[SinGuLar] Lover in Two World

ลำดับตอนที่ #17 : SF ; Sheep or Tiger ? NC

ณ ทุ่งหญ้าใหญ่ที่กว้างขว้าง มองได้สุดลูกหูลูกตา มีหญ้าเขียวขจีขึ้นอย่าอุดมสมบูรณ์  โขดหินเล็กใหญ่เรียงเป็นหย่อมดูสบายตา

 

ในที่นี้เองมีฝูงแกะตัวน้อยๆอาศัยอยู่กันมานาน โดยมีจ่าฝูงเป็นแกะตัวเล็กที่เดินสองขาได้ 

 

จ่าฝูงตัวนั้นมีใบหน้าสวยงามจนตัวเมียหลายๆตัวยังต้องอาย ผมยาวลอนสลวยแผ่สยายไปตามแผ่นหลังบอบบางที่เปล่าเปลือย บนหัวก็มีเขากับหูแกะตามธรรมชาติ แต่ที่ไม่ธรรมชาติก็คือหางที่ควรจะเป็นกระจุกปุกปุยกลับกลายเป็นหางยาวสีขาวสลับดำคล้ายกับเสือโคร่งขาว ส่วนด้านล่างก็มีผ้าผืนใหญ่ปกคลุมต้นขาขาวเนียน

ร่างนั้นกำลังทอดอารมณ์เหม่อมองไปยังทุ่งหญ้าอย่างเบื่อหน่าย

 

"ซินเซียร์ๆ แย่แล้วล่ะ"

"หืม?"

แกะตัวหนึ่งวิ่งดุ๊กดิ๊กเข้ามาอย่างลนลาน หอบหายใจจนขาป้อมๆทั้งสี่สั่นไม่หยุด

 

"เกิดอะไรขึ้น? ใจเย็นๆ แล้วค่อยเล่ามา"

"หมาป่า หมาป่าบุกมาทางเขตเราแล้ว แฮ่กๆ ซินเซียร์รีบไปช่วยทีเถอะ"

"อะไรกัน! ให้คนอื่นไปอยู่ห่างๆบริเวณนั้นซะ"

"ได้!!"

 

เจ้าแกะน้อยวิ่งไปทำตามคำสั่งที่ได้รับ

จ่าฝูงแสนสวยเองก็รีบก้าวขาวิ่งไปให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้

หวังเพียงอย่าให้ตัวไหนโดนคาบไปกินเสียก่อน

 

 

 

"ไม่นะ อย่ากินข้าเลย"

เสียงวิงวอนของเจ้าแกะตัวเมียอ้อนขอชีวิตทั้งน้ำตา

ร่างกายก็ถูกเจ้าหมาป่าสีเทาตัวใหญ่ตะครุบไว้

"หึหึ แกะแถวนี้นี่น่ากินจริงๆ ดูเหมือนเจ้าจะน่ากินที่สุดแล้วนะ"

"ปล่อยข้าไปเถอะ ข้าขอร้อง"

"เรื่องอะไรจะปล่อยไปให้โง่เล่า"

ไม่ทันพูดให้มากความเขี้ยวแหลมคมก็ง้างขึ้นเตรียมกัดกินเหยื่อตรงหน้าให้หนำใจ

"หยุดเดี้ยวนี้นะเจ้าพวกหมาบ้า!!!"

"หืม.."

ทันใดนั้นเองเสียงของพระเอกขี่แกะขาว(?)ก็มาถึง ขาเรียวๆถีบแสกหน้าที่ยังคงงุนงงไปเต็มสตรีมจนล้มหลายหลัง

"หนีไปสิ!"

"ขอบคุณ ขอบคุณมากนะซินเซียร์"

สาวเจ้าซึ้งในน้ำใจทั้งน้ำตารีบลุกแล้วออกวิ่งกลับไปหาฝูง

"เฮ้ย!! แกเป็นใครว่ะ!!"

เจ้าหมาป่าตัวเดิมลุกขึ้นมาขู่กรรๆ แต่ก็ต้องสะดุดเมื่อพบว่าแกะตัวนี้ช่างประหลาดนัก

หากจับไปให้จ่าฝูงของมันคงจะดีไม่น้อย

 

"หึหึหึ ถึงจะถีบเป็นแต่แรงแค่นี้สู้ไม่ได้หรอก"

"เหอะ พูดไปเถอะ มาแค่ตัวเดียวคิดว่าพวกเราจะสู้ไม่ได้งั้นหรอ"

ซินเซียร์ตัวน้อยยังคงพูดปาวๆไม่เกรงกลัวสิ่งต่อไปที่จะเกิดเลยแม้แต่น้อย

 

"แล้วใครบอกว่าฉันมาตัวเดียวกันล่ะ"

สิ้นประโยคนั้น หมาป่านับสิบตัวก็โผล่ออกมาตามพงหญ้า กิ่งไม้ใหญ่ และโขดหินต่างๆมากมาย

 

"ยอมไปกับข้าซะดีๆ แล้วข้าจะยอมยกให้เจ้าแกะพวกนี้สักครั้งสองครั้งเป็นไง"

ขอเสนอที่ดูเสี่ยง แต่ก็คงจะดีกว่าตายกันทั้งฝูง

ไม่ได้คิดจะเป็นพระเอกแต่ก็ไม่อยากให้ส่วนรวมต้องมาตาย

 

เอาไงเอากันว่ะ!!

 

"ก็ได้ แต่อย่ามายุ่งกับแกะพวกนี้อีก 1 เดือนนะ!!"

อย่างน้อยก็น่าจะอพยพกันทัน

"ก็ได้ แต่ถ้าแกหนีเมื่อไหร่  พวกฉันจะกลับมาแน่"

ใบหน้าสวยหม่นหมองลงก่อนจะตอบรับคำไปเบาๆ

"ก็ได้..."

 

 

"โย่ว! ไงเฮีย"

เมื่อซินเซียร์ตัวน้อยเดินทางตามมาจนถึงที่ ที่ดูเหมือนถ้ำยักษ์ เจ้าตัวสีฝุ่นก็เอะอะเสียงดังทักชายหนุ่มบางคนที่กำลังยืนหันหลังให้อยู่

ซินเซียร์น้อยเองก็รู้สึกแปลกใจว่ามีสัตว์ที่เป็นเหมือนเขาอยู่อีกงั้นหรอ

"เสียงดังอะไร?"

ชายหัวโตหันมาแบบไม่ค่อยสบอารมณ์ เพราะด้วยไม่ได้หาอะไรใส่ท้องมานาน เลยโมโหหิวอยู่ไม่น้อย

 

ตาคมเสมองไปทางด้านหลังของเพื่อนสนิทก็พบกับใบหน้าสวยที่ติดดูจะเย่อหยิ่ง ทะนงตนซะจนน่าหมั่นไส้ ตากลมโตที่สบมองมาดูไม่เป็นมิตรเลยแม้แต่น้อย แต่ถึงจะทำเป็นเก่งแค่ไหน ตัวแค่นั้นคงทำอะไรเขาไม่ได้หรอก

หึ น่าจับไปขย้ำจริงๆ

 

เมื่อพบกับใบหน้าที่ดูกวนโอ้ยอย่างแรง ก็ทำเอาซินเซียร์อดจะเครียดไม่ได้ที่ต้องมาโดนเจ้าหมาแบบนี้กินเอา

ผมสีดำนิลดูไม่เป็นทรงซักเท่าไหร่ ชี้โด่เด่ไปมาจนแทบจะหาหูที่สีเดียวกับผมไม่เจอ ใบหน้าคมสันหล่อเหลาก็มีคิ้วขมุ่นอยู่ตรงกลาง หางฟูๆสีดำก็แกว่งไปมาจนน่าจับไปตัดทิ้ง 

รวมๆแล้วก็น่าหมั่นไส้จริงๆ

 

 

"เหอะ แล้วไหนละแกะ"

"นี่ไงๆ ข้าว่าเฮียน่าจะชอบนะ"

พูดพร้อมชี้ไปทางเจ้าแกะน้อย

"อืม ก็น่าสนใจ ไหนมานี่ซิ"

มือหนากวักเรียกให้ตามเดินมา เจ้าตัวเล็กก็ฮึดฮัดเล็กน้อยแต่ก็ยอมเดินตามคนเรียกไป

 

 

 

"เธอชื่ออะไร?"

"..."

หลังจากที่เดินตามจนมาจนถึงห้องๆหนึ่งที่ดูเหมือนจะเป็นห้องนอน เจ้าหมานั่นก็ถามชื่อออกมาอย่างไม่มีมารยาท

 

"เป็นใบ้?"

"ถ้ามีมารยาทก็น่าจะรู้นะว่าควรบอกชื่อตัวเองก่อน"

คำพูดที่ออกมาให้ได้ยินครั้งแรก ถึงจะมีน้ำเสียงน่าฟังแค่ไหน แต่ความหมายของประโยคนั้นทำเอา หมาป่าหนุ่มต้องอึ้งไปพักใหญ่ นี่ไม่กลัวเขาเลยรึไง

 

"นี่เธอ.. จะลองดีใช่มั้ย"

ถึงจะสวยแค่ไหนแต่เส้นอารมณ์เขาเองก็ชักจะขาดผึ่งแล้วเหมือนกัน

 

"ถ้าใช่ แล้วจะทำไม"

หน้าเรียวเชิดใส่อย่าไม่ยอมแพ้ 

แต่จากที่หยิ่งอยู่ได้พักก็ต้องตกใจเมื่อไอหมาบ้าตัวนี้อุ้มเขาขึ้นมาแล้วเหวี่ยงลงเตียงอย่างแรงจนแอบเจ็บ แม้เตียงมันจะนุ่มแค่ไหนก็ตาม

ร่างหนาถาโถมตัวเขามา ก่อนจะก้มกระซิบที่ข้างใบหูขาวอย่างแผ่วเบา

"แบบนั้นคงต้องดัดนิสัยกันหน่อยแล้ว เจ้าแกะน้อย"








ช่วงนี้เซ็งๆเลยลงช็อตๆไปก่อนอ่ะเนอะ. ใครอยากได้ฉาก NC ก็ทิ้งเมลล์ไว้หรือไม่ก็ส่งเมลล์มาที่ newlifeloki@hotmail.co.th ก็ได้เน้ออ อาจส่งให้พรุ่งนี้เย็นๆ