คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : My Pretty Boy : : CHAPTERS 14
C H A P T E R S 14
ฉันเดินงัวเงียไปที่ห้องเรียนที่ยังมีคนมาไม่มากเพราะตอนนี้เป็นเวลาเช้ามากกกกกกกกก ปกติฉันตื่นเช้านะ แต่วันนี้เป็นวันที่เช้ามากจริงๆ เพราะลูฮานน่ะสิ เพราะอีตานั่นคนเดียว เป็นเพราะเขาไม่อยู่ มันเลยทำให้ฉันนอนไม่หลับ ..เขาไม่อยู่มา 3 วันแล้วนะเพราะเขาต้องไปทำงานในฐานะของเน็ตไอดอลแบบลินดา ..พอห้องไม่มีเขา
แค่เห็นฉันก็เหงาแล้ว..
นี่ถ้าแม่รู้ว่าทุกวันทุกคืนฉันนอนกับผู้ชาย มีหวังโดนเชือดแหงๆเลย
“บรื๋อ”แค่คิดก็ขนลุกแล้วแฮะ ฉันส่ายหน้าก่อนจะเดินมาที่โต๊ะ แต่ว่าบนโต๊ะของฉัน..
“แหม ไม่ยักรู้ว่าอย่างเธอจะมีคนเอาดอกไม้มาให้ด้วยนะ”
ฉันหันไปมองซิ่วหมินก่อนจะหยิบช่อดอกลิลลี่สีขาวขึ้นมา “ของฉันเหรอ”
“มันวางอยู่โต๊ะเธอ คงเป็นของฉันมั้ง”ซิ่วหมินพูดแล้วส่ายหน้า “ฉันเป็นคนเอาไปวางเองแหละ”
“นะ นาย!! นายให้ฉันเหรอ”ฉันถามอย่างตกใจก่อนจะเตรียมปาทิ้ง
“ไม่มีทาง”
ฉันยั้งมือไว้ได้ทันก่อนจะเอียงคอถามเขา “แล้วใคร”
“ที่หน้าโรงเรียนน่ะ ตอนฉันเดินเข้ามา มีผู้ชายคนนึงให้มา บอกว่าฝากเอาไปวางที่โต๊ะของเธอ”
“ผู้ชาย?”
“ช่าย เป็นผู้ชายตัวไม่ใหญ่มากหรอก ตัวขาวๆน่ะ แต่ฉันไม่เห็นหน้าหรอก เพราะเขาใส่หมวก”ซิ่วหมินพูดแล้วจ้องหน้าฉัน “แต่เธอรู้ไหม แค่มือฉันเผลอไปโดนเขาคนนั้นน่ะ ใจฉันก็เต้นตึกตัก”
“หือ?”
“มันเหมือนเป็นสัมผัสที่คุ้นเคยน่ะ ฉันต้องเคยเจอคนๆนั้นมาก่อนแหงๆ”
ฉันพยักหน้าก่อนจะลอบยิ้มออกมา ..ถ้างั้นก็คงไม่ต้องสงสัยแล้วล่ะว่าใคร ฉันดมช่อดอกไม้ก่อนจะเอาวางไว้ “ขอบคุณนะลูฮาน”
“ใครคือลูฮาน”
“ยุ่งน่า”
“ชิ”
ฉันหันหน้ามามองช่อดอกไม้ต่อก่อนจะยิ้มอย่างดีใจ งั้นก็หมายความว่า ..เขากลับมาแล้วสินะ
“นี่ พักนี้ไม่ค่อยเห็นคริสกับลินดาเลย โรงเรียนเรามันดูขาดสีสันเน๊อะ เธอว่าไหม”
“กะ ก็คงงั้นมั้ง”ฉันพูดก่อนจะตักข้าวเข้าปาก “แต่เดี๋ยวลินดาก็คงมาเรียนแล้วแหละมั้ง”
“บางทีฉันก็แอบอิจฉาเธอนะ”
“หืม?”
“ก็เธอน่ะทั้งสนิทกับลินดาที่วันๆไม่พูดกับใคร ไม่สุงสิงกับใคร สนิทกับคริสที่เป็นถึงไอดอลชื่อดัง แค่รู้จักระดับเทพ 2 คนนี้นะ ใครๆก็อิจฉาเธอทั้งนั้น ทั้งผู้หญิงผู้ชาย”
“แหะๆ ก็ไม่หรอก มันเรื่องบังเอิญทั้งนั้นแหละ”
ถ้าฉันไม่รู้เรื่องของลูฮาน ฉันกับเขาก็คงยังไม่คุยกันหรอก และฉันก็คงไม่สนิทกับคริสโอป้าถึงขนาดนี้ด้วย “เหวอ”
ฉันร้องอย่างตกใจเมื่อจู่ๆโต๊ะก็เซไปด้านหลังเพราะใครบางคนโถมตัวมา และใครคนนั้นก็คือ “คะ คริสโอป้า”
“ไง”เขานั่งอยู่บนโต๊ะก่อนจะเอามือมาวางที่คาง ราวกับกำลังถ่ายนิตยสารอยู่ “ไม่เจอกันนานเลยนะ”
“ค่ะ”ฉันพูดตะกุกตะกักก่อนจะมองนิโคลที่อยู่ฝั่งตรงข้าม
“เอาโทรศัพท์เธอมา”เขาพูดก่อนจะยื่นมือมาตรงหน้าฉัน
“ฉัน ..โทรศัพท์ฉันไม่มีหรอกค่ะ มันหาย”ฉันพูดก่อนจะส่ายหน้า
คริสโอป้าปรบมือก่อนจะหัวเราะร่า “อ่า นั่นเป็นเหตุผลที่เธอไม่โทรหาฉันในช่วงที่หายไปสินะ”
“เอ๋?”
“โธ่เอ๊ย ฉันก็กะไว้แล้วเชียว”เขาพูดก่อนจะขยิบตาให้ฉันอย่างที่ชอบทำ “งั้นเย็นนี้เลิกเรียน เราไปเจอกันที่สวนนะ เข้าใจไหม”
“...”
“โอเคตกลง ..ขาฉันหายแล้วล่ะ ไม่ต้องใช้ไม้ค้ำแล้ว ..”เขาพูดก่อนจะก้มลงมาแล้วกระซิบข้างหูของฉัน “อย่าคิดถึงอ้อมกอดอุ่นๆของฉันเข้าล่ะ”
“=[ ]=”
ยิ่งรู้จัก ฉันยิ่งรู้ว่าผู้ชายคนนี้ ..ช่างหลงตัวเองเหลือเกิน
ฉันเดินมาที่สวนหลังเลิกเรียนก่อนจะเจอกับคริสโอป้าที่ยืนกอดอกทำหน้าตาเคลิบเคลิ้มคล้ายๆกับว่าเขากำลังถ่าย mv
เฮ้อ เมื่อกลางวันถ่ายนิตยสาร ตอนเย็นถ่าย mv งั้นเหรอเนี่ย
“โอป้าคะ”
“อ้าวมาแล้วเหรอ”
“ค่ะ”ฉันพยักหน้าก่อนจะเดินไปนั่งที่ม้านั่ง เขาเดินมานั่งลงข้างๆฉันก่อนจะยื่นกล่องบางอย่างให้กับฉัน “คะ?”
“ของเธอแหละ”
ฉันรับมันก่อนจะรู้ว่ามันคือ ไอโฟนรุ่นใหม่ล่าสุดเลยนี่ ฉันส่งคืนให้เขาทันที “อ้าว ทำไมล่ะ”
“ฉันรับไม่ได้หรอกค่ะ”ฉันพูดก่อนจะพยายามส่งคืนให้เขา “มันแพงเกินไปนะคะ”
“ของฟรี”เขาพูดก่อนจะโยนมันคืนมาให้ฉัน “เอาไปเถอะน่า”
“ฟรี? มันจะฟรีได้ไงล่ะคะ”
“ฉันเป็นใคร ฉันคือซูเปอร์สตาร์ของเกาหลีนะ มันก็แค่ของเล็กๆน้อยๆน่ะ ฉันไปถ่ายโฆษณาก็เลยได้มันมา”เขาพูดแล้วแย่งกล่องไปถือเอาไว้ ก่อนจะจัดการแกะกล่องแล้วเปิดเครื่องก่อนจะยื่นมาตรงหน้าฉัน “ในนี้มีเบอร์โทรของฉันแล้วนะ”
“คะ”
“ไม่ต้องเกรงใจถ้าคิดจะโทรมา ..แต่อย่าโทรมาหลัง 3 ทุ่มล่ะ ..ช่วงนั้นเป็นช่วงเวลาที่ผิวของฉันต้องการพักผ่อนน่ะ”
ฉันพยักหน้าก่อนจะยิ้มขำๆกับท่าทางมั่นใจของเขา ..บางทีมีเขาเป็นเพื่อนมันก็สนุกดีเหมือนกันแหลนะ
“อ้อใช่! ฉันว่าจะถามเธอนานแล้ว แต่ไม่ได้เจอเธอเลยช่วง 3-4วันที่ผ่านมา”
“ว่าอะไรคะ?”
“ผู้ชายในรูปนั้นน่ะ ใครกัน? แฟนเธอเหรอ”
“ไม่ใช่นะคะ”ฉันส่ายหน้ารัวๆก่อนจะมองเขา “ไม่ใช่ค่ะๆๆๆ”
“เหรอ”เขาพูดแล้วเดาะลิ้นก่อนจะหันมาทำหน้าขรึมใส่ฉัน “งั้นฉันไปก่อนนะ ไว้เจอกัน”
ฉันพยักหน้าช้าๆก่อนจะมองตามเขาที่กระโดดโลดเต้นออกไป
“อะ โอป้าคะ ระวัง ตรงนั้นมีหลุม!!!”
“เฮือก!!”
ฉันเอามือปิดตาก่อนจะแอบมองผ่านช่องเล็กๆ คริสโอป้าล้มหน้าคะมำไปกับพื้นแล้ว แต่เขารีบลุกขึ้นมาอย่างเร็วแล้วหันมาโบกมือ “ฉันไม่เป็นไร ไม่ต้องเป็นห่วง”
“ค่ะ”ฉันยิ้มขำๆก่อนจะเดินกลับไปที่หอ
เฮ้อ เหนื่อยใจ
ฉันเปิดประตูเข้ามาในห้อง ร่างสูงที่คุ้นตายืนอยู่ เขาหันมาก่อนจะยิ้มให้ฉัน “ลู.. ลินดา”
เขาขมวดคิ้วงงๆก่อนทำท่าจะเดินมา ฉันโบกมือห้ามเขาไว้ก่อนจะพูดไม่มีเสียง “นิโคลกำลังเดินมา”
“อ่าๆ”เขาพยักหน้าก่อนจะหยิบวิกมาใส่แล้วกระโดดขึ้นไปนอนคลุมโปงบนเตียง
“ยัยซอ ฉันไปเอาหนังสือมาแล้ว เรารีบเข้าไปทำงานกันเถอะ”นิโคลพูดก่อนจะผลักประตูห้องเข้าไป
“เอ้อ นิโคล ลินดาเขากลับมาแล้วน่ะ”ฉันพูดแล้วบุ้ยปากไปที่เตียง “เอาไว้งานนี่เดี๋ยวฉันจัดการเองนะ”
“ก็ไม่เห็นเป็นไรนี่ ลินดาหลับอยู่ไม่ใช่เหรอ เรามาทำงานนะ ไม่ได้มาร้องคาราโอเกะ”
“แต่ลินดาเขาไม่ชอบให้ใครมาในห้องนี่”ฉันพูดก่อนจะหยิบหนังสือในมือนิโคลมาแล้วดันหลังเธอ “เอาไว้เจอกันพรุ่งนี้นะ ไม่ต้องห่วง เดี๋ยวงานฉันเคลียร์เอง”
“อะไรของเธอเนี่ย –o-“
ฉันยิ้มแห้งๆก่อนจะปิดประตูแล้วถอนหายใจอย่างโล่งอก “ค่อยยังชั่วหน่อย”
ฉันเอาหนังสือ ช่อดอกไม้และของทั้งหมดวางไว้บนโต๊ะหนังสือก่อนจะเดินไปที่เตียง ลูฮานหรี่ตามองก่อนจะดึงฉันลงไป “ย๊า!!”
“อื้ม”เขาพูดอู้อี้ก่อนจะเอาขามาก่ายฉันเอาไว้
“นี่นาย ปล่อยนะ ทำบ้าอะไรของนายเนี่ย”
“ฉันคิดถึงเธอ”เขาพูดก่อนจะหลับตาพริ้ม
ฉันมองใบหน้าของเขาก่อนจะพยักหน้า “..ไม่ต่างกันหรอกนะ”
เขาไม่พูดอะไรต่อ แต่กระชับอ้อมแขนให้แน่นขึ้น ผ่านไปได้สักพักฉันคิดว่าเขาน่าจหลับนะ เพราะลมหายใจที่สม่ำเสมอของเขา ฉันพยายามจะเอามือเขาออกแต่ก็ไม่เป็นผล เพราะเมื่อไหร่ที่ฉันพยายามจะเอามือเขาออก มือปลาหมึกนี่ก็ยิ่งรัดฉันแน่นขึ้นน่ะสิ
“อีตาบ้าเอ๊ย -////-“
-Luhan Part-
ผมขยับตัวก่อนจะค่อยๆยันตัวลุกขึ้นเพราะว่าซอฮยอนยังคงหลับอยู่ ผมมองหน้าเธอก่อนจะยิ้มออกมาบางๆ แค่ผมไม่เจอหน้าเธอ 3 วัน ผมก็คิดถึงเธอแทบบ้า ยัยนี่มีพลังลึกลับอะไรกันแน่นะ บ้าบอจริงๆเลย
ผมลุกขึ้นเดินไปที่โต๊ะหนังสือก่อนจะมองช่อดอกไม้อย่างภูมิใจ ของผมเอง ฮ่าๆๆๆๆ “หืม?”
กล่องนี่มัน ..ไอโฟนนี่หว่า ผมหยิบขึ้นมาดูอย่างถือวิสาสะก่อนจะกดเปิดดู “- -*” ทันทีที่เห็นภาพ BG หน้าจอ ผมก็แทบอยากจะขว้างทิ้งเลยทีเดียว หึ! ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าใครให้ยัยนี่มา
ไอ้คริสสินะ ..กล้าดียังไงเอารูปมันตั้งเป็นภาพ BG น่ะ ชิ!!
ครืด ครืด
ผมสะดุ้งอย่างตกใจเพราะจู่ไอโฟนนี่มันก็สั่นขึ้นมา ผมหันไปมองที่เตียง ซอฮยอนยังคงนอนหลับอยู่ ผมยิ้มมุมปากก่อนจะกดเปิดข้อความดู
‘จูฮยอนอ่า ..เธอชอบผู้ชายแบบไหนกันนะ’
“ผู้ชายแบบฉันนี่ไง”ผมพึมพำก่อนจะจัดการพิมพ์ข้อความลงไป “หึ! เล่นกับใครไม่เล่น”
ฉันจะคอยดู พรุ่งนี้แกจะมาเรียนสภาพไหน ..คริสเอ๊ย
ความคิดเห็น