Dark world Box **Close

ลำดับตอนที่ #18 : KARDIA [3] [เจลิก้า]

Application 

"อ๊ะ ข้างหน้ามีก้อนหิน ระวังด้วยนะครั---วะ เหวอ!!?"

โลก :: ดรีม

ชื่อ :: เจลิก้า [Jelika]

เพศ :: ไบ

รูปร่างหน้าตา :: ผิวขาวสะอาดสะอ้านมาพร้อมกับดวงตาสีฟ้ากระจ่างใส เส้นผมหยักศกเล็กน้อยสีเทาเกือบดำตัดสั้น มักจะยุ่งฟูอยู่ประจำ  รูปร่างอยู่ในเกณฑ์สูงโปร่ง มีบาดแผลจากการหกล้ม (?) ปรากฏอยู่ตามแขนและขาให้เห็นได้เสมอ

ส่วนสูง/น้ำหนัก :: 185 / 73

ลักษณะนิสัย :: เจลิก้าเป็นผู้ชายที่มีออร่าอบอุ่นแผ่กระจายอยู่รอบตัวตลอดเวลา เขาเป็นคนที่ใจเย็น และมีความสุขุมอย่างพอประมาณ ไม่ใช่คนพูดมาก จะพูดเฉพาะเรื่องที่ควรพูดและไม่กระทบต่อใคร  เจลิก้าไม่ชอบทำอะไรโดยไม่คิด ระมัดระวังในคำพูดของตัวเองเป็นอย่างมาก รวมถึงการกระทำด้วยเช่นกัน เรียกได้ว่าเป็นคนที่ระวังไปหมดทุกฝีก้าว บางทีก็ดูระวังมากไปจนแทบกลายเป็นการระแวง แต่ทั้งที่ระวังถึงขนาดนี้ เจ้าตัวกลับเป็นคนซุ่มซ่ามเข้าขั้นร้ายแรง เขาสะดุดได้ตั้งแต่ไรฝุ่นยันขอนไม้ท่อนใหญ่ ที่ถ้าคนปกติมาเห็นคงต้องเดินเลี้ยวหลบได้อย่างแน่แท้ เพราะมันใหญ่มาก แต่ด้วยความที่มีปัญหาทางด้านสายตาอยู่เล็กน้อย ทำให้เจลิก้ามองไม่ค่อยเห็นของที่มาขวางทาง เขาเลยสะดุดล้มทิ่มอยู่เป็นประจำ แถมสะดุดอย่างเดียวยังไม่ได้ ดันล้มกลิ้งควงสวิงไปแปดตลบอีกต่างหาก แต่เจลิก้านั้นค่อนข้างอึดและหนังเหนียวไม่น้อย พอกลิ้งครบรอบ เขาก็มักจะลุกขึ้นมานั่งบนพื้นพร้อมเกาหัวแกร่กๆ แล้วหัวเราะแห้งๆ พูดประมาณว่า 'หกล้มอีกแล้วสิ' เป็นประจำ ไม่ค่อยรู้สึกถึงความเจ็บปวดสักเท่าไหร่ เรียกว่าพวกต่อมรับความเจ็บปวดทำงานช้า (?) ก็ได้ เพราะขนาดหัวแตก เจ้าตัวก็ยังไม่รู้สึกเจ็บสักกะนิด จนได้เห็นเลือดไหลลงมาอาบหน้านั่นแหละ ทั้งตกใจทั้งเจ็บ แถมยังหลุดเหวอซะดังลั่นอีกต่างหาก ที่สำคัญคือแผลหายช้ามาก ไม่รู้เป็นอะไร ในขนาดที่คนปกติแผลหกล้มสองสามวันก็หาย เขากลับต้องใช้เวลาเป็นอาทิตย์ในการรักษาแผลเสียนี่ เพราะงั้นรอบตัวเขาเลยมีแผลปรากฏเป็นประจำ

     เจลิก้าเป็นพวกที่สัมผัสได้ถึงการเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว หากมีคนที่เปลี่ยนไปจากเดิมเขาจะสัมผัสได้ในทันที แต่เจลิก้าไม่ชอบพูด เขาถือว่า ถ้าอีกฝ่ายมีเรื่องทุกข์ใจหรือเดือดร้อน จนไม่อาจทนไหวจริงๆ เขาก็จะพูดออกมาเอง และถ้าเขาไม่พูด ก็หมายความว่าเขาไม่อยากให้เราเข้าไปยุ่ง อีกทั้งเจลิก้ายังเป็นพวกที่ไม่ชอบยุ่งเรื่องของคนอื่น ไม่ยื่นมือเข้าไปช่วยเหลือใครหากไม่จำเป็น เป็นไปได้เขาจะพยายามไม่ยุ่งเกี่ยวกับปัญหาอื่นๆ ของคนอื่นเท่าที่จะทำได้ เพราะในสายตาเขา หากเข้าไปยุ่งกับเรื่องวุ่นวายเหล่านั้น เจลิก้าเชื่อว่าทั้งเขาเเละเจ้าของเรื่องจะต้องมีปัญหามากกว่าเดิมแน่นอน ทำให้บางครั้งก็โดนว่าว่าเห็นแก่ตัวบ้าง แต่เจลิก้าก็ไม่ได้เก็บเอามันมาใส่ใจนัก ก็ในเมื่อเขาไม่ได้เป็นอย่างที่คนคนนั้นว่า แล้วเขาจะเดือดร้อนไปทำไมกันล่ะ? จริงไหม..เจลิก้าเป็นพวกมองความจริง ไม่ได้มองโลกในแง่บวก และก็ไม่ได้มองโลกในแง่ลบ เขาชอบใช้เหตุผลมารองรับเรื่องต่างๆ มากกว่า แต่ในเรื่องของความรู้สึกนั้นค่อนข้างจะเป็นปัญหาไม่น้อย เพราะจิตใจมนุษย์นั้นซับซ้อนเสียยิ่งกว่าเขาวงกต ไม่ว่าหลักเหตุผลใดๆ ก็ไม่อาจรองรับมันได้ บางครั้งคราวเจลิก้าจึงเกิดการทะเลาะกับผู้อื่นบ้างเล็กน้อย เพราะเขาไม่ค่อยเข้าใจเรื่องที่ต้องใช้อารมณ์เป็นหลักเสียเท่าไหร่นั่นเอง แต่เขาก็ไม่ได้อยากจะทะเลาะกับคนเหล่านั้นหรอกนะ แค่บางทีมันก็ช่วยไม่ได้จริงๆ นี่นา..

     แต่ถึงเขาจะไม่ค่อยเข้าใจเรื่องที่ต้องใช้อารมณ์เป็นหลักเท่าไหร่นัก แต่สุดท้ายเขาก็ยังเป็นมนุษย์คนหนึ่งที่เกิดและโตมาอย่างปกติ ในสังคมปกติ มีคนมากมายหลากหลายแบบผ่านชีวิตเขาไป ดังนั้นเขาจึงมีความรู้สึกที่หลากหลาย ทั้งโกรธ ดีใจ เศร้า เหงา หรือแม้แต่สิ่งที่เรียกว่า..รัก เพียงแต่เจลิก้าจะไม่แสดงมันออกมา เขามักเก็บซ่อนความรักของเขาเอาไว้ในจุดที่ลึกที่สุดของหัวใจ เพราะเขาไม่เคยแน่ใจ..ไม่เคยแน่ใจในความรู้สึกของตัวเอง แม้ว่าจะรู้สึกดีด้วย แต่เจลิก้าก็ไม่รู้ว่าตัวเอง รัก หรือว่าแค่ รู้สึกดี ด้วยกันแน่..แล้วถ้าเกิดเขาเข้าใจผิดขึ้นมา มันคงจะทำร้ายใจกันไม่น้อย เพราะงั้นเจลิก้าจึงเลือกที่จะเก็บซ่อนมันเอาไว้..มาตลอด เจลิก้าเป็นคนโลเล หากต้องตัดสินใจเลือกบางสิ่งบางอย่างที่สำคัญมากๆ เขาน่ะ..คงไม่สามารถเลือกอะไรได้เลย และคงต้องเสียทุกสิ่งทุกอย่างไปอย่างแน่นอน..

ลักษณะการพูดจา :: แทนตัวว่าผม มีหางเสียงบางครั้งคราว คำแทนตัวแล้วแต่คู่สนทนา ถ้าน่านับถือ เขาจะเรียกชื่ออีกฝ่ายนำหน้าว่าคุณ ถ้าสนิทกันอยู่เขาก็จะเรียกชื่อ แต่ถ้าทำตัวไม่น่าเคารพ เขาก็เรียกด้วยน้ำเสียงห้วนสั้น แบบไม่สนใจอายุ น้ำเสียงโดยปกติเป็นโทนสบายๆ ฟังแล้วชวนง่วง

ความสามารถพิเศษ :: ความรู้สึกที่ไวเป็นพิเศษ

ลักษณะการแต่งตัว :: แบบด้านบนเลยค่----//

อาวุธ :: ดาบคาตานะ

สีของลูกแก้วที่พกติดตัว :: สีพีช

ชอบ :: ลูกท้อกรุบกรอบ อร่อย ๆ---

ไม่ชอบ/เกลียด :: [1] ไม่มีเป็นพิเศษ / [2] รสชาติขมฝาดคอ

กลัว/แพ้ :: [1] การที่ต้องเลือกระหว่างสิ่งสำคัญทั้งสองอย่าง / [2] -

งานอดิเรก :: นั่งกินลูกท้อ

เจ้าคิดยังไงกับตนเองในโลกตรงข้าม :: ตนเองในโลกตรงข้ามงั้นเหรอครับ? อืมม..ในเมื่อโลกนั้นเป็นโลกที่เลวร้าย เขาคนนั้นก็คงไม่ต่างกันหรอกครับ

คิดว่าตนเองจะสามารถไปยังโลกแห่งความจริงได้หรือไม่ :: ผมอยากไปนะ //หัวเราะน้อย ๆ// และบางทีถ้าให้ตัวผมไป มันคงจะดีกว่าอีกคนมากเลยล่ะ..

เพิ่มเติม :: เมื่อไหร่ที่เจลิก้าง่วงนอน เขาจะกลายร่างเป็นตัวสล็อตทันทีค่----//งานการไม่ทำ ตัวไม่ขยับ นอนลูกเดียว

สัมภาษณ์ผู้ปกครอง

//นั่งเคาะทดสอบไมค์....ไม่ดัง...ไม่ใช้ก็ได้-----สวัสดีค่ะ อะแฮ่ม ขอแนะนำตัวอีกรอบ(?) อันตัวข้ามีนามว่---อ๊ะ โอเค ไม่เล่น คนเขียน(?)ชื่อแผ่นกระดาษนะคะ อนึ่งมีนิยายหลายเรื่องในคลังคาดว่ามีบางท่านที่รู้จักหรือเคยเห็นแวบๆ อนึ่งหรือบางท่านอาจจะไม่รู้จักเลย แต่ยังไงก็ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ เอาล่ะ ไม่ทราบว่าท่านชื่ออะไรคะ?

-แนะนำตัวรอบที่..เอ่อ รอบที่ห้าสินะคะ! รันรัน เจ้าค่ะ!----

ไม่ทราบว่าทำไมถึงมาสมัครคะ?

-ตามคำสัญญาค่ะ---เย่ะห์

ใบสมัครยาวไปไหมเอ่ย?

-ไม่ค่าา

อ่า...แล้วถ้าลูกถูกจับขัง(ในโลกของความจริงก็ตาย แต่แค่คนเดียวจะโดนค่ะ ไม่กายก็ดรีม)รับได้หรือเปล่าคะ? 

-ไม่รู้ทำไม..แต่คนนี้อยากให้ไปโลกจริงล่ะค่ะ เเหะๆ #แต่ยังไงก็ได้นะคะ

สุดท้ายและท้ายสุด(?)ขอบคุณที่มาสมัครค่ะ แล้วเจอกันใหม่ มีอะไรจะบอกแผ่นกระดาษไหมคะ? //หยิบผาเช็ดหน้าสีรุ้งรับแสงอาทิตย์ขึ้นโบกแบบโบกแท๊กซี่(?)

-เขียนตอนนิ้วบวม เลยพิมพ์สั้นมากค่ะรอบนี้ ขออภัยด้วยนะคะ (ถ้าละเอียดไม่พอบอกได้นะคะ จะมาเติมให้ค่ะ) 

ป.ล.ลูกชายอีกคนขอเวลาเกลาอีกสักเล็กน้อยนะคะ ตอนนี้ขอปั่นไซซองฯก่อน-----