เธอน่ะตัวร้าย แล้วนายก็ปากแข็ง

ลำดับตอนที่ #17 : รางวัลของเด็กดี

 มัลฟอยถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย เฮอร์ไมโอนี่ส่ายหน้าเล็กน้อย เขายิ้มนิดๆแล้วดึงมืออีกข้างมากุมไว้อีก

เฮอร์ไมโอนี่ถึงกับตั้งตัวไม่ถูก

"ปล่อยก่อนสิ"เฮอร์ไมโอนี่พูด มัลฟอยมีสีหน้าเจ้าเล่ห์ก่อนจะดึงตัวเฮอร์ไมโอนี่เข้ามาหาเขาก่อนจะเอาแขนโอบรอบตัวเธอ

"ตัวเธอเล็กนะ"มัลฟอยพูดเฮอร์ไมโอนี่หน้าแดงแปร็ด แม้แต่มัลฟอยเองก็หน้าแดงไม่แพ้กัน

"อีตาบ้าปล่อยนะ"เฮอร์ไมโอนี่ร้องแล้วพยายามดิ้นสุดแรง แต่แล้วเธอก็ต้องตกใจสุดขีด เมื่อมัลฟอยโน้มใบหน้าลงมาแล้วฝังจมูกลงบนแก้มเธออย่างแรง เฮอร์ไมโอนี่อึ้งนิ่งจนลืมไปแล้วว่าเธอกำลังทำอะไร

"รางวัลสำหรับเด็กดี"มัลฟอยบอกก่อนจะคลายอ้อมแขนที่โอบรัดเฮอร์ไมโอนี่ไว้อย่างอ่อนโยน เฮอร์ไมโอนี่ยังคงนิ่งทำอะไรไม่ถูก มัลฟอยยิ้มบางๆให้เฮอร์ไมโอนี่ เธอเริ่มรู้สึกตัวและผลักเขาออกเต็มแรง เฮอร์ไมโอนี่มีสีหน้าแดงจัดทั้งอายทั้งโกรธ

"คนฉวยโอกาส"เฮอร์ไมโอนี่พูดจบแล้วรีบวิ่งไปยังห้องของเธออย่างเร็วที่สุด มัลฟอยเริ่มรู้สึกแปลกๆกับความรู้สึกในใจของเขา โดยที่ทั้งสองไม่รู้เลยว่ามีสายตาขุ่นเคือง 2 คู่มองดูพวกเขาอยู่นานแล้ว

  ที่ห้องของเฮอร์ไมโอนี่

  เฮอร์ไมโอนี่เข้ามานั่งคิดทบทวนอยู่ในห้องตัวเองว่าอาการที่มัลฟอยแสดงออกกับเธอนั้น เป็นอาการเดียวเหมือนกับเธอหรือเปล่า เธอไม่ได้รู้สึกรังเกียจเขาเหมือนเดิม ไม่ได้อยากอยู่ห่างๆเขาเหมือนก่อนที่เคยอยู่ในฮอกวอร์ต และเธอก็สังเกตว่ามัลฟอยเปลี่ยนไปจากเมื่อก่อนเยอะมาก

  ความคิดในด้านดีของเธอก็ปรากฏขึ้นมา

"เธอคิดสิเฮอร์ไมโอนี่ เขาเลิกเรียกเธอว่าเลือดสีโคลน เขาไม่สนใจความรู้สึกใครนอกจากเธอ หมายถึงว่าเขาแคร์เธอมากกว่าใคร แล้วไง...อยู่ๆเขาก็ดึงเธอไปหอมแก้มซะอย่างนั้น เนี่ยแหละแสดงว่าเขาชอบเธอขึ้นมาแล้ว รู้ไหมว่าเขาต้องการเธอ"เสียงนั้นดังก้องกังวาล แต่แล้วเสียงอีกด้านหนึ่งก็ดังขึ้น

"เธอคิดให้ดีก่อนๆจะเสียใจที่หลัง คนอย่างไอ้นั่นมันไม่ดีกับใครหรอก มันสนแต่ตัวเองมันคิดว่าตัวมันเองน่ะหลอกคนอื่นได้ง่าย มันเล่นละครตบตาเธอนะรู้ไหม มันก็แค่เห็นเธอเป็นของเล่น ทางที่ดีเธออย่าไปยุ่งกับมันอีก เพราะมันไม่ได้ต้องการเธอ"เสียงนั้นดุดันและดูเกรี้ยวกราดแต่แล้วเฮอร์ไมโอนี่ก็ต้องสะดุ้ง เมื่อได้ยินเสียงเคาะหน้าต่างเบาๆ เธอจึงรีบเดินออกไปแหวกผ้าม่านดู แต่แล้วเฮอร์ไมโอนี่ก็ต้องตกใจเมื่อเห็นมัลฟอยยืนยิ้มให้กวนๆอยู่ข้างนอกหน้าต่าง

"นายมาได้ยังไง"เฮอร์ไมโอนี่โวยวายลั่น

"ปีนระเบียงมาน่ะสิถามได้"มัลฟอยบอกพร้อมกับทำท่าจะเปิดหน้าต่างเข้ามา

"อย่านะ"เฮอร์ไมโอนี่ร้องห้ามเสียงหลงแล้วพยายามดึงหน้าต่างไว้สุดฤทธิ์ไม่ให้มัลฟอยเปิดออก

"นายปีนมาทำไมกันเล่ามันสูงมากและก็อันตรายมากด้วยเล่นอะไรเป็นเด็กๆ...ไม่รู้ล่ะฉันไม่ยอมให้นายเข้ามาเด็ดขาด"เฮอร์ไมโอนี่บอก มัลฟอยถอนหายใจอย่างเหนื่อยๆ

"นี่เธอจะปล่อยให้ฉันยืนอยู่ตรงนี้หรือไง..."มัลฟอยบอก เฮอร์ไมโอนี่มองไปทางข้างหลังของมัลฟอยเริ่มเห็นหิมะตกลงมาเล็กน้อยแต่ก็ยังไม่ยอมเปิดหน้าต่างให้เขาเข้ามา

"ข้างนอกนี่หนาวมากนะ..."มัลฟอยพูดพร้อมส่งสายตาอ้อนวอนให้เฮอร์ไมโอนี่ แต่เธอก็ยังไม่ยอมให้เขาเข้ามา

"ตามใจงั้นฉันปีนกลับไปก็แล้วกัน...ถ้าฉันตกลงไปตายฉันไม่รู้ด้วย"มัลฟอยบอกทำท่าจะปีนระเบียงกลับไป เฮอร์ไมโอนี่รีบเปิดหน้าต่างออกมาทันที

ช่วยกันออกความเห็นหน่อยนะค่ะ/สายธารแห่งราตรี