คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : ทำอะไรสักอย่าง(2)
“โอ๊ย คุณครู” ไม่มีคำตอบจะให้ รู้แค่ว่าต้องวิ่งไปที่ห้องโสตทัศนศึกษาให้เร็วที่สุด ก่อนจะมีเพลงที่สองเพลงที่สามตามมา
“ไอ้บี ไอ้นนท์ พวกแกทำบ้าอะไรเนี่ย” สองคนนั้นหันขวับมาแทบจะพร้อมกัน
“ก็จีบน้องเหนือให้แกไง” บีตอบหน้าตาย
“แบบนี้คนก็รู้กันทั้งโรงเรียนน่ะสิว่าฉันจีบน้องเหนือ”
“ก็พวกฉันอยากให้คนทั้งโรงเรียนรู้ว่าแกจีบน้องเหนืออยู่ จะได้ไม่มีใครกล้ามาจีบน้องเขา แบบนี้ไม่ดีเหรอ” นนท์สนับสนุนอีกคน
“ไม่ดี! ฉันอายคนอื่นเขา”
“ไอ้มีน ด้านได้อายอด ไม่ใช่แค่แกที่จีบน้องเขา นอกจากพี่ก้อย
ม.6 แล้วยังมีไอ้ปอห้อง 3 นี่ยังไม่รวมที่เรายังไม่รู้อีกนะ” บีสีหน้าจริงจัง
“มีน มีนา รองประธานนักเรียนที่เป็นนางงามถือป้ายโรงเรียน เรียนก็เก่ง แถมเป็นลูกสาวกำนัน แกจะกินแห้วทุกรอบไม่ได้” นนท์ผสมโรงอีกคน คุณสมบัติที่มีดูเหมือนจะกลายเป็นนามสกุลต่อท้ายชื่อไปแล้ว
“ถ้าแกไม่รุก แล้ววันไหนน้องเขาจะได้รับรักแก เอาแบบนี้แหละ ให้รู้กันไปทั้งโรงเรียนเลยว่าคนนี้แกจีบ แกจอง ห้ามยุ่ง!” พอจะหันมาหาแนวร่วมอย่างนิ่ม นิ่มกลับขยับทีละก้าวไปรวมกลุ่มกับบีและนนท์
“นิ่มเห็นด้วยกับบีกับนนท์ค่ะ ไหนๆ คนอื่นก็น่าจะเดาออกกันแล้ว ขนาดครูที่ห้องสมุดยังรู้เลย นิ่มว่าเอาให้สุดค่ะ”
“โอ๊ย เอาก็เอา”
เขาว่าวัยรุ่นมักจะถูกเพื่อนชักจูงได้ง่าย ฉันก็เป็นหนึ่งในนั้น จากวันนั้นทุกเที่ยง เพลงรักจากพี่สาวเดือนสามก็ถูกเปิดในทุกวัน จนเริ่มมีนักเรียนคนอื่นมาขอเพลงให้คนที่ตัวเองชอบ หรือขอเพลงแกล้งเพื่อนๆ กลายเป็นกิจกรรมช่วงเที่ยงยอดฮิตของโรงเรียน
จากที่แค่แอบมองน้องเหนือ ด้วยแรงยุจากเพื่อน ฉันก็กล้าสบตาและยิ้มให้อย่างไม่เขินอาย และก็ได้ยิ้มน้อยๆ ตอบกลับมา แค่นี้ก็ใจฟูฟ่อง โดยที่ไม่รู้เลยสักนิดว่านั่นคือการยิ้มตอบตามมารยาทเท่านั้น
“มีนกลับดีๆ นะ” นิ่มโบกมือพร้อมยิ้มกว้าง
“จ้า” ฉันปั่นจักรยานมาส่งนิ่มที่บ้านพักครูหลังโรงเรียน เมื่อจัดบอร์ดวันวิทยาศาสตร์เสร็จก็เป็นเวลาใกล้ค่ำ
ระหว่างปั่นจักรยานกลับบ้าน กลับเห็นร่างสูงในชุดพละที่คุ้นตา น้องเหนือกำลังเดินอยู่ริมถนน จากที่ไม่เคยกล้าทักกล้าคุยมีแค่เพลงฝากรัก ฉันก็รวบรวมกำลังใจทั้งหมดที่มีปั่นจักรยานเข้าไปใกล้
“น้องเหนือ ทำไมกลับค่ำๆ ล่ะ” ร่างสูงหันมองตามเสียงเรียก
“ช่วยครูสุรชัยทำแปลงผักด้านหลังโรงเรียนครับ” เขาตอบด้วยสีหน้านิ่งเฉยและเดินต่อ ฉันจึงตัดสินใจปั่นจักรยานไปจอดข้างหน้า
“กลับด้วยกันมั้ย เดี๋ยวพี่ไปส่ง” น้องเหนือทำสีหน้าครุ่นคิดก่อนตอบ
“งั้นให้ผมปั่นเองนะครับ” เสียงทุ้มที่เพิ่งแตกเนื้อหนุ่มบอกอย่างสุภาพ ฉันจึงลงจากรถจักรยานและเปลี่ยนมานั่งซ้อนท้าย ไม่คิดว่าจะมีวันนี้ รู้แล้วว่าหัวใจพองโตความรู้สึกมันเป็นอย่างไร
ความคิดเห็น