คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : EunHae : My all is in YOU [ตอนที่ 3 : วิธีของฉัน]
EunHae : My all is in YOU 4
ตอนที่ 3 : วิธีของฉัน
“ ได้แต่งกับคนที่ตัวเองรัก น่าอิจฉาจริงๆนะ ” ซีวอนยิ้มแซวผู้เป็นน้องชาย
“พี่ครับ!!!!! ” ฮยอกแจรีบดึงข้อมือหนาของพี่ชายออกจากวงสนทนาตรงนั้นในแทบจะทันที ทิ้งให้คนที่เหลือทำหน้างงกับคำพูดของชายหนุ่มผู้มาใหม่
“ เห... มะ หมายความว่ายังไง ” ทงเฮยืนขมวดคิ้วสงสัย ถ้าเขาได้ยินไม่ผิด ซีวอนบอกว่าฮยอกแจรักตนเอง แน่นอนว่านั่นต้องเป็นการเข้าใจผิดแน่ๆ แต่หลังจากนั้น คำพูดที่ตนคิดว่าเข้าใจผิดก็คงลอยวนเวียนอยู่ในสมองอยู่เรื่อยมา
“ บ้าน่า อีทงเฮ เขามีคนที่เขารักอยู่แล้ว หมอนั่นน่ะ ไม่มีทางรักเราหรอก พี่ชายเขาก็คงจะแค่แซวขำๆ .... แล้วทำไมฉันไม่ลืมเรื่องนั้นไปสักทีนะ ” ทงเฮตบหน้าตัวเองเบาๆเพื่อไล่ความคิดประหลาดๆนั่นออกไป
“ อ๊า.... บอกว่าอย่าคิด อย่าคิดยังไงเล่า เลิกคิดซะทีสิ ” อีกครั้งที่ทงเฮเผลอตบหน้าตัวเอง แต่ครั้งนี้ก็แรงพอที่จะทำให้เกิดรอยฝ่ามือบนแก้มใสของตนเอง
“ นายทำอะไรของนาย ” ฮยอกแจเอ่ยถามอย่างสงสัย เมื่อเดินเข้ามาในห้องแล้วพบว่าภรรยาของตนนั่งตบหน้าตัวเองอยู่
“ ปะ เปล่า ครับ ” ทงเฮรีบนั่งตัวตรง ทำท่าเหมือนไม่เกิดอะไรขึ้นมา หากแต่เมื่อคิดถึงเรื่องในคืนก่อน ใบหน้าหวานก็อดที่จะแดงขึ้นมาไม่ได้
“ อากาศมันร้อน .... นายคงเป็นบ้านั่งตบหน้าตัวเองเล่นใช่มั้ย ”
“ นั่นไง บอกแล้ว หมอนี่เรอะจะรักเรา ” ทงเฮแอบคิดในใจ
“ ดูสิ หน้าแดงไปหมดแล้ว ดูแลตัวเองให้ดีสิ ไม่ใช่ว่าไม่มีอะไรทำก็มานั่งทำร้ายตัวเอง ” ร่างสูงเดินเข้ามาหาภรรยาของตน มือเรียวเอื้อมไปสัมผัสดวงหน้าที่แดงเป็นรอยนิ้วของตน แต่อีฮยอกแจคงไม่มีวันรู้ว่า ที่มันแดงนั้นไม่ใช่เพราะรอยนิ้วอย่างเดียว แต่เป็นเพราะสัมผัสอ่อนโยนจากปลายนิ้วนั่นต่างหาก
“ ..... ”
ตึกตัก ตึกตัก ......ไม่มีคำพูดใด ทงเฮจ้องฮยอกแจตาแป๋ว หัวใจที่แทบจะหล่นออกมากองบนพื้น เพราะอะไรเจ้าตัวคงไม่ต้องหาคำตอบ แต่เขาไม่อยากให้ผู้เป็นสามีเห็นว่าตัวเองอ่อนไหวต่อสัมผัสนั่นแค่ไหน จึงแสร้งลุกเดินหนีออกไป
“ นายไม่สบายหรือเปล่า ” ฮยอกแจหันตามภรรยาที่ลุกเดินหนีเข้าห้องครัว
“ ผะ ผม ไม่เป็นอะไรขอบคุณครับ ”
“ ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว เพราะฉันไม่อยากอยู่ใกล้คนป่วย ” พูดจบก็เดินเข้าห้องนอนของตน
“ อีทงเฮ หรือฉันจะไม่สบายจริงๆนะ ทำไมตัวมันร้อนๆนะ ใจก็เต้นแรงแบบนี้อีก กับแค่ที่เขาถาม ไม่ได้หมายความว่าเขาห่วงเราสักหน่อย เขาแค่ไม่อยากติดไข้จากเราก็คงจะแค่นั้นเอง ” แม้จะพูดปลอบใจตัวเอง แต่สีหน้าเศร้าๆก็ปรากฏขึ้นมาทันที ความรู้สึกที่บอกว่าผู้เป็นสามีไม่เคยคิดเป็นห่วงตนเลยแม้แต่น้อย ความรู้สึกของอีกฝ่ายที่ตัวเองก็รับรู้มาตั้งแต่ต้น
“ ก็รู้มานานแล้วว่าเขาไม่ได้รักเรา จะเสียใจทำไมล่ะทงเฮ ”
“ นี่นาย ” ฮยอกแจเอ่ยเรียกชื่อของอีกฝ่ายที่นิ่งเงียบไม่พูดไม่จา หลังจากรับประทานอาหารค่ำเสร็จเรียบร้อย หากแต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับจากภรรยาของตนแม้แต่น้อย
“ ..... ”
“ นายน่ะ ”
“ ...... ”
“ ทงเฮ เป็นอะไรหรือเปล่า ”
“ ...... ”
“ ไม่สบายหรือ ทำไมหน้าซีดแบบนั้นล่ะ ช่วงหัวค่ำยังหน้าแดงอยู่เลย ”
“ ...... ”
“ นี่นาย !!!!~ ” ร่างสูงตะคอกออกมา แม้ไม้ได้ดังมากนัก แต่ก็พอจะเรียกสติของทงเฮให้กลับคืนมา
“ อ๊ะ....คะ ครับ ทานอิ่มแล้วใช่มั้ย เดี๋ยวผมจะรีบเก็บจานนะครับ ” พูดจบก็ลุกขึ้นยกจานชามออกไปล้างในห้องครัว ฮยอกแจเดินเข้าไปรอบสังเกตอาการเซื่องซึมของอีกฝ่าย สองสามวันที่ผ่านมาภรรยาของตนมีอาการแปลกๆ เดี๋ยวหน้าแดง เดี๋ยวหน้าซีด คนที่มักจะยิ้มแย้มแจ่มใสเสมออย่างทงเฮ ต้องมานั่งเหม่อลอย มันก็ทำให้เขาเองอดคิดมากไม่ได้ ว่าอีกฝ่ายมีปัญหาอะไรเกิดขึ้นหรือไม่
“ นายเป็นอะไรมั้ยทงเฮ ” ฮยอกแจเดินเข้าไปหา และน้ำเสียงที่แฝงด้วยความห่วงใยของสามีก็ทำให้จานที่ทงเฮกำลังล้างอยู่หล่นกระทบพื้นเสียงดัง
เพล้ง !!!!!
“ นายเป็นอะไร ทำไมถึงดูเหม่อๆชอบกล ”
“ ขะ ขอโทษครับ ผมจะรีบเก็บเดี๋ยวนี้ ” พูดจบก็รีบก้มเก็บเศษจานที่หล่นบนพื้น แต่เพราะความรีบทำให้ไม่ทันได้ระวัง ทงเฮจึงถูกเศษกระเบื้องบาดเข้าไป
“ อ๊ะ !!!! ”
“ เป็นอะไรรึเปล่า ” ฮยอกแจนั่งลงคู่กับทงเฮ มือเรียวคว้าฝ่ามือบางขึ้นมาดู
“ ผะ ผมไม่เป็นไร ” ร่างบางชักมือกลับ และนั่นก็ทำให้ฮยอกแจเกิดความไม่พอใจขึ้นมาทันที
“ รังเกียจฉันมากนักรึไง ถึงได้ทำท่าทางแบบนั้น หน้าก็ไม่ยอมมอง พูดก็ไม่อยากพูด ถามอะไรก็ไม่อยากตอบ ”
“ ไม่ใช่นะครับ ”
“ แล้วเพราะอะไรล่ะ บอกฉันมาสิ!!!!! ” ฮยอกแจตะคอก
“ ไม่มีอะไรหรอกครับ ”
“ ไม่มีแล้วนายทำท่าแบบนั้นทำไม ”
“ ก็เพราะว่าเลือดมันออก ผมกลัวว่าคุณจะรังเกียจ ” ทงเฮตอบกลับเสียงเบา เขาไม่รู้จะบอกยังไง เลยตัดสินใจพูดแบบนั้นออกไป และเพราะยังมีอีกหลายเรื่องที่ทงเฮไม่รู้ นั่นจึงทำให้ฮยอกแจโกรธเป็นฟืนเป็นไฟขึ้นมาทันที
“ ใช่ ฉันรังเกียจ รังเกียจมากด้วย รู้อย่างนี้ ทีหน้าทีหลังก็อย่ามาทำซุ่มซ่ามให้ฉันเห็นอีกเข้าใจมั้ย ”
“ แล้วทำไม ทำไมต้องตะคอก ต้องขู่กันด้วยล่ะ พูดดีๆกับผม เหมือนอย่างที่พูดกับผู้หญิงของคุณไมได้เลยหรือไง ” ความน้อยเนื้อต่ำใจทำให้ทงเฮหลั่งไหลคำพูดที่เก็บงำเอาไว้มากมาย นั่นเองก็ทำให้ฮยอกแจตกใจไม่ใช่น้อย แต่เพราะอะไรบางอย่างที่ทำให้ฮยอกแจไม่สามารถทำตามที่ใจตัวเองต้องการได้
“ ก็เพราะนายไม่ใช่ผู้หญิงของฉันไงล่ะ ”
“ ถ้าอย่างนั้นก็ ไม่ต้องมาห่วงผม ”
“ เข้าใจอะไรผิดไปหรือเปล่า ฉันไมได้ห่วงนาย ไม่ได้ห่วงเลยแม้แต่น้อย ”
“ แค่แกล้งก็ทำไม่ได้ใช่มั้ย หลอกผมบ้างก็ได้ แกล้งว่ารักผมน่ะมันยากนักใช่มั้ย ผมเป็นเมียคุณไม่ใช่รึไง ”
“ ทุกวันนี้ฉันก็หลอกนายมาเยอะแล้ว ฉันหลอกนายจนไม่อยากจะแกล้งทำอีกต่อไปแล้ว นายน่ะไม่รู้อะไรบ้างเลยรึไง ”
“ ใช่ ผมไม่เคยรู้เรื่องอะไรเลย แล้วมาแต่งงานกับผมทำไม มากอดผมทำไม มาทำให้ผมรักคุณทำไม ”
“ ใครเขาขอให้นายมารักกันล่ะ ฉันน่ะนะ ฉันน่ะ...... ”
“ เกลียดผมอย่างนั้นสิ งั้นก็หย่ากับผมซะเลย ทิ้งผมแล้วไปหาผู้หญิงคนนั้นซะ ไปแต่งกับเขา ไปแต่งกับคนที่คุณรักและพร้อมจะปกป้องเขา ไปซะสิ ถ้าคุณไม่ไป ผมไปเองก็ได้ ” พูดจบก็รีบวิ่งหนีออกจากห้องไปทันที ทิ้งให้ฮยอกแจมองตามด้วยความเจ็บปวด มือเรียวยกขึ้นมาทาบอกซ้ายของตน ก่อนจะทรุดลงกับพื้นช้าๆ น้ำตาแห่งความเสียใจไหลรินออกมา เขามีคำพูดที่อยากพูดกับทงเฮอีกมากมาย แต่ก็ทำไม่ได้ เขาไม่อยากให้ทงเฮรักเขา เขาไม่อยากเห็นทงเฮเสียใจ ไม่อยากเห็นทงเฮร้องไห้ ถ้าวันนั้นมาถึง วันที่อีฮยอกแจจากโลกนี้ไป
.
.
.
.
.
.
“ ได้แต่งกับคนที่ตัวเองรัก น่าอิจฉาจริงๆนะ ”
“พี่ครับ!!!!! พี่พูดแบบนั้นออกไปไม่ได้นะครับ ” ฮยอกแจบอกกับพี่ชายของตนหลังจากออกมายืนคุยกันตามลำพัง
“ ทำไมล่ะ หรือว่านาย ไม่ได้บอกความจริงกับเขา ”
“ ครับ ”
“ เพราะอะไร ???? ” ร่างสูงยืนจ้องหน้าน้องชายนิ่งเพื่อรอคำตอบ และฮยอกแจก็เล่าเรื่องราวทั้งหมดให้พี่ชายบุญธรรมฟังอย่างหมดเปลือก เหมือต้องการระบายความอั้ดอั้นที่เก็บมานาน
“ ….. ”
“ ….. ”
“ ….. ”
“ ….. ”
“ นายก็เลยแกล้งทำไม่ดีกับเขา แบบนี้มันใช้ได้ที่ไหนกัน ” ซีวอนบ่น
“ ผมไม่อยากเห็นหมอนั่นเสียใจ ”
“ แล้วแต่งงานกับเขาทำไม ”
“ เพราะผม ผมมันเห็นแก่ตัว ผมอยากปกป้องเขา ผมอยากดูแลเขาอย่างใกล้ชิด ”
“ ถ้าพูดว่าดูแล นายก็บริจาคเลือดให้เขามาตลอดไม่ใช่รึไง หรือว่า....เรื่องนี้หมอนั่นก็ไม่รู้เรื่อง ”
“ ครับ ”
“ โอ๊ย !!!! ทำไมเรื่องมันซับซ้อยอย่างนี้ รักก็บอกว่ารักไปตรงๆเลยสิ จะมัวมาอ้อมโลกอยู่ทำไม ” ซีวอนสบถ
“ ถ้าผมไม่อยู่แล้วเขาจะได้ไม่คิดถึงผมยังไงล่ะ ”
“ นายเอาสมองส่วนไหนมาคิดห๊ะ ฮยอกแจ คนเป็นผัวเมียกัน อยู่ด้วยกัน ถ้าคนใดคนหนึ่งจากไปก็ต้องคิดถึงกันอยู่ดี ”
“ ผมเลยแกล้งทำไม่ดีกับเขา หลอกเขาว่าผมไม่ได้รัก ....วันที่ผมจากโกลนี้ไปเขาจะได้ไม่เสียใจยังไงล่ะครับ ”
“ นายต้องไม่ตายนะฮยอกแจ ทั้งพ่อแม่ แล้วก็พี่เองจะช่วยนายให้ถึงที่สุด ”
“ แต่ว่า.... ”
“ ไม่มีแต่ทั้งนั้น ตอนนี้แค่กลับไปบอกรักเมียนาย หรือถ้าเขินนักก็ทำดีกับเขาหน่อย อย่าปากแข็งทั้งๆที่นายก็รักหมอนั่นมาตั้งแต่หมอนั่นเป็นเด็กแล้วนี่ ไม่อย่างนั้นคนที่กลัวเข็มอย่างนายจะยอมให้เลือดกับเด็กข้างบ้านสมัยเด็กมานานขนาดนี้หรอก ”
“ เขาไม่รู้หรอกครับ เขาจำไม่ได้ว่าตอนเด็กๆเราเคยอยู่บ้านใกล้กัน เขาคงจำได้แต่อึนฮยอก แต่เขาคงไม่รู้จักฮยอกแจ ”
“ เฮ้อ !!! ~ ทำไมมันซับซ้อนอย่างนี้นะ คนที่เป็นโรคหัวใจอย่างนายบริจาคเลือดให้กับคนป่วยโรคเลือดอย่างอีทงเฮ ”
“ พี่อย่าพูดดังนักสิ ” ฮยอกแจปราม
“ เอาเหอะ ทำตามที่นายเห็นสมควร แต่อย่าให้ใครต้องมานั่งเสียใจภายหลังว่าไม่ควรทำแบบนี้ก็แล้วกัน ”
“ ขอบคุณครับพี่ .... ”
.
.
.
.
.
“ ฉันหลอกนาย แต่หลอกว่าไม่ได้รักนายต่างหาก ”
“ ฉันไม่อยากเห็นเลือดนั่น เพราะทุกครั้งที่เลือดไหล แผลนายจะหายยากไม่ใช่รึไง ”
“ ฉันจะรังเกียจเลือดของนายได้ยังไง ในเมื่อเลือดในตัวนายก็มาจากฉัน ”
“ ฉันไม่ได้ขอให้นายมารักฉัน ฉันอยากให้นายเกลียดฉันต่างหาก ”
“ ไม่ใช่ว่าฉันไม่อยากปกป้องนาย แต่วิธีปกป้องนายของฉันมันเป็นแบบนี้ต่างหาก ”
“ ฉันกอดนาย ฉันมันเห็นแก่ตัว ฉันขอโทษ ฉันขอโทษ ”
“ นายไม่ใช่ผู้หญิงของฉัน แต่นายคือคนของฉัน คนที่ฉันรักที่สุดเพียงคนเดียว ”
“ ฉันทำไม่ดีกับนาย ฉันทำผิดไปใช่มั้ย ”
“ หลายคนคงคิดว่าฉันไม่ควรทำแบบนี้ แต่ฉันก็ไม่รู้จะทำยังไง เรื่องง่ายๆที่หลายคนคิด ทำไมฉันคิดไม่ออกนะ ทำไมกัน ทำไม ฮยอกแจ ทำไมนายถึงโง่อย่างนี้ ”
.
.
.
“ ฮึก ฮึก ผมแค่รักคุณเท่านั้นเอง แต่ทำไมแค่เศษความรักจะแบ่งมาให้ผมบ้างไม่ได้เลยหรือครับ ”
“ ขอโทษนะทงเฮ ความรักของฉันมันเป็นแบบนี้แหละ เกลียดฉันให้มาก ก่อนที่ลมหายใจของฉันจะหมดลง ”
………………………………. โปรดติดตามตอนต่อไป
แม่ยกฮยอกชวนคุย
ขอโทษที่หายไปนานนะคะ
วันนี้มาต่อให้แล้ว แม้คนอ่านจะน้อยก็ตาม
แต่รักอึนเฮจริงๆ ก็แค่อยากเขียนออกมา
ไม่มีคนเม้นก็ไม่เป็นไรค่ะ เพราะรักอึนเฮ
แค่ได้เขียนก็มีความสุขแล้ว
ความคิดเห็น