คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : LTW -This Time-
*10*
[This Time]
“พี่นัท!”
เสียงหวานร้องเรียกดังพร้อมกับถลาตัวเข้าไปหา ทุกอย่างเปรียบเสมือนในละคร เพียงนี่คือความจริง..
“ไม่ใช่.. ไม่ใช่พี่นัท”ใบหน้าสดใสกลับไปหม่นหมองดังเดิม เมื่อพบว่าคนตรงหน้าเป็นเพียงชายแปลกหน้าที่ไม่รู้จัก แต่.. รู้ชื่อเขาได้อย่างไรกัน?
“เอ่อ ผมเป็นน้องของเฮียนัทเอง พอดีผมมาเอาของที่เฮียนัทลืมไว้น่ะ”
เหมือน เหมือนกันจริงๆ แต่การแสดงท่าทางและคำพูดช่างต่างกันลิบลับ
“พี่นัทไปแล้วจริงๆ...”
“ซิน น้องรักใจเย็นๆ ถ้าเขารับไม่ได้ก็ปล่อยเขาไป เราหาคนใหม่ก็ได้..”น้ำเสียงจริงจังนั้นหนักแน่นแต่กลับแผ่วในประโยคสุดท้าย
คนตัวบางเงียบ ก่อนจะสะอึกไห้อีกครั้งพร้อมทั้งไปเกาะแขนผู้เป็นน้องของคนที่ตนรัก
“ฮึก ขอ.. ขอไปหาอีกแค่ครั้งเดียวได้มั้ย?”
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
“มาแล้วคร้าบบบบ มาส่งพัสดุให้ไอคุณชายโช”
เสียงเอะอะโวยวายที่หน้าประตูห้องของโชติวุฒิดังขึ้นเสียจนพ่อแม่พี่น้องห้องอื่นๆต้องชะโงกหน้าออกมาดูตามด้วยสายตาจิกกัด แต่พอรู้ว่าไอต้นเหตุมันเป็นใครก็ได้แต่ส่ายหน้าระอาพร้อมกลับเข้าห้องกันตามเดิม
“แล้วคุณเมิงจะเสียงดังเหมือนควายออกลูกทำไมว่ะครับ”
ชายหัวฟูฟ่องเดินมาเปิดประตูห้องในชุดที่ใส่บ็อกเซอร์เพียงตัวเดียว ถ้ามีสาวๆมาเห็นเขาคงกรี๊ดสลบแทบเท้าไปแล้ว แต่เผอิญแถวนี้ไม่มีสาวที่ไหนให้มาแล มีเพียงแต่เพศผู้ จะมีอิสตรีก็เพียงคุณหม่อมแม่และยายจ๋าที่อายุเลยลับคำว่าสาวไปแล้ว
“ของงายยย ที่ลืมไว้อ่ะ อุตส่าห์ไปเอามาให้เลยนะเว่ยยยย”
“เออคร้าบบบ ไอคุณน้องบังเกิดเกล้า จะให้กราบแทบเท้าเมิงเลยมั้ยละสาดดด”
“แล้วจะลากเสียงหาพ่อคุณหรือออออ”
“พ่อตรูก็พ่อเมิงแหละว้า”
“เออๆ พอๆ แม่มเหนื่อย”
“งั้นก็ไสหัวไปเส้”
“ได้ของแล้วไล่เลยน่ะ จำไว้”
ถึงจะดูเหมือนทั้งคู่ทะเลาะกัน เกลียดกันแค่ แต่ในแท้จริงแล้วทั้งคู่รักกันมาก ตายแทนกันได้เลยทีเดียว.. มั้งนะ
ในที่สุดสร้อยคอยาวใส่จี้มงกุฎสีทองเรียบก็มาอยู่ในมือของชายโชโดยไร้รอยขีดข่วนอีกครั้ง เกือบจะขาดใจตายเพราะลืมไว้ในห้องแล้ว(เว่อร์) ดีที่ไอน้องรักมันขับผ่านแถวนั้นพอดีเลยขอร้องแกมข่มขู่ให้ไปเอาให้หน่อย
ตอนแรกก็กะว่าจะให้สร้อยนี้กับซินเซียร์แต่คงจะไม่มีโอกาสอีกแล้วล่ะ...
“เออพี่!!”
“เฮ้ยเชี่ย!”
อยู่ดีๆก็โผล่มา ดีนะตั้งสติทัน ไม่งั้นคงเผลอเหวี่ยงแจกันใส่หัวไปแล้ว
“ลืมบอกว่ะ มีสาวสวยที่พี่ชอบเพ้อถึงมายืนอยู่หน้าบ้านแหน่ะ ป่านนี้โดนยุงหามไปแล้วมั้ง”
“ห้ะ?”
ก่อนจะได้ถามอะไรไปไอตัวแสบก็เดินหนีออกไปซะแล้ว สาวสวย ชอบเพ้อถึง..
“ซิน!?”
ไวเท่าความคิดขายาวก้าวกระโดดออกจากห้อง เป็นไปได้อยากจะเหาะไปด้วยซ้ำ
ยายจ๋าที่กำลังทำอารหารเพลินได้ยินเสียงตึงตังกับท่ากระโดดที่แสนจะงดงามของคุณชายโชก็ได้แต่หวังว่าอย่าให้คุณเขาไม่พลาดท่าตกลงมาคอหักตาย
ซึ่งยายแกก็สมหวัง เพราะชายหนุ่มลงมาโดยสวัสดิภาพและตรงดิ่งไปหยั่งประตูอย่างรวดเร็ว..
“ซิน!! ซินเซียร์”
เสียงเรียกชื่อของตัวเองทำให้ร่างเล็กๆสะดุ้งแล้วหันมองต้นเสียง จากที่กำลังดูต้นไม้อย่างสนุกสนานจนแทบจะลืมเหตุผลที่มายืนตรงนี้ ซึ่งพอนึกได้ก็ตัวแข็งทื่อ คิดไม่ตกว่าถ้าเจอหน้าแล้วจะทำยังไงต่อ
“ซิน อยู่ไหนน่ะ”
ด้วยความที่เร่งรีบตาคมเลยไม่สังเกตเห็นว่ามีคนตัวเล็กยืนหลบมุมอยู่ข้างต้นไม้ใหญ่ มัวแต่ใจร้อนสอดส่องสายตากวาดไปมา ในใจก็เต้นแรงทั้งด้วยความระทึกและเหนื่อยล้า
“ไอโจแม่มแกล้งป่าวว่ะ...”
หลังจากที่ถอดใจจะเดินกลับเข้าบ้านก็ได้ยินเสียงหวานแผ่วๆดังลอยมาจากที่ไกลๆ
“พี่นัท...”
ถ้าจำไม่ได้ว่านี่เสียงของใครคงจะขนลุกซู่แล้ววิ่งหนีเข้าบ้าน เพียงแต่เขาจำได้ดีว่านี่คือเสียงของซิน
ซินเซียร์ที่เขารัก...
“เอ่อ คือซิน”
พอเห็นว่าร่างสูงเดินหน้าตึงเข้ามาใกล้เรื่อยๆก็เริ่มจะรู้สึกประหม่า เผลอก้าวถอยอย่าลืมตัว
“พี่นัท คือซิน.. อ๊ะ”
หมับ
กอดกันไปเต็มรัก วงแขนใหญ่โอบรัดแน่นจนหายใจแทบไม่ออก แต่กลับรู้สึกอบอุ่น คิดถึงอกกว้างนี้ ถึงจะรู้ว่าล่าสุดเพิ่งจะโดนเขาไล่ตะเพิดมาก็เถอะ
“ซิน จริงๆด้วย..”
“อะ อือ ซินเอง”
ได้แต่ตอบกลับแบบมึนๆ พร้อมตวัดแขนเรียวขึ้นกอดตอบ
“ซิน พี่ขอโทษ ขอโทษที่เห็นแก่ตัว กลับมาเถอะนะ มาอยู่กับพี่”
“แต่ แต่ว่าเดี้ยวพี่นัทจะลำบาก ไม่ใช่หรอ?”
ตัวเล็กๆดิ้นขลุกขลักเพื่อผละตัวออกมาด้วยเพราะเริ่มจะหายใจไม่ออกแล้ว ซึ่งนัทเองก็ยอมคลายอ้อมกอดนั่นออกมาหน่อย สายตาก็จับจ้องใบบนใบหน้าสวยหวานที่เปรอะไปด้วยคราบน้ำตา ขอบตาก็แดงพอๆกับจมูก ดูแล้วน่าสงสาร..
“ไม่ ไม่ลำบากแล้ว อยู่กับพี่เถอะนะคนดี..”
ริมฝีปากได้รูปก้มต่ำจูบหน้าผากมนเบาๆ ไล่ลงมาเกลี่ยแก้มใส ลากต่ำไปคลอเคลียกับซอกคอหอมกรุ่ม ที่ไม่ว่าจะสูดดมสักกี่ครั้งก็ยังคงน่าหลงใหล
“อื้อ จั๊กจี๊นะพี่นัท”
“อืม พี่สัญญาว่าต่อไปจะไม่ทิ้งซิน จะอยู่กับซิน ตลอดไป..”
บอกด้วยน้ำเสียงนุ่มพร้อมมอบจูบดูดดื่มและหอมหวาน
ทิ้งเรื่องที่ควรกังวลไว้แล้วสัญญาในสิ่งที่เป็นไปไม่ได้…
ลืมกันไปแล้วอ่ะดิ๊ ช่างเหอะ อารมณ์มาปัญญาเกิด
ตอนนี้มันสั้น แต่อีกประเดี๋ยวอาจจะมาอีก
สารภาพเลย ช่วงนี้ไปติดฟิคคนอื่นเขา U-U
ยังไงก็ฝากไว้ก่อนนะค้าาา รู้สึกมันเริ่มจะมีมาม่า 55
ความคิดเห็น