หอสมุดวีรชน

ลำดับตอนที่ #17 : ใบสมัครตัวละครเรื่อง Fic - Rov [Shadow hands]

“Application”

https://www.pinterest.com/pin/583356957978550660/ 

“รอข้าก่อนท่านพี่ ข้าจะพาท่านกลับมาให้จงได้”

บทบาท : สมาชิกคนที่5

ชื่อ : Akutsuki / อะคัตทสึกิ

ชื่อเล่น/ชื่อที่เรียก : Akutsuki , Aki , Kage / อะคัตทสึกิ , อะกิ , คาเงะ

เพศ : หญิง

อายุ : 17

วันเกิด : วันที่ 3 เดือน ตุลาคม

เผ่าพันธุ์ : มนุษย์

อาชีพ : ทหารรับจ้าง

ส่วนสูง/นํ้าหนัก : 168 cm. / 58 kg.

รูปร่างลักษณะภายนอก : หญิงสาวผมขาวราวหิมะที่ยาวลงมาถึงแผ่นหลังเธอมักจะรวบมันไว้เป็นทรงหางม้าทรงสูงโดยใช้ปิ่นปักผมลายมังกรสีทอง ดวงตาสีทองคมคู่สวยเปล่งประกายราวกับสัตว์ร้าย รูปร่างสมส่วนและแลดูมีกล้ามเนื้อเล็กน้อย มีรอยสักสีดำลายมังกรที่แขนข้างซ้าย เธอมักจะสวมหน้ากากสีดำที่ปิดใบหน้าซีกล้างเอาไว้คู่กับผ้าผันคอสีแดงก่ำดังสีของเลือดที่แห้งสนิท ใส่เสื้อสีดำเปลือยแขนแหวกอกและเผยหน้าท้องเล็กน้อย(อันนี้ผมไม่รู้จะอธิบายยังไงไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามันนับเป็นเสื้อหรือเปล่า แต่เอาเป็นว่ามันคล้ายๆตามภาพตัวละครเลยครับ) และสวมฮากะมะสีดำสนิท สวมทุงเท้าสีดำแล้วใส่ร้องเท้าสีดำทับ เหน็บดาบคาตะนะคู่สีดำขาวไว้ที่เอวข้างขวา ดาบสีดำฝักดาบเป็นสีดำไม่มีลวดลายมีใบดาบเป็นสีเงินฮาดะเป็นแบบมาซาเมะมีฮามอนเป็นลายโนตะเระดาบเล่มนี้มีชื่อว่าโยรุโอะคิรุ ดาบสีขาวฝักดาบสีขาวลายมังกรสีทองมีใบดาบเป็นสีเงินฮาดะเป็นแบบอะยะซุกิมีฮามอนเป็นลายโนะโคะกิริบะดาบเล่มนี้มีชื่อว่าริวโนะโฮโนะ

ลักษณะการพูด : แทนตัวเองว่าข้า แทนคนที่เคารพ,อาวุโสกว่า,หรือยศสูงกว่าว่าท่านตามด้วยชื่อ แทนคนที่อายุใกล้เคียง,น้อยกว่า,คนที่เกลียดหรือศัตรูว่าเจ้า

สถานการณ์ที่1 เวลาปกติ

น้ำเสียงจะเรียบเฉย ฟังดูไร้อารมณ์

“ข้ามาขึ้นเงิน” เสียงของเด็กสาวกล่าวขึ้นมาหลังจากที่ยื้นบางสิ่งให้ชายแปลกหน้า

ชายวัยกลางคนมองสำรวจเล็กน้อยก่อนจะหยิบถุงขนาดเล็กใบหนึ่งออกมาให้แก่เด็กสาวตรงหน้า “นี้ค่าจ้างหักค่านายหน้าเรียบร้อย เธอจะเช็คก่อนก็ได้นะ”

“ไม่จำเป็น” เด็กสาวกล่าวก่อนจะหยิบถุงนั้นมาแล้วหันหลังเดินจากไปทันที

“หวังว่าเราจะได้ร่วมงานกันอีกนะคาเงะ” เสียงของชายวัยกลางคนดังไล่หลังมาแต่เด็กสาวหาได้สนใจก่อนจะกลืนหายไปกับฝูงชนด้านนอก

สถานการณ์ที่2 เวลาอยู่กับคนที่เคารพหรือคนที่สนิทด้วย (ปล.คนที่เธอเคารพได้แก่ ไอริ ฮายาเตะ คิวเลน ซินเนสเทรีย ทาจิ บัตเตอร์ฟลาย)

น้ำเสียงจะนุ่มน่าฟังขึ้นมาก ในน้ำเสียงจะแฝงความตื่นเต้นและดีใจเอาไว้ เวลาพูดกับคนเหล่านี้จะมีความเคารพอย่างมาก 

“อะคัตทสึกิการฝึกของเจ้าเป็นเช่นไรบ้าง” เสียงของหญิงสาวคนหนึ่งเอ๋ยขึ้นข้างหลังของเธอที่กำลังนั่งหอบจากการฝึกฝน มันทำให้เธอรีบหันกับไปมองเจ้าของเสียงทันที

“ท ท่านไอริ!” เธอกล่าวออกมาด้วยความดีใจแล้วรีบกระเด้งตัวลุกขึ้นยืนทันทีราวกับว่าอาการเหนื่อยเมื่อครู่เป็นเพียงเรื่องโกหก “การฝึกของข้าราบรื่นดีค่ะ เป็นเพราะคำชี้แนะของท่านทำให้ข้าก้าวหน้าได้เร็วขนาดนี้ ขอขอบพระคุณเป็นอย่างสูงคะ” ทันทีที่กล่าวเสร็จเธอก็โค้งขอบคุณไอริเป็นการใหญ์

“ไม่หรอกๆ มันเป็นหน้าที่ของข้าในฐานะผู้นำอยู่แล้ว อีกอย่างข้าเพียงแนะนำเจ้าเล็กๆน้อยๆเท่านั้น เป็นเจ้าเองที่มุมานะฝึกฝนจนพัฒนามาถึงขั้นนี้ได้” เมื่อเธอได้ยินคำชมจากไอริมันทำให้เธอมีความสุขมาก แม้เธอจะใส่หน้ากากปิดปังใบหน้ากว่าครึ่งก็ยังดูออกได้ว่าเธอมีควมสุขมากเพียงใด

“ค คือว่าท่านไอริคะ ท่านพอจะสอนวิชาแยกร่างให้ข้าได้ไหมคะ?” หลังจากที่ยืนดีใจอยู่นานเธอก็เอ่ยถามหญิงสาวตรงหน้าด้วยความคาดหวัง

“หืม ได้สิ” หญิงสาวตอบกลับก่อนจะเดินนำเธอไปยังที่ฝึกแทบจะทันที 

“ขอบคุณค่ะ!” เธอบอกขอบคุณก่อนจะรีบวิ่งตามหญิงสาวไป

สถานการณ์ที่3 เวลาโกรธ

น้ำเสียงจะแข็งกร้าว ฟังดูดุร้าย คำพูดจะเจือเต็มไปด้วยโทสะ

“ทำไม ทำไมท่านถึงไปร่วมมือกับพวกมัน!” เสียงที่เต็มไปด้วยโทสะของเด็กสาวดังขึ้นหลังจากเห็นภาพตรงหน้า มันเป็นภาพที่ไม่อาจจะยอมรับและไม่สามารถทำใจให้เชื้อได้

“หืมศัตรูเหรอกำจัดก่อนดีไหมนะ” เสียงของปีศาจหน้าตาคล้ายตัวตลกกล่าวขึ้น

“ไม่จำเป็น” เสียงของชายหนุ่มอีกคนที่ยืนข้างเจ้าตัวตลกเอ่ยขัดขึ้นก่อนจะมองกลับมาที่เด็กสาวตรงหน้าที่พยายามจะวิ่งมายังจุดที่ตนอยู่ ก่อนจะพูดบางอย่างกับเด็กสาวด้วยน้ำเสียงเบาราวกับกระซิบ “ที่ข้าทำไปทั้งหมดก็เพื่อพวกเจ้าทุกคน… เพื่ออิสระภาพ”

“หยุดนะ!” เสียงตวาดของเด็กสาวดังไปทั่วบริเวณแต่ก็ไม่อาจหยุดพวกเขาเอาไว้ได้

สถานการณ์ที่4 เวลาเศร้า

น้ำเสียงนุ่มแต่เต็มไปด้วยความโศกเศร้า เวลาพูดเสียงจะสั่นและมีเสียงสะอื้นเป็นครั้งคราว

“อะคัตทสึกิเจ้าอยู่ข้างไหนหรือไม่” เสียงของหญิงสาเรียกหาคนที่ขังตัวเองอยู่ในห้องมา3วันแล้ว เธอได้รับข่าวการทรยศของฮายาเตะมาจากอาโอะอิ น่าเศร้าที่เธอกับทาจิและนินจาหัวกะทิบางส่วนออกไปทำภารกิจนอกเกาะจึงไม่อาจหยุดเหตุการณ์นั้นได้

“ท่านไอริหรือคะ?” เธอที่ได้ยินเสียงของไอริที่อีกฟากหนึ่งของประตูก็ได้เอ่ยถามเพื่อความแน่ใจ

“อืมข้าเอง ข้าขอเข้าไปข้างในได้ไหม” หลังกล่าวเสร็จภายในบ้นก็เงียบไปสักพัก ก่อนจะมีเสียงของกลอนประตูถูกเลื่อนออกและแล้วประตูก็ได้เปิดออก เผยให้เห็นหญิงสาวที่มีใบหน้าและดวงตาบวมแดงจากการร้องไห้

ไอริมองดูเด็กสาวตรงหน้าอย่างพินิจก่อนจะเอ่ยขอเข้าไปในบ้าน “ข้าเข้าไปนะ”

“ค่ะ” เธอตอบรับคำสั่นๆและหลีกทางให้หญิงสาวเข้าไปข้างใน 

หลังจากจัดแจงที่นั่งแอะไรเรียบร้อยแล้วไอริก็ได้พูดบางสิ่งกับเด็กสาว “เจ้ารู้ใช่ไหมว่าเรื่องทั้งหมดมันไม่ใช่ความผิดของเจ้า”

เด็กสาวเมื่อได้รับฟังก็เหมือนจะคัดค้าน “แต่ว่า…”

“ไม่มีแต่ เจ้าเองก็รู้ดีอยู่แก่ใจ” ไม่ทันที่เด็กสาวจะพูดจบไอริก็ได้ชิงพูดขัดขึ้นก่อน

“…”

“ถ้าข้ามีพลังมากกว่านี้ก็คงจะหยุดเขาได้” เธอกล่าวพร้อมแววตาที่เศร้าสร้อย

“…” ไอริรับฟังสิ่งที่เด็กสาวพูด ก่อนจะพูดกับเด็กสาวอีกครั้งว่า “ไม่ใช่แค่ใจที่สูญเสียครอบครัว ข้าเองก็สูญเสียศิษย์พี่ของข้าเช่นกัน… พวกเราทุกๆคน” ไอริเว้นช่วงสังเกตเด็กสาวเล็กน้อยก่อนพูดต่อ “แต่ถึงอย่างนั้นเราก็ยังมีกันและกัน เจ้ายังมีข้า มีอาโอะอิ ทาจิก็ด้วย และทุกๆคนในหมู่บ้าน เจ้าไม่ได้อยู่ตัวคนเดียวอะคัตทสึกิ”

“ท่าน… ไอริ ฮึกฮืออออ”  

สถานการณ์ที่5 เวลาดีใจ

น้ำเสียงจะนุ่มน่าฟังเต็มไปด้วยความดีใจ

“น นี้มัน” เธอมองดูดาบสีขาวในมือด้วยความตื่นเต้นดีใจ

“ของขวัญวันเกิดเจ้าไง” เสียงของไอริกล่าวเรียกสติของเธอให้กับเข้าร่าง 

เมื่อตั้งสติได้เธอก็มองสลับไปมาระหว่างดาบกับคนทั้ง4ตรงหน้า

“ต แต่ว่านี้มันแพงมากนะคะ ข้ารับไว้ไม่ได้หรอก” เธอถามกลับด้วยน้ำเสียงหวาดๆและพยายามจะคืนมัน แต่ลึกๆแล้วเธอก็ดีใจที่พวกเขาอุส่าซื้อมันมาให้

“เจ้าต้องเห็นว่าสองคนนั้นเป็นยังไง พวกนั้นทำงานกันแทบตายเพื่อเก็บเงินซื้อดาบเล่มนี้ให้เจ้า เพราะงั้นก็รับมันไว้เถอะ” เสียงของชายหนุ่มร่างยักษ์กล่าวขึ้น ทั้งชี้ไปยังอีกสองคนที่กล่าวถึง

“ทาจินี่เจ้า!” เสียงของชายหนุ่มอีกคนและเด็กสาวที่อายุรุ่นราวคราวเดียวกันกับเธอตวาดใส่ชายหนุ่มร่างสูงที่พึ่งจะพาดพิงถึงพวกเขาทั้งสองคน 

“เอาเถอะอย่าไปสนใจพวกเขาเลย เจ้ารับไว้เถอะ แบบนั้นมันจะทำให้พวกเราดีใจนะ” เสียงอ่อนโยนของหญิงสาวกล่าวกับเธออีกครั้ง เพื่อยืนยันให้เธอรับดาบเล่มนั้นไว้

“ค่ะ! ขอบคุณสำหรับของขวัญนะคะทุกคน” เธอกล่าวขอบคุณด้วยความสุข เธอรู้สึกโชคดีจริงๆที่ได้รู้จักกับคนเหล่านี้

ปล.คือผมไม่รู้ว่าคนบนเกาะหมอกเขาใช้คำพูดกันยังไง ผมก็เลยใช้คำว่าข้าเจ้าแทน แต่ถ้าไรต์ต้องการแก้ก็เปลี่ยนได้นะครับ

สังกัดองค์กร : Shadow hands

หน่วย : หน่วยออกปฏิบัติการ

อาณาจักร : Veda เกาะแห่งหมอก

อุปนิสัย : ในเวลาปกติเธอจะเป็นคนเงียบๆ แลดูเย็นชาและจริงจังอยู่ตลอดเวลา ทำให้มีบรรยากาศไม่น่าเข้าใกล้ แต่ในความเป็นจริงแล้ว เธอแค่เข้าสังคมไม่เก่งและไม่ถนัดคุยกับคนแปลกหน้า แต่หากได้รู้จักเธอจริงๆแล้ว จะรู้ว่าเธอเป็นคนที่ค่อนข้างสุภาพและเจ้าระเบียบ หากเป็นคนที่เธอคุ้นเคยด้วยแล้วเธอจะสามารถพูดคุยได้อย่างปกติ และความรู้สึกเย็นชาจะหายไปแต่ความจริงจังยังคงอยู่ เธอเป็นคนที่ฉลาดหลักแหลมและมีไหวพริบดีเยี่ยม จนถูกยกให้เป็นอันดับหนึ่งของรุ่นคู่กับอาโอะอิ เธอเป็นคนใจเข้นสุขุมรอบคอบ เธอซึมซับความกล้าหาญและอ่อนโยนมาจากไอริ ในขณะเดียวกันเธอก็ซึมซับปณิธานอันแรงกล้าในการปกป้องผู้คนในเกาะหมอกมาจากฮายาเตะแม้เธอจะไม่เห็นด้วยกับวิธีการของเขาก็ตาม เธอเป็นคนที่แค้นฝังหุ่นหากมีโอกาศเธอก็จะเอาคืนอย่างสาสม เธอเป็นคนที่มีความขยันหมั่นเพียรและมีความอดทนสูงมาก เป็นคนที่ทำอะไรแล้วก็จะทุ่มเทอย่างสุดความสามารถ เป็นคนที่รักพวกพ้องมาก เวลามีเรื่องเลวร้ายอะไรมักจะแบกรับเอาไว้คนเดียว เป็นคนที่รักษาคำพูดและมีความรับผิดชอบสูง แอบมีความหัวรั้นนิดหน่อย

ประวัติ : เธอเป็นเด็กกำพร้าที่เกิดที่หมู่บ้านบนเกาะแห่งหมอก พ่อแม่ของเธอเป็นนินจาที่ถูกฆ่าโดยปีศาจในระหว่างที่ทำภารกิจ เธอถูกฮายาเตะรับไปเลี้ยงดูและพาเข้าตระกูลของเขา เมื่อเวลาผ่านไปเธอก็ได้รับการฝึกสอนให้เป็นนินจารุ่นใหม่พร้อมๆกับเด็กในรุ่นของเธอ ในช่วงเวลานี้มันทำให้เธอได้รู้จักกับนินจาที่มีชื่อเสียงหลายคนเช่นทาจิ แต่คนที่เธอรู้สึกปลื้มที่สุดคือนินจาสาวคนหนึ่งเธอมีชื่อว่าไอริ หลังจากที่ได้รู้จักกับไอริเธอก็ยกให้ไอริเป็นบุคคลแบบอย่าง ถึงขนาดที่ว่าเธอไปหาซื้อหน้ากากมาใส่เพื่อให้เหมือนกับคนที่เธอชื่นชอบ ทั้งยังไม่วายโดดซ้อมวิชาดาวกระจายของฮายาเตะเพื่อไปเรียนวิชาดาบคู่กับไอริ และเธอยังได้รู้จักกับอาโอะอิที่เป็นทั้งเพื่อนร่วมรุ่นเป็นทั้งคู่แข่งด้านการเรียนและยังเป็นคู่แข่งด้านความรัก?อีกด้วย ชีวิตของเธอนั้นช่างสงบสุขจนกระทั้งวันหนึ่ง ชายที่เธอเคารพรักเหมือนดั่งพี่ชายได้ทรยศและไปเข้าร่วมกับฝ่ายปีศาจ เหตุการณ์นี้มันทำให้ทุกคนบนเกาะเสียศูนย์กันหมด เมื่อเธอสามารถกลับมาเป็นตัวของตัวเองได้แล้วเธอก็ได้แต่คิดว่าทำไมฮายาเตะจึงไปเข้าร่วมกับฝ่ายปีศาจ จนได้ข้อสันนิษฐานหนึ่งซึ่งเธอเชื่อว่ามันจะต้องเป็นแบบนี้แน่ๆ แต่ถึงกระนั้นเธอก็ยังไม่พอใจที่เขาไปร่วมมือกับปีศาจอยู่ดี ในตอนนั้นเธอก็คิดขึ้นได้ว่าถ้าเกาะแห่งหมอกเป็นอิสระฮายาเตะอาจจะกลับมา เธอจึงได้วางแผนและหลบหนีออกจากเกาะแห่งหมอกก่อนที่เธอจะได้รับพลังของมังกรทั้งๆที่เธอมีความสามารถมากพอที่จะได้รับ เธอระหกระเหินทำอาชีพทหารรับจ้างอยู่นานและได้รู้จักกับเพื่อนร่วมงานบางคนหนึ่งในนั้นมีอยู่คนหนึ่งที่เธอนับถือในฝีมือของอีกฝ่ายนั้นก็คือบัตเตอร์ฟลาย อยู่มาวันหนึ่งเธอได้เบาะแสขององค์กรณ์หนึ่ง ซึ่งเป้าหมายขององค์กรณ์นี้เธอเชื้อว่ามันจะทำให้เกาะแห่งหมอกของเธอเป็นอิสระ 

สาย : แอซซาซิน

สกิล : สกิลที่1 Shurikenjutsu(ชูริเคนจุทสึ) วิชาดาวกระจายยักษ์ กระโดดไปข้างหลังพร้อมปาดาวกระจายยักษ์ไปข้างหน้า หากดาวกระจายโดนศัตรูจะได้รับ2สแตค

ในร่างดาบคู่ สกิลนี้เปลี่ยนเป็น พุ่งไปข้างหน้าแล้วปาดาวกระจายรอบทิศ

สกิลที่2 Kirikaejutsu(คิริคาเอะจุทสึ) วิชาสลับร่าง สร้างร่างแยกขึ้นมา และเข้าสู่สถานะล่องหน4วิ ถ้าโจมตีหรือใช้สกิลจะออกจากสถานะล่องหน วิ่งเร็วขึ้น20%เป็นเวลา2วินาที ถ้าใช้ซ้ำจะสลับตำแหน่งกับร่างแยก ร่างแยกคงอยู่ได้12วิก่อนจะหายไปหรือถูกฆ่าตาย 

ในร่างดาบคู่ สกิลนี้เปลี่ยนเป็น แยกร่าง2ร่าง ร่างแยกคงอยู่ได้7วิก่อนจะหายไปหรือถูกฆ่าตาย 

สกิลที่3 Bunkatsujutsu(บุนคัตทสึจุทสึ) วิชาแยกร่าง สร้างร่างแยกขึ้นมา3ร่าง และเข้าสู่ร่างดาบคู่ ในร่างนี้จะโจมตีเร็วขึ้น50% และวิ่งเร็วขึ้น30% คงอยู่15วิ ร่างแยกคงอยู่ได้9วิก่อนจะหายไปหรือถูกฆ่าตาย

ในร่างดาบคู่ สกิลนี้เปลี่ยนเป็น ร่างแยกทั้งหมดจะระเบิดสร้างความเสียหายจำนวนมาก 

สกิลติดตัว Kagejutsu(คาเงะจุทสึ) วิชาร่างเงา เมื่อโจมตีโดนได้1สแตค เมื่อเก็บครบ5สแตค จะแยกร่าง1ร่าง ได้รับโบนัสสร้างความเสียหายมากขึ้นและฟื้นฟูHP 7% ร่างแยกคงอยู่ได้5วิก่อนจะหายไปหรือถูกฆ่าตาย

ร่างแยกจะมีสถานะทุกอย่างเหมือนร่างต้นแต่ใช้ได้แค่สกิลหนึ่ง และถ้าร่างต้นอยู่ในร่างไหนร่างแยกก็จะอยู่ในร่างนั้นด้วย

อาวุธ : ดาบคาตะนะคู่สีดำขาว

ดาบสีดำฝักดาบเป็นสีดำไม่มีลวดลายมีใบดาบเป็นสีเงินฮาดะเป็นแบบมาซาเมะมีฮามอนเป็นลายโนตะเระดาบเล่มนี้มีชื่อว่าโยรุโอะคิรุ 

ดาบสีขาวฝักดาบสีขาวลายมังกรสีทองมีใบดาบเป็นสีเงินฮาดะเป็นแบบอะยะซุกิมีฮามอนเป็นลายโนะโคะกิริบะดาบเล่มนี้มีชื่อว่าริวโนะโฮโนะ

จุดเด่น : ร่างแยก ยิ่งร่างแยกมากก็ยิ่งเก่งมากขึ้น

สิ่งที่ชอบ : ไอริ ผู้คนในเกาะแห่งหมอก ดาบริวโนะโฮโนะ ดาบคาตะนะ ชาโฮจิฉะ ทะเล มังกร งู อาบน้ำ ดวงดาว หน้ากาก

สิ่งที่ไม่ชอบ : ของรสขม เทพ พวกอวดรวย สัตว์หน้าขน(เจ้าตัวแพ้ขนสัตว์) กระโปรงสั้น(อันนี้ถูกฮายาเตะสอนมา) การจับดาบริวโนะโฮโนะโดยที่เธอไม่ได้อนุญาติ

สิ่งที่กลัว : สูญเสียคนสำคัญ อาหารฝีมือฮายาเตะ 

สิ่งที่เกลียด : ปีศาจ มแกงก้า

งานอดิเรก : ฝึกวิชา ชงชา นอนดูดาว(ติดนิสัยมาจากฮายาเตะ)

สเปคที่ชอบ/ความสนใจในเพศ : เธอเคยบอกไว้ว่าผู้ชายในฝันของเธอต้องกล้าหาญและอ่อนโยนเหมือนกับไอริ และต้องแข็งแกร่งและขยันหมั่นเพียรเหมือนกับฮายาเตะ / เธอเป็นไบเซ็กชวล จะกล่าวคือเธอเป็นคนที่มีรสนิยมทางเพศ ที่ชอบทั้งสองเพศไม่ว่าจะชายหรือหญิง

จุดประสงค์ที่เข้าองค์กร : ปลดปล่อยเกาะแห่งหมอกให้เป็นอิสระ และหาข่าวเกี่ยวกับฮายาเตะ

ข้อมูลเพิ่มเติม : ปกติแล้วเจ้าตัวจะใช้แค่ดาบโยรุโอะคิรุหากไม่จวนตัวจริงๆจะไม่ใช้ดาบริวโนะโฮโนะเด็ดขาด เพราะสำหรับเธอแล้วมันเป็นของที่ล้ำค่ามาก

เธอนับถือฮายาเตะในฐานะพี่ชายและผู้มีบุญคุณที่เก็บเธอมาเลี้ยง

เธอนับถือไอริมากๆ จนเอามาเป็นแแบบอย่าง จึงมีหลายครั้งที่เธอพยายามเลียนแบบไอริ

ทาจิเป็นอีกหนึ่งคนที่เธอนับถือถึงแม้เธอจะไม่เคยเห็นฝีมือของเขาเลยก็ตาม แต่ไอริยอมรับในฝีมือของเขา เธอจึงเชื้อว่าทาจิจะต้องเป็นนินจาที่มีฝีมือมากๆคนหนึ่งแน่นอน

ในด้านของอาโอะอิเธอเป็นทั้งเพื่อนและคู่แข่งในหลายๆด้าน พวกเธอมักจะแข่งกันอยู่เสมอเพื่อให้ไอริชม แต่ก็มีบางครั้งที่พวกเธอทำตัวเหมือนกับจะฆ่ากันให้ตายไปข้าง ตัวอย่างก็เช่นตอนที่อาโอะอิแอบเนียนกอดไอริระหว่างฝึก จนทำให้พวกเธอทั้งคู่ทะเลาะกัน สุดท้ายแล้วก็ต้องไปลงเอยที่ตำหนักแพทย์

บัตเตอร์ฟลาย เธอบังเอิญพบกับอีกฝ่ายที่กำลังทำภารกิจคุมกันคุณหนูจากตระกูลเอิร์ลแห่งหนึ่ง แต่เคราะห์ซ้ำกรรมซัดในขณะที่เธอกำลังรวบรวมข้อมูลอยู่กับมีกองทัพบุกโจมตีที่หน้าเมือง ในขณะที่เธอกำลังจะถอนตัวก็บังเอิญไปเห็นบัตเตอร์ฟลายกำลังบุกเข้าไปสู้กับศัตรู แต่ที่หน้าแปลกกว่านั้นก็คือคุณหนูคนนั้นที่สวมชุดเดรสงดงามกับกำลังวิ่งถือดาบขนาดใหญ่เข้าสู่สนามรบเคียงคู่ไปกับบัตเตอร์ฟลาย ในตอนนั้นเธอก็เกิดประทับใจทั้งสองคนขึ้นมา โดยเฉพาะฝีมือของบัตเตอร์ฟลายที่ทำให้เลือดนินจาในตัวของเธอมันร่ำร้อง สุดท้ายแล้วเธอจึงตัดสินใจเข้าช่วยทั้งคู่ เมื่อเหตุการณ์ความวุ่นวายสงบลงพวกเธอก็ได้มีโอกาศพูดคุยกันเล็กน้อย และกลายเป็นเพื่อนกันอย่างงงๆ

สำหรับตัวแอสทริด แม้เธอจะไม่ได้เคารพอีกฝ่ายเหมือนบัตเตอร์ฟลาย แต่เธอประทับใจในความกล้าหาญของอีกฝ่ายและได้กลายเป็นเพื่อนกันในท้ายที่สุด

จากการที่เธอเข้าไปแทรกแทรงระหว่างภารกิจของบัตเตอร์ฟลายมันกับทำให้เธอได้รับอานิสงส์มาอย่างงงๆ นั้นก็คือเธอได้ประวัติการทำภารกิจระดับSสำเร็จ ซึ่งเป็นการรับรองจากตระกูลโรสนั้นเอง

- รู้สึกอยากคุยหรืออยากสนิทกับใครในองค์กรเป็นพิเศษมั้ย? : คิวเลนและซินเนสเทรีย เพราะสนใจในวิชาหายตัวของทั้งคู่ และนับถือความสามารถในการรอบสังหาร

- รู้สึกไม่อยากเข้าใกล้หรือเสวนากับใครในองค์กรเป็นพิเศษมั้ย? : ไม่มี เพราะเดิมทีเธอก็ไม่ได้ใส่ใจคนในองค์กรอยู่แล้ว

- ความรู้สึกต่อองค์กร : สะพานสู่เป้าหมาย

ตอบคำถาม/เหมือนเป็นการสัมภาษณ์ก่อนเข้าองค์กรน่ะค่ะ

สถาการณ์ :คุณถูกส่งมาที่ไหนสักที่ หลังจากที่รู้ว่าวันนี้จะมีการสัมภาษณ์ให้เจอกับคนในองค์กรจริงๆ

ตัวของอะคัตทสึกิยํ่าเท้าเข้าไปในสถานที่ที่กว้างใหญ่ที่คาดว่าน่าจะเป็นห้องไต่สวน?อะไรบางอย่าง เธอประหม่าเล็กน้อยแต่ก็ยังเดินเข้าไป ระหว่างทางก็พบเจอกับเครื่องทรมาณหลากหลายชนิด…. ทว่าจู่ๆ โฮโลแกรม?ก็เด้งขึ้นมากลางห้อง ฉายหน้าของหญิงสาวผมสีแดงยาวสลวยตัดกรอบเอาไว้ด้วยแว่นเหลี่ยมขอบดำแต่มันก็ไม่อาจปิดบังความงดงามของเธอเอาไว้ได้เลย เธอแสยะยิ้มเล็กน้อยก่อนจะแนะนำตัวเองว่า

“สวัสดีฉันคือคนในองค์กร เวเรส ก่อนอื่นก็ต้องขอโทษด้วยที่ไม่สามารถไปเจอหน้ากันตรงๆได้เพราะภารกิจ….. เอาล่ะอย่างแรกเลยแกจะปฏิญาณตัวเองว่าจะจงรักภักดีกับท่านคิวเลนใช่ไหม?”

“ข้าขอปฏิญาณว่าจะจงรักภักดี” เธอคุกเข่าข้างซ้ายลงแล้วตอบด้วยน้ำเสียงและสีหน้าที่ไร้อารมณ์

“ดี...แน่นอนแกไม่สามารถตอบอย่างอื่นได้ไปมากกว่าการบอกว่าจะภักดีต่อหน้าท่านคิวเลน แต่ฉันไม่รู้ใจจริงแกคิดยังไงดังนั้นแล้วแกจะต้องพิสูจน์โดยการกระทำ ฉะนั้นแล้วฉันอยากจะรู้ว่าแกมีความสามารถที่จะเอาตัวรอดไปจากเด็กๆพวกนี้ไปได้รึเปล่า?”

จบประโยคสัตว์ประหลาดหน้าตาแปลกประหลาดทั้งน่าเกลียดและน่าขยะแขยงที่คาดว่าน่าจะเป็นสัตว์ที่โดนทดลองจนกลายพันธุ์กลายเป็นสิ่งมีชีวิตที่ดุร้ายและไร้สติปัญญาต่างพุ่งโจมตีมาทางอะคัตทสึกิทุกทิศทาง

“…” เธอไม่ได้กล่าวอะไรแล้วชักดาบโยรุโอะคิรุออกจากฝัก และได้เข้าตะลุมบอนกับฝูงสัตว์ประหลาดตรงหน้า เนื่องด้วยจำนวนที่มากมายของพวกมันไม่นานเธอก็พลาดท่าถูกพวกมันรุมทึ้ง

“…” เวเรสที่มองดูเหตุการณ์อยู่ตลอดเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายกลายเป็นก้อนเนื้อไปแล้วก็กำลังจะปิดหน้าจอแต่หางตาของเธอก็เหลือบไปเห็นดาวการจายขนาดยักษ์เข้าเสียก่อน

ดาวกระจายนั่นได้สังหารพวกสัตว์ประหลาดไปหลายตัว และในวินาทีต่อมาก็ได้ปรากฏร่างของเด็กสาวขึ้นอีกครั้ง แต่ครั้งนี้กับไม่ได้มีเธอเพียงคนเดียวแต่มีถึงสาม ด้วยฝีมือและจำนวนคนที่มากขึ้น ความได้เปรียมก็เปลี่ยนมาอยู่ฝั่งเธอทันที ใช้เวลาเพียงไม่นานจากฝูงสัตว์ประหลาดที่มีอยู่เต็มห้องก็แปลเปลี่ยนเป็นกลุ่มของเด็กสาวนับสิบที่ยืนอยู่บนกองซากศพสัตว์ประหลาดเหล่านั้น

“อย่างแกน่ะใช้ได้เลยนะอย่าทำให้ท่านคิวเลนต้องผิดหวังละกัน”

“ค่ะ” เธอตอบรับสั่นๆก่อนจะกลายเป็นควันหายไปอย่างไร้ร่องรอย