คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : เพื่อนกัน...เราสามคน
++[ Light Mode]++
ผมพาร่าที่ยัไม่ไ้สิอเโึ้นมาไว้บนห้ออเา วาโยยัร้อไห้ไมยอมหยุ เธอะเสียใมาทีเโเ้าใเธอผิ ผิับผมที่ีใะไ้อยู่ใล้เธอ...
“เราหมธุระแล้วละ วาโย” ผมหันไปพูับเธอ
“ันอยารอยู่ับเา” เธอบอพร้อมับเลื่อนย้ายร่าอเธอไปอยู่ใล้ๆเา
“...” ประโยนี้ ทำให้ผมไม่ล้าที่ะัใเธอ ผม้มหน้าเินไปที่ประู แล้วหมุนลูบิ่อนที่ะออาห้อ
อนนี้ผมไม่ไ้อยู่ภายในบริเวปราสาทสปรๆนั้นอเหล่าาานอีแล้ว แ่ผมลันั่ทออารม์อยู่บนปุยเมสีาวนุ่มๆ
วาโย...หิสาวนที่ผมรั้าเียวมาลอนถึอนนี้ ถึอนนี้ผมะเป็นเทวา็ริ แ่เรื่อวามรัผมไม่เยสู้เโไ้เลย ผมมันไม่ีพอรไหนเหรอ นั้นือำถามที่ิ้าในใมาเป็นเวลานาน
ย้อนลับไปในอีาล ผม เโ วาโย เยเป็นเพื่อนันมา่อน แ่เิมผมเยเป็นาาน เราสอน่าแย่ิผู้หินเียวันนั้น็ือ วาโย าเพื่อนที่รััน ลายมาเป็นศัรู ผมยอมรับว่าอนนั้นผมเป็นาาน าานที่ั่วไม่มีที่ิ เลวะยิ่ว่าเโ
‘วาโย เป็นแฟนับเรานะ’
‘ไลท์...เราว่าเราเป็นเพื่อนันีว่านะ’
‘ทำไมล่ะ วาโย’
‘ัน...ันว่านายยัีไม่พอ’
ั้แ่นั้นมา ผม็พยายามทำีทุอย่า นระทั่ผมบูาีวิอผมเอ นไ้มาเป็นเทวา เทวาผู้แสนี แ่นะาานไม่ไ้เลย
++[TeCho Mode]++
ผมื่นึ้นมา้วยอาารมึนหัวน้อยๆ โอ๊ย พ่อแม่พี่น้อรับปวหัวเป็นบ้า = =” อ้าวทำไมที่นอนผมเปียๆอ่ะ
“อือๆๆๆๆ” ผมหันไปทา้ายมือไม่ลืมที่ะลึมับัวเอไป้วย
“วาโย...” ผมเรียื่อผู้หิรหน้าเพราะไม่มีำไหนที่ะนึออแล้วอนนี้ ภาพเหุาร์เมื่อหลายั่วโมลับมาอีรั้ในวามทรำอผม ผมไม่เ้าใเธอเลย ทำไมเธอ้อลทุนมาร้อไห้้าๆผม้วย
“เโ นายื่นแล้วเหรอ หิวไหม!” เธอพูพร้อมับน้ำาท่าทาอเธอีในลนลาน
“...” ผมส่ายหัวเป็นำอบแทน
“นายโธรันเรื่ออะไร นาย็บอมาสิ”
“เธอไม่้อมาแร์ันหรอ เธออยาทำอะไร็ทำเถอะ”
“นายำลัเ้าใันผินะ”
“ันเ้าใอะไรเธอผิ” ราวนี้ผม้อาเธออย่าหาเรื่อ
“อนนั้นที่นายเห็น ันแ่เล่าเรื่อุปเปอร์แมนใส่าเในสีแ เท่านั้นเอ”
“อะไรือุปเปอร์แมน”
“็ฮีโร่อเ็ๆที่ใส่าเในสีแไว้้านอยัไล่ะ”
“ฮ่าๆๆๆ มันบ้าเปล่าวะ ฮ่าๆๆ” ผมลืมเรื่อโธรเธอไปเสียะสนิท
“เห็นไหมล่ะ นายยัหัวเราะเลย” เธอเ้ามาหยิแ้มผม
“โอ๊ย” ริสินะ ผมเอยัลเลย แ่อนนั้นผมไม่ไ้ฟั้วยนี่น่า ใระไปรู้ละ “ริๆนะ” ผมทำท่าอ้อนเธอ ไม่รู้ทำไมเหมือนัน ผมโธรเธอไ้ไม่นานหรอ
“ริิ ันโหไม่โห นาย็ทำพิธีบ้าบอนั้น็รู้ถึไส้ถึพุแล้วหนิ” เธอทำหน้ามุยใส่ผม
^^ เอาเถอะ ผมไม่บอเธอีว่าว่าอนนั้นผมทำพิธีแฝิไม่ไ้
“นี่ๆ ันถามอะไรหน่อยสิ”
“ไรล่ะ” ผม้อาเธอ มันทำให้เธอแ้มแึ้นมาน้อยๆ
“ไลท์ เาเป็นเทวาริๆเหรอ”
“ือ...” ำถามนี้ทำให้ผมสะอึไม่น้อย ใระเื่ออีเพื่อนรัทำีเพื่อใรบานนไ้เป็นเทวา...เทวาือศัรูอผม “เธออย่าไปยุ่ับมันีว่า เรื่ออเราน่าสนว่าเยอะ” ผมแสร้ยับเ้าไปใล้เธอเพื่อะเปลี่ยนเรื่อ
“เราไหน! นายบอันมาีว่า ทำไมัน้อมาอยู่ที่ ไลท์เป็นใร แล้วยัยเอ็น่ามีปัหาอะไรับัน” เธอยับัวหนีผม ทำให้ผ้าห่มผืนหนาที่ปูลุมที่นอนไว้ยับยู้ยี้ไปหม
“ันลัวเธอไม่เหมือนเิม...ถ้าบอ” ถ้าันบอเธอ วาโย...ถ้าเธอำอีไ้ันไ้อยู่ับเธอลอไป แ่ีวิบนโลมนุษย์อเธอล่ะ
“อะไรล่ะ เโ อะไรที่ะทำให้ันเปลี่ยนไ้”
“...” ผม้มหน้ารุ่นิ
“ไล่ะ”
“ไม่ใ่อนนี้” ผมเยหน้าึ้นสบาับเธอ่อนะลุึ้นาเีย “ยับอไม่ไ้อนนี้” ผมเินไปที่ระเบียนอห้อ เผื่อว่าอาาศบริสุทธิ์ะ่วยผมไ้บ้า
“ถ้านายไม่อยาให้ันรู้ นาย็พาันลับบ้านเถอะ!”
นั้นสินะ ผม็ไม่อยาให้สานสัมพันธ์ับไอ้เทวานั้น ผมไม่อยาให้เธอมาอยู่นสัมโหร้ายับผมแบบนี้ เธออยู่ในโลอเธอะมีวามสุีแล้ว...ีว่าอยู่ับผม
T...A…L…K>>To Me<<
อ๊าเปิเรียนวันที่ 9 นี่แล้วอ่ะ ไม่อยาไปๆๆๆ( ><)(>< )
เม้นเป็นำลัใัน้วยเน้อ อมเม้นหหาย ไรเอร์็หมำลัในะToT
อบุหลายๆเน้อ สำหรับนที่อมเม้น อให้น่ารัๆหน้าใส๊..ใสเน้อ
ความคิดเห็น