เธอน่ะตัวร้าย แล้วนายก็ปากแข็ง

ลำดับตอนที่ #16 : รอนผู้ไม่เข้าใจ

 มัลฟอยมองหน้าเฮอร์ไมโอนี่แล้วยิ้มให้เธออย่างอ่อนโยน

"เมื่อกี้ฉันพูดจริงนะเกรนเจอร์...ถ้าเธอร้องไห้อย่าลืมมาซบไหล่ฉันนะ"มัลฟอยพูดบนใบหน้าของเขาปรากฏรอยแถบสีชมพูจางๆขึ้น

"ตาบ้า..."เฮอร์ไมโอนี่พูดเบาๆก่อนจะลุกเดินเข้าไปในครัวอย่างเขินๆ เธอเข้าไปคิดว่าทำไมตัวเองรู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูกเมื่อได้ยินประโยคนั้นออกจากปากมัลฟอย

  ส่วนมัลฟอยก็รู้สึกแปลกๆเกิดขึ้นในใจเขา เขานั่งตัดเนื้อเสต็กด้วยอาการเหม่อลอย เฮอร์ไมโอนี่เดินกลับออกมาจากห้องครัวพร้อมกับยกจานอาหารของเธอออกมาด้วย เฮอร์ไมโอนี่แทบจะเอาเสต็กเข้าปากไม่ถูกเพราะมัลฟอยมัวแต่นั่งมองหน้าเธอ

"มองอะไร"เฮอร์ไมโอนี่พูดอย่างเขินๆเพราะเห็นมัลฟอยมองเธอนานแล้ว

"เธอไง"มัลฟอยพูดอย่างตรงๆเล่นเอาเฮอร์ไมโอนี่หน้าแดงด้วยความเขินอาย

"หยุดมองนะ"เฮอร์ไมโอนี่บอกพร้อมส่งสายตาพิฆาตไปให้เขา

"เรื่องอะไรฉันจะต้องทำตามคำสั่งเธอล่ะ"มัลฟอยถามอย่างยียวนและยังคงจ้องหน้าเฮอร์ไมโอนี่อย่างท้าทาย

"...."เฮอร์ไมโอนี่เงียบไม่รู้จะตอบอย่างไรดี มัลฟอยยิ้มอย่างผู้ชนะให้เฮอร์ไมโอนี่ก่อนจะลุกขึ้นเดินออกจากโต๊ะอาหารอย่างสบายอารมณ์

"นี่มัลฟอยกินแล้วไม่เก็บเลยหรือไง"เฮอร์ไมโอนี่บ่นตามหลังเขา มัลฟอยหันกลับมาแล้วอมยิ้มที่มุมปาก

"เธอเก็บแล้วกัน...ไหนๆก็ไหนๆเธอกินเสร็จคนสุดท้ายอยู่แล้วนี่"มัลฟอยพูดก่อนจะวิ่งขึ้นบันไดแล้วเข้าไปในห้องเขาทันที

"เล่นง่ายๆอย่างนี้เลยนะ...นายนี่มันแย่จริงๆ"เฮอร์ไมโอนี่ตะโกนบ่นก่อนจะยกจานอาหารทั้งหมดเข้าไปในครัวและเสกคาถาล้างจานอย่างมีความสุข

  ค่ำวันนั้น

 เมื่อแฮร์รี่กับรอนกลับมาถึงบ้าน รอนอาละวาดโวยวายจนบ้านแทบแตกเพราะลูปินบอกว่าจะให้เขาไปตรวจเวรที่บ้านของมัลฟอยแทนแฮร์รี่ทั้งๆที่รอนไม่ชอบใจ ส่วนแฮร์รี่อยู่ดูแลมัลฟอยพร้อมกับเฮอร์ไมโอนี่

"ทำงี้ได้ไง...ฉันไม่ยอมไปบ้านไอ้หมอนี่หรอก"รอนชี้หน้าว่ามัลฟอยขณะที่คุยกันอยู่ในห้องนั่งเล่น

"พูดให้มันดีๆหน่อยนะ...ไอ้หัวแดง...อย่างกับฉันอยากให้นายไปเหยียบบ้านฉันนักนี่"มัลฟอยโต้กลับรอนกระโจนเข้าไปคว้าคอเสื้อมัลฟอย แต่แฮร์รี่เข้าไปดึงรอนออกพร้อมกับมองรอนอย่างปรามๆ

"รอนนายหยุดซะที...ฉันรำคาญนายเต็มทนแล้ว...นายเลิกโวยวายสักวันจะได้ไหม"เฮอร์ไมโอนี่บอก รอนหันมามองเธอสีหน้าแดงก่ำ

"เธอนั่นแหละหยุดเฮอร์ไมโอนี่..."รอนขึ้นเสียงดังพร้อมกับสะบัดแขนของแฮร์รี่ที่รั้งตัวเขาไว้ออก

"เธอน่ะ...เข้าข้างแต่มัน...กับฉันเธอไม่เคยสนอยู่แล้วนี่"รอนบอกก่อนจะเดินปึงปังขึ้นบันไดไปเข้าห้องตัวเอง แฮร์รี่มองตามรอนแล้วถอนหายใจออกมาเบาๆ ก่อนจะเดินขึ้นบันไดแล้วเข้าไปในห้องของตัวเอง

  ตอนนี้ในห้องนั่งเล่นเหลือเพียง เฮอร์ไมโอนี่กับมัลฟอย ทั้งสองนั่งมองตากันโดยไม่มีใครคนใดคนหนึ่งปริปากพูด

เวลาผ่านไปนานเกือบ 10 นาที เสียงถอนหายใจของมัลฟอยก็ดังออกมา

"ฉันมาที่นี่มาสร้างภาระให้เธอหรือเปล่า"มัลฟอยถามพร้อมกับเอื้อมมือมาจับมือของเฮอร์ไมโอนี่มากุมไว้ เธอหน้าแดงนิดนึงพยายามดึงกลับแต่มัลฟอยก็บีบแน่นทำให้ไม่สามารถดึงออกได้

อย่าว่าแต่ภาระเลย ยังสร้างหัวใจไว้ให้สาวๆเข้าไปอยู่แล้วจ้ะ/สายธารแห่งราตรี