ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ` яαρhzodч sτoяч .

    ลำดับตอนที่ #17 : - Library

    • อัปเดตล่าสุด 27 เม.ย. 57



    ' RAHPZODY LIBRALY '
    ห้องสมุดที่บอกเล่าเรื่องราว ..



    ' Once Upon A Time '
    เรื่องราวแห่งเทพนิยาย

                     Fairy Tale               

    ' Little Red Ridding Hood '
    - หนูน้อยหมวกแดง -

    กาลครั้งหนึ่ง มีเด็กหญิงตัวน้อยหน้าตาหน้าเอ็นดู
    เวลาเธออกจากบ้าน เธอมักจะสวมฮู้ดที่มีหมวกสีแดงเสมอ
    ทุกคนจึงเรียกเธอว่า “หนูน้อยหมวกแดง”

    วันหนึ่งคุณแม่ของหนูน้อยเตรียมอาหาร ขนมและผลไม้
    ตั้งใจว่าจะพาหนูน้อยหมวกแดงไปเยี่ยมคุณยาย
    แต่คุณแม่รู้สึกไม่ค่อยสบาย จึงให้หนูน้อยหมวกแดงไปตามลำพัง
    และกำชับว่า "หนูน้อยหมวกแดงต้องรีบไปรีบกลับ .. อย่าเถลไถลนะจ๊ะ"
    หนูน้อยหมวกแดงได้ให้สัญญากับคุณแม่
    แล้วเดินทางไปที่บ้านคุณยายด้วยความเบิกบาน

    ระหว่างเดินทางไปบ้านคุณยาย ผีเสื้อแสนสวยตัวหนึ่งบินมาทักทาย
    เจ้าผีเสื้อแนะนำให้หนูน้อยหมวกแดงแวะไปเก็บดอกไม้สวยๆไปฝากคุณยายด้วย
    ก่อนบินนำหนูน้อยหมวกแดงไปยังทุ่งดอกไม้และหนูน้อยหมวกแดงก็เดินตามไป

    ขณะที่หนูน้อยหมวกแดงเก็บดอกไม้อย่างเพลิดเพลิน
    หมาป่าตัวหนึ่ง บังเอิญมาเห็นหนูน้อยหมวกแดง ก็น้ำลายไหลเพราะความหิวกระหาย
    เจ้าหมาป่าได้ยินหนูน้อยหมวกแดงพูดกับเจ้ากระต่ายน้อย ว่าจะเก็บดอกไม้ไปฝากคุณยาย
    จึงคิดแผนการณ์อย่างหนึ่งขึ้นมา แล้วรีบวิ่งไปที่บ้านคุณยายทันที

    ไม่นานนักหมาป่าก็มาถึงบ้านคุณยาย ซึ่งในเวลานั้นคุณยายกำลังนั่งถักผ้าพันคออยู่ริมหน้าต่าง
    คุณยายเหลือบไปเห็นหมาป่ากำลังวิ่งมาหลบ อยู่ข้างพุ่มไม้พอดี คุณยายจึงรีบวิ่งหนี ออกไปทางหลังบ้านได้ทันเวลา
    เมื่อเจ้าหมาป่าได้เข้ามาภายในบ้านของคุณยายแล้ว มันก็พยายามดมกลิ่น เพื่อตามหาคุณยาย
    แต่หาเท่าไหร่ก็หาไม่พบ จึงได้ปลอมตัวเป็นคุณยาย แล้วขึ้นไปนอนบนเตียง จากนั้นก็นำผ้าห่มมาคลุมตัวจนมิด

    เมื่อมาถึงบ้านคุณยาย หนูน้อยหมวกแดงก็เคาะประตูเรียกคุณยาย
    “ก็อกๆ ๆๆ คุณยายค่ะหนูมาเยี่ยมคุณยายค่ะ คุณยายเปิดประตูให้หนูหน่อยซิค่ะ”
    เจ้าหมาป่าร้องตอบหนูน้อยว่า “เปิดประตูเข้ามาเลยจ้ะหลานรัก”
    หนูน้อยหมวกแดงเดินเข้าไปในบ้าน แล้วจ้องมองหมาป่าที่กำลังนอนคลุมโปง
    ก่อนที่จะถามว่า”ทำไมคุณยายต้องนอนคลุมโปงด้วยล่ะค่ะ”
    “แคร๊กๆ ยายไม่ค่อยสบายน่ะจ้ะ”
    หนูน้อยหมวกแดงเดินเข้าไปใกล้อีกหน่อย แล้วถามว่า
    ”ทำไมเสียงของคุณยายถึงได้แหบอย่างนี้ล่ะค่ะ”
    เจ้าหมาป่าจึงตอบว่า ”ยายเจ็บคอ เสียงมันจึงแหบอย่างนี้ล่ะจ้า”

    หนูน้อยหมวกแดงจึงเดินเข้าไปใกล้อีกนิด แล้วถามว่า
    “แล้วทำไมปากของคุณยายถึงได้ยาวอย่างนี้ล่ะค่ะ”
    หมาป่าตอบว่า “ยายไอมากไป ปากจึงได้ยื่นยาวแบบนี้ล่ะจ้ะ”
    หนูน้อยหมวกแดงเดินใกล้เข้าไปจนเกือบจะชิดตัวหมาป่าแล้วถามต่อว่า
    “แล้วทำไมฟันของคุณยายถึงได้แหลมคมอย่างนี้ล่ะค่ะ”
    แต่คราวนี้หมาป่าได้สลัดผ้าออก แล้วกระโจนเข้าหาหนูน้อยหมวกแดงทันที
    หนูน้อยหมวกแดงตกใจมาก เธอร้องตะโกนเสียงดัง พร้อมกับวิ่งหนีด้วยความหวาดกลัว
    เจ้าหมาป่าคำรามเสียงดัง แล้ววิ่งไล่จับหนูน้อยหมวกแดง

    ขณะที่หมาป่ากำลังไล่ตะครุบหนูน้อยหมวกแดง คุณยายก็พานายพรานเข้ามาช่วยได้ทันเวลาพอดี
    นายพรานใช้ปืนยิงไล่หมาป่า เสียงดังกึกก้องไปทั่วบริเวณ
    หมาป่าตกใจกลัว รีบผละออกจากหนูน้อยหมวกแดง แล้วเผ่นหนีเข้าไปในป่าอย่างรวดเร็ว
    หนูน้อยหมวกแดงโผลกอดคุณยายด้วยความตกใจ แล้วกล่าวขอบคุณยายกับนายพรานที่มาช่วยเธอไว้
    จากนั้น คุณยายก็นำขนมและน้ำชามาเลี้ยงนายพรานเพื่อเป็นการขอบคุณ
    เย็นวันนี้ คุณยายและนายพรานได้พาหนูน้อยหมวกแดงไปส่งที่บ้าน…อย่างปลอดภัย

    .....

    เรื่องราวตามนิทานกล่าวมาเช่นนี้
    แล้วเรื่องราวตามอย่างราฟโซดี้ล่ะ .. จะเป็นอย่างไร



                     Character               
     

    - Little Red Ridding Hood :
    - The Wolf :
    - Grandmother :
    - The Huntsman :


                     Main Detail               

    หนูน้อยหมวกแดงนำตระกร้าอาหารไปเยี่ยมคุณยายตำคำสั่งแม่ของเธอ
    แต่ระหว่างทางเธอได้แวะเก็บดอกไม้ตามคำแนะนำของสัตว์เล็กต่างๆ
    แต่หมาป่าบังเอิญมาได้ยินพอดี และมันคิดจะกินหนูน้อยหมวกแดงด้วยความหิว
    ดังนั้นมันจึงวิ่งไปที่บ้านคุณยายทันที เพื่อรอกินหนูน้อยหมวกแดง
    แต่เป็นโชคดีของคุณยายที่บังเอิญเห็นหมาป่าก่อนและหนีไปได้
    หมาป่าปลอมตัวเป็นคุณยายและนอนอยู่บนเตียงของคุณยาย
    เมื่อหนูน้อยหมวกแดงมาถึงเธอก็พบคุณยายนอนอยู่บนเตียงแต่ดูผิดปกติไป
    จึงเอ่ยถามด้วยความสงสัย เมื่อหนูน้อยหมวกแดงถามมากจนน่ารำคาญ
    หมาป่าก็เข้าตระครุบหนูน้อยหมวกแดง หนูน้อยหมวกแดงตกใจมากและวิ่งหนี
    แต่ด้วยความโชคดีที่คุณยายซึ่งหนีไปพานายพรานที่บังเอิญผ่านมามาช่วยได้ทัน
    ดังนั้นจึงไม่ถูกจับกินและหมาป่าก็หนีไปได้ในที่สุด


    # - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - #

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×