ลำดับตอนที่ #17
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : คนเลว 17
วัน่อมา เยอื่นปิ่อนะอาบน้ำแ่ัวเรียมไปมหาลัย วันนี้เยอไม่มีเรียนแ่็้อไป้อมละรเวที เยอออมาาห้อ็เอทเฮที่เินออมาาห้อเ่นันทั้สอมอหน้าันแวบนึ่อนะเมินใส่ัน เยอรีบอยเท้าไปที่ลิฟ์ทันที ทเฮ็รีบไปที่ลิฟ์เ่นัน ทั้สอเ้ามาอยู่ในลิฟ์เียวันนไ้ ทั้สอยัเพิเย่อัน
"ไปมหาลัย้วยันมั้ย" ในที่สุทเฮ็เป็นนทำลายวามอึอั แ่เยอไม่อบแถมยัเมินทเฮเหมือนไม่มีัวน เมื่อลิฟ์มาถึั้นล่าทเฮึรีบเินออทันที เยอมอามทเฮ่อนะบ่นออมาเบาๆว่า
"มีปัา้อแ่นี้เอหรอวะ" เยอเินไปรอรถที่ป้ายรถเมล์็เห็นรถสปอร์อทเฮับผ่านไป เยอนึน้อยใเล็ๆที่ทเฮไม่สนใ แล้วทำไมล่ะถ้านายไม่้อั้น็ไม่้อเหมือนันเยอิ่อนะเินึ้นรถเมล์ไปมหาลัย
้านทเฮที่เห็นร่าบาที่ป้ายรถเมล์็อยาะอรับแ่ในเมื่อปิเสธั้แ่แรเอนี่ั้น็ไปเอละัน ทเฮับรถมานถึมหาลัย่อนะเอนไปหาพวีวอน
"เออทเฮ มึรู้ยัว่าเมียมึะแสละรเวที" ัอินถาม
"เยอโรหล่อเลยนะเว้ย" อึนฮยอบอ
"มันสวยะายหล่อพ่อมึสิ่" ทเฮ่าอึนฮยอ
"มันหล่อริๆมึูนี่" ฮันยอยื่นโปสเอร์นาให่พอสมวรให้ทเฮู
"แม่ิะเมะรึไวะ" ทเฮพูอย่าหุหิหลัาทีู่โปสเอร์ เยอหล่อมาริๆ หล่อนไม่ิว่าะเะเลย
"ทะเลาะันหรอ วันนี้แปลๆนะมึ" ีวอนถาม
"เออ! เรื่อละรเหี้ยนี่แหละ" ทเฮพูอย่าไม่สบอารม์
"เล่า!" อึนฮยอพูอย่าอยารู้
"ูไม่ว่าไปู แม่อน" ทเฮพูแ่นั้นเพื่อนๆ็เ้าใ
"เป็นู็น้อยใว่ะ ูแสทันทีผัวไม่ไปู" ีวอนออวามเห็น
"็ูมีเรียน พวมึ็รู้" ทเฮพู
"ปิ็โไม่ใ่หรอร้าบบบบ" ัอินแว
"ป้าโหนั่นมึะโรึไ เสือมานัเพิ่มอะไรวันศุร์็ไม่รู้" ทเฮพูอย่าหุหิ หุหิทั้เยอและอาารย์ ไม่ใ่ไม่อยาไปูแ่เพราะอาารย์โหนัาบเพิ่มไม่สามารถโไ้
"ไปเรียนเหอะมึ เรื่ออื่น่อยว่าัน" ฮันยอพู่อนะลุึ้น เพื่อนๆึลุาม่อนะเินึ้นห้อเรียน
้านเยอ เยอวิ่มาหอประุมให่อมหาวิทยาลัยที่มีเวทีว้าอยู่้านหน้า เยอเินไปหาเพื่อนๆที่เวที
"อ้าว เยอมาแล้วหรอ" ยุนโฮผู้ำับารแสรั้นี้ถามึ้น
"อืม โทรทีที่มา้า รอรถเมล์นานมาเลย" เยอพูหอบๆ
"แฟนนายไม่มาส่ั้นหรอ" อมินถาม อมินมา่วยยุนโฮำับารแส
"อืม พึ่ทะเลอะันน่ะ" เยอยิ้มน้อยๆ
"เอาหน่าๆ เี๋ยว็ีัน เรา้อมันีว่า" ยุนโฮพู่อนะบไหล่ว้าอเยอ
"สวัสีรับพี่เยอ" แบฮยอนที่เล่นเป็นนาเออเรื่อเินมาทัทายรุ่นพี่อย่าสุภาพ
"สวัสีแบฮยอน ้อมมาบ้ารึยั" เยอถาม
"นิหน่อยแล้วรับ แ่็มีบาทีที่ยัไม่เ้าใอารม์เท่าไหร่" แบฮยอนยิ้มแหยๆ
"ั้นเราไป้อมันเถอะ านรั้นี้ะ้อออมาี" เยอลูบหัวแบฮยอน่อนะลาร่าเล็ว่านึ้นไปบนเวที
"เอาาส่อารม์่อนนะูอยาให้มันโอเ่อนาอื่น" ยุนโฮพู
"โห เี่ยเล่นายาเลยหรอวะ" เยอบ่น
"สู้ๆนะรับพี่เยอ" แบฮยอนพู เยอยิ้มให้ร่ารหน้า่อนะหลับาทำสมาธิรอยุนโฮสั่
"5 4 3 2 1 แอั่น" สิ้นเสียสั่ยุนโฮใบหน้าหวานมอเยอ็มีน้ำาลอทันที
"แบฮยอน อย่าทิ้พี่ไปเลยนะ" เยอับมือแบฮยอนแน่นแล้วสื่ออารม์ให้แบฮยอน
"พี่เยอปล่อยเถอะรับ เมื่อ่อนผมเยอร้อ...ัท!!" แบฮยอนยัพูไม่ทันบ ยุนโฮสั่ัทึ้นะ่อน
"แบพี่อยาให้นายิว่านายรัเยอมาๆน่ะ รัแบบว่ารัมาแ่ำใ้อา" ยุนโฮพู
"รับ ผมะลอูใหม่" แบฮยอนพู
"ใเย็นๆมีสมาธิอย่าลืมว่าเรารััน" เยอพู่อนะหลับาทำสมาธิเ่นัน
"แบฮยอนอย่าทิ้พี่ไปเลยนะ" เยอยัสื่ออารม์เศร้าไ้ีแ่รั้นี้เยอเพิ่มน้ำาให้มาึ้นนิหน่อยเพื่อส่ให้อีนรู้ว่า้อเศร้ามาแ่ไหน
"พี่เยอปล่อยเถอะรับ เมื่อ่อน..ฮึ ผมเยอให้พี่รัผม...แ่อนนี้..ฮึ..ผมไม่้อารแล้วรับ" แบฮยอนีบทแเมื่อเยอส่อารม์มาให้นานี้แล้ว แบฮยอนพยายามแะมือเยอออ ่อนะหันหลัะเินหนี แ่เยออแบฮยอนเอาไว้
"อร้อแบฮยอน ไ้โปร ไ้โปรรัพี่อีรั้" เยอระพริบาให้น้ำาร่วเผาะลพื้น
"พี่เยอปล่อยเถอะรับ" แบฮยอนพยายามแะมือเยอทั้ที่น้ำายัไหลพรา
"ไ้โปรรัพี่เถอะนะแบฮยอน...ไ้โปรอยู่ับพี่..พี่รู้แล้วว่านายสำัที่สุไ้โปรรัพี่เถอะนะ"เยอระับอแน่นึ้น
"ัท!!! โอ๊ยยยย ึ้สัสพวมึเ่ริๆ" ยุนโฮเอ่ยม
"เออไอเย่ั้นนึว่าแเมะเลย555555" อมินแล้แว
"้ออบุพี่เยอมานะรับส่อารม์มาะผมอินเลย55555" แบฮยอนโ้ให้เยอ
"อืม นาย็ส่อารม์ไ้ีแล้วเหมือนัน" เยอเอ่ยม
"้อมบทูบหน่อยไ้มั้ยมึ ูอยาู" ยุนโฮสั่อีรั้
"ูบ?" เยอถาม
"เออเอาแ่มุมอ่ะไม่้อูบริูอยาูว่ามุมไหนสวย ลอหันๆใหูู้หน่อย" ยุนโฮบอ เยอับแบฮยอนึ่อยๆเอียหน้าให้ยุนโฮูมุม ทีมานหลายนยโทรศัพท์มือถือึ้นมาถ่ายรูป่อนะอัพลโเียลันเรียเสียฮือฮาาผู้นในเน็ไ้เป็นอย่าี
้านทเฮและผอเพื่อนยันั่เรียนันอยู่ในห้อแม้ะเหมือนไม่เรียนเท่าไหร่็าม
"เห้ยๆๆ ไอทเฮมึูนี่เร็ว" อึนฮยอเรียทเฮใหู้รูปที่ถูอัพอยู่ในทวิเอร์ รูปเยอและเ็ผู้ายที่ไหน็ไม่รูู้บัน ถูแร์เ็มไปหม
"เี่ย!!!" ทเฮสบถอย่าลืมัว
"ุอี ุมีอะไรไม่พอใิั้นรึเปล่าะ" อาารย์หน้าห้อหรือป้าโหที่ทเฮและผอเพื่อนแอบเรียลับหลัถาม้วยเสียเหี้ยม
"เอ่อ เปล่ารับ" ทเฮลุโ้ให้น้อยๆ่อนะนั่ล
"นที่ถ่ายรูปรู้สึว่าะเป็นเ็นิเทศนั่นแหละ สสัยมาสปอยให้นไปู" ีวอนบอ
"แม่เอ๊ย!" ทเฮพูเบาๆอย่าหุหิ แ่เพราะอยู่ๆห้อ็เียบเสียทเฮึัึ้นมา
"ุอีเิออไป้านนอ้วย" อาารย์บอ่อนะผายมือไปที่ประู ทเฮอ้าปาเหวอ ่อนะยอมเินออไป
"ไปหาเยอีว่า" เมื่อิไ้ทเฮ็รีบวิ่ไปหอประุมให่อมหาวิทยาลัยทันที
"เยอ!!!" ทเฮะโนเรียเยอเมื่อมาถึหอประุมให่ ทุนหันมามอทเฮเป็นาเียวเยอในิหน่อยที่ทเฮมา แ่้วยวามน้อยใที่ยัหลเหลืออยู่ทำให้เยอเลือที่ะเมิน
"รูปนี้หมายวามว่าไ!" ทเฮถาม่อนะึ้นไปบนเวทีแล้วูโทรศัพท์ให้เยอู
"้อมเยๆ แล้วนั่น็มุมล้อ" อมินอบเมื่อเห็นเพื่อนรัเมินทเฮ
"นายะอนั้นอีนานมั้ยวะ ็บอว่าิเรียนะอนไปถึไหน" ทเฮระาแนบาอย่าหมวามอทน
"อะไร!! ปล่อยนะ ไม่้อมายุ่ไปเรียนไป!!!" เยอไล่ทเฮ้วยวามน้อยใ ทเฮึร่าบามาประบปา่อนะใ้มือรั้ร่าบาไว้ไม่ให้หนี เยอพยายามผลัทเฮแ่ไม่เป็นผล
"อื้ออออออ" เยอร้อท้วทเฮึผละออมา ทุสายา้อมอทัู้่ที่ยืนูบันอยู่ลาเวที เยอทั้เินทั้อาย
"ทำบ้าอะไรเนี่ย!!" เยอโวยวาย
"นายเป็นอั้นนอื่นไม่มีสิทธิ์ยุ่" ทเฮประาศร้าว
"ทเฮมานี่เลยนะ" เยอลาทเฮออมา่อนะผลัทเฮลเ้าอี้นูที่หนึ่่อนะยืนออมอทเฮ
"ทำอะไรลไปน่ะ" เยอพูอย่าหุหิ
"ประาศให้นอื่นรู้ว่านายเป็นอั้น"
"ลับไปเรียนไป" เยอพู
"เลิอนัทีเถอะเยอั้นี้เียะ้อแล้วนะ" ทเฮพูอย่าหุหิไม่แพ้ัน
"เลิันมั้ยล่ะ" เยอถาม
"นายพูว่าอะไรนะ" ทเฮลุึ้นยืน่อนะับ้อมือร่าบา
"เลิันมั้ย ถ้านายเบื่อั้นเรา็วรเลิัน" เยอพู่อนะมีน้ำลออยู่ที่วา
"ไม่มีวันหรอเยอ นายฝันไปไ้เลย" ทเฮพู่อนะเินึ้นไปบนเวที ่อนะะโนว่า
"ทุนฟัทานี้หน่อย!!!! อนนี้เยออนั้นที่ั้นไม่สามารถมาูเ้าเล่นละรไ้ ั้นวร้อยัไี?" ทเฮะะโนถามทำเอาทีมานทั้หลายรี้ราโห่แวเยอเ็มไปหม้วยวามอิา
"ร้อเพลเลย!!!" รยออุะโนลับมา ทเฮยิ้ม่อนะอไม์ับทีมานแล้วระิบบออะไรบาอย่า่อนทำนอเพละัึ้น
มาปล่อยร่าายอเราให้ลอยไปับสายลม เหมือนฤูาลที่หายไปันเถอะที่รั
(ผมอยาะรู้ัุริๆ )
มานั่ลบนม้าหินใ้้นไม้ แล้วพัผ่อนันเถอะ
ที่รั (ุ่าสวยเหลือเิน)
ทำไมุถึน่ารัั น่ารัอะไรแบบนี้นะ
ทำไมผมถึุมมือุไว้ ผมรู้ว่าุ็สสัย
ทำไมผมถึอบุ อะไรที่ทำให้ผมอบุมาอย่านี้
ถ้าุถามผม ผม็อบอย่าเียวนี่แหละ
วามเรียบ่าย, มันือวามเรียบ่าย ที่รั วามริใ ุนั้น่าบริสุทธิ์สวยามริๆ
Yea, ุนั้น่าบริสุทธิ์สวยามริๆ
วามเรียบ่าย, มันือวามเรียบ่าย ที่รั วามริใ ุนั้น่าบริสุทธิ์สวยามริๆ
Yea ุผู้ะอยู่ในอ้อมแนอผมเสมอ
Yay ay ee ayyy, Yay ay ee ayyy, Woo
เหมือนนัวน้อยที่อยบินอยู่้าายผม Yeah
Yay ay ee ayyy, Yay ay ee ayyy, Woo
หลับใหลไปในอ้อมแนอผมนะ, yeah
แม้ะพยายามมาเท่าไหร่ ็ไม่สามารถเอานะวาที่เปล่ประายอุไ้เลย
ที่รั (ไม่ว่าุะทำอะไร ผม็อบทั้หมเลย)
ถ้าุแ่หน้า มันะบบัวามสวยามอุหมนะ
ที่รั ทั้หมนี่มันไม่มีวามหมายเลย
ุยัไม่รู้ ไม่ว่าผมะบอุสัี่รั้
ผมรู้ว่าุหวั่นวิ ิว่านี่เป็นำโหแสนหวาน
แ่ผม็มีเพียแุ่ ุือวามเรียบ่ายที่เพอร์เฟ์
เฝ้ามอูุหลาย่อหลายรั้ และผม็ยัมอเห็นุนเิมเสมอ
ท้อฟ้ายามลาืนนั้นมืมิ เาเริ่มทอัวหนาึ้น
ระหว่าสอสิ่นั้น มีแสันทร์สีาวและแสาววใหม่
แ่ทั้หมนั้นไม่มีวามหมายเลยเมื่ออยู่่อหน้าุ
วาอุที่เฝ้ามอผม ริมฝีปาอุที่เอื้อนเอ่ยื่อผม
ไม่มีทาที่ะไม่สวยามไ้เลย
เร็วเ้า มาหาผมเถอะที่รั ุสามารถเป็นอะไรที่เรียบ่ายที่สุไ้
เป็นแบบนั้นับผม นที่รัุ
ผมเฝ้ามอแ่เพียุ
ผมมอไปแ่เพียุ
Yay ay ee ayyy, Yay ay ee ayyy
Simply
*ำแปลเพล Simply Beautiful*
ทเฮร้อนบ่อนะหันไปหาร่าบาที่ยืนน่าแแ๋อยู่้าเวที
"ีันเถอะนะ" ทเฮพู่อนะยื่นนิ้ว้อยออมา เยอพยัหน้า่อนะยื่นนิ้ว้อยมาเี่ยวับทเฮ
"หิ้ววววว /รี้/โอ๊ยยยยยยๆๆ" เสียโห่แวัทั่วสารทิศ
"พอไ้แล้วหมเวลาพั้อมๆๆ"ยุนโฮเรีย้อมอีรั้
"ไป้อม่อนนะ" เยอบอ ทเฮพยัหน้า่อนะเินไปที่ที่นั่นูแถวหน้าสุรลาเพื่อูร่าบา้อม าร้อมำเนินไปเรื่อยๆ มีาที่พระเอเมินนาเอเพื่อไปหานรัที่มีอยู่แล้ว าที่นาเออ้อนวอนพระเอให้มารัับน เรื่อราวๆที่ทเฮพอะเาไ้ือพระเอับนาเอถูับแ่านันแ่พระเอมีนรัอยู่แล้วึเมินนาเอ ส่วนนาเอ็แอบรัพระเอมาั้นานแล้ว าที่นาเอร้าย็มี ถือว่าเป็นละรที่ไม่น่าเบื่อนเินไป เพราะนาเอ็ไม่ไ้อ่อนแอไปะหม
"เห้ยมึ้อมาูบหน่อยเอาูบรินะ" สิ้นเสียผู้ำับหน้าหล่อทเฮลุทันที
"เมื่อี้มึพูว่าไนะ" ทเฮมาระาเสื้อยุนโฮ
"ปล่อยนะทเฮ นายะทำอะไร" อมินรีบเ้ามาห้าม
"ทเฮปล่อยนะ!" เยอะโนมาาเวที ทเฮึยอมปล่อย ทเฮลับไปนั่ที่เิมอย่าหุหิ
"โอเถ้าทเฮ.." ยุนโฮำลัะสั่เปลี่ยนาแ่เยอัึ้น
"ไม่้อหรอ ้อมเลย" เยอพู ยุนโฮัพยัหน้า
"5 4 3 2 1 แอั่น" ยุนโฮสั่ เยอเอามือโอบเอวแบฮยอนไว้ทั้สอ้า่อนะมอหน้าแบฮยอนแล้วทั้สอ็่อยๆเลื่อนเ้าหาันเยอเอียอปรับอศาเล็น้อย ปาทั้สอประบันอย่าแนบแน่น
ปั! เสียบโ๊ะัึ้นไม่ใ่เสียอทเฮแ่เป็นเสียอผู้ายร่าสูนนึบโ๊ะ้วยวามหุหิ เยอและแบฮยอนผละาัน่อนะมอไปทา้นเสีย
"านยอล" แบฮยอนพูอย่าใ ่อนะอัวยุนโฮไปพัสัรู่ แล้ววิ่ามานยอลออไปทันที
"โอ๊ยยยยยยย แม่ะอะไรันนัหนาวะะอีแ่ารแสเนี่ย!!!" ยุนโฮพูอย่าหุหิ
"ั้นวันพอแ่นี้เลิ้อมันเถอะ เี๋ยวนัแสทุนมาวััว้วยนะั้นะัุ" อมินสั่ทุนพยัหน้ารับ เยอเินมา้าเวที่อนะให้อมินวััวเมื่อเสร็็เินไปหาทเฮทันที
"ทเฮ" เยอเรีย
"..."แ่ทเฮเียบไม่อบ เยอนั่ร่อมบนัทเฮ่อนะเอามือบาสอ้าโอบไว้ที่อ
"มัน็แ่ารแสอีอย่าแบฮยอน็มีแฟนแล้ว้วย ไม่หึเนอะ" เยอยิ้มาหยี
"ไม่อบ" ทเฮพู
"ุ้บๆๆๆ" เยอุ้บไปามใบหน้าทเฮ่อนะุ้บริมฝีปาปิท้าย
"ยั่วหรอ?" ทเฮถาม
"อืม ยั่วแล้วไ้ผลมั้ย หายอนรึเปล่า" เยอถาม่อนะุหน้าเ้าออทเฮ แล้วเอามูถูไปามลำออทเฮ
"ลับบ้านนายโนีแน่" ทเฮพู่อนะยยิ้มึ้นมา
"เอาสิ่ อยารู้เหมือนันว่าะโนอะไรบ้า" เยอพู่อนะหน้าแ้วยวามเิน เยออบิเรื่อใ้สะือั้แ่เมื่อไหร่เนี่ย
"โอ๊ยยยยย นี่หอประุมรับไม่ใ่สถานที่เอาัน" เสียแวัอินัึ้นเมื่อเินเ้ามาในหอประุมแล้วรมาหาทเฮ
"มาทำไม" ทเฮถาม
"เป้มึอ่ะรับ ทิ้ไว้ที่ห้อแล้วหนีมาไอั่ว" อึนฮยอแล้่า่อนะโยนเป้ให้ทเฮ
"เอออบใ" ทเฮพู
"ีันแล้วหรอ" ฮันยอถาม เยอพยัหน้าหึหั
"มึูนั่น!" ีวอนี้อย่าใ ทุนหันไปามสายาอีวอน็พบยูฮยอนยืนุยับอมิน ยูฮยอนหันมาเห็นเยอับพวทเฮ ็แยาอมินมาทานี้ทันที
"สวัสีรับเยอ่วนี้ไม่่อยไ้เอันเลยนะรับ" ยูฮยอนพูับร่าบา ฮันฮยอึึเยอไปหลับ้านหลั่อนะเินึ้นมา้าหน้าแทน
"มีเหี้ยไร้อเอเมียู" ทเฮถาม
"็ไม่มีเหี้ยไรแ่อยาเอาเมียมึ อยาให้มึลั่ายไอทเฮ" ยูฮยอนหัวเราะ้วยวามสะใ ทเฮึัหมัเ้าไปที่ปา่อนะร่อมแล้วาม้วยอีหลายหมั
"หยุนะทเฮ!" อมินเ้ามาแยทเฮออายูฮยอน
"เยอทำไมนายไม่ิะห้ามแๆนนายเลยหะ!" อมินวาใส่เพื่อนสนิท
"อมินยูฮยอนไม่ใ่นี เลิับมันัที" เยอพู
"มึ็เลิับทเฮ่อนสิ่ มัน็ไม่นีหรือ้อให้ั้นพู!" อมินระแทเสีย
"หุบปานะอมิน!" เยอพูอยาโมโห
"ไปันเถอะยูฮยอน" อมินพู่อนะพายูฮยอนออไปารนั้น
"ลับันเถอะ" เยอระุแนเสื้อทเฮ่อนะเินนำออไป
"เมียมึูไม่่อยีเลยว่ะ" ีวอนพู
"เี๋ยวููเอ" ทเฮอบ่อนะเินามร่าบาออไป ทเฮบึ่บิ๊ไบท์รีบลับอนโ เยอลารถโยไม่พูอะไรนถึห้อ
"หิวมั้ย?" ประโยแรที่เยอถามหลัาเียบอยู่นาน
"นิหน่อย" ทเฮอบ
"ั้นเี๋ยวทำอะไรให้ินนะ" ไม่นานับ้าวสอสามอย่า็วาอยู่บนโ๊ะ ทเฮและเยอิน้าวันอย่าเียบๆ เมื่อินเสร็เยอ็หายไปในห้อรัวเพื่อล้าาน เมื่อล้าเยอหันมา็้อใเพราะทเฮยืน้อมอยู่้านหลั ทเฮอร่าบาเอาไว้หลวมๆ
"ไม่เยทะเลาะับอมินสิ่นะ" ทเฮถาม เยอพยัหน้า่อนะออบทเฮ
"ถามอะไรหน่อยสิ่ อยาเลิับั้นรึเปล่า" ทเฮถามร่าบา เยอส่ายหัวเบาๆ
"อมิน็ไม่อยาเลิับยูฮยอนเหมือนัน เราบัับใรไม่ไ้หรอนะแ่อยูแลเ้าห่าๆ็พอ" ทเฮพู เยอพยัหน้าอย่าเ้าใ
"ไปอาบน้ำนอนไป" ทเฮพู เยอเินเ้าห้อน้ำ่อน ไม่นาน็เินออมา่อนที่ทเฮะเ้าไปแทน เยอหยิบโทรศัพท์มาเ้านั่นเ้านี่่อนะเห็น้อวามนึส่มา
'ภาริแรเสร็สิ้นแล้ว *รูปภาพ*' เมื่อเห็นรูปเยอ็ำโทรศัพท์แน่น อมินนอนหลับอยู่บนเียาวสะอาามลำัวมีรอยูทั่วไปหม ่อนที่้อวาม่อไปะส่มา
'ภาริ่อไป ่าทเฮ' เยอำหมัแน่นไปอี ทเฮเินออมาาห้อน้ำเห็นร่าบา้อโทรศัพท์้วยวามึเรียึถามึ้น
"เป็นอะไรทำไมทำหน้าั้น"
"เปล่าหรอ" เยอรีบเ็บโทรศัพท์่อนะวัมือเรียทเฮให้มาใล้ๆ
"มีอะไร" ทเฮถาม เยอุมมือทเฮเอาไว้หลวมๆ
"ออะไรอย่านึสิ่" เยอพู้วยสีหน้าริั
"ว่า?" สั้นๆามแบบบับทเฮ
"อย่ามีเรื่ออีไ้มั้ยทเฮ" เยออร้อ ทเฮไม่อบแ่ลูบหัวร่าบาเบาๆ
"อบั้นสิ่" เยอเริ่มอแ
"นอนันีว่านะ" ทเฮผลัเยอลับเีย่อนะึผ้าห่มึ้นมาห่มให้แ่เยอปัผ้าห่ม่อนะึ้นไปนั่บ่นัทเฮทเฮึอเยอเอาไว้หลวมๆ เยอเอนัวพิทเฮ่อนะุเ้าับออ
"อบั้นสิ่ทเฮ สัาับั้นว่านายะไม่ไปมีเรื่อับยูฮยอนอี นะทเฮ นะ" เยอระมูบไปที่ออทเฮ
"ไม่ไ้ ั้นทำไม่ไ้" ทเฮพู่อนะหันหน้าหนี ไม่อยาเห็นสายาเ็บปวอเยอ
"อร้อเถอะนะทเฮ เพื่อั้น ทำเพื่อั้นนะทเฮ" เยอพู่อนะมอหน้าทเฮ
"อโทษ" ทเฮพูแ่นั้น่อนะอุ้มร่าบาลาััวเอ ่อนะทิ้ัวลนอนแล้วนอนะแหันหน้าหนีเยอทันที เยอสีหน้าแย่ล่อนะทิ้ัวลนอนแล้วหันหน้าหนีทเฮเ่นัน
*แ้ำผิ*
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น