★ PERSONAL : y o u S '

ลำดับตอนที่ #18 : AUDITION XV : Never Alone { No.3 }

PLOT No.3

คำตอบขอสีอะไรก็ได้ที่ไม่ใช่ ดำ

★ THE FIRST *

๑.      ชื่อ :: ยู ค่ะ =D*

๒.      อายุ :: สิบเก้าปี !!

๓.      ทำไมถึงเลือกพล๊อตนี้ :: เพราะชอบเนื้อหาของพล็อตนี้มากเลยค่ะ แบบว่าพล็อตนี้มันน่าจะมีอะไรที่น่าติดตามมากที่สุด : ) แล้วช่วงนี้ก็กำลังอินกันเนื้อหาอะไรแนวๆ นี้อยู่ค่ะ ชอบ : ))

๔.     ขอบคุณที่มาออดิชั่นค่ะ ^^. ขอบคุณที่เปิดให้ออดิชั่นเช่นกันค่ะ !

--------------------------------------------

★ THE SECOND *

๑.      ชื่อ :: โชโซฮี { Cho So Hee }

ชื่อพระเอก :: อีกีซอป { Lee Ki Seop }

๒.      อายุ :: ยี่สิบเอ็ดปี

๓.      บุคลิก :: เธอเป็นคนหน้าตาดีแบบที่ว่าเป็นจุดเด่นให้คนสนใจตั้งแต่แรกเห็น หน้าตาสะสวยแบบที่ว่าผู้ชายก็ต้องชอบ และผู้หญิงก็คิดว่าเธอสวย :) เพราะใบหน้านิ่งๆ ไม่ค่อยยิ้มเลยทำให้ไม่ค่อยมีใครกล้าเข้าใกล้ แต่เวลายิ้มเธอจะดูน่ารักสดใสมากเลยนะ !! ทั้งยังตัวสูง และมีรูปร่างที่เพรียวบางน่าอิจฉาเป็นที่สุด ' เรียกได้ว่าเธอมีความเป็นกุลสตรีมาก ~ แต่นิ่งเกินไปจนดูเหมือนไม่ค่อยเป็นมิตรกับใครสักเท่าไหร่ . สไตล์การแต่งตัวก็เรียกได้ว่าเป็นสาวหวานโดยแท้ ชอบใส่กระโปรงและเดรสจนเป็นเอกลักษณ์ .

๔.     นิสัย :: ออกจะนิ่งๆ เพราะว่าเป็นคนพูดไม่ค่อยเก่ง ไม่ชอบพูดมาก ก็เลยชอบที่จะอยู่เงียบๆ คนเดียวเสียมากกว่า . เห็นแบบนี้แต่จริงๆ ก็ไม่ใช่คนน่ากลัวอะไร ' เธอทั้งใจดี แถมยังจริงใจ มีน้ำใจกับทุกคนและทุกสิ่งรอบข้าง เวลามีปัญหาอะไรก็มักจะแบกรับทุกอย่างไว้คนเดียว อย่างเช่นถ้ามีปัญหาทุกข์ใจก็ไม่กล้าถามอีกฝ่ายออกไปตรงๆ ก็จะคิดมากคนเดียวอยู่อย่างนั้นจนถึงวันที่มันระเบิดออกมาเอง . . ติดจะเชื่อคนง่ายไปนิด ไม่ค่อยระแวงสงสัยใครจนน่าปวดหัว ~ ขี้แย ร้องไห้ง่ายแม้กับเรื่องเล็กๆ น้อยๆ ' ทั้งๆ ที่เวลาร้องไห้ก็ร้องไห้คนเดียวแท้ๆ แต่ทำไมกีซอปถึงรู้ทุกทีเลย ? แต่เวลาอยู่กับคนที่สนิทแล้วจะยิ้มบ่อยมากเลยทีเดียวล่ะ : )

๕.     ทำงาน / เรียน :: นักศึกษาปีสอง มหาวิทยาลัยสตรีอีฮวา

๖.      ชอบ :: ดอกกุหลาบสีแดง , สวนสนุก , ช่วงเวลายามเย็น , ช่วงเวลาที่ฝนตก , หนังสือนิยายรักวัยรุ่น

๗.     เกลียด :: คนอวดฉลาด , สัตว์เลื้อยคลาน , การจราจรคับคั่ง

๘.     จุดเด่น :: หน้าตาดี , ความนิ่งที่ดูมีเสน่ห์น่าค้นหาอย่างน่าประหลาด , ความมีเมตตา

๙.      อิมเมจคุณ :: Kim Ji Young*

๑๐.  อิมเมจพระเอก ::

--------------------------------------------

★ THE THIRD *

๑.      อย่างที่รู้ รู้จักกันได้ยังไงไหนเล่ามาซิ

:: เขาเป็นพี่ชายของเพื่อนสนิทฉันที่มหาวิทยาลัยน่ะค่ะ เราสองคนก็เลยบังเอิญได้รู้จักกันตอนที่ฉันไปเที่ยวที่บ้านเธอ . เราก็รู้จักกันแค่ในฐานะนี้เท่านั้นแหละค่ะ . . จนเวลาครึ่งปีได้ที่ฉันไปเที่ยวที่บ้านของเพื่อนฉันจนสนิทสนมกับพี่กีซอปไปด้วย บางครั้งเราก็ไปเที่ยวด้วยกัน ไปกินข้าว ช็อปปิ้ง ร้องคาราโอเกะด้วยกันแค่สองคน ' หรือบางทีพี่เขาก็จะมาช่วยฉันในเรื่องเรียน มันเป็นความรู้สึกที่ดีมาก ~ จนใครๆ ก็คิดว่าเราสองคนเป็นแฟนกัน แต่เขาไม่เคยบอกรักฉันหรอกนะ ฉันเองก็ไม่กล้าพอด้วย . ถึงสายตาคนอื่นจะมองว่าเราเป็นแฟนกัน แต่ในความรู้สึกของฉัน . . ถึงเขาจะทำดีกับฉันแค่ไหน , ฉันก็ยังรู้สึกว่าเราสองคนเป็นแค่ 'พี่น้อง' กันเท่านั้นเอง

๒.      ความฝันของเขาเป็นจริงในเมื่อเขาได้เดบิวต์ซักทีหลังจากที่คอยมานาน แต่กฏคือใช้โทรศัพท์ได้หลังเที่ยงคืนเท่านั้น แน่นอนเขาไม่โทรหรอก หัวถึงหมอนก็หลับทันที คุณได้แต่รอโทรศัพท์ของเขาทั้งวันทั้งคืนเพราะเขาบอกว่า ‘ จะโทรหา ’ ทำไมต้องรอล่ะ เขาพิเศษยังไงอะ

:: ในเมื่อเขาพูดแล้ว . ฉันก็เชื่อว่าเขาจะทำตามที่ตัวเองพูด ' จริงๆ แล้วไม่จำเป็นต้องเป็นคนพิเศษฉันก็จะรอนะ . แต่นี่เขาเป็นคนที่ฉันรู้สึกดีๆ ด้วย ไม่ปฏิเสธว่าฉันเองก็ชอบเขา . . ไม่สิ ! รักเลยแหละ , เพราะฉะนั้นถ้าเขาบอกให้รอ ฉันก็จะรอ ฉันเฝ้ารอโทรศัพท์ของเขาทุกคืนจนผล็อยหลับไปโดยไม่รู้ตัวทุกครั้ง มันเป็นแบบนี้เสมอเลย

๓.      อยู่ดีๆ เขาก็ไม่ติดต่อมาเจอหน้าก็ไม่เคยสังเกตุเห็น ขนาดงานแจกลายเซ็นเขายังทำเป็นไม่รู้จักเลยทำไงดี อาละวาดเลยไหม หรือเงียบแล้วเดินจากไป บอกความรู้สึกมาซิ เอาแบบสุดไปเลย

:: ฉันจะมีทางเลือกอะไรอีกนอกจากเดินจากไป . ในความเป็นจริงฉันก็อยากจะกรีดร้องออกมาให้ดังๆ ให้พี่เขารู้ไปเลยว่าฉันเจ็บมากแค่ไหน ! แต่ลองคิดถึงสถานะความเป็นจริง ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองสำคัญกับพี่กีซอปมากแค่ไหน? ฉันเลือกที่จะเดินหันหลังจากมา น่าแปลกที่ตอนนี้น้ำตาฉันไม่ไหล . แต่พอกลับบ้านไปฉันก็ควบคุมน้ำตาและความเสียใจของตัวเองไม่ได้ ' ฉันเจ็บปวดใจที่หลงคิดไปเองว่าเขาก็มีใจให้ฉันเหมือนกัน ตั้งแต่เกิดมา . . ไม่เคยมีครั้งไหนที่ฉันจะร้องไห้หนักมากขนาดนี้เลยนะ , ยิ่งคิดก็ยิ่งเจ็บที่หัวใจมากจริงๆ . . .

๔.     เขาพูดถึงผู้หญิงคนนั้นออกมาในรายการทีวี ซึ่งเป็นเวลาเดียวกับเรื่องที่มีสาวปริศนาออกมา และเหมือนจะเป็นคนเดียวกับคนที่เขาเคยเล่าให้คุณฟัง คุณรู้สึกอย่างไร .. และ อยู่ดีๆ วันหนึ่งเขามาหาคุณด้วยรอยยิ้มและถามว่าได้ดูรายการไหม แล้วก็พูดถึงคนนั้นอย่างภูมิใจ คุณจะทำอย่างไร

:: " นี่ วันนั้นได้ดูรายการที่พี่ไปออกมั้ย ? "
ตอนนั้นฉันกำลังปอกแอปเปิ้ลอยู่ในครัวให้กับพี่กีซอปที่มาเยี่ยมฉันที่คอนโด จากในครัวมองออกไปเห็นพี่กีซอปนั่งดูทีวีอยู่อย่างสบายอารมณ์ . . ฉันย้อนนึกไปถึงรายการทีวีเมื่อสองวันที่แล้ว . . .

' ได้ข่าวว่าสเป็กผู้หญิงของคุณกีซอปต้องแบบคุณคีพึมใช่มั้ยคะ ?'
ไม่พูดแค่ชื่อ ยังมีภาพของนักแสดงสาวสวยมาโชว์ในรายการอีกต่างหาก .
คีพึม . . คิมคีพึม ผู้หญิงที่พี่กีซอปเคยเล่าให้ฟังนี่นา ~ ตอนนั้นพี่กีซอปเคยบอกว่าเป็นแค่เพื่อนสนิทในวงการไม่ใช่เหรอ?
'ก็ไม่ขนาดนั้นหรอกครับ'
หัวเราะเขิน จนฉันที่นั่งดูจอทีวีอยู่แทบจะอยากกดเปลี่ยนช่องเพราะไม่อยากมารับรู้ . แค่ที่พี่แสดงออกมันก็ชัดเจนแล้วล่ะ ที่พี่เขินเพราะพี่ชอบเขาใช่มั้ย?
'แต่เธอสวยมากเลยนะคะ ฉันเป็นผู้หญิงยังว่าสวยเลย'
'สวยครับ แต่เราเป็นเพื่อนกันแน่นอน ไม่มีอะไรอย่างอื่นครับ'
ถึงปากจะบอกปฏิเสธ แต่เขายังคงหัวเราะเขินจนน่าสงสัยอย่างนั้น . .

พี่กีซอป . . พี่ชอบผู้หญิงคนนั้นสินะ !

" อืม ได้ดู "
ฉันเลือกที่จะตอบไปแบบไม่ใส่ใจ เผื่อว่าพี่เขาจะเปลี่ยนไปคุยเรื่องอื่น แต่กลับไม่ . .
" สวยใช่มั้ยล่ะ คีพึมคนนั้นน่ะ "
" ฉันเทียบไม่ได้อยู่แล้ว !! " ด้วยอารมณ์โมโหก็เลยแขวะออกไป แต่น้ำเสียงฉันมันนิ่ง . . แน่ล่ะ นิ่งเกินไปจนพี่เขาคงจะรู้ว่าสถานการณ์ตอนนี้ไม่ปกติแล้ว
" เป็นอะไรหรือเปล่า ? "
" เปล่า พี่เล่าเรื่องคีพึมต่อสิ "
แต่คราวนี้พี่เขาก็เลือกที่จะเงียบไปเช่นกัน มีเพียงเสียงจากจอโทรทัศน์แล้วก็เสียงฉันหั่นแอ๊ปเปิ้ลอยู่ในครัวเท่านั้น

ฉับ ))

ฉันไม่ได้ร้องออกมาด้วยซ้ำ แม้ว่าเลือดสีแดงจะไหลออกมาจากนิ้วชี้ที่มีรอยแผล ถามว่าเจ็บมั้ย ? คงบอกได้ว่าเจ็บ . . แต่มันคงไม่เจ็บเท่ากับสิ่งที่ฉันรู้สึกที่หัวใจตอนนี้หรอก !
ทำยังไงดีล่ะ ? น้ำตาทำท่าว่าจะไหลออกมาแล้ว ไม่ใช่เพราะบาดแผลภายนอก แต่มันมาจากภายในใจมากกว่า
" โซฮี . . "
พี่เขาลุกมาหาฉันตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ ฉันรีบเช็ดแผลลวกๆ กับเสื้อตัวเองแล้วกัดลิ้นกลั้นน้ำตาที่ทำท่าว่าจะไหลออกมา อย่านะ อย่าร้องไห้ !!
" เจ็บมากมั้ย ? " เขาดึงมือฉันที่เลือดยังคงไหลซึมไปล้างน้ำ
" พี่กีซอป ฉันเจ็บ "
แล้วน้ำตาฉันก็ไหลออกมาอย่างควบคุมไว้ไม่ได้ ฉันไม่ได้พูดอะไรอีก เพียงแค่ฟุบหน้าลงกับฝ่ามือของตัวเองเท่านั้น
ตอนนี้ฉันไม่รู้ว่าควรจะทำยังไงดี ?
" ตอนนี้ฉันไม่อยากเห็นหน้าพี่ . . "
ไม่รอให้พี่กีซอปได้พูดอะไรอีก ฉันก็สะบัดมือพี่เขาทิ้งแล้ววิ่งหนีเข้าห้องนอนของตัวเองทันที
ฉันยอมรับว่าตัวเองกำลังหนีปัญหา แต่ตอนนี้ฉันไม่อาจจะพูดอะไรออกมาได้ ฉันไม่กล้าบอกว่าตัวเองรู้สึกยังไงกับพี่กีซอป ฉันกลัว . . กลัวที่ตัวเองจะผิดหวัง ฉันมันอ่อนแอ

ฉันไม่มีอะไรจะเทียบกับผู้หญิงคนนั้นได้เลยแม้แต่น้อย
ก็แค่เป็นคนที่มาก่อน . แต่คงไม่สำคัญสำหรับพี่เลยสินะ !!

๕.     จบแบบไหนดี

:: ขอเลือกตอนจบแบบเศร้าค่ะ ! เลือกที่จะให้โซฮีเก็บความรู้สึกไว้ในใจตัวเองตลอดไปโดยไม่เคยได้บอกกับกีซอปเลยว่าชอบ แล้วในวันเกิดครบรอบปีที่ยี่สิบสองของโซฮีนั้น เธอได้นัดกีซอปไปเที่ยวสวนสนุกที่ต่างจังหวัดด้วยกัน . . สวนสนุกที่เธอไม่อาจไปถึง , ต่อหน้าต่อตาของกีซอป เธอถูกรถชนตายคาที่ทันที . ความรู้สึกที่เก็บไว้ไม่เคยมีใครได้รับรู้ . . คำพูดทุกอย่างกลืนหายไปพร้อมกับการลาจาก ส่วนกีซอปก็ได้แต่เสียใจที่ไม่อาจช่วยเหลือโซฮีไว้ได้ ไม่เคยทำอะไรดีๆ ให้เธอเลย ได้แต่นึกเสียใจที่ตัวเองไม่เคยบอกความรู้สึกลึกๆ ในใจให้กับโซฮีฟังเลยสักครั้ง มาตอนนี้ . มันก็สายไปแล้ว ในเมื่อเธอได้จากไปแล้ว . . 
        ' ( เผอิญกำลังอินกับเอ็มวีของเกาหลี , ก็ขอมาแนวนี้เลยแล้วกันนะคะ x )

๖.      สุดท้ายรู้สึกยังไงที่ต้องมาตอบคำถามไร้สาระ

:: ไม่ๆๆ ไม่ไร้สาระเลยค่ะ > < , ชอบมากๆ เลยค่ะ คำถามสนุกมาก !! สนุกทุกครั้งที่ตอบคำถามทุกข้อ~

ขอบคุณที่เสียเวลามานะคะ ><