ห้องสมุดของยูเรีย

ลำดับตอนที่ #17 : [Catican's Exorcist] : Emile

ลิงค์นิยาย

Theme

แบบฟอร์มการรับสมัครตัวละคร

ชื่อเจ้าของไอเดียตัวละคร : Light Seraph

"ความกล้าน่ะเป็นสิ่งใครๆก็สามารถพูดออกมาได้ แต่น้อยคนนักที่จะมีมันอยู่จริงๆ"

บทบาท : ผู้ถือครองชิ้นส่วนแห่งความเมตตา 

ชื่อ/นามสกุล : เอมิล ฟาเบียน (Emile Fabien)

อายุ : 24 ปี

เพศ : ชาย          รสนิยม : ชาย

ลักษณะภายนอกตัวละคร : เอมิลเป็นชายที่มีใบหน้าสวย เอวบางและร่างเล็ก ผิวสีขาว ดวงตาสีทองดวงโต ขนตาสีขาวยาวหนาเหมือนผู้หญิง เส้นผมสีขาวมัดหางม้าต่ำยาวจนถึงปลายเอว สูง 161 cm. หนัก 50 kg. เอมิลมีบุคลิกที่บอบบางแต่เข้มแข็ง เขามีแววตาและความกล้าที่มากเกินกว่าร่างเล็กอันบอบบางของตน เอมิลเป็นคนที่ดูเข้าถึงง่ายและเป็นมิตร เขามักจะแต่งกายด้วยชุดสีดำทับด้วยเสื้อแขนยาวสีเทารวมถึงพันผ้าพันคอสีฟ้าอยู่เสมอ เขามักจะใส่กางเกงขาสั้นสีดำและรองเท้าบูทยาวครึ่งแข้งสีดำ จุดเด่นที่สุดของเอมิลคือขาที่เรืองแสงสีฟ้าอยู่ตลอดเวลา เพราะขาคู่นั้นคือขาปลอมที่สร้างขึ้นมาจากพลังของชิ้นส่วนแห่งความเมตตา

อุปนิสัยใจคอ : เอมิลเป็นคนที่ยิ้มอยู่เสมอ เขาเป็นคนที่อ่อนโยนและเข้ากับคนอื่นได้ง่ายอีกทั้งยังใจเย็นได้ทุกสถานการณ์ ด้วยเสียงหวานๆบวกกับภาพลักษณ์ของเขานั้นทำให้เอมิลเป็นคนที่ดูไม่มีพิษภัยและไม่น่ากลัวเสียเท่าไหร่ แต่ในอีกมุมหนึ่ง เอมิลเองก็เป็นคนที่ขี้ประชดมากๆ เวลาจะต่อว่าใครก็พูดอ้อมสุดๆจนเทียบได้กับการขับรถอ้อมทวีป อีกทั้งยังเป็นคนที่พอโกรธแล้วจะลืมยากและไม่ชอบขอโทษคนอื่นก่อนด้วย หากอีกฝ่ายไม่ยอมขอโทษเขาก็มักจะเมินเหมือนอีกฝ่ายไม่มีตัวตนและจะคุยด้วยเฉพาะถ้ามีเหตุจำเป็นจริงๆเท่านั้น

    แม้จะร่างเล็กแต่ก็ใจสู้ไม่แพ้ใคร เนื่องจากเขามีปมในอดีตเป็นแรงผลักดันที่ทำให้เขาไม่เคยคิดจะทิ้งคนอื่นไว้ข้างหลัง เขามักจะยืนหยัดสู้กับคนอื่นให้ถึงที่สุด ถึงแม้ร่างกายจะอ่อนแอและมีทักษะในการต่อสู้น้อย แต่เอมิลนั้นมีไหวพริบและความสามารถในการแก้ไขปัญหาเฉพาะหน้าได้ดีมาก แม้ว่าเขาจะเป็นคนที่ดูใจดีและสดใสอยู่เสมอ แต่กับพวกปีศาจแล้ว เขาไม่เคยเมตตาพวกมันเลยแม้แต่ตนเดียว

    เอมิลมักจะให้ความสำคัญกับคนอื่นก่อนเสมอ หน้าที่หลักในฐานะเอ็กโซซิสของเอมิลนั้นไม่ใช่การต่อสู้ แต่เป็นการช่วยเหลือผู้คน และรองลงมาก็คือการสนับสนุนเพื่อนร่วมทีม

สิ่งที่ชอบ : เสียงดนตรี, ของหวาน, การพูดคุยกับคนอื่น, แมว

สิ่งที่ไม่ชอบ : คนขี้ขลาด, คนโกหก, ปลา(ทั้งปลาเป็น อาหารที่ทำจากปลา กลิ่นของปลา), ปีศาจ

งานอดิเรก : เล่นเปียโน, ร้องเพลง, เขียนเพลง

อาวุธ : สัมผัสแห่งความเมตตา, แอชวิน (Touch of Gracious, Asvin)

 แอชวินคือผ้าพันแผลพิเศษที่สามารถยืดหดความยาวได้ตามใจชอบ รวมถึงสามารถแยกจำนวนออกมาได้หลายสิบแผ่น ในเวลาปกติแอชวินจะมีรูปร่างเป็นผ้าพันแผลสีขาวธรรมดา แต่เมื่อมันสัมผัสกับร่างคนหรือปีศาจมันจะเปล่งแสงสีฟ้าเขียวออกมา แอชวินมีพลังอยู่ด้วยกัน 6 อย่าง 

1. ช่วยฟื้นฟูบาดแผลให้กับผู้ที่ถูกมันสัมผัส (ยิ่งอยู่ใกล้กับบาดแผลจะยิ่งรักษาไว) 

2. สามารถเพิ่มพลังกายให้กับผู้ที่ถูกมันสัมผัสได้ (แสงจะเปลี่ยนเป็นสีฟ้า)

3. สร้างเป็นอวัยวะเทียมได้ (ขาของเอมิลสร้างมาจากแอชวิน, อวัยวะภายในสามารถสร้างให้ได้แต่มีระยะเวลาไม่นานมาก)

4. ใช้ดึงสิ่งที่ถูกสัมผัสได้ ไม่ว่าจะเป็นสิ่งของหรือคนก็สามารถถูกดึงได้หมดราวกับมีน้ำหนักไม่มาก

5. หากปีศาจถูกแอชวินสัมผัส มันจะติดพิษที่ทำให้ปวดแสบ ประสาทสัมผัสเริ่มชา เรี่ยวแรงค่อยๆตกลงจนทำให้ถูกพันธนาการได้ง่าย

6. หากแอชวินถูกทำลายหรือถูกฉีกให้ขาด มันจะกลายเป็นละอองแสงและค่อยๆกับมาฟื้นฟูใหม่อีกครั้ง

(เอมิลจะพันแอชวินไว้ในข้อมือด้านขวาเสมอ)

 

อาวุธเสริม : ปืนพก

จุดอ่อน : เอมิลมีร่างกายที่ค่อนข้างอ่อนแอมาก ความสามารถในการต่อสู้ค่อนข้างน้อย อีกทั้งยังมีความสามารถในการเคลื่อนไหวต่ำ และการเคลื่อนไหวของเขาจะถูกปิดผนึกอย่างสมบูรณ์หากถูกทำลายแอชวินที่เป็นขาเทียมของเขา

จุดแข็ง : เอมิลเป็นซัพพอร์ตเตอร์ที่ค่อนข้างเก่ง อีกทั้งยังใจเย็นและรู้จักแก้ไขสถานการณ์ และการวิ่งนั้นมีผลกระทบต่อเอมิลค่อนข้างน้อย เพราะเขาใช้ขาเทียมในการวิ่ง

ความสามารถพิเศษ : มีความสามารถในด้านการร้องเพลงและการเล่นดนตรี, เซนส์ค่อนข้างดี

ประวัติ : "โศกนาฎกรรมบทเพลงสุดท้ายของฟาเบียน" คือเหตุการณ์ที่เป็นที่รู้จักที่สร้างความแตกแยกระหว่างผู้คนกับเอ็กโซซิส เอมิลเป็นลูกชายคนสุดท้องของครอบครัวฟาเบียน ครอบครัวนักดนตรีแห่งยุคที่มีชื่อเสียงที่สุดในช่วงเวลานั้น เอมิลนั้นอาศัยอยู่กับพ่อ แม่ และพี่ชายของเขา ครอบครัวของเขานั้นประสบความสำเร็จอย่างล้นเหลือโดยไม่มีจุดขาดตกบกพร่อง นับได้ว่าเป็นชีวิตที่ดีจนใครหลายๆคนรู้สึกอิจฉา

    จนกระทั่งในวันหนึ่ง วันที่ครอบครัวของเอมิลเดินทางไปแสดงดนตรีที่โรงละครขนาดใหญ่แห่งหนึ่ง ในวันนั้นพวกปีศาจได้เข้าจู่โจม ณ โรงละครแห่งนั้นอย่างบ้าคลั่ง 

    ทว่า เหล่าเอ็กโซซิสที่ได้รับหน้าที่มาคุ้มกันในงานดนตรีครั้งนี้กลับเกิดความกลัวขึ้น พวกเขาเลือกที่จะทิ้งผู้คนและหนีออกไปเป็นคนแรกๆ ทิ้งให้เหล่าคนธรรมดารับเคราะห์กรรมจากความหิวกระหายของพวกปีศาจเหล่านั้น ผู้คนมากกว่าครึ่งละครถูกเผาตายอยู่ในโรงละคร ในขณะที่ส่วนอื่นๆพยายามหนีออกมา เอมิลหนีออกมาพร้อมกับพี่ชายของเขา ทว่าพ่อและแม่ของเขานั้นตัดสินใจที่จะถ่วงเวลาและทิ้งทั้งสองพี่น้องให้วิ่งหนีออกไป ทว่าคนธรรมดาก็ไม่อาจต้านปีศาจได้นานนัก ท้ายที่สุดกลุ่มที่เอมิลหนีออกมานั้นก็ถูกพวกปีศาจไล่ตามจนทัน เช่นเดียวกันกับพวกเอ็กโซซิสระดับสูงที่พยายามเดินทางมาช่วยเหลือผู้รอดชีวิต

    ในตอนจบของโศกนาฎกรรมครั้งนี้ เอมิลได้สูญเสียขาทั้งสองข้างของเขาไป พี่ชายของเขาสติแตกจนช็อคและต้องได้รับยาระงับประสาทอยู่ตลอดเวลา ผู้คนมากกว่า 90% ในงานแสดงครั้งนั้นต่างตายในสภาพที่น่าอดสูจนเป็นข้อถกเถียงกันระหว่างคนธรรมดากับเหล่าเอ็กโซซิส จนเกิดเป็นเรื่องราวที่น่าสะเทือนใจจนถึงขั้นมีการตีพิมพ์เรื่องราวเหล่านี้เป็นหนังสือที่เขียนมาจากประสบการณ์จริงของผู้รอดชีวิต

       ทว่าหลังจากเหตุการณ์ครั้งนั้น เอมิลก็ได้ถูกเลือกโดยชิ้นส่วนแห่งความเมตตา และได้รับแอชวินมาครอบครอง เอมิลจึงได้ตัดสินใจที่จะมาเป็นเอ็กโซซิส และปฎิญาณตนว่า เขาจะเป็นเอ็กโซซิสที่ดียิ่งกว่าพวกคนที่ทิ้งพวกเขาไว้เบื้องหลังและหนีไปอย่างขี้ขลาด

คิดว่าอยากเป็นตัวละครประเภทไหน : เก่งกาจอยู่แล้วและไม่สามารถพัฒนาได้

สนใจและไม่สนใจ(ไม่ชอบ)คนแบบไหน :

สนใจ : แบบมีเสน่ห์หรือมีความรู้สึกที่อยากจะเป็นเพื่อน

ไม่สนใจ : แบบคู่แข่ง

เพิ่มเติม : 

-วันที่ว่างและไม่ได้ทำงาน เอมิลมักจะไปโรงพยาบาลเพื่อเยี่ยมพี่ชายของเขาบ่อยๆครั้ง

-พี่ชายของเอมิลมีชื่อว่า Alex

............................

B
E
R
L
I
N
❀