ตัวละครจ้า

ลำดับตอนที่ #16 : [ Omegaverse ] FALLING ( Yaoi,Normal )

APPLICATION

" เรื่องที่ไม่สบายใจเหรอ? ไม่มีหรอก... "

เพศรอง : โอเมก้า

ชื่อ - นามสกุล : มีนา อคาวิสิน / Mina Akawisin

ชื่อเล่น : มิน / Min

อายุ : 17

เพศ : ชาย

ตำแหน่งในโรงเรียน : นักเรียนธรรมดา ม.5

ส่วนสูง/น้ำหนัก : 178/71 (สูงไปมั้ย)

ลักษณะภายนอก : ผมสีน้ำตาลดำยาวระต้นคอยุ่งๆ ดวงตาคมสีเดียวกัน จมูกโด่งเป็นสัน ริมฝีปากบางสีแดงธรรมชาติ ใบหน้าเรียวได้รูป ผิวเนียนสีขาวเหลือง รูปร่างสูงโปร่งมีกล้ามเนื้อพอประมาณ มักจะทำหน้านิ่งๆเหมือนไม่สนใจอะไร และจะสวมเสื้อกันหนาวตลอดเวลา มีกลิ่นฟีโรโมนที่เบาบางมาก

ลักษณะนิสัย : เป็นคนที่ไม่สนใจเรื่องรอบตัว(สังคม แฟชั้น ฯลฯ) เป็นคนที่ไม่ค่อยจะสนใจเรื่องรอบตัวสักเท่าไหร่ โดยเฉพาะเรื่องเกี่ยวกับสังคมอาจจะรู้บ้างเพราะเคยได้ยินแต่ส่วนมากก็ไม่สนใจ เรื่องเพลง หนังหรือดาราก็เช่นกัน อาจจะเป็นแบบเห็นแล้วก็แค่คิดว่าคนนี้สวยดี คนนั้นดูดี แต่ก็ไม่ได้ติดตามจริงจังแค่รู้หน้าแต่ไม่รู้ชื่อ ยกเว้นว่าจะชอบผลงานของคนคนนั้นจริงๆถึงจะติดตาม และเวลาฟังเพลงก็จะไม่ตามกระแส(จริงๆก็ไม่ใช่คนตามกระแสอยู่แล้ว)ถ้าฟังเพลงไหนแล้วชอบก็ชอบเลย

เป็นคนเอื่อยๆ ขี้เกียจ แต่ถ้าถึงเวลาจริงจังจะเด็ดขาด  ชอบทำอะไรช้าๆเอื่อยๆ ไม่มีความกระตือรือร้นสักเท่าไหร่ ชอบทำตัวเป็นผู้ตามเพราะยังไงก็เป็นผู้นำไม่ได้ แล้วก็ไม่อยากเป็นด้วยเพราะขี้เกียจ แต่ถ้าถึงเวลาที่จริงจังก็จะเป็นคนจริงจังมีความเด็ดขาดและไม่ลังเล ก็คงคล้ายๆกับเปลี่ยนเป็นคนละคน ไม่ลังเลแม้ว่าจะต้องทำร้ายใครก็ตาม

เป็นคนที่ไม่ค่อยจะโกรธใคร เป็นคนที่โกรธคนยาก และถ้าโกรธก็โกรธแค่แป๊ปเดียวไม่นาน ถ้าใครที่สามารถทำให้ของขึ้นได้ก็คงต้องขอชื่นชมในความพยายามเพราะเป็นคนที่โกรธคนยากจริงๆ และเป็นคนที่ไม่มีความคิดที่จะเป็นอริกับใครเค้า ดีมาก็ดีตอบ ร้ายมากก็ทำตัวปกติอาจมีเมินบ้างแต่ก็ไม่ได้โกรธ เวลาโกรธใครนานหน่อยก็อาจจะมีแกล้งกลับบ้างแต่ถ้าเบื่อหรือขี้เกียจเมื่อไหร่ก็เลิกสนใจและเลิกแกล้งทันที

เป็นคนเก็บอารมณ์เก่ง เป็นคนที่เก็บอารมณ์ได้เก่งมาก เวลามีเรื่องไม่สบายใจก็จะยิ้มแย้มทำตัวปกติจนคนรอบข้างดูไม่ออก และจะทำตัวสดใสตลอดจนเหมือนกับไม่มีเรื่องทุกข์ใจ แต่ถึงจะเป็นคนที่เก็บอาการเก่งจริงๆแล้วเป็นคนที่อ่อนไหวง่ายและบ่อน้ำตาตื้น แต่จะไม่ชอบแสดงความอ่อนแอให้ใครเห็นยกเว้นจะสนิทจริงๆ และเพราะเป็นคนเก็บอารมณ์เก่งเวลาจะโกหกเรื่องอะไรก็ทำให้ลื่นไหลอย่างมืออาชีพ(?) จนไม่ว่าใครก็แทบดูไม่ออก

ชอบเรื่องลึกลับ ชอบเรื่องลึกลับและหนังแนวสยองขวัญ เพราะมันทำให้รู้สึกตื่นเต้นและตื่นตัวมากขึ้น เพราะงั้นลยจะฟังเพลงที่ออกแนวหลอนๆบ่อยๆ และจะชอบฟังเพลงแบบนั้นเวลานอน ชอบของที่ดูน่ากลัวหรือของแปลกๆ เช่น ตุ๊กตากระเบื่อง หรือตุ๊กตาที่มีลักษณะเหมือนคน แต่ถึงจะชอบเรื่องสยองขวัญแต่ก็ยังกลัวผีนะ

มีบรรยากาศน่าเข้าใกล้ เป็นคนที่ค่อนข้างเข้ากับคนง่าย ไม่ถือตัวเลยทำให้มีเพื่อนค่อนข้างเยอะ แต่บางคนก็จะตีตัวออกห่างเพราะบางครั้งมินก็เป็นคนที่ดูเข้าถึงยากเกินไปและรู้สึกว่าไม่ค่อยเข้าใจกัน และจะหาคนที่สนิทด้วยแบบสุดๆก็ไม่ค่อยมี และเพราะเป็นคนที่เข้ากับคนได้เลยมีหลายคนที่ชอบมิน

เป็นคนไม่ฟุ่มเฟือย(งก...) เป็นคนที่ใช้จ่ายอย่างประหยัด และไม่ชอบซื้อของที่ราคาแพงยกเว้นว่าจำเป็นจริงๆถึงจะยอมเจียดเงินจ่าย ถ้าเวลาไปเที่ยวหรือไปสังสรรค์กับเพื่อนมินจะไม่ยอมเป็นคนจ่ายเด็ดขาดยกเว้นจะหารกันถึงจะยอม เงินที่เก็บไว้ก็จะเอาไว้ใช้จ่ายเพื่อไม่ให้ลำบากทางบ้านมาก และส่วนมากมินจะซื้อของมาทำอาหารเองจะได้ไม่เปลืองมาก

เป็นคนที่เอาใจใส่คนอื่น กับคนสำคัญมินจะคอยดูแลเอาใจใส่ ไม่ว่าจะเรื่องเล็กหรือเรื่องใหญ่ เช่น เรื่องอาหารก็จะทำอาหารที่คนคนนั้นชอบ แต่ก็ใช่ว่าจะให้ความสำคัญแค่คนสำคัญ คนรอบข้างมินก็ค่อนข้างใส่ใจ เวลาใครมีปัญหาก็จะเป็นผู้ปรึกษาที่ดีให้ และจะไม่ก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวของอีกฝ่าย ทำให้คนที่รู้จักส่วนมากจะมาปรึกษาเรื่องต่างๆกับมิน

มีความรับผิดชอบ ถึงจะขี้เกียจแต่ถ้ามีงานที่ได้รับมอบหมายให้ทำก็จะทำให้สำเร็จ อาจจะใช้เวลาไปหน่อยเช่น ครูสั่งให้ทำรายงานวันจันทร์ส่งวันพฤหัสบดีก็จะส่งวันสุดท้ายในตอนที่ใกล้จะหมดเวลา และจะเป็นคนที่รักษาสัญญาพูดคำไหนคำนั้น เวลาสัญญากับใครก็จะทำตามที่พูด เช่น สัญญากับเพื่อนไว้ว่าจะไปโรงพยาบาลเป็นเพื่อน(คนรู้จักเพื่อนประสบอุบัติเหตุ)ก็จะไปตามที่สัญญาแม้ว่าจะมีสิ่งที่ต้องทำอยู่ก็ตาม

ชอบ : เรื่องลึกลับ สีดำ ที่มืดๆ ธรรมชาติ

ไม่ชอบ/เกลียด : แมลง : จะขนลุกทุกครั้งที่มีแมลงบินผ่าน ใต่หรือเกาะตัว

ที่ที่วุ่นวาย : เช่น อยู่ในที่ที่มีคนมุงเยอะๆ จะรู้สึกอึดอัด เพราะไม่ค่อยชินกับการโดนเบียด

กลัว : การถูกทิ้ง : ถูกทิ้งให้อยู่คนเดียวเพียงลำพัง เพราะจะรู้สึกเหมือนไม่มีที่พึ่งพาและจะรู้สึกอ่อนแอมากที่สุด

ประวัติ : มินเกิดในครอบครัวที่มีฐานะปานกลาง พ่อกับแม่ของเขานั้นเป็นเบต้า เขาที่เป็นลูกคนเดียวก็หวังว่าตัวเองจะเป็นเบต้ามาตลอด แต่เมื่อถึงวันที่ได้รับการตรวจผลออกมาคือเขาเป็นโอเมก้า วันนั้นเป็นวันที่เขาเสียใจมากแต่ก็ไม่ได้ร้องไห้ออกมา เมื่อกลับถึงบ้านเขาก็บอกเรื่องที่เขาเป็นโอเมก้ากับทางบ้านด้วยน้ำเสียงที่เป็นปกติ เมื่อได้รู้เรื่องพวกท่านตกใจมากก่อนจะร้องให้ออกมาแม้ว่าเขาจะพยายามพูดยังไงพวกท่านก็ร้องไห้ แม่รวบตัวเขาไปกอดไว้แน่นจนความเข้มแข็งที่เขาพยายามแสดงออกมาหายไปแล้วร้องไห้ออกมาเงียบๆ

  หลังจากนั้นเขาก็เก็บตัวอยู่แต่ในห้อง ถึงพ่อกับแม่จะเป็นห่วงแต่ก็เข้าใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นและคอยให้กำลังใจเขา ผ่านไปหนึ่งอาทิตย์เขาก็ยอมออกจากห้องแล้วทำทุกอย่างเหมือนปกติ พ่อกับแม่เมื่อเห็นว่าลูกชายกลับมาเป็นเหมือนเดิมก็ดีใจ และคอยดูแลเขาอย่างดี

  ในตอนขึ้นม.ปลายเขาตัดสินใจออกมาใช้ชีวิตคนเดียว ทีแรกพ่อกับแม่คัดค้านเด็ดขาด เขาจึงขอเรื่อยๆจนพวกท่านใจอ่อนแล้วอนุญาตให้ออกไปใช้ชีวิตคนเดียวได้

  จนถึงทุกวันนี้ทางบ้านก็ยังส่งสิ่งของที่จำเป็นมาให้แม้ว่าเขาจะบอกไปว่าจะซื้อเอง(เพราะทางบ้านก็ส่งเงินให้อยู่แล้ว)ก็ไม่ยอม และยังคุยกันทางโทรศัพท์ทุกวัน และเมื่อปิดเทอมหรือช่วงวันหยุดเขาก็จะกลับไปอยู่บ้าน

ความสามารถพิเศษ : วาดรูป(ทำได้ดีระดับหนึ่ง) วิ่ง ทักษะการป้องกันตัว(ทำได้ดี) การทำอาหาร(ทำได้ดี)

งานอดิเรก : นอน อ่านหนังสือ 

ทัศนคติต่ออัลฟ่า/เบต้า/โอเมก้า :  อัลฟ่า : มีความเป็นผู้นำโดยไม่ต้องทำอะไรมาก ดูแล้วน่าอิจฉาเหมือนกันที่ไม่ต้องกังวลอะไรมากมาย...

เบต้า : อยากจะเป็น...ถึงรู้ว่าเป็นไปไม่ได้ก็เถอะ ดูแล้วไม่ต้องรับภาระเหมือนกับอัลฟ่าและโอเมก้าดูธรรมดาที่สุด แต่เพราะธรรมดาแหละนะถึงอยากเป็น...

โอเมก้า : ต้องคอยกินยาฉีดยา ...ลำบากชะมัด แล้วยังต้องคอยระแวงรอบตัวอีก อืม..รู้สึกเหมือนอยู่ในหนังเอารอดเลยแฮะ(นอกเรื่อง...) ถือว่าคนที่เป็นก็คงแจ็กพอตจริงๆนั้นแหละนะ...

อื่นๆ :  - คิดว่ามีกลิ่นฟีโรโมนที่เบาบางเพราะพ่อกับแม่เป็นเบต้า

- ชอบกินมาม่าเพราะทำง่าย ไม่เปลืองดี

- เวลาฮีทมีกลิ่นที่ค่อนข้างรุนแรง เพราะงั้นจึงเช่าห้องที่มีกำแพงหนามาก(พ่อกับแม่เช่าให้)

- เคยกินยาระงับมากสุดสามเม็ด แต่ทุกวันนี้แค่เม็ดเดียวก็เอาอยู่

- มักพูดด้วยน้ำเสียงเอื่อยๆ เรียบๆ แทนตัวว่า ‘ชั้น’ แทนคนที่อายุเท่ากันหรือน้อยกว่าว่า ‘นาย’ ‘เธอ’ กับรุ่นพี่เรียกว่า ‘พี่’ แล้วตามด้วยชื่อ กับผู้อาวุโสจะแทนตัวเองว่า ‘ผม’ และเรียกอีกฝ่ายว่า ‘คุณ’ อาจจะตามด้วยฐานะของคนคนนั้น เช่น คุณน้า คุณลุง

ตัวอย่าง

  • เพื่อนชายที่เป็นเบต้าเดินเขามากอดคอเขาให้เวลาเลิกเรียน แล้วพูดว่าวันนี้จะไปกินข้าวกันที่ร้านอาหารที่เขาไปกับเพื่อนบ่อยๆ มินยกยิ้มก่อนจะพูดออกมาเรียบๆ “ก็ได้...แต่ชั้นไม่ยอมจ่ายหรอกนะ”

  • มินที่กำลังเดินอ่านหนังสือนิยายที่พึ่งยืมเพื่อนมา มัวแต่อ่านจนลืมระวังตัวไปชนกับผู้หญิงรุ่นน้องคนนึงเข้า เขาปิดหนังสือก่อนจะยื่นมือออกไปให้อีกฝ่ายจับ “เธอไม่เป็นอะไรนะ เมื่อกี้ชั้นไม่ระวังขอโทษด้วย”

  • มินยกมือไหว้ชายวัยกลางคนที่รู้จักกันดี แม้จะไม่ได้เจอกันบ่อยๆก็เถอะ “สวัสดีครับคุณอา คุณมาหาพ่อเหรอครับ”

  • “อา...ขี้เกียจชะมัด..” มินพูดแล้ววางปากกาที่กำลังเขียนปกรายงาน เขาเหยียดตัวไปบนโต๊ะหินอ่อน จนเพื่อนและรุ่นพี่ที่นั้งอยู่ด้วยก็ได้แต่ส่ายหน้าอย่างระอากับความขี้เกียจของอีกฝ่าย

- สวมโชคเกอร์ตลอดเวลา ยกเว้นตอนอาบน้ำในห้องพักของตัวเอง(ในกรณีที่อยู่คนเดียว)