คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : My Princess♥9::งานเลี้ยงสุดสนุก(?) [Part I]
งานเลี้ยงสุดสนุก(?) [Part I]
[Shinneri Side]
หลังจากที่คุณแม่พูดจบโดยที่พวกฉันยังไม่ทันได้ขัด คุณแม่ก็เดินออกไปจากห้องรับแขกทันที ฉันล่ะปวดหัว(?)จริงๆกับหมอนี่
“นายตามฉันมา”ฉันพูดพลางลุกจากโซฟา แล้วเดินนำเขาไปที่ห้องนอนของเขา
ฉันยังไม่ได้บอกใช่มั้ยว่าห้องนอนของเขาอยู่ที่ไหน?......ห้องนอนของเขาอยู่ติดกับห้องฉันไง! ห้องฉันเป็นห้องสุดท้ายอยู่ชั้น2ทางตะวันออกของที่นี่
“นี่แหล่ะห้องนาย”
“งั้นทางนี้ก็คงเป็นห้องคุณหนูสินะครับ”
“ใช่ นายมีอะไรหรือเปล่า”
“เปล่าครับ^^”
“งานเริ่มตอนทุ่มตรงห้ามสายล่ะ” พูดจบฉันก็ตรงเข้าไปในห้องฉันทันที
“ครับ^^”
ฉันว่ารอยยิ้มของเขามันไม่ค่อยน่าไว้ใจยังไงไม่รู้แฮะ คืนนี้ฉันต้องหาที่นอนใหม่ซะแล้วมั้ง ฉันไม่ไว้ใจหมอนี่!
[Ririn Side]
หลังจากชินเนริเดินออกจากห้องรับแขกไป ดูเหมือนทุกคนที่อยู่ในนี้จะไม่ได้สนใจคนดูแลของตัวเองเลย
ฮิรามิ ก็ยังส่งสายตาประมาณว่า ‘อยากได้ที่นอนก็ไปหาเอง’ให้กับคุณโกคุเดระ
ซาโยะ สายตาก็ยังคงสปาร์คกันอยู่กับคุณฮิบาริ แล้วเหมือนทั้งสองคนจะเล่นสงครามประสาทกันอยู่อีก
มิริน ก็นั่งอ่านหนังสือ ส่วน คุณโรคุโดก็ยังนั่งยิ้มให้มิรินอย่างนั้นต่อไป
มิโยะ ก็ทำหน้าเซ็งๆก่อนจะลุกเดินออกไป ตามด้วยคุณแลมโบ้
สุดท้าย รินะ นั่งส่งสายตาขวางๆให้กับคุณซาซางาวะก่อนจะลุกตามคู่ของมิโยะไป
นี่ตกลงพวกเราต้องพักอยู่กับคนพวกนี้จริงๆเหรอ!
งั้นฉันขอบอกเลยแล้วกันว่าใครพักอยู่ห้องไหน เอาง่ายๆก็คือทุกคนจะต้องพักอยู่ห้องที่ติดกับพวกเรา และดูเหมือนว่าห้องในบ้านหลังนี้ก็เป็นใจเสียเหลือเกิน ก็ห้องของพวกเราแต่ละคนจะเว้นช่วงไว้1ห้อง อย่างห้องชินเนริอยู่ชั้นสอง ทางตะวันออก ห้องสุดท้าย ถัดมาก็จะเป็นห้องว่างไว้แล้วก็ต่อด้วยห้องของมิโยะแล้วก็ว่างไว้ มันสลับกันไปอย่างนี้เรื่อยๆ ฉันเพิ่งรู้ว่ามันมีไว้สำหรับงานนี้(?)- -;;
“จริงสิครับคุณหนูริริน ห้องของผมอยู่ที่ไหนครับ?”เสียงของคนที่อยู่ตรงข้ามเรียกความสนใจของฉันที่นั่งมองแต่ละคนไปหาเขา
“อยู่ชั้น2 ทางขวามือ ฉันเขียนป้ายติดไว้ให้แล้วล่ะ ฉันขอตัวไปช่วยคุณแม่ก่อนนะ”
“เอ๋? แล้วคุณหนูจะไม่นำทางผมไปหน่อยเหรอครับ?”
นี่นายไม่รู้เหรอ ยามาโมโตะ ทาเคชิ ที่ฉันไม่ไปกับนายเพราะอะไร!
ก็เพราะฉันไม่อยากที่จะใจเต้นแรงไปมากกว่านี้น่ะสิ!
“ก็ได้ๆ ตามฉันมา”พูดจบฉันก็ลุกเดินออกจากห้องรับแขก เพื่อนำทางไปที่ห้องนอนของเขา
ระหว่างทางที่เดินมันช่างเงียบได้อีก เพราะทั้งฉันและเขาไม่คิดที่จะพูดกันเลย จนกระทั่งถึงหน้าห้องของเขาที่อยู่ติดกับห้องฉัน
“ทางนี้ห้องคุณหนูเหรอครับ”เขาพูดพลางมองไปทางห้องที่อยู่ทางซ้ายมือของเขา
“ใช่”
“งั้นเหรอครับ^^”
ย ยิ้มอะไรของเขานะ
“งานเลี้ยงมีตอนทุ่มตรง อย่าไปสายละกัน ฉันขอตัวไปช่วยคุณแม่ก่อนนะ”พูดจบฉันก็เดินหันหลังกลับไป แต่จู่ๆเขาก็คว้ามือฉันไว้ขึ้นมาดื้อๆ ทำให้ฉันต้องหันกลับไปมอง
“เดี๋ยวสิครับคุณหนู”
“ม มีอะไร”ทำไมฉันต้องพูดตะกุกตะกักแล้วก็รู้สึกร้อนที่หน้าด้วยเนี่ย
“เอ่อ...คือว่า...ไม่มีอะไรครับ”เขาพูดพร้อมกับยิ้มให้กับฉันอย่างเดิม แต่รู้สึกเหมือนกับว่ารอยยิ้มของเขามีบางอย่างแอบแฝงอยู่ ซึ่งฉันก็ไม่รู้ว่ามันคืออะไร
“มือของนายน่ะ....”ฉันพูดพลางก้มมองลงไปที่มือของฉันที่ถูกเขาจับมันไว้อยู่
“ขอโทษครับ”เขาปล่อยมือฉันให้เป็นอิสระก่อนจะกล่าวคำขอโทษ
“แปลกคนจริงๆนะนายน่ะ ตกลงไม่มีอะไรพูดกับฉันจริงๆนะ ฉันจะได้ไปช่วยคุณแม่”ฉันพูดจบก็ตั้งท่าจะเดินกลับแต่เสียงของเขาเรียกฉันให้หยุดอีกครั้ง
“คุณหนูเรียกผมว่าทาเคชิได้มั้ยครับ”เขาพูดพร้อมกับยิ้ม(อย่างเดิม)
“นายว่าอะไรนะ”
“เรียกผมทาเคชินะครับ”เขาพูดพร้อมกับจับมือทั้งสองข้างของฉันขึ้นมา(อีกครั้ง)
“ก ก็ได้”หน้าฉันร้อนไปหมดแล้ว>////<
“เรียกผมทีสิครับ”เขาพูดพร้อมส่งสายตาอ้อนๆมาให้กับฉัน(อีก) ทำให้หน้าฉันยิ่งร้อนเข้าไปใหญ่
“ท ทา....ทาเคชิ”
“คุณหนูรินน่ารักจังเลยนะครับ”พูดจบเขาก็นั่งคุกเข่าแล้วจูบลงบนมือของฉันก่อนจะเงยหน้าขึ้นมามองหน้าฉัน
“ผมจะดูแลคุณหนูด้วยชีวิตของผมเลยครับ^-^”
นี่เขากำลังสารภาพรัก(?)งั้นเหรอ
คงไม่ใช่หรอกมั้ง แต่ทางที่ดีฉันว่าฉันควรไปให้พ้นจากตรงนี้ก่อนที่หน้าฉันมันจะร้อน และหัวใจเต้นแรงไปมากกว่านี้น่ะ
“ป ปล่อยมือฉันได้หรือยังฉันจะได้ไปช่วยคุณแม่เตรียมงาน”พอฉันพูดจบเขาก็ปล่อยมือแล้วกลับมายืนอย่างเดิม
“ฉันขอตัวนะ”ว่าจบฉันก็รีบเดินออกมาจากตรงนั้นให้เร็วที่สุดเพราะตอนนี้อกฉันมันจะระเบิดเพราะหัวใจของฉันมันเต้นแรงซะจนก็กระเด็นออกมาข้างนอกอยู่แล้ว
ร่างสูงมองตามร่างเล็กที่เพิ่งเดิน(?)จากไปเมื่อกี้ อาการของเธอเมื่อกี้ทำให้เขารู้ว่า คุณหนูของเขาไม่ได้หยิ่ง เพียงแค่เธอทำตัวไม่ค่อยถูกเท่านั้นเอง เมื่อรู้ดังนั้นรอยยิ้มเล็กๆก็ได้ปรากฏตรงมุมปากของเขา
“ผมน่าจะได้เจอกับคุณหนูเร็วกว่านี้นะครับ” เขามองตามหลังร่างเล็กไปจนลับตาก่อนเดินเข้าไปในห้องของตัวเอง
------------------------
GG ..
ในที่สุดไรท์มันก็เขียนเสร็จ
เพราะไม่รู้เป็นอะไรตอนนี้ไรท์มันตันมาก
ตอนแรกจะแต่งให้ครบทั้ง7คน
แต่มันคิดไม่ออก
ไรท์เลยจัดการของหนูริรินคนเดียวให้มันจบตอนซะเลย(ฮา)
(เข้าข่ายลำเอียงแล้วเฟ้ยย---ตัวละครที่เหลือ)
ตอนหน้าPart2 ห้ามพลาด
เพราะตัวร้าย(ตัวประกอบ)จะเริ่มออกแล้ว(ฮา)
Themeไม่เกี่ยว
เห็นว่าน่ารักดีเลยเอามาลง
ความคิดเห็น