่ได้ผลหรอกผมเบื่อเวลาที่เธอคุยกับเพื่อนแม้แต่ผู้หญิงยังรำคาญยิ่งเป็นไอ้ชอนจีสัตว์-ตูหัวใจยิ่งโกรธยิ้มหวานที่ชอบส่งให้คนอื่นๆที่ไม่ใช่ตัวเองเห็นแล้วมันอยากต่อยแม่งทุกคน
ทุกคนเข้าใจว่าเซน่ามาทีหลังคิดผิดแล้วเธอมาก่อนผีห่าซาตานหน้าไหนที่เวียนว่ายเข้ามาในชีวิตผมอีกเธอเป็นทุกอย่างของคำว่าคนแรกเว้นเวอร์จิ้นที่ผมพลั้งท่าเสียให้อีกคนไปแล้วเลยต้องมานั่งรับผิดชอบอยู่นี่ไงอีกคนถนอมไว้ส่วนอีกคนก็แค่ที่ระบายถ้าต้องเลือกก็ต้องรับผิดชอบสิ่งที่ทำ ผมแมนพอวะทุกอย่างในชีวิตไม่จำเป็นต้องเลือกเพราะชอบหรือสักหน่อย...แค่ทำให้มันถูก...ไม่รู้เลยว่านรกขุมไหนจะต้อนรับผมบ้าง
“เซน่าเธอจะกรี๊ดทำไม” ถ้าไม่ตื่นคงจะเสร็จผมไปละยอมรับว่าคิดลามกกับแม่สาวสุดฮ็อตคนนี้ทุกครั้งที่อยู่ใกล้
ตั้งแต่เลิกกับผมไปถึงจะไม่ค่อยได้เจอกัน...ไม่สิไม่เจอกันนานเลยต่างหากเธอไม่ค่อยได้กลับมาที่นี่แม่บอกว่าเธอไปค้างที่บ้านบ่อยเพราะมันใกล้มหาลัยผมก็ไปดักเจอแต่ไม่สมหวังบางครั้งเดินสวนกันแม้แต่หน้าผมเธอยังไม่มองเลยถ้าจะคุยเธอก็เดินหนีวิ่งตามเธอก็วิ่งหนี...ตามผู้หญิงคนนี้ไม่ทัน
“นายจะทำอะไรวะออกไปไกลๆเลยแล้วเข้ามาได้ไง” เธอเปลี่ยนรหัสพันครั้งฉันก็จะไปหามาให้ได้ทั้งพันครั้งแหละเซน่า
“ไม่รู้ว่าเข้ามาได้ไง แต่กำลังจะทำอะไรน่ะพอรู้” คงจะตกใจมากผมเปิดไฟแล้วเข้ามาหาคุณหมอโอได้แบบสบายๆเลยรู้รหัสได้ไงก็พี่เฉินเคยกดเข้ามาตามผมที่นอนดราม่าอยู่ไปทานข้าวตอนนั้นไง เธอเป็นคนบอกเองทำเป็นจำไม่ได้
“อย่ามาเล่นลิ้นกับฉันออกไปเดี๋ยวนี้เลย”
“ยังไม่เล่นเลย” ใบหน้าสวยขึ้นสีขึ้นทันใดน่าจะเพราะความโกรธมากกว่าผมไม่ได้อยู่ใกล้เธอขนาดนี้หรอกยกเว้นตอนหลับ
“อย่ามากวนตีน ออกไปซะก่อนจะโมโห”
“ลุกให้ได้ก่อนเถอะครับค่อยมากร่างใส่!” ดิ้นให้หลุดจากฉันก่อนเถอะเซน่าใช่แล้วผมทับเธออยู่
รู้ไหมว่าการเข้ามาห้องนี้เพื่อลวนลามเธอโดยเฉพาะผมทำไปแล้วตอนหลับแต่เธอตื่นก่อนเลยไม่ค่อยถึงไหนได้แค่ส่วนบนเอง...ซ่อนรูปชะมัด
“ออกไปจากห้องฉันเดี๋ยวนี้เลยไป!!!”
“แต่เธอโป๊อยู่นะ ให้ลุกจริงดิ” ผมดันตัวลุกขึ้นแต่คนใต้ร่างกลับดึงตัวผมกลับแล้วกอดไว้แน่น หึๆอยู่อย่างนี้นานๆได้ไหม ฟินดี...
ฝีมือผมเองใครบอกให้ยัยหัวแดงไม่ใส่อะไรนอนละมีแค่เซิ้ตสีขาวตัวโตแต่บางจนสายตาของผมสามารถมองทะลุได้เป็นครั้งแรกเลยที่ผมเห็นสัดส่วนของเซน่าก็เธอไม่เคยจะโชว์ให้เห็นเลยนิยอมรับว่าตั้งแต่เลิกกันไปเธอดูสวยขึ้นอย่างน่าตกใจและน่าเสียดายไปพร้อมๆกันอาจจะเป็นเพราะผมสีแดงสวยนี่ก็ได้ถึงทำให้ออร่าออกขนาดนี้มันดูเซ็กซี่อ่ะ
“เธอกอดฉันอย่างนี้ไม่กลัวฉันปล้ำหรือไง”
“นายช่วยหลับตาได้ไหม”
“บอกสิว่าเธอรักฉันอยู่เราจะรักกันถ้าไม่พูดก็อยู่ท่านี้แหละ”ปากสวยจังจูบได้ไหมนะ ผมกำลังขู่...ไม่รู้ว่าได้ผลไหมต้องลองดู
“งั้นอยู่ท่านี้แหละ”
“ฉันคงได้ทำมากกว่านี้นะเซน่า”
“นายไม่กล้าเตะต้องฉันหรอกเซฮุนเงียบปากไปแล้วลุกได้แล้ว” ทำเป็นรู้ทันตอนนั้นถึงฉันจะไม่กล้าแต่ตอนนี้...ฉันก็ยังไม่กล้าอยู่รู้ดีจังนะ
ผมลุกออกจากเธอโดยที่ไม่ละสายตาไปจากกระดุมเสื้อที่ถูกแกะออกมาจนถึงเห็นหน้าท้องส่วนที่มันสูงกว่านั้นสัมผัสมาแล้วฮ่าๆนมใหญ่โคตรเซน่าอ้าปากมองผมแล้วฟาดหมอนใส่อย่างแรงฉันยังไม่หายดีนะเว้ย
“ไอ้โรคจิตออกไปจากห้องฉันเลย”
“บอกว่าจะตอบแทนที่เธออยู่ดูแลเลยมาอยู่ด้วยนี่ไง” สงสัยคงต้องหันหน้าหนีก่อนจะได้จับคนหัวแดงขย้ำในอีกไม่ช้า ของขึ้นโว๊ยยยยย...
“ฉันไม่ต้องการนาย” เจ็บอ่ะ
“แต่ฉันต้องการเธอ” ให้รู้ว่าใครมันมีสกิลความหน้าด้านมากกว่ากันเฮอะหน้าแดงเชียวเซน่าติดกระดุมหมดแล้วเธอเอาผ้าห่มมาคลุมตัวไว้แล้วมองผมด้วยสายตาดุร้าย น่ากลัว...
“ฉันง่วง...อยากจะนอนพักผ่อนไม่มีเวลาเถียงกับนายหรอกกลับไปซะนายต้องพักผ่อน”
“ไม่เอา อยากอยู่กับเธออ่ะ!!” ผมพยายามกระโดดตะครุบแต่ดันพลาดเธอหลบทัน
“ไอ้เซฮุนโว๊ยยยยย!!!”
“จ๋า เซน่าาาาาาา!!!!”
“กูง่วงอยากนอน”
“ก็มานอนสิมามะ” ไม่รู้ว่าจะไปยืนอยู่ทำไมทีแต่ก่อนตีนมาเจอผมนอนด้วยยังยิ้มแย้มให้อยู่เลย “เซน่าไม่ต้องกลัวฉันไม่กล้าทำอะไรเธอหรอก” ถ้าเธอไม่เคลิ้มไปกับฉันหรือเธอยอมให้ฉันกดอันนั้นก็ว่าไปอีกอย่าง
“ฉันไม่ไว้ใจนาย กลับห้องไปนอนได้แล้ว หรือไปนอนอีกห้องก็ได้” ไม่มีทางอ่ะ
“เซน่า!”
“อะไร...”
“พ่อบอกถ้าง้อหญิงไม่สำเร็จให้ปล้ำ”
เธอเดินกลับมาที่เตียงแล้วนอนลงอย่างว่าง่ายเซน่าคลุมผ้าห่มถึงคอแล้วหันมามองผมแบบระแวงคงรู้สินะว่าอันไหนทีเล่นทีจริง
“แล้วอย่ามายุ่งกับฉันอีกถ้านายเตะต้องฉันละก็ฉันจะเอาเข็มมาปักหัวนาย”
“อืม...กลัว” กลัว...ตายแหละ “ฝันดีสุดที่รัก”
เมื่อไหร่จะหลับวะตาจะปิดแล้วยังมามองกันอีกผมล้มตัวนอนข้างๆแล้วจ้องกลับไปที่ดวงตาเรียวสวยที่ปิดไปแล้ว...ผมสีนี้ใครเขาจะคิดว่าเป็นหมอละเธอคงจะเป็นหมอที่แซ่บที่สุดที่เคยเจอเลย...ผมปัดเส้นผมสีแดงออกจากใบหน้าสวยแล้วจูบที่หน้าผากมนเบาๆด้วยความคิดถึง... “รักไม่เปลี่ยนนะ”
ปีที่แล้วเธอหายไปทั้งปีจนผมแทบบ้าพอได้รู้จากแม่ว่าเซน่าถูกส่งตัวไปชนบทที่จริงเธอเลือกไปเองเซน่าไปดูแลผู้ป่วยเพราะเป็นปีสุดท้ายของการเรียนโคตรจะภูมิใจที่ได้รักคุณหมอโอคนนี้เลย...ฝันดีครับ
อีกครั้งที่ผมลืมตาขึ้นแล้วเจอเธออยู่ตรงหน้าสงสัยคงจะเหนื่อยมานานตั้งแต่เรียนจนถึงตอนทำงานคงจะไม่ได้พักผ่อนแน่เลยถึงหลับเหมือนแมวตัวเล็กๆพันธุ์เปอร์เซียฮิ ฮิ
“ขอร้องเถอะเซน่าอย่าพึงตื่นเลย” จากที่ไม่เคยเถียงผมตามใจทุกอย่างคอยง้อคอยดูแลแต่วันนี้กลายเป็นอีกคนที่ดูน่ากลัวและก้าวร้าวจนผมแทบบ้า
“อือ! นายกอดฉันทำไม”
“เธอก็กอดดูสิแน่นเลย ระวังของขึ้นไม่รู้ด้วย” มันเป็นมือที่ผมเอามาทาบเอวตัวเองให้เหมือนเธอกอดต่างหาก “ยิ่งเอ็กซ์ๆอยู่”
“นายลวนลามฉันตอนหลับหรอ ไหนว่าไม่กล้า” เมื่อกี้ผมเพิ่งจะอ้อนวอนไปเองนะว่าอย่าให้เธอตื่นเลย “ไอ้คนฉวยโอกาส” ยังไม่ทันได้จับอะไรเลยแค่ดมๆดูเท่านั้นเอง
เซน่าเอาหมอตีหัวผมอยู่ทั้งที่ไม่ได้ก้มดูชุดตัวเองเลยสบายตาแล้วสิไม่ห้ามหรอกเชิญตีตามสบายสู้ไปก็ปวดไส้ติ่งป่าวๆตื่นมาก็ฟาดเอาๆอย่างเดียวลืมแล้วหรือไงว่าผมป่วยอยู่
“นมเธอมันจะทิ่มตาฉันแล้ว ไปเปลี่ยนชุดไป” ก็แค่พูดความจริงเด้งซะขนาดนั้นใครมันจะไม่มองนี่ผมยังทนได้อยู่ไงถ้าหายป่วยเธอคงอยู่ใต้ร่างแล้ว
“ไอ้บ้า ทำไมไม่บอกวะ” ก็ไม่ได้ถามนิ เธอวิ่งเข้าไปห้องน้ำอย่างรวดเร็วสายตาดีอย่างผมก็อดที่จะมองส่วนล่างไม่ได้เหมือนกันเผลอคิดเรื่องลามกตลอดสงสัยใกล้วันเมนส์มาความต้องการเลยสูงไปหน่อย
ผมรีบกลับไปจัดการตัวเองแล้วกลับมาหาเซน่าสงสัยคงตายในห้องน้ำแล้วมั่งผมเดินไปเปิดลิ้นซักบนหัวเตียงเพื่อหาความทรงจำเก่าๆของเธอกับผมแต่ดูจะไม่มีเลยคงจะเผาทิ้งแล้วว่าแต่โทรศัพท์ยัยนี่อยู่ตรงไหนนะเมื่อคืนยังเห็นอยู่บนเตียง
ผมเก็บผ้าห่มพับให้เรียบร้อยเป็นสาวเป็นนางระเบียบซะ...ไม่มีนี่หรือคือคุณหมอโอภรรยาของโอเซฮุนเขินเลยแฮะโทรศัพท์วางอยู่ใต้หมอนมีชู้หรือไงถึงต้องซ่อนหรือว่าไม่รักกันแล้วจริงๆถ้าเป็นอย่างนั้น...?
จะทำยังไง
รูปหน้าจอเป็นรูปเธอกับ...ใครวะหล่อโคตรเห็นแล้วโมโหเลยใส่ชุดดูดีมีระดับอีกตังหากไฟลุกเลยเมื่อกดเข้าไปที่อัลบั้มภาพมีทั้งวิดีโอจุ๊บปงจุ๊บปากบอกรักกันอีก
ยัยโอเซน่า!!!!
กล้าทำยังนี้กับน้องชายได้ไง
อย่างที่เธอเคยบอกถ้าผมเป็นเธอจะรู้สึกยัง...ผมตอบว่าคงขาดใจตายและตอนนี้รู้สึกเหมือนหัวใจกำลังจะขาดออกจากกันช้าๆไม่รักกันแล้วจริงๆหรอผมยอมรับบทลงโทษของคนเลวนะแต่ต้องไม่ใช่แบบนี้ “อ๊ากกกกกกกกกก”
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด!!!” ผมหุบปากตัวเองแล้วหันไปหาต้นเสียง เชี่ย!! นี่มันห้องนอนนะเว้ยไม่ใช่รันเวย์วิคตอเรียซีเคร็ตมาโชว์ทำไม “หลับตาเลย”
“....” พูดก็ง่ายสิลองมาเป็นฉันดูไหมกลืนน้ำลายไม่ลงคอเลยแหละเซน่ากลับเข้าห้องน้ำไปแล้วเธอคงอายและคงได้อยู่ในนั้นอีกนานถ้าผมไม่ออกจากห้องนอนเพราะตู้เสื้อผ้าอยู่ตรงนี้ด้านหลังผมเอง
“ออกไปเลยนะ ไอ้เซฮุน” เรียกไอ้เลยหรอฉันยังไม่เคลียร์ที่เธอโป๊ต่อหน้าและจูบกับผู้ชายในโทรศัพท์เลยนะถึงจะน้องก็เถอะยังไงก็ผู้ชาย
“ไม่ออกอยากอยู่มีไรให้ช่วยไหม” ผมหันไปถามอีกคนที่ชะเง้อใบหน้าออกมามองผมอยู่
“ช่วยหยิบเสื้อกับกางเกงขายาวให้ที” ไว้ใจฉันแล้วสินะถึงให้ทำอย่างนี้ถ้าเมื่อกี้ไม่ใส่ชุดชั้นในผมคงได้กระทำชำเราสิ่งมีชีวิตอันน่ากดลงไปแล้ว
คิดผิดแล้ว ฮิ ฮิ!...
ผมเดินไปหยิบเสื้อยืดสีแดงกับกางเกงขายาวสีขาวในตู้มาให้เธอเซน่าลังเลอยู่สักพักก่อนเอื้อมมือมาจับแต่ผมชักกลับเลยคว้าได้แค่อากาศ...สนุกอ่ะ ฮ่าๆ
“เอามานะ” ใบหน้าสวยเริ่มบูดขึ้นมาทันที โคตรน่ารัก อะไรมันจะสนุกขนาดนี้
“หอมก่อนสิ” ผมยื่นหน้าเข้าไปใกล้ประตู้ที่อ้าออกหน่อยๆ แล้วยื่นแก้มเข้าไปให้เซน่าดูลังเลสักพักก่อนจะเอามือตบลงหน้าผมแรงๆจนหันแล้วดึงเสื้อผ้าในมือไป “เจ็บชิบหายเลย”
“สมควร!!”
เล่นอย่างนี้เลยหรอ!! ผมง้างประตูไว้แล้วเบียดตัวเข้าไปคนด้านในที่สู้แรงไม่ได้เริ่มถดหนีดูสิแก้มแดงเป็นรอยมือเลยจะว่ากระจกหลอกคงไม่ใช่ชัดขนาดนี้
“เข้ามาทำไม! ออกไปเลย!!” ตะโกนใส่อีกแล้ว...เฮ้ยดูน่าอกเธอดิปิดไม่มิดหรอก
“ไม่ออก มานี่เดี๋ยวใส่ให้” วิ่งหนีทำไม...ไม่พ้นหรอกเซน่าผมกระโดดเข้าไปดึงร่างอีกคนมากอดไว้แน่นเธอดิ้นไปมาแล้วมันน่ารำคาญนิดๆนะยัยนี่หยิกนมผมอยู่ไง “เจ็บ!!!”
“ปล่อยสิ แล้วออกไปด้วย”
“เดี๋ยวใส่ให้ จะอายอะไรเห็นหมดแล้ว” ใช่ม๊ะๆ...อายอะไร “ถ้าไม่เลิกหยิกฉันจะเอาคืนหยิกที่เดียวกันด้วย” เซน่าปล่อยมือออกทันที่ร่างที่รั้งผมไว้เริ่มคลายลงแค่นี้ก็พอทำไมต้องทำให้เป็นเรื่องยาก
“ฉันใส่เองได้ปล่อยก่อน เบื่อนายจริงๆ”
ผมหันหลังแล้วเดินออกจากห้องน้ำเพราะแกล้งต่อไม่ไหวยิ่งเห็นสัดส่วนเซน่าแล้วอยากจะลงแดงแม่งเอ้ย!! จะแกล้งเธอเหมือนกับทรมานตัวเองเล่นชัดๆไม่สนุกเลยสงสัยต้องพยายามอย่าอยู่ใกล้เธอตอนติดเรทซะแล้วเดี๋ยวได้ข่มขืนลูกคุณป้าบังเกิดเกล้าเอา
“นี่ยังไม่ออกไปอีกหรอ”
“ก็ออกมาแล้วนี่ไงเธอจะเอาอะไรอีก”
“ฉันหมายถึงออกไปจากห้องฉัน หอนายก็มีกลับไปซะ” นี่โอเซฮุนนะ เธอกล้าดียังไงมาไล่
“ไม่ไปอ่ะจะอยู่ หน้าด้านจบไหม” หัวแดงเสื้อแดงแจ่มๆ ผมเดินเข้าไปดึงผ้าเช็ดหัวจากมือเธอแล้วเช็ดให้แทนเซน่าดูตกใจแล้วแต่ก็ยอมให้ทำ
เธอนั่งถอนหายใจแล้วมองหน้าผมใบหน้าขาวอมชมพูแดงขึ้นมาเฉยก็อดคิดไม่ได้ว่าเธอคิดอะไรอยู่
“หน้าแดง”
“ทำไมนายไม่ไปยืนเช็ดด้านหลัง” อ้อ! จริงด้วยลืมไปผมคงบังกระจกเธอ หรือไม่เธออาจจะคิดเรื่องลามกอยู่ก็เป็นได้ทนหน่อยนะเซน่ารอฉันหายก่อน
“ลามกชะมัด มองเป้าฉันแน่เลย” เออ เอาเข้าไปแดงกว่าเดิมอีกว่าแล้วเชียว
“แล้วมานั่งให้มองเพื่อ!!”
“นี่เธอยอมรับง่ายๆเลยหรอเซน่า โรคจิตชะมัดเธอเนี่ยขอดูของเธอบ้างดิ”
“โอ๊ะ!!!!!!!!โอ๊ย!!” ท้องผม...เต็มแผลเลยศอกมาได้ยังงายยยยยยยยเจ็บอ่ะผมทิ้งผ้าเช็ดหัวลงพื้นแล้วกุมท้องตัวเองไว้แน่น
“เซฮุนขอโทษ” เซน่าพยุงผมมานั่งที่เตียงแล้วผลักให้นอนราบเธอเปิดเสื้อผมดูแล้วกดรอบๆที่เคยผ่าตัดมาก่อนหน้านี้
ชอบเวลาผู้หญิงคนนี้จริงจังนะมันดูมีเสน่ห์อย่างบอกไม่ถูกเหมือนคราวนั้นที่เลือดผมอาบท้องเพราะเล่นกับเทาก็แค่เตะๆต่อยๆแต่ใครจะรู้ว่าเลือดจะออกมาละไม่คิดว่าเธอจะมาหรอกก็รู้อยู่ว่าไม่ว่างพอแม่ส่งข้อความมาหาเลยงอแงให้พี่ๆไปเรียกเซน่ามาเท่านั้นเพียงเพราะไม่อยากไปโรงบาลผมเกลียดที่นั้นแต่ตอนนี้คงได้เปลี่ยนความคิด
“เจ็บมากไหม ฉันทำนายเจ็บทั้งที่มันควรหายแล้ว” ถ้าโกหกหมอเป็นไรไหมผมยังรู้สึกจุกและเหมือนท้องมันจะพรุนอยู่เลยครับ “ผนังผิวยังไม่หายดีเท่าไหร่นายแดกเนื้อมาหรือเปล่าเซฮุน”
“กินแต่อาหารฝีมือเธอ” แม้แต่ของที่พี่ๆสั่งมาผมยังไม่กล้าจะกินเลยเพราะหมอโอยังไม่สั่งตั้งแต่ป่วยมาก็กินแต่อาหารของเธอตลอดๆ “หรือเธอผสมใส่เนื้อหมูให้ฉันกิน”
“ฉันไม่ได้เรียนมาเพื่อฆ่าคน เจ็บอยู่ไหม” เธอแตะรอบๆแผล แต่ผมจะบ้าเพราะฝ่ามือนั่นมันอยู่บนหน้าท้องไง เสียวนิดๆ
“ไม่เจ็บเท่าไหร่ เซน่า...”
“หน้านายมันบอกว่าเจ็บมาก” เออไงดูออกแล้วถามทำไมละเซน่าปิดเสื้อผมลงแล้วนั่งเท้าคงมองแทน “อย่าเพิ่งลุกนะ รอหายเจ็บก่อน หิวหรือยัง”
“ยัง นั่งเป็นเพื่อนก่อนดิ” นอนเป็นเพื่อนดีกว่าผมดึงตัวเซน่าเข้ามากอดไว้ ฮี่ๆ ไม่ดิ้นแฮะ
“เบื่อที่จะห้ามนาย”
“อุ่นจังเซน่า” รู้สึกดีด้วย...คิดถึง ถ้าพูดออกไปเธอคงจะลุกหนีผมไปเลยเลือกที่จะเงียบดีกว่าหัวใจเต้นแรงแฮะ อย่างนี้จะให้คิดได้ไงว่าเธอไม่รักผมแล้ว
“เซฮุน...นายกอดฉันทำไม”
“แล้วทำไมฉันจะกอดเธอไม่ได้ละเซน่า ใครเขาก็อยากให้ฉันกอดทั้งนั้นแหละ” แปลกเกินไปแล้วมีคนวิ่งตามผมเยอะแยะแต่ผมวิ่งตามเซน่าส่วนเธอวิ่งหนีผม เหนื่อย...
“เว้นฉันไว้สักคนได้ไหมโอเซฮุน”
“ไม่ได้ เพราะฉันจะกอดไม่ปล่อย รักฉันได้ไหม”
เธอดันตัวเองขึ้นผมก็ไม่ได้ห้ามไว้เซน่าเท้ามือลงกับเตียงแล้วหันมามองผมแทนน้ำตาเธอคลอแต่ก็เบนไปเปิดแผลผมดูอีกครั้งทำเป็นกลบเกลื่อน ผมจับแขนเธอไว้กันเซน่าจะลุกหนีไปและขออย่าให้มีใครสักคนมากดออดมันจะทำผมโมโหมากถ้าเป็นอย่างนั้น
“ทำไมถึงพูดเอาแต่ว่ารักฉัน ทั้งที่นายไม่รักฉันแล้ว...” เพราะคำนี้คำเดียวแท้ๆเลยใครก็ได้เอายามากรอกปากผมให้ตายที “คนรักกันเขาไม่มีทางพูดว่าไม่รักหรอกนอกจากซะว่านายไม่รักฉันแล้วจริงๆ”
“เพราะทำอย่างนั้นเธอจะได้ตัดใจง่ายขึ้น”
“ตัดใจจากอะไร” เธอหันมามองผมใบหน้าเริ่มแดงขึ้นมาอาจจะโกรธหรือไม่ก็กำลังโมโห
“ตัดใจจากฉันไง เธอจะได้ไม่ต้องเจ็บปวดกับคนเลวๆอย่างฉัน”
“แล้ว ทำไมถึงอยากให้กลับไปรักทั้งๆที่มีวัตถุประสงค์ให้ฉันตัดใจ” โอ๊ยเซน่าทำไมเธอทำให้ฉันจะเป็นบ้าแค่คำพูดพวกนี้นะ
“กลับมาเถอะนะ นะ นะ”
อย่าให้ต้องใช้วิธีสุดท้ายของพ่อเลยผมลุกกอดเธอไว้ซุกหัวไว้ตรงซอกคอหอมแล้วเงยหน้ามองรูปปั้นที่นั่งนิ่งๆจ้องผมอยู่คิดอะไรอยู่ไม่รู้เลยแฮะ “ได้โปรดที่รัก”
“ต้องการอะไร”
“ต้องการให้เธอกลับมา ถึงจะไม่เหมือนเดิมก็ไม่เป็นไร ขอแค่กลับมาหาฉันนะเซน่า”
“เฮ้ย!!” ไม่ต้องเฮ้ยแล้ว ผมกดจูบบนคอเธอซ้ำๆแล้วออกแรงกอดเซน่าให้มากกว่าเดิมใจอ่อนเถอะ... “หยุดก่อน” เธอดันหน้าผมไว้เบาๆแล้วมองแบบเบื่อโลกเป็นคนแรกเลยนะที่ทำให้หน้าหล่อๆของผมรู้สึกไม่มั่นใจ “ไม่กลับหรอก รำคาญ” เจ็บนี้...อีกนาน...
“ให้เอาคืนเลยเอ้า จะทรมานฉันหรือแก้แค้นอะไรยอมหมดเลย”
เซน่าหรี่ตามองผมอย่างเจ้าเล่ห์เธอยกยิ้มมุมปากแล้วกอดผมตอบฝ่ามือเล็กลูบหัวผมเบาๆอย่างอ่อนโยนรู้สึกดีนะแต่เมื้อกี้พูดอะไรออกไปวะไม่น่าเลยเซน่าเริ่มทำอาการแปลกๆแบบนี้ยิ่งน่ากลัวเข้าไปใหญ่
“ข้อเสนอนายฉันตกลงก็ได้” บ้าไปแล้วถ้าจะง่ายอย่างนี้ผมพูดไปแต่ทีแรกละไม่ปล่อยไว้หรอก
“งั้นเธอก็กลับมารักฉันขอบคุณเซน่า” ผมล้มเธอลงบนเตียงอย่างรวดเร็วแล้วกดจูบที่ริมฝีปากอย่างคิดถึงในทันทีเธอทำใบหน้าตกใจในขณะที่ผมย้ำอยู่ที่ริมฝีปากสวยอย่างโหยหา หลับตาแล้วรับสัมผัสซะ
“อื้อ!!!” มือเล็กจับใบหน้าผมไว้แล้วดันออกบ้าจริงมือผมอยู่ใต้เสื้อเซน่า “นายจะทำอะไรเอามือออกไป” ผมเลื่อนมือออกแล้วล้มตัวนอนข้างๆเธอจับมือเซน่ามากุมไว้แทน
“เมื้อกี้ฉันจูบเธอไง”
“แล้วจับท้องฉันทำไม อย่าคิดเชียวเดี๋ยวได้ตาย”
“ไม่ตายหรอกเราดีกันแล้วนะเซน่ากอดหน่อย”
“ไม่ รำคาญปล่อยมือฉันได้แล้วจะไปทำอะไรให้กิน” แถวบ้านเรียกยังโกรธอยู่นะแบบนี้จะทำยังไงตกลงคุณหมอไม่ได้เอาหูฟังที่ผมบอกเมื้อกี้หรอครับ
“ไม่ปล่อยหรอกเธอไม่เหมือนเดิม”
“ไหนบอกไม่เหมือนเดิมก็ไมเป็นไร” มันก็จริงอยู่อย่างเธอว่าแต่แบบนี้ไม่คิดว่ามันดิบเกินไปหรือไงครับบบบบบบ “นายพูดเองนะ”
“ตามใจเธอจะเป็นเลย แค่รู้ว่าฉันรักเธอมากและเธอจะไม่ไปไหนไกลก็พอ” ผมปล่อยมือเซน่าแล้วหันไปจูบแก้มเธอแรงๆจนใบหน้าสวยแดงออกมาก่อนจะลุกขึ้นช้าๆมองไปที่เซน่าที่ปิดหน้าตัวเองไว้แล้วเดินหนีผมไป
ความคิดเห็น