คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : ดีแลน พี.( ปีเตอร์แพน ) เกรย์สัน [ ติดบทที่ต้องการ ]
“ฉันเปล่าหน้าแดงซักหน่อย!!”
บทที่สมัคร :: ปีเตอร์แพน ลำดับที่ 99
ชื่อ-นามสกุล :: ดีแลน พี.( ปีเตอร์แพน ) เกรย์สัน | Dealand P. Grayson
ชื่อเล่น :: ดีล | Deal
อาณาเขตที่เกิด :: เนเวอร์แลนด์
เพศ :: ชาย
อายุ :: 17
ลักษณะภายนอก :: ดวงตาสีฟ้าสว่างเรียวคม จมูกโด่งเป็นสัน ริมฝีปากเรียวเนียนนุ่มสีอ่อน.. ทั้งหมดรวมอยู่ในใบหน้าเรียวที่ตั้งอยู่บนคอของร่างสูงเพรียวเจ้าของส่วนสูงน่าหมันไส้อย่าง 183 เซนติเมตร มาพร้อมร่างกายที่ไม่กำยำจนเกินไปแต่ก็ไม่บอบบางจนไม่มีกล้ามเนื้อ ( น้ำหนักตั้งไว้ที่ประมาณ 74 กิโลกรัม ถ้าไม่สมดึลยังไงไรต์ปรับปรุงให้ทีนะคะ พอดีไม่ถนัดอนาโตมี่เท่าไหร่ ) ค่อนข้างเหมาะกับการใช้ชีวิตในป่า เรือนผมสีทองสว่างไม่ผ่านการทำใดๆทั้งสิ้นยกเว้นตัดแต่ก็รับกับใบหน้าได้อย่างเพอร์เฟค ทุกสัดส่วนในร่างกายล้วนขาวสะอาดสะอ้าน ไม่ซีดเป็นศพอย่างคนสุขภาพดี ผิวชุ่มชื้นราวได้รับการดูแลเป็นอย่างดีจนไม่สมชายแต่ก็ไม่มีใครกล้าติเตียนซักคำ ชุดที่ใส่ก็ไม่เรื่องมากนักหยิบๆอะไรมาใส่ได้แล้วออกมาดูดีก็ใส่หมด(?)
ลักษณะนิสัย :: ทำเหมือนทุกอย่างบนโลกมันง่ายไปหมด ขี้เล่นตลอดเวลาแบบไม่ดูสถานการณ์ แหย่นู่นแหย่นี่ไปเรื่อย ขยันเอาความลับที่บังเอิญไปรู้หรือจุดอ่อนมาแกล้งชาวบ้านชาวช่องไปเรื่อย เรียกง่ายๆก็คืออ้อน.. อ้อนบาทา..
เป็นพวกที่ไม่ชินกับการอยู่กับผู้หญิงที่มีช่วงอายุพอๆกับตนแม้แต่นิด โดนเขาแตะนิดแตะหน่อยก็จะหน้าแดงแปร๊ดแล้วโวยวายแบบลุกลี้ลุกลนทันที พอพ้นหน้าผู้หญิงคนนั้นไปเขาก็จะนั่งหน้าแดงแปร๊ดอยู่คนเดียวแล้วท่องรัวๆราวสวดศพว่า "ผู้หญิงนี่น่ากลัวชะมัดยาก.." หรืออะไรทำนองนี้พร้อมแบ็คกราวน์เป็นบรรยากาศอันหดหู่ แต่ถ้าเป็นสาวแก่หรือเด็กน้อยอาการแบบนี้จะไม่เกิดแม้แต่น้อย เข้ากันได้ดีเป็นปี่เป็นขลุ่ยด้วยซ้ำไป
มีความรู้เหมาะสมกับตำแหน่งแต่ไม่เคยคิดจะใช้หรือขวนขวายแม้แต่น้อย ขยันจริงเรื่องแกล้งคน แต่ก็เป็นผู้ปลอบ(?)ที่ดี [ คือไม่ถึงขั้นให้คำปรึกษา แต่พอรับฟังปัญหาแล้วช่วยแก้นี่ได้อยู่ ] รักเพื่อนมากถึงมากที่สุด..
แต่บทจะร้อนแรง(?)ก็เอาเรื่องนะคะ.. ไม่ยอมเป็นรับแน่นอน สัญชาติญาณสัตว์ป่ามันร่ำร้อง(?)
ลักษณะการพูดจา :: อ้อนเท้าไปอ้อนเท้ามา อยู่กับคนรุ่นราวคราวเดียวกันจะคูลสุดๆ [ ไงพวก กาแฟอร่อยมั้ย ( แกล้งหย่อนจิ้งจอกลงไปในแก้วกาแฟ ) ] แต่พอมีผู้ใหญ่ปุ้บสัมมาคารวะนี่มาอย่างว่อง [ ครับมาเต็ม ] ส่วนกับผู้หญิงวัยเดียวกันนี่เห็นจะมีไม่กี่ประโยค.. [ อย่าแตะนะ!!,ไม่ต้องมาาาา!,ไม่ได้หน้าแดง!! ]
ประวัติ:: (ประวัติของตัวเอกไม่ต้องเขียนนะคะ แต่ของอัศวินต้องเขียนค่ะ)
อาวุธ :: มีดสั้นรูปร่างโคตรธรรมดา..
ความสามารถพิเศษ :: บินได้ , ความคล่องแคล่วและสติดีเยี่ยมยกเว้นตอนอยู่กับผู้หญิง
ชอบ :: อิสระ [ บางทีก็หนีปิ้วเข้าป่าไปเลยไรงี้.. ]
ไม่ชอบ :: พวกที่ตัวเองแกล้งไม่สำเร็จ.. [ สะบัดเชิดไปเชิดมาแต่ก็ไม่ได้จริงจัง ซักพักก็แกล้งใหม่.. ]
กลัว/แพ้ :: ผู้หญิง [ วิ่งหนี หดหู่ ร่ำไห้ หน้าแดง.. ]
เพิ่มเติม :: อย่าทิ้งลูกเรานะคะ(?)
มาคุยกับคนเขียนเล็กน้อยนะคะ!
“สวัสดีค่ะ ไรท์ชื่อไดม่อน..รีดเดอร์ชื่ออะไรคะ?”
-ชื่อเกรซค่าา
“แล้วทำไมถึงมาสมัครเรื่องนี้คะ?”
-พึ่งดูปีเตอร์แพนรอบที่ล้านไปค่ะ บวกกับช่วงนี้เสพติดการปั้นลูกส่งคนอื่นอยู่ด้วย..
“รีดเดอร์คิดว่าลูกๆหลานๆของรีดเดอร์จะติดมั้ยคะ?”
-ติดก็ดีเลยค่ะ ไม่กล้าคาดหวัง แง้
“ไรท์ชอบดองนะคะ ดองนานด้วย..”
-เราพวกเดียวกันค่ะ *หัวเราะทั้งน้ำตา*
“สุดท้ายนี้มีอะไรจะบอกไรท์มั้ยคะ?”
-ฝากลูกชายด้วยนะคะ!
“ขอบคุณที่มาสมัครค่ะ!”
ความคิดเห็น