คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : fiveteen.
บทที่ 15 จำใจยอมรับความจริง
ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก
หัวใจที่เต้นระรัวของผมบ่งบอกได้ว่าผมมีชีวิตของผมยังดำเนินต่อแต่จิตใจของผมกำลังเลื่อนลอยและใจผมเต้นอย่างสั่นรัวให้ตายสิพระเจ้า
ผมยกมือขึ้นแตะที่ริมฝีปากตัวเองที่ยังรู้สึกถึงความร้อนที่แผ่ซ่านเข้ามาในใจผม โอ๊ยยย หยุดเต้นซักทีได้ไหม >___<!!
เฮ้ย...ถ้าหยุดเต้นกูก็ตายสิวะ =__=; (ไรท์ : กูชักเพลียมึงและ)
งั้นเอาใหม่ๆ
ผมยกมือขึ้นแตะที่ริมฝีปากตัวเองที่ยังรู้สึกถึงความร้อนที่แผ่ซ่านเข้ามาในใจผม โอ๊ยยย หยุดเต้น(แรง) ซักทีได้ไหม >___<!!
เออค่อยดีหน่อย (?)
“เฮียแฟน...เฮีย !”
ปังๆ !
ผมสะดุ้งเฮือกกับเสียงตะโกนที่มาพร้อมกับเสียงทุบประตู โอ้ววว...มันมาแล้ว มันกลับมาทำมายยยย ไปไหนก็ไปๆ (เริ่มสติแตก =___=)
“ถ้าเฮียไม่เปิดผมจะพังแล้วนะ !”
“เรื่องของนาย...!”
“ถ้าผมเข้าไปได้เฮียเจ็บหนักแน่...”มันเอ่ยขึ้นพร้อมกับเสียงที่ผมเถียงกับมันค่อยๆหายไป
จนกระทั่ง...
แกร๊ก พรึบ !
ผมนั่งอึ้งเมื่อไอ้ฮีทเดินเข้ามาในสภาพเหงื่อซ่กและถือกุญแจพวงใหญ่ในมือ ผมคิดว่ามันคงไปหากุญแจทีไหนซักแห่งแน่ๆ แต่ที่สำคัฐคือหน้ามันตอนนี้ดูโกรธมากเหอะ T[]T!
จะรอดไหมแฟนเอ๊ยยย U_U…
“ตะกี้ผมบอกเฮียว่ายังไงนะ =___=^^”
“ตะ...ตะกี้นายไมได้พูดอะไรนี่”
“งั้นเดี๋ยวผมจะช่วยเตือนความจำไหมว่าจะเจ็บ ‘หนัก’ แบบไหน”มันก้าวพรวดทีเดียวมาประชิดตัวผมอย่างที่ผมไม่ทันตั้งตัว ทำให้ผมรีบถอยหลังจนลื่นแต่โชคยังดีที่มีมือของมันประคองไว้อยู่ไม่งั้นผมคง...อาเมน U_U
“อา...”
“อยู่ในห้องน้ำแบบนี้ระวังลื่นสิเฮีย”
ใช่ตอนนี้ผมอยู่ในห้องน้ำ...ห้องน้ำในห้องไอ้ฮีท
ผมหนีไอ้อาการใจเต้นนั่นมาถึงห้องน้ำนี่เลย T[]T
แต่ก็สารภาพจากใจอีกอย่างเลยนะห้องน้ำมันยังใหญ่กว่าห้องนอนผมอีกกกกก !!
“ฉันรู้แล้วปล่อยเหอะน่า”ผมเอ่ยพร้อมกับยีนหน้าอกอีกคนออกห่างจากตัว
“แต่ผมยังสะสางเรื่องเฮียไม่เสร็จ”มันพูดพร้อมกับประคองผมขึ้นและอุ้มขึ้นไปวางบนอ่างล้างหน้า
“เฮ้ยๆ คิดจะทำอะไรของแกวะ”
“เฮียนั่งอยู่นิ่งๆสิ...ตะกี้ตอนอยู่ข้างในห้องมันมืดมากมองเห็นไม่ชัด”มันว่าพลางสำรวจรอบๆตัวของผมและเมื่อมันหาไม่เจอมันก็คว้าชายเสื้อผมเลิกขึ้นแล้วถอดออกทันที
“เฮ้ยยย มึงจะดูเฮี้ยอะไรเนี่ย”ผมว่าพลางเอามือปิดหน้าอก (ที่ไม่มี (แฟน : แกจะมาเติมวงเล็กตอกย้ำทำไม (ไรท์ : ก็มันเรื่องของฉันฟิคของฉันย่ะ !)(แฟน : เธอก็มีไม่มากหล่ะสิถึงไม่อยากบรรยายหน้าอกหน้าใจคนอื่น -_-! (ไรท์ : แฟนคงจะอยากตายตอนจบจริงๆสินะ .หยิบปากกา (แฟน : หยุดดดดดดดด ! กลัวแล้วจ้าเราเลิกวงเล็บซ้อนกันซักทีเถอะ) (ไรท์ : เออดีมาก เพราะไรท์กำลังงงๆ #_@))))) ของตัวเองไว้
“เฮีย...”มันพูดด้วยเสียงที่เข้มขึ้นเล็กน้อยทำให้ผมต้องมองตามสายตาของมันที่กำลังจับจ้องไปบนร่างกายผมนั่นแหละมันทำให้ผมพบกับ...
รอยในวันนั้นของเดลต้า
“นี่รอยอะไรเฮีย...ผมถามว่ารอยอะไร !!!”ผมสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงตะคอกที่ออกจากปากไอ้ฮีท ผมไม่เคยได้ยินมันตะคอกเลยนะ มันโกรธมากเลยเหรอกับไอ้รอยพวกนี้หน่ะ -_-;
“อะ...เอ่อ”
“ผมให้เวลาเฮียสิบวิในการคิด...”มันพูเสียงเย็นๆและจ้องหน้าผมและไล่ลงไปตามตัวของผม “ไม่งั้นผมจะใช้ ‘ร่างกาย’ เฮียในการพิสูจน์ความจริง”
เฮือก !
ผมเสียวสันหลังวูบและกลืนน้ำลายลงอย่างยากลำบาก ให้ผมตอบว่ายังไง ?
อ๋อ รอยนี่หน่ะเหรอแฟนฉันเป็นคน‘ทำเองแหละ’
ไม่ได้หรอกผมทำไม่ได้ ถ้าตอบไปแบบนี้แล้วมันจะทำยังไง
เอ๊ะ...
นี่ผมห่วงความรู้สึกมันเหรอ
“ห้า”
“เฮ้ย เดี๋ยวดิๆ”
“สี่”
ม่ายยยย ผมก็ควรตอบไปสิว่าเดลเป็นแฟนผมรอยนี่เดลเป็นคนทำมันมี ’สิทธิ์’ ทุกอย่างในตัวผมแล้วผมรออะไรอยู่
“หนึ่ง”
มันติดอยู่ที่ปากของผมที่ไม่กล้าพูดว่า ‘ผมมีแฟนแล้ว’ เพราะว่าผมกลัวเสียมันไป ?
งั้นเหรอ...
ในใจผมกำลังคิดอะไรอยู่กันแน่นะ...
“ศูนย์”มันกระซิบเข้าที่ข้างหูผมทำเอาผมที่กำลังเหม่อสะดุ้งโหยง “เฮียหมดเวลาแล้วนะ…”
“ดะ...เดี๋ยวก่อนสิวะ”ผมบอกหยุดไอ้ฮีทไว้ก่อนและผลักหัวที่ซุกหน้ากับคอผมออกเบาๆ
“งั้นเฮียก็ตอบมาก่อนว่ารอบพวกนี้ใครเป็นคนทำ...”
“…”
“เฮียอย่าเงียบได้ไหม ความเงียบเป็นคำตอบให้ผมไมได้”
“แล้วนายจะรู้เรื่องของกูไปทำไม”
“ผมบอกแล้วว่าผมชอบเฮีย”
“ถึงมึงจะชอบกูยังไงมึงก็ไม่มีสิทธิ์ยุ่งเรื่องของกูอยู่ดี”
“ตะ...”
“มึงมีคู่หมั้นแล้ว มึงจะมายุ่งกับกูทำไม !!”ผมตวาดใส่มันอย่างใส่อารมณ์ ให้ตายสิ นี่เป็นเรื่องที่อยู่ในใจผมตั้งแต่เดินเข้ามา ผมอยากมาถามว่าตกลงมันเป็นคู่หมั้นกับน้องซอลฟาจริงรึเปล่า...
มันหลอกผมเหรอ...?
แต่ทำไมผมต้องใส่ใจด้วยผมไม่รู้จริงๆแต่พอผมรู้เรื่องหัวใจของผมก็ปวดหนึบๆอยู่ตลอดเวลา
“…!!”
“มึงไม่ต้องมาทำหน้าแบบนี้”
“เฮีย...”
“มึงมีคู่หมั้นแล้วมึงมาเล่นๆกับกูทำไม...มึงมีคู่หมั้นแล้วมึงมากอดกูทำไม...มึงมีคู่หมั้นแล้วมึงมาจูบกูทำไม บอกเหตุผลความยๆของมึงมาซะ...!!!!”ด้วยความที่สติของผมขาดจริงๆอะไรที่อยู่ในใจผมเริ่มทะลักออกมาทีละน้อย แต่สิ่งที่ผมยังยั้งมันไว้ได้คือสิ่งสุดท้ายในก้นบึ้งหัวใจผม
คำว่า...ผม ‘ชอบ’ มันเข้าแล้ว
ผมจำต้องรับความจริงของใจผมให้ได้แต่ผมจะไม่บอกมันเด็ดขาด...!!!
บ้านแฟนต้า ที่ถนน B
ร่างโปร่งนั่งมองนาฬิกาที่ขางฝาแต่มองเท่าไรก็ไม่วี่แววที่เจ้าของบ้านจะกลับมาเสียที
“เฮ้อออ ไปไหนของมันวะ”ร่างกายสมส่วนที่มีเพียงบอกเซอร์ตัวเดียวปิดบังรูปร่างส่วนล่างไว้ที่เขาต้องแต่งตัวแบบนี้ก็เพราไม่มีเสื้อของแฟนต้าตัวไหนที่เขาใส่ได้เลย -_-‘
ปิ๊งป๊อง ! ปิ๊งป๊อง ! ปิ๊งป๊อง !
เสียงออดดังขึ้นที่หน้าบ้านทำให้คนที่กำลังร้อนใจเรื่องเกี่ยวกับการหาไยปของเพื่อน ‘อีกคน’ ของเขาถึงกับสะดุ้งเล็กน้อย
‘ไอ้แฟน...?’
ไม่น่าจะใช่เพราะถ้าเป็นแฟนทำไมต้องกดออดด้วย รึอาจจะเป็นเพื่อนบ้าน ?
ยังไงก็ไปเปิดก่อนละกัน -__-!
ร่างโปร่งเดินไปถึงประตูและบิดปลดล็อกจากนั้นก็ดันออกไปแต่คนที่เขาเห็นตรงหน้ากลับไม่ใช่แฟนต้าหรือเพื่อนบ้านแต่อย่างใด
“มึง...!!!!!!”เสียงผู้มาใหม่ตวาดกร้าวพร้อมกับดวงตาที่เบิกกว้างของผู้ที่อยู่ในบ้าน
สมองร่างโปร่งประมวลสถานการณ์ก่อนที่เขาจะตัดสินใจผลักคนตรงหน้าล้มลงและวิ่งผ่านตัวเขาไป
“อย่าหนีนะมึง...”ร่างสูงลุกขึ้นและวิ่งตามไปทันทีแต่ด้วยความที่ความช่ำชองนั้นมีมากกว่าทำให้บุคคลผู้มาใหม่ถึงตัวร่างโปร่งได้ไม่ยาก
ถึงแม้เขาจะออกกำลังกายมามากแต่ก็ยังสู้ผู้มาใหม่ได้อยู่ดี ผู้มาใหม่วิ่งเข้าประชิดตัวและนำสันมือฝาดเข้าเต็มแรงที่ต้นคออย่างชำนาญจนร่างโปร่งร่วงลงบนพื้น
“ไม่อยากจะเชื่อว่ามึงจะมาให้กูจับถึงที่...”
25.01.12
ตอนนี้มันอะไรกันเชื่อว่ารีดหลาายๆคนคงด่าไรท์ในใจว่า
ทำไมชอบมาขัดตอนกำลังเข้าได้เข้าเข็มทุกที
55555555555555555555555555555
ช่วงนี้งานเยอะมากค่ะ :(
จะพยายามมาอัพเร็วๆนี้นะค่ะ
ตอนต่อไปอยากให้เป็นเป็นฮีทเเฟนรึคู่อื่นดี
ต้องการความเห็นทุกคนค๊าาาา :)
ความคิดเห็น