ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Black Cooper

    ลำดับตอนที่ #16 : ข้าวหอม

    • อัปเดตล่าสุด 12 ก.ย. 56


    ใบสมัคร
     
    ข้อมูลภายนอกเกม
     
    ชื่อ: ภัทรภา คำสิงห์วงศ์
     
    ชื่อเล่น:  ข้าวหอม (ส่วนมากคนชอบเรียกสั้นๆว่าข้าว)
     
    เพศ: หญิง
     
    อายุ: 21
     
    สนใจในเพศ: ชาย เวลาเจอผู้ชายที่สนใจแล้วล่ะก็เธอจะชอบมอง มองไปแล้วก็ยิ้มไป แต่ถ้าเขารู้สึกตัวถูกเธอมองแล้วล่ะก็เธอจะรีบหลบหน้าหนีทันที ด้วยความเขินอาย มันเป็นมุมน่ารักๆของเธออีกมุมนึง(ที่หายากเหลือเกิน) สเป็กผู้ชายของเธอ คงจะเป็นผู้ชายง่ายๆ สบายๆ แลดูอบอุ่นและอ่อนโยน
     
    อาชีพ: พริตตี้
     
    ความถนัดหรืองานอดิเรก : สิ่งที่ถนัดคงจะเป็นการเต้นและกลโกงสารพัดวิธี ส่วนงานอดิเรกก็คือการปลูกดอกมะลิไว้ดูเป็นของต่างหน้าพ่อ 
     
    เชื้อชาติ: ไทย
     
    ลักษณะทั่วไป : หญิงสาวร่างเล็ก เจ้าของรูปร่างอ้อนแอ้น ที่ดูเหมือนหน้าอกกับสะโพกจะไม่เล็กไปตามรูปร่างเธอเลยซักนิด  เธอมีดวงตากลมโตสีน้ำตาลที่เข้ากันได้ดีกับคิ้วคมเข้มได้รูปรับกับจมูกที่โด่งดั้นของเธอ ริมฝีปากเล็กและบางแต่กลับดูอวบอิ่ม สีปากของเธอเป็นสีชมพูอย่างธรรมชาติด้วยความที่ดูแลมาอย่างดี ผมเป็นสีน้ำตาลอ่อนที่มักมัดรอบเป็นทรงดังโงะไว้เสมอ(เวลางานจะเปลี่ยนไปตามสถานการณ์) แต่ถ้าปล่อยยาวสยายผมเธอจะยาวถึงก้นเลยทีเดียว สีผิวเธอขาวอมชมพู ผิวกายก็เรียบเนียนน่าลูบไล้ ไม่มีขึ้นตามแขนตามขาให้ดูรกหูรกตาเลยสักนิด  ตามเนื้อตัวของเธอจะมีกลิ่นหอมอยู่เสมอ ปกติการแต่งตัวของเธอเวลาอยู่บ้านก็แต่งตัวง่ายๆสบายๆ เสื้อยืด กางเกงยีนขาสั้น รองเท้าแตะ แต่ถ้าไปเที่ยวเธอก็คงต้องใส่อะไรที่มันดูดีกว่านี้นิดหน่อยแบบพอเป็นพิธี แล้วถ้าเป็นเวลางาน ชุดส่วนใหญ่ที่เธอใส่ แน่นอนล่ะว่ามันโชว์เนื้อโชว์หนัง เห็นเกือบทุกสัดส่วนในร่างกาย   (เธอสูง 171 เซน น้ำหนัก 47 โล)



    นิสัย:  ข้าวหอม หญิงสาวมากความสามารถ ผู้โชกโชนประสบการณ์ที่ไม่สามารถหาได้จากพวกคนดี มีความมั่นใจในตัวเองสูงพอควร เธอยิ้มง่ายเข้ากันได้ดีกับทุกคน หากแต่เธอปากไวมาก ใจร้อนอีกต่างหากทำให้คนเกลียดเธอเยอะพอควร แต่คนอย่างเธอรึจะไปแคร์คนพวกนั้น เธอก็แค่พูดความจริง แสแสร้งไม่เป็นเหมือนคนอื่นใครรับไม่ได้ก็ช่างเขาสิ เธอไม่ได้เรียนจบรึเรียนเก่งแบบคนอื่น แต่เธอมีประสบการณ์ซึ่งมันทำให้เธออยู่บนโลกใบนี้ได้สบายๆ  เธอรักครอบครัวมากและเธอจะไม่ปล่อยให้แม่เสียใจอีก ข้าวหอมเป็นผู้หญิงขี้เหงาแม้จะมีผู้ชายมากหน้าหลายตาเข้ามาในชีวิตเธอก็เถอะ แต่ผู้ชายส่วนใหญ่ที่เข้ามาหาเธอน่ะส่วนมากยังไงก็มาเพราะความสวยของเธอทั้งนั้นแหละ ซึ่งใครมันจะไปทนกับนิสัยของเธอได้ล่ะ ทั้งความงก ทั้งความเจ้าอารมณ์ ใจร้อน ปากไว อารมณ์ขึ้นๆลงๆ เปลี่ยนไปไวอย่างกับกิ้งก่า เธอเข้มแข็งกว่าผู้ชายบางคนเสียด้วยซ้ำ แถมหน้าด้านสุดๆ ใครมันจะไปทนกับความเจ้าอารมณ์พวกนี้ได้  แต่ในอีกมุมหนึ่งข้าวหอมเองก็มีความเป็นผู้หญิงเหมือนกัน มีมุมอ่อนไหวซึ่งถูกซ่อนไว้ภายใต้ความเข้มแข็งที่เธอสร้างไว้เป็นเปลือกนอก มีมุมอ่อนโยนที่แสนจะหายาก ข้าวหอมน่ะเป็นคนจิตใจดีนะ ชอบช่วยเหลือคนอื่น เพียงแต่ภายนอกที่ดูแข็งกระด่างทำให้เธอไม่น่าคบหาสักเท่าไร เวลาปกติเธอออกจะชิลล์ๆ  สบายๆ แต่อย่าทำให้เธอโมโหนะเพราะเธอจะวีนแบบไม่แคร์ใครทั้งนั้นแหละ ต่อให้เป็นลูกนายกเธอก็ไม่แคร์ถ้าเธอเป็นฝ่ายถูก! ข้าวหอมยึดหลักประชาธิปไตย ทุกคนล้วนต่างก็มีสิทธิเท่าเทียมกัน ต่อให้เป็นลูกนายกหรือลูกชาวนายังไงก็มีสิทธิความเป็นมนุษย์เหมือนกัน เธอจึงเกลียดพวกที่ชอบกดขี่คนที่มีฐานะต่ำต้อยกว่ามากๆ 
     
    ประวัติ: สาวเหนือจากแดนเชียงใหม่  ฐานะครอบครัวบ้านเธอค่อนข้างยากจน แต่เธอแทบที่จะไม่ต้องทำอะไรเลยสักอย่าง วันๆขอเงินพ่อแม่ไปเที่ยวกับผู้ชาย เป็นสก๊อย ไม่ยอมกลับบ้าน  ช่วงนั้นพ่อแม่เธอทุกข์ใจมาก แต่หลังจากนั้นทุกอย่างก็เปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง พ่อของเธอป่วยตายเพราะตรอมใจ แม่จึงต้องทำงานคนเดียว ส่งเธอเรียนได้สูงสุดก็ ม.3 ช่วงนั้นแหละที่ชีวิตเธอเปลี่ยน เธอเสียใจมากเรื่องของพ่อที่ตายเพราะเธอ เธอจึงเปลี่ยนตัวเองจากที่ไม่เคยทำงานสักอย่างก็เริ่มทำงาน เริ่มทำงานพิเศษ ตอนเช้าไปเป็นเด็กเสริฟ ตอนดึกไปเป็นโคโยตี้ จนตอนนี้ขยับตัวเองเป็นพริตตี้เลี้ยงส่งแม่ที่ตอนนี้เองก็เริ่มป่วยบ้างแล้ว ปัจจุบันทำงานอยู่กรุงเทพ ถ้าวันไหนว่างงานเธอจะเดินทางกลับไปหาแม่ที่เชียงใหม่
     
    สิ่งที่ชอบ : ดอกมะลิ เป็นดอกไม้ที่พ่อชอบปลูก  ถ้าเจอแล้วจะนึกถึงอดีตเก่าๆตอนเด็กๆที่เป็นเรื่องดีๆ แล้วก็เผลอยิ้มออกมา
     
    สิ่งที่เกลียด: ควันบุหรี่ ตอนที่เธอเรียนอยู่เพื่อนเธอชวนให้ลองสูบบุหรี่ แต่เธอสูบไปเป็น ทำให้เธอสำลักควัน  ถ้าได้กลิ่นเมื่อไรเธอจะยกมือขึ้นปิดจมูก พยายามไม่ให้กลิ่นเล็ดลอดเข้ามาให้ร่างกายได้
     
    สิ่งที่กลัว : แมลงสาบ เธอไม่มีเหตุฝังใจกับมันแต่เพราะรูปร่างและหน้าตาทำให้เธอรู้สึกขยะแขยงและกลัวที่จะเข้าใกล้ถ้าเจอก็หนีออกมาให้ไกล ก่อนจะค่อยๆไปจัดการ
     

    ข้อมูลในเกม
     
    ชื่อตัวละคร:  MineVa
     
    สถานะภาพ: ผู้เล่น
     
     ฉายา:  นักโทษแห่งไดเวส
     
    เลเวล: 99
     
    ระดับยศ : ขุนพล 
     
    อาชีพ: Dancer
     
    สกิล:  (3สกิลแรงต่อกันเป็นคอมโบ)
     -Demensia
    หมุนตัวไปข้างหน้าเป็นแนวตั้ง เหมือนราวกับกงจักรที่พุ่งไปข้างหน้าเพื่อปั่นศัตรูให้สิ้นซาก
    -Elegance storm 
    โยนกงจักรไปรอบตัวเพื่อสร้างอาณาเขตพายุหมุนขนาดย่อมเป็นระยะเวลาหนึ่ง 
    -Twinkle Spin 
    งัดศัตรูขึ้นบนอากาศด้วยกงจักรพร้อมกับโจมตีต่อเนื่องไปด้วย 
    -Healing Dance
    เต้นเพื่อฟื้นฟูเลือดให้กับพันธมิตรและตัวเอง 
     
    อาวุธที่ถนัด: กงจักร
     
    ประวัติภายในเกม:  เรียกได้ว่าเธอเป็นผู้ที่มีชื่อเสียมากอีกคนในเกม ซึ่งด้วยความที่เธอเป็นคนไม่แคร์โลกทำให้เธอคิดอะไรแผลงๆ อย่างไปถอนเสาศิลาแห่งแสงออก หรือถอนเสาศิลาสลายเวท ไม่ก็มีเรื่องบาดหมางกับผู้เล่นอื่นจนเกิดการต่อสู้ สร้างความเดือดร้อนไปทั่ว จนเธอถูกจับเข้าคุกแห่งไดเวส คุกที่แน่นหนาที่สุด แต่ใครมันจะไปรู้ล่ะว่าอยู่ดีๆเธอจะแหกคุกออกมาซะได้ 
     
    ประวัติการเข้าเกม : เธอรู้จักเกมนี้จากรัฐบาลที่ออกมาประกาศ ซึ่งนั้นทำให้เธอหูผึ่งทันทีที่ได้ยินว่า เงินในเกมนี้สามารถแลกกับเงินจริงได้ เธอจึงเริ่มหาเงินในนี้ทันทีซึ่งมันก็ไม่ยากอย่างที่คิดซะด้วยสิ
     
    เพิ่มเติมตัวละคร:  จากเหตุการณ์ที่เธอไปถอนเสาศิลาแสงออก เป็นเหตุให้พวกอสูรออกจากเขตเขาเกรดเฮว ออกมาทำร้ายประชาชนที่สัญจรแถวๆนั้น บางตนก็หลุดออกไปไกลไปถึงอีกเมืองก็มี กว่าเหตุการณ์จะกลับสู้ปกติก็นานโขซึ่งทุกคนก็ต่างรู้เห็นดีกว่าเธอเป็นคนทำ เกมมาสเตอร์จึงจับเธอเข้าคุกแห่งไดเวส แต่ใช่ว่าจะหยุดเธอได้ที่ไหนเพราะเธอดันแหกคุกที่เรียกได้ว่าเป็นคุกที่แน่นหนาที่สุดออกมาซะได้ เธอหนีและหนีออกมาให้ไกลที่สุด จนเจอกับอ็อกคิม ราชาแห่งอ๊อกทั้งมวล มันบาดเจ็บจากการโดนล่า เพราะมันเป็นอ๊อกเพียงตนเดียวที่ยังหลุดออกมา ยามแรกที่เจอกันมันพยายามจะฆ่าเธอเสียด้วยซ้ำแต่เพราะความรู้สึกผิดที่เธอดันไปถอนเสาศิลาแสงเธอจึงพยายามที่จะรักษาอ๊อกคิม  ซึ่งสุดท้ายก็กลับกลายเป็นเพื่อนกันและเดินทางไปด้วยกันตลอด

    *การที่เธออกจากคุกได้จะเรียกว่ายังไงดีล่ะ เหมือนจะมีคนช่วยแต่ก็ไม่ใช่ ช่างมันเถอะ (-w-) คุกแห่งไดเวสเป็นที่รู้จักกันดีกว่ามีความแน่หนาที่สุด หากแต่จุดบอดที่สุดของที่นี้คือ ในยามค่ำคืนการป้องกันและการตรวจตราจะหละหลวม หนีออกไปได้ง่าย ซึ่งคืนเกิดเหตุที่อีกฟากหนึ่งของคุกดูเหมือนว่าจะมีเหตุบางอย่างเกิดขึ้น เหล่าผู้คุมต่างอลหม่าน ไปดูเหตุการณ์ที่อีกฟาก และใช่จังหวะนั้นแหละที่เธอหนีออกมา ฟากที่เธออยู่ไม่มีผู้คุมเลยสักนิด เธอสะเดาะกุญแจด้วยกิ้ฟดำที่เธอเหน็บไว้ในกางเกงในเผื่อฉุกเฉิน ไม่นานมันก็หลุด แต่โชคไม่ดีซะเลย ยังไม่ทันที่เธอจะออกจากห้องขังผู้คุมนางหนึ่งก็มาเห็นเธอเข้า แน่นอนว่าเกิดการต่อสู้แน่ๆ เธอสู้กับผู้คุมและรอดมาได้ด้วยความบอบช่ำ ซึ่งก่อนที่เธอจะหนีออกไป ด้วยความที่เธอเป็นแม่พระๅ(?) จีงทำให้เธอใช่กุญแจที่ผู้คุมนางนั้นมีอยู่ไขกุญแจเอานักโทษออกมาทั้งหมด และนั้นแหละเกิดเหตุจราจลของจริง ทั้งคุกเต็มไปด้วยความวุ่นวาย ซึ่งมันก็ง่ายเลยล่ะกับการหนีออกมาน่ะ : )

    ** หลังจากที่เธอหนีออกจากคุกมาได้ เธอก็เริ่มออกเดินไปทางเรื่อยๆไม่มีหลักแหล่งแน่นอน ตอนนี้รู้สึกว่าจะอยู่ที่แถวๆหมู่แผ่นดินโพ้นทะเล
     
    เพิ่มเติมอื่นๆ:  คืมเป็นชื่อราชาของเหล่าอ๊อก อาจจะเรียกว่าอ๊อกคิมก็ได้ คิมมีสติปัญญาเหมือนมนุษย์ ซึ่งอาจจะฉลาดกว่ามนุษย์บางคนซะอีก มีอารมณ์ความรู้สึกเหมือนมนุษย์ทุกอย่าง  แน่นอนทักษะการต่อสู้ของอ๊อกคิมก็ไม่เป็นสองรองใคร เขาไม่เคยพ่ายแพ้ยกเว้นโดนหมาหมู่ระดับสูงๆรุมนั้นแหละ  อ๊อกคิมพูดคนละภาษากับมนุษย์ มันจึงเป็นเรื่องยากที่จะเข้าใจอ๊อกคิม แต่ข้าวหอมพอจะเข้าใจนิดหน่อยแม้เธอจะฟังภาษาอ๊อกไม่ออก แต่เธอเข้าใจภาษากายที่อ๊อกคิมต้องการสื่อสาร แม้เวลาปกติิิกจะเข้าใจยากซักหน่อยว่าอ๊อกคิมต้องการจะสื่อถึงอะไร แต่ยามต่อสู้พวกเขาจะเข้าใจกันด้วยสัญชาตญาณเอง
     


    อยากให้ตัวละครรับบทอะไร: เพื่อนตัวเอกหรือตัวเอกเลยก็ได้นะ >w<
     
    อยากฝากอะไรถึงไรเตอร์บ้างมั้ย: รับฝากลูกสาวด้วยนะคะ ^^
     

    (อ่านจนถึงตอนนี้ คิดว่าอาจจะมีการเพิ่มสกิลและเปลี่ยนอาชีพเล็กน้อยแต่อยู่ในคลาสเดียวกันนะ ไว้ว่างๆหน่อย งานเยอะขอโทษนะคะ)
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×