หัวใจในวันวาน(มีebook)

ลำดับตอนที่ #16 : ทำอะไรสักอย่าง(3)

การได้นั่งซ้อนจักรยานโดยมีน้องเหนือเป็นคนปั่นเป็นสิ่งที่ฉันอยากทำตั้งแต่เริ่มจีบ วันนี้จึงเหมือนฝันที่วาดไว้ แม้จะนั่งซ้อนท้ายไปเงียบๆ แต่บางทีควรจะใช้โอกาสนี้ในการทำความรู้จักกันให้มากขึ้น

“ย้ายมาเรียนที่นี่ น้องเหนือโอเคมั้ย เข้ากับเพื่อนได้หรือเปล่า” ฉันเปิดบทสนทนาและมองแผ่นหลังกว้างของคนที่โตเกินอายุ

“ก็ดีครับ” คำตอบสั้นๆ ชวนให้จบบทสนทนา แต่ฉันไม่ยอมหรอก

“แล้ว…”

เอี๊ยดดด รถเบรกกะทันหันจนฉันหัวทิ่ม มือกอดเอวน้องเหนืออัตโนมัติ

“ขอโทษครับ หมามันวิ่งตัดหน้ารถ”

ตึ้กตั้ก ตึ้กตั้ก…

หัวใจเจ้ากรรมเต้นไม่เป็นส่ำ นี่คือกอดใช่ไหม ครั้งแรกที่ได้กอดผู้ชายที่ชอบ ตีเนียนไปเลยดีกว่า

“พี่มีน…”

“…หา วะ ว่าไง” เหมือนหูดับบวกด้วยอาการติดอ่าง

“ใกล้ถึงบ้านผมแล้วครับ”

“อ๋อ จ้ะ”

“แต่พี่มีนยังกอดผมอยู่เลย”

“…”

“ผมกลัวแม่ว่า” คำพูดซื่อๆ เหมือนเด็ก ทำเอาฉันชักมือออกแทบไม่ทัน จริงๆ แล้วน้องก็ยังเด็ก มีแค่ฉันที่ทำตัวแก่แดดแก่ลม

“แหะๆ พี่ขอโทษ ตกใจจนลืมตัวไปหน่อย”

บ้านน้องเหนืออยู่ท้ายหมู่บ้านใกล้ๆ บึงขนาดใหญ่ที่ชาวบ้านได้ใช้น้ำสำหรับอุปโภคบริโภคและทำการเกษตร จากถนนคอนกรีตของหมู่บ้าน มีถนนเล็กๆ เป็นทางเดินทอดยาวไปยังบริเวณบ้านประมาณห้าสิบเมตร น้องเหนือจอดรถจักรยานตรงถนนคอนกรีต ไม่ได้ปั่นเข้าไปข้างใน

“ขอบคุณครับพี่มีน” น้องยกมือไหว้ขอบคุณจนฉันยกมือรับไหว้ไม่ทัน

รู้สึกแก่…แต่มันยิ่งทำให้น้องดูน่ารักน่าเอ็นดู

“ไม่ต้องไหว้ก็ได้ เราอายุห่างกันแค่สองปีเอง”

“ครับ”

“บ๊ายบาย เจอกันพรุ่งนี้นะ” ฉันยิ้มให้จนตาหยี น้องเหนือยิ้มตอบน้อยๆ แค่นั้น

ฉันมองตามแผ่นหลังกว้างที่กำลังเดินไปตามทางเดินเล็กๆ ที่พอให้รถยนต์คันเดียววิ่งผ่านได้ แต่พอเดินไปได้ไม่ถึงห้าก้าว น้องเหนือก็หันกลับมา

“พี่…”

“หา! ว่าไง” แอบตกใจนิดๆ ที่น้องหันกลับมาเจอว่าฉันกำลังแอบมองอยู่

“พี่มีนคือพี่สาวเดือนสามใช่มั้ยครับ”

“…”

“พี่จะจีบผมเหรอครับ” ไม่คิดว่าน้องจะถามตรงๆ ทำเอาใบหน้าเห่อร้อน “พี่มีนอย่าเสียเวลาเลย ผมไม่สนใจเรื่องแบบนี้หรอกครับ”

“…” ฉันอึ้งจนพูดไม่ออก มันเจ็บจนจุก เจ็บกว่าตอนที่รู้ว่าพี่โต้งนอกใจเสียอีก

น้องเหนือพูดด้วยใบหน้าเรียบเฉย และไม่รอคำตอบจากฉัน เหมือนเป็นเพียงประโยคบอกเล่าที่บอกให้ฉันรับรู้ ฉันมองแผ่นหลังกว้างที่กำลังจะเดินจากไป

ไม่ยอมหรอก จะไม่ยอมแพ้ง่ายๆ แน่!

“น้องเหนือ”

“…” ร่างสูงหยุดเดินแต่ไม่ได้หันกลับมา

“พี่จะไม่ยอมเลิกจีบน้องเหนือง่ายๆ หรอกนะ แล้วพี่จะทำให้น้องเหนือชอบพี่ให้ได้ ไม่ว่าจะต้องจีบอีกกี่ปีน้องเหนือก็ต้องเป็นแฟนพี่” เหมือนคำประกาศก้องว่าฉันเอาจริง ไม่มีคำตอบจากร่างสูง เขาเดินต่อไปเรื่อยๆ จนกระทั่งเข้าบ้านและหายลับไปจากสายตา

เพราะไม่ได้ยินหรือสนใจสรรพสิ่งรอบกาย เมื่อหันกลับมาฉันถึงกับสะดุ้ง