M E S S A F T E R S T O R M "

ลำดับตอนที่ #17 : ♔ MECHANISM OF TIME ♕ (YAOI) (MC)

ใบสมัคร

รูปแถม 1 2 3 

“อืดอาดยืดยาดอยู่ได้ น่ารำคาญเป็นบ้า”

บทที่ต้องการ  : ตัวแทนธาตุลม

ชื่อ – นามสกุล  : อานีล แอนเดอร์ริน Anil ANDERRIN

ชื่อเล่น  : อานีล (เรียกนีลพ่อตบคว่ำ!)

เผ่าพันธุ์  : มนุษย์ แต่มีเสี้ยวภูตลมในตัว ทำให้เคลื่อนไหวได้เร็วกว่าคนอื่นๆ

เมืองที่อยู่  : เร่ร่อนไปๆมาๆระหว่างเวสเทอร์เอลกับเซาทเทอร์เอล

อายุ  : 16

ชั้นปี  : 1

น้ำหนัก/ส่วนสูง : 163/47

นิสัย  :  อานีล แอนเดอร์ริน ชายหนุ่มที่พกดีกรีความปากเสียมาเต็มขั้น พูดอะไรไม่เคยคิดกับเขา พอใจอะไรก็พูด แถมยังเป็นคนที่ทำอะไรเร็ว พูดเร็วกินเร็วจนบางทีก็ห้วนเกินไม่ก็คนกลัวติดคอ เจ้าของความเอาแน่เอานอนไม่เคยได้ นึกอยากจะไปก็ไป อยากจะมาก็มา แถมหายตัวเร็วอย่างกับอะไร เฮ้! ธาตุลมแต่ช้าเป็นเต่าคลานแล้วจะเอาอะไรไปทำกินได้วะ! เถื่อนๆหยาบๆไม่ค่อยมีความสุภาพกับเขาเท่าไหร่นัก แต่ก็ไม่ได้ปีนเกลียวแต่อย่างใด ยังคงมีความเคารพให้คนอาวุโสกว่าถึงแม้บางทีปากมันจะมีกวนๆตามสันดาน... กระเพาะหลุมดำ กินเก่งไม่มีใครเกินอย่างต่ำคือสี่จานต่อมื้อและสี่มื้อต่อวัน แต่ประเด็นคือแม่งไม่เคยอ้วน! ผอมบางร่างน้อยอย่างกับจะปลิวลมแบบนั้นใครเห็นคงไม่เชื่อว่าหมอนี่เนี่ยตัวแด-รก! ตรงไปตรงมาชนิดที่ไม้บรรทัดยังอาย อ้อมๆไม่เป็นจนบางครั้งก็แทงใจดำคนบ่อยมาก ไม่เคยโกหกคนและซื่อสัตย์ เพราะอานีลคิดว่าความจริงยังไงก็คือความจริงอยู่วันยังค่ำ จะพูดอ้อมให้เสียเวลาทำไม? หัวดื้อหัวแข็งหัวรั้น ไม่ค่อยฟังใครง่ายๆแต่ก็ไม่ได้หลงตัวเอง ต้องพิสูจน์กับตาตัวเองก่อนคนอย่างอานีลถึงจะยอมเชื่อ เรื่องเถียงนี่คือที่หนึ่ง เถียงคำไม่ตกฟากโดยเฉพาะเรื่องที่ตนไม่เห็นด้วยและไม่ยอมแพ้ง่ายๆ เกลียดความพ่ายแพ้เข้าไส้ โดยเฉพาะเรื่องความเร็ว ซึ่งอานีลถือว่ามันเป็นศักดิ์ศรีสูงสุดของตัวเอง ใจร้อนมุทะลุแต่อันที่จริงเป็นคนที่ตัดสินใจอะไรรวดเร็วและเปลี่ยนใจยาก แถมยังกล้าจนเรียกว่าบ้าบิ่น อานีลรักในความท้าทายและศักดิ์ศรีจนไม่กลัวแม้กระทั่งความตาย ดูท่าชอบเล่นอะไรเสี่ยงๆเสียด้วย เป็นคนที่สัญชาตญาณมาก่อนสมอง และอานีลก็เชื่อมั่นในความรู้สึกและสัญชาตญาณของตัวเองมาก และอานีลเชื่อว่ามันเป็นสิ่งที่ทำให้เขามีชีวิตอยู่รอดมาได้ถึงตอนนี้ก็เพราะมัน รักในธรรมชาติและเสียงดนตรี มันเป็นสิ่งเดียวที่อานีลสามารถให้ความสนใจกับมันได้นานเป็นวันๆ เพราะปกติเป็นคนที่อยู่ไม่เคยสุขและไม่เคยอยู่นิ่ง และทำอะไรนานๆไม่ค่อยได้ และมีความคล่องแคล่วในตัวสูง (ปล.ลิงมันยังตกต้นไม้ได้ก็คอยดูว่าไวเป็นปรอทอย่างอานีลจะพลาดวันไหน -..-) เป็นคนขี้รำคาญและดูขี้หงุดหงิด โดยเฉพาะเวลาที่อะไรบางอย่างมันช้าไม่ทันใจ แต่ก็ไม่ใช่คนขี้โมโหแต่อย่างใด ขี้บ่นอาจจะมีบ้าง(ไม่)นิด แต่เขาก็ไม่เคยเอาอารมณ์ตัวเองเป็นที่ตั้งจนเดือดร้อน.... คิดว่านะ

อานีลรักอิสระมากและเกลียดการอยู่ในกรอบและกฏระเบียบ ฝ่ายปกครองคงจำหน้าหมอนี่ได้ตั้งแต่วันแรก ไม่ชอบให้ใครมายุ่งกับพื้นที่ส่วนตัวถ้าไม่มีเรื่องจำเป็น นอกจากว่าจะเป็นเพื่อนที่อานีลไว้ใจจริงๆ เกลียดการถูกสั่งและบังคับ ถ้าอยากให้หมอนี่ทำอะไรต้องพูดดีๆ ถ้าออกมาแนวสั่งเมื่อไหร่อย่าหวังว่าคนอย่างอานีลจะทำตาม รู้รึเปล่าว่าหมอนี่น่ะขี้อาย เขินแล้วชอบโวยวายกลบเกลื่อน และพออายเมื่อไหร่จากคนตรงๆจะกลายเป็นซึนทันที! ความอดทนปานกลางค่อนไปทางต่ำ มีเรื่องกับคนบ่อยแต่น้อยครั้งหรือเรียกได้ว่าไม่เคยที่จะไปหาเรื่องคนก่อน ตบะแตกทีก็พายุดีๆนี่แหละ... แต่เพราะนิสัยอย่าอานีลทำให้มีคนหมั่นไส้เยอะ เด็กผู้ชายกับเรื่องต่อยตีเป็นของคู่กัน แต่หมอนี่ไม่เคยแพ้เพราะอาศัยความเร็วของตัวเองนี่แหละเผด็จศึก เห็นอย่างนี้รักเพื่อนและให้ความสำคัญกับเพื่อน การที่จะเป็นเพื่อนของอานีลและให้อานีลยอมรับก็แค่ต้องเป็นคนตรงๆมีอะไรก็พูดไม่พอใจอะไรก็บอกเท่านั้น ถ้าเป็นคนเชื่องช้าก็เป็นเพื่อนกับอามีลได้อยู่แต่อาจจะต้องฟังหมอนี่บ่นเยอะหน่อยก็เท่านั้น รักสัตว์ ไม่เคยฆ่าสัตว์แม้แต่มดตัวเล็กๆ และสิ่งที่ชอบที่สุดคงเป็นกระต่ายกับสุนัข แต่กระต่ายเป็นสัตว์ที่อานีลชอบมันมากที่สุด เพราะขนปุยๆนุ่มนิ่มนั่นแหละ

ขี้ลืมโดยเฉพาะชื่อกับหน้าคน ถ้าคุณเป็นคนที่สามารถทำให้อานีลจำชื่อได้ภายในครั้งเดียว ทำใจไว้เถอะ คุณโดนอานีลหมายหัวไว้แล้วล่ะ.... ขนาดเพื่อนตัวเองยังเรียก ไอ้แว่น ไอ้ผมเขียว ไอ้อืด ลาๆๆ เลย กว่าจะจำชื่อได้ก็นู่นสามเดือนอย่างต่ำ แล้วไม่ต้องพูดถึงการเรียน โดดตลอดดด การบ้านก็ส่งบ้างไม่ส่งบ้างลอกเพื่อนเอา .... แล้วอย่างนี้มันจะอยู่โรงเรียนรอดไหมเนี่ย?

บุคลิกลักษณะ  : อานีลเป็นคนรูปร่างผอมบาง ซึ่งอันที่จริงแค่ระบบเผาผลาญมันดีเกินไป ชอบฮัมเพลงเวลาว่างๆหรืออารมณ์ดีๆ ไม่สิ ก็ฮัมเกือบตลอดยกเว้นเวลาหงุดหงิด ผมสีน้ำตาลทองสว่าซอยสั้นซึ่งชอบผูกสูงเป็นหางเล็กๆ ผิวขาวปานกลางไม่มากตามประสาพวกที่ชอบอยู่กับแดดมากกว่าในร่ม จริงๆใบหน้านี่คือออกไปทางหวานมากกว่าหล่อ แต่เพราะปากของเจ้าตัวมันเลยทำให้ติดลบไปหมด.... ดวงตาสีฟ้าอมเขียวเหมือนท้องทะเลที่มักจะฉายแววหงุดหงิดท้าทายในที และไม่อยากบอก เซนส์การแต่งตัวนี่คือต่ำเตี้ยติดดิน เพราะอานีลคิดว่าแค่เสื้อผ้าปกปิดร่างกาย เพราะงั้นหยิบอะไรได้ก็ใส่ๆไปเลยไม่สนว่ามันเข้าหรือไม่เข้า....

ประวัติ  :  อานีลเป็นเด็กกำพร้าพ่อแม่ อาศัยอยู่กับลุงและป้าตั้งแต่เด็กที่เวสเทอร์เอล โดนป้าบิดหูแทบหลุดทุกวันเพราะอยู่ไม่เคยสุขและบางทีก็มอมแมมกลับบ้านเพราะไปมีเรื่องกับเด็กข้างบ้าน ไม่ก็ชอบหาเรื่องใส่ตัวจนมีแผลกลับมาบ่อยครั้ง ฐานะทางบ้านที่ไม่ได้ร่ำรวยอะไรเพราะเป็นลุงเป็นแค่ช่างซ่อมอาวุธธรรมดาๆและป้าเปิดร้านขายดอกไม้ใกล้ๆกัน พออายุประมาณสิบสองก็ชอบเร่ร่อนไปมาระหว่างเวสเทอร์เอลกับเซาท์เทอร์เอล กลับบ้านนานๆครั้งและมักจะมีของฝากติดไม้ติดมือไปให้ทั้งสองเป็นประจำ แล้วอย่าถามนะว่ามาโผล่มาอยู่โรงเรียนนี่ได้ยังไง จำไม่ได้! ส้มหล่นมั้ง!

ชอบ/ไม่ชอบ  : ลม,ป่า,น้ำตก,ธรรมชาติทุกอย่าง,ผจญภัย,เรื่องท้าทาย,ทุกอย่างที่เกี่ยวกับแอปเปิ้ลเขียว! / พวกขี้นินทาแล้วดีแต่ปาก,อากาศหนาว(อากาศร้อนแค่ไหนไม่เกี่ยงแต่หนาวทีคือหมดฤทธิ์ซ่า), การโดนกวนประสาทกลับ

ธาตุ  : ลม

พลังพิเศษ  : สามารถพาตัวเองบินไปในอากาศได้ตามใจต้องการ และสามารถควบคุมอากาศโดยรอบได้ เช่นให้บริเวณใดบริเวณหนึ่งเป็นสููญญากาศ ลมมันมีดีกว่าที่คิดเยอะนะจะบอกให้ :) (อานีลกล่าวไว้)

อาวุธที่ถนัด  : มือเปล่า กับสัญชาตญาณการเอาตัวรอดส่วนตัว ถ้าฉุกเฉินจริงๆก็คงเป็นปากกาที่อานีลพกติดตัวตลอด ปากกาปลอกสีฟ้าอมเขียวเหมือนสีตาซึ่งเป็นของดูต่างหน้าของพ่อ อย่าดูถูกไปเชียว อย่าคิดว่าแค่ปากกาไม่อันตราย แค่ทิ่มไปที่ตาก็..... และความลับของปากกาด้ามนั้นคือสามารถจดบันทึกบนอากาศได้ หมึกไม่มีวันหมดเพราะเป็นลม และสำคัญกว่านั้นคือมันสามารถเป็นตัวแทนของอานีลได้ เช่น การสร้างลมหมุนพายุออกมาได้โดยที่ปากกาด้ามนั้นเป็นจุดศูนย์กลาง ความแรงของมันไม่ต่างอะไรกับที่อานีลเป็นคนสร้าง ใช้ได้ประมาณสิบนาที และอานีลถ่ายพลังให้มันทุกๆเช้าเหมือนเป็นกิจวัตร 

สัตว์เลี้ยง  :  ไม่มีเพราะขี้เกียจดูแลและกลัวมันจะตาย...

เพิ่มเติม  : อานีลเป็นคนที่หลับง่ายแต่ตื่นยากมากกกกกก และจะหงุดหงิดเวลาโดนปลุก สิ่งที่ทำให้อานีลลุกขึ้นมาง่ายๆคือสัญชาตญาณที่จับได้ว่ามีอันตรายกับตัว(ซึ่งตั้งแต่เกิดมาสิบหกปีมีแค่ครั้งเดียวตอนที่ไปหาเรื่องกับอันธพาลขาใหญ่แล้วเกือบโดนฆ่าตอนนั้น) และที่สำคัญ เห็นแบบนี้ขี้ใจอ่อนและแพ้คนขี้อ้อน เด็กติดเด็กรักเด็กหลงนะเออ!

สัมภาษณ์ตัวละคร

“สวัสดีฉันมิคาเอลเป็นผู้อำนวยการของซินซิเอลไฮสคูลแห่งนี้” น้ำเสียงหวานใสราวกับกระดิ่งน่าฟังพอๆกับสายตาที่ผู้ถูกทักไม่อาจละสายตาจากใบหน้าเรียวสวย กับหุ่นสะโอดสะองค์ราวกับไม่ใช่บุรุษ

: คิ้วเรียวขมวดมุ่นขณะพิจารณาร่างของคนที่ได้ชื่อว่าเป็นผู้มีอำนาจสูงสุดในโรงเรียน ในใจอดคิดไม่ได้ว่า ผู้ชายจริงป่าววะ? สวยชิบหาย แต่กระนั้นก็ค้อมศีรษะให้เล็กๆแม้ในใจจะเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง แต่ก็ยอมเปิดปาก "อานีล แอนเดอร์ริน....ครับ" เป็นผู้อำนวยการจริงไม่จริงไม่รู้สุภาพไว้ไอ้อานีล ยังไงเขาก็แก่กว่านะเว้ย

“ยินดีที่ได้รู้จักนะ” รอยยิ้มยินดีถูกแต่งแต้มบนใบหน้าใสก่อนที่นิมฝีปากบางจะเอื้อนเอ่ยคำถามต่อไป

            : "เช่นกัน" เดี๋ยวนะ... เมื่อกี้ผอ.หน้าสวยนี่บอกว่าชื่ออะไรนะ? ช่างแม่ง ไม่เรียกชื่อก็ได้วะ อานีลตีสีหน้ายุ่งๆก่อนจะพูดต่อให้จบประโยคด้วยน้ำเสียงที่ลดความกระด้างลงมาเล็กน้อย "ผู้อำนวยการ" (ประมาณว่า เช่นกัน........(หยุดคิด).....ผู้อำนวยการ) 

“ว่าแต่ทำไมเธอถึงคิดจะมาเรียนที่โรงเรียนแห่งนี้ล่ะ ” จ้องตากับคนตรงหน้าแล้วเอ่ยถ้อยคำถามออกไป

            : "ถ้าบอกว่าไม่รู้ผิดไหม?" อานีลเผลอสบถออกมาเพราะพูดห้วนตามนิสัย พูดช้าๆไอ้อานีล! "ฉัน... แต่ผมก็คิดว่ามันเป็นการตัดสินใจที่ไม่ผิด จำได้แค่ว่ามันเป็นแค่ความรู้สึกชั่ววูบ... มั้ง"

“อืม.....เข้าใจแล้วหละ  เอาเป็นว่าขอต้อนรับเธอเข้าสู่โรงเรียนแห่งนี้เลยก็แล้วกัน” กล่าวคำต้อนรับก่อนจะผายมือเชื้อเชิญให้นักเรียนใหม่เดินต่อไปยังประตูทางออก

            : อานีลหรี่ตามองผู้อำนวยการตรงหน้าเล็กน้อยเพราะรู้สึกเหมือนอยากจะพูดอะไรบางอย่างแต่ก็ไม่รู้จะพูดอะไร สุดท้ายก็ค้อมศีรษะให้เล็กน้อย "ขอบคุณครับ" ก่อนจะเดินออกจากห้องไป

สัมภาษณ์ผู้ปกครองของเหล่าลูกชาย

สวัสดีค่ะ เราชื่อส้มนะ คืออะไรเอ่ย?  : ชื่อพายค่ะ

ถ้าไม่ได้ตามบทที่หวังจะรับกลับหรือจะเป็นตัวประกอบคะ?  : รับกลับค่ะ

ขอบคุณที่มาสมัครนะคะ ขอให้โชคดีค่ะ :)  : ฝากลูกชายไว้ในอ้อมอกด้วยนะคะ! ไว้จะปั่นประธานมาส่งค่ะ xD