คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : บทที่๑
B
B
"เอาล่ะ...ก่อนอื่นก็ขอเช็คจำนวนบุคคลกันก่อนซักครู่หนึ่ง .(ถ้าหายขึ้นมาจะได้ทำโลงเตรียมรอ)"สมุดบนมือที่จดจำนวนบุคคลเอาไว้เสร็จสรรพ ทุกๆคนดูเหมือนจะเตรียมพร้อมแล้ว ไอ้เรื่องแนวตื่นเต้นนี่ชอบกันจริงๆน้า~
"หือ? ไหนคนชื่อเทสละเนี่ย?"
"อ๋อ...ไปเก็บหนังสืออยู่ที่ชั้นสามโน่นคับ"เนียตอบกลับมา
"อืม เดม่อนจังกับอาคุมะที่เป็นผู้ดูแลก็ยังไม่มา"
"สองคนนั่นเห็นว่าขอออกไปซื้อของข้างนอกก่อนนะค่ะ.."อีสเตอร์ตอบให้พลางมองดูจำนวนบุคคลภายในห้อง ซึ่งก็ ไปกันเยอะพอสมควรทีเดียว
"งั้นเหรอ? งั้นจะแปะโน๊ตไว้ให้ละกัน วันนี้ฝนตก บางคนที่ไปข้างนอก ถ้าจะมีใครมาสายบ้างก็คงไม่แปลก"
"งั้น ทุกคนพร้อมไหม?"
"อื้อ..!!!" (ทุกคน ปล.อาวุธครบมือเลยเว๊ยยย!!)
"เอ่อ...เราไม่ได้ไปก่อสงครามกันนะ ช่วยเอาไปกันแต่ที่พอจำเป็นด้วยเถอะ" = ="
สีหน้าเซงกับเกือบทุกคน แต่สุดท้ายก็ต้อง โอเค ยอมนิดหน่อย ทิ้งสัมภาระอันเป็นส่วนเกินไปเล็กน้อย แล้วไม่กี่นาทีถัดมา ทุกๆคนก็เดินทางโดยมีฟุยูกิเป็นคนเริ่มต้นนำทางให้ โดยจุดหมายแรกที่ไปกันก็คือ ห้องใต้ดิน
"อ้าว ไม่ขึ้นไปข้างบนเหรอค่ะ?"มาซากิเอ่ยถามขึ้น ซึ่งในสายตานั่นมันเป็นที่แน่นอนอยู่ว่า อ่า...ไปชั้น5แต่มาห้องใต้ดิน ทุกๆคนเองก็เหมือนจะอยากจะถามอยู่เช่นกัน
"เห็นว่าเมื่อก่อนมีเรื่องกันนิดหน่อย ทำให้บันไดและระเบียงทางเชื่อมพังนะ อีกเส้นทางก็ถูกปิดเอาไว้จนหาไม่เจอ เหลืออยู่เพียงแค่ลิฟต์ส่งของที่อยู่ใต้ดินเท่านั่นแหละ"
"ลิฟต์ไม่เก่าแย่แล้วเหรอคับ?"เนียเอ่ยถามในขณะที่กำลังจินตนาการถึงเวลาลิฟต์ตก
"ถ้าใช้อย่างระวังก็ไม่พังหรอก..เท่าที่ไปสำรวจก่อนหน้านี่..การรองรับก็น่าจะได้ประมาณ4คน"
"งั้นก็ที่มีอยู่ตอนนี้ก็น่าจะไปได้ทุกคนสินะเนี่ย"มาซากิพูดขึ้น ทางทางเดินแคบเล็กน้อยก็มาถึงห้องโถงใหญ่ ซึ่งดูสะอาด มีร่องรอยการจัดตั้งของไว้เล็กน้อย และในสุดก็เป็นลิฟต์สนิมเกรอะๆ1ตัว
"อีสว่า อีสเตอร์ต้องการผู้กล้าเสี่ยงตายซักหนึ่งคนก่อนนะค่ะ” ^^’
“เหรอ?...งั้นใครจะอา...” ลำดับการยืนที่ถอยห่างเป็นวา...ไร้ผู้อาสาสมัครใดๆทั้งสิ้น
“ได้...เค้าไปก่อนก็ได้....”ฟุยูกิก้าวขาขึ้นลิฟต์ ภายในสั่นเล็กน้อยก่อนที่จะกดปุ่มเคลื่อนไปยังชั้นห้าทันที เสียงกึกกักดังอยู่เป็นระยะๆ แต่ไม่นานก็มาถึงชั้น5ได้ภายในที่สุด
เฮ้ออออ~......รอดพ้นวิกฤตไปได้อย่างโล่งอก สภาพบรรยากาศของชั้น5ทั้งมืดและมีกลิ่นอับ ประตูหน้าต่างของชั้นนี้ถูกตราไว้อย่างแน่นหนาจากภายใน ซึ่งถ้ามองจากข้างนอกคงไม่รู้แน่ ก่อนที่ลิฟต์จะเคลื่อนลงไปข้างล่างเพื่อรอรับผู้โดยสารต่อทันที...
“ไปเดินสำรวจก่อนละกัน”
ด้านเดม่อนกับอาคุมะ
ถึงคนที่มาช้านิดหน่อย ตอนนี้พวกเราล่วงหน้าไปก่อนแล้ว ให้รีบตามไปด่วนๆเลยนะ....
“โห..ไปกันหมดแล้วอ่า”เดม่อนในสภาพที่ตัวเปียกอยู่นิดๆกับหญิงสาวอีกคนซึ่งสภาพก็ดูไม่ต่างกับเดม่อนเท่าไหร่ เธออ่านน็ตที่เขียนเอาไว้ ก่อนเงี่ยหูฟังถึงความเคลื่อนไหวที่อยู่ด้านบน
“ตอนนี้น่าจะทันอยู่นะเนี่ย ไปกันเถอะ”เด็กสาวพาเจ้าหนูตัวเล็กๆขึ้นขี่คอ แล้วก็ขึ้นบันไดตรงไปยังชั้น5ทันที
“อ้าว พวกเธอ”เทสที่พึ่งจะลงมา (ทำอะไรอยู่นานนักหนา)
“นาย...อ่อ...คนที่พึ่งมาใหม่สินะ?”
“ง่ะ?..มัวแต่ไล่จับหนูในห้องจนสายเลย”
“งั้นก็รีบๆไปเข้าสิ”
ชั้น5 ทุกๆคนขึ้นมากันได้อย่างปลอดภัยแล้ว เล่นเอาเสียววูบวาปอยู่เหมือนกัน ก่อนจะหยิบไฟฉายที่เตรียมไว้ออกมา ภายในห้องที่อับชื้น หน้าต่างทุกบานถูกปิดตาย
“โห ปิดมานานเท่าไหร่แล้วเนี่ย?”อีสเตอร์ฉายไฟฉายไปทั่วห้อง ร่องรอยที่ราวกับไม่มีใครอาศัยอยู่เลย เพดานพังถล่มเป็นรูใหญ่ ฝุ่นบนพื้นก็จับตัวเต็มไปหมด
“น่าจะถามว่า เอาไว้ขังตัวอะไรมากกว่านะ?”เนียเอ่ยขึ้นมา
“เอ๋..ไหงพูดอย่างนั่นล่ะ?”
“สภาพห้องแบบนี้คงไม่มีใครมานั่งทำเล่นหรอกมั้ง “เนียพูกพลางเดินไปที่หน้าต่าง ใช้มือลองดึงโซ่ที่ล่ามอยู่...”โห...แน่นดีชะมัดเลย..”
บรรยากาศจากมืดครึ้มยิ่งครึ้มเข้าไปใหญ่ รู้สึกเหมือนข้างนอกจะมีพายุเข้าซัดอีกลูก ทำให้ท้องฟ้าดูมืดไปหมด
“เอ่อ...ใครรู้มั่งว่าฟุยูกิเค้าไปไหนแล้ว”มาซากิเอ่ยขึ้นมาต่อ...ทั้งให้ทั้งสามคนตรงนั่นพึ่งนึกได้...
เออนั่นดิ ไปไหนแล้วหว่า..
ชั้น6
ทางเดินพุๆที่ต้องการพลังในการทรงตัวและน้ำหนักที่เบาๆ ฟุยูกิฉายไฟไล่มองไปตามทางเดินไม้ ทีแรกก็ว่าจะสำรวจเพียงแค่รอบๆ แต่มาอีกทีกลับเดินมาถึงตรงนี้แล้วซะงั้น...
“เฮ้อ...ถ้าจ้างแม่บ้านมาทำจะติดลบเงินไปอีกเท่าไหร่เนี่ย?”
วูบบบ!!!
ไฟฉายที่สาดไปมาส่องถึงบางสิ่งบางอย่างที่เคลื่อนไหวอยู่มุมๆหนึ่ง ฟุยูกิชะงัก ก่อนที่จะค่อยๆเดินก้าวไปอย่างช้าๆ...
“หรือว่า...เอ..ไม่น่า ตอนนั่นก็จัดการไปหมดแล้วนิ...”
ฝีเท้าเงียบๆที่เดินมาจุดถึง เสียงราวกับขบเคี้ยวบางอย่าง ในมือมีมีดสั้นเบาๆที่พอจะช่วยได้บ้าง ก่อนที่จะโผล่ออกไป..
“ว๊ายยย~.....แสบตา....”
“จีจัง!”
จี เด็กสาวผมขาวที่นั่งอยู่ข้างเสือสิงโต ซึ่งดูเหมือนมันกำลังมีความสุขกับการกินอะไรซักอย่างอยู่
“เอ่อ..จีจังมาที่นี่ทำไมเหรอ?”
“ก็ลอร์ดเค้าบอกว่าชั้น5มีของกินอร่อยๆก็เลยพามานะ....ลำบากเหมือนกันกว่าจะเข้ามาได้เนี่ย”
“ของกิน.”ฟุยูกิชำเลืองตา...สิ่งที่ดูเหมือนจะกินอยู่มันราวกับซากอะไรซักอย่างเลยแฮะ...
“เอ่อ..แต่เค้าก็ว่าจะพาลอร์ดกลับแล้วแหละ...เพราะจีคงให้ลอร์ดกินของพวกนี้ไม่หมดหรอกนะ”
“เอ๋...ยังมีอีกเรอะ?”
“อื้ม...อีกเยอะเลย ตรงนั่นไง”
ปลายนิ้วที่ชี้ไปยังอีกห้อง ไฟฉายกราดไปทันที รังเล็กๆที่ฝังตัวรอวันการเติบโต....รอบๆห้องก็เป็นสารเคมีทดลอง ซึ่งมีสายโยงฉีดเข้ากับรังพวกนั่น...
หรือว่านี่.....
หลังจากที่ ทุกๆคนขึ้นมากันหมดแล้ว ผมซึ่งตามมาทีหลังนั้นก็ได้เจอกับอีก3คนที่ยังยืนอึ้งอยู่หน้าลิฟต์ ท่าทางที่เห็นก็ดูแปลกๆ
“ เกิดอะไรขึ้น? ”
“ คือ....ลิฟต์มันพังตกลงมา ”
“ ห่ะ...แล้วนี่พวกฮาวี่ เขาบอกจะขึ้นไปชั้นไหน? ”
“ ชั้น5ครับ ”
“ เอ๋ แบบนี้ไม่ดีแน่ ชั้นนั้นมันมีร่างทดลองชีวภาพอยู่กัน แถมตอนที่ไปค้นข้อมูลมายังมีบางตัวที่ยังมีชีวิตรอด ตอนนี้คงเริ่มทำรังเพื่อแพร่ขยายแล้วก็ได้ ”
“ น่าสนุกออกครับ ”
ทุกเริ่มคว้าอาวุธของตัวเองขึ้นมาครบมือ เมื่อมองจากแผนผังเราคงต้องไปทางที่ถูปปิดตายสินะ ให้ตายสิ ยัยนั่นพากันไปชั้น5แต่บอกให้ วางอาวุธทิ้งที่องค์กรณ์บางส่วนแล้วแบบนี้จะไปสู้กับพวกมันยังไง สังเกตจากรอบๆ
“ ว่าแต่คุณ..ดูจะชำนาญเส้นทางที่นี่ดีนะครับ ”
“ ก็นิดหน่อย ผมมาสำรวจที่ที่นี่แล้วครั้งนึงกับฮาวี่น่ะ ”
“ เอ๊ะ รู้จักกับหัวหน้าด้วยเหรอคะ ”
“ เพื่อนเก่าแก่น่ะ ”
ความคิดเห็น