❄ The diary fo Maki ❄

ลำดับตอนที่ #15 : Paiva Tolicki

ใบสมัคร

ชื่อ: ไปว่า ทูลิคกิ ll Paiva Tolicki //ไปว่าแปลว่า แสงสว่าง ทูลิคกิแปลว่า สายลมอันบางเบา สายลม เทพธิดาแห่งป่าไม้

ชื่อเล่น: ไปว่า

เพศ: หญิง

อายุ: 16

ลักษณะ: เด็กสาวผู้หน้าตาติ๊งต๊อง(?) แต่งตัวออกมอมแมมนิดหน่อย(!?)  หน้าตาตามรูป

นิสัย: ติ๊งต๊องบ้าบอพูดมาก(มากๆ) ความจำสั้น ยิ้มตลอดเวลาจนดูเหมือนบ้า ชอบพูดคนเดียว ชอบทำอะไรแปลกๆพิลึกๆ มักสะสมของแปลกๆอยู่ตลอด ชอบคิดอะไรที่แปลกใหม่ซึ่งทำให้ชาวบ้านชาวเมืองเขาไม่ทำกัน(ชาวบ้านแถวนั้นจึงไม่ชอบ) เป็นผู้ที่มีเมตตากับสัตว์โลกทุกชนิดเธอจะช่วยหมดทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นมดจมน้ำ นกตกจากรัง หญิงชราข้ามถนน หรือขอทานที่หน้าสงสาร เธอช่วยหมด ช่วยเท่าที่เธอจะช่วยได้ และยังชอบทำดีลับหลัง ช่วยผู้อื่นโดยไม่หวังสิ่งตอบแทน ด้วยความที่เป็นคนชอบช่วยเหลือผู้อื่น จึงทำให้บางครั้งกลายเป็นเหมือนคนที่ชอบเผือก(?)เรื่องชาวบ้านมากกว่า และในบางครั้งช่วยผู้อื่นจนตัวเองเดือดร้อนซ่ะเอง เป็นคนที่รู้หมดทุกเรื่อง(ยกเว้นเรื่องของตัวเอง) ชอบเป็นนักสืบ ตามสืบเรื่องราวที่อยากรู้จนรู้ไปหมด เคารพผู้อวุโสกว่าไม่ว่าจะเป็นรุ่นพี่ก็ตาม เอาตัวรอดเก่ง ปฏิกิริยาตามสนองเร็วมาก เรียนรู้สิ่งต่างๆหรือสิ่งที่ตัวเองสนใจได้เร็วมาก แอบเป็นพวกหนอนหนังสืออย่างหนัก

ระดับชั้น: ม.5

ชอบ: ชอบทำอาหาร ชอบอาหารจืดๆหรืออะไรที่จืดๆ ชอบอ่านหนังสือ ชอบช่วยเหลือผู้อื่น(จนหน้ารำคาญ!) ชอบรู้ทุกเรื่อง ชอบและเชื่อในเรื่องแปลกๆที่คนอื่นเขาคิดว่าเป็นไปไม่ได้ ชอบยิ้มเห็นฟันแล้วชูสองนิ้วให้คนที่หมดกำลังใจ(นี้แหละยูนีคของเธอ) ชอบนั่งเล่นอยู่ป่าแถวหมู่บ้าน ชอบพูดคนเดียว ชอบสัตว์ทุกชนิด(ยกเว้นสัตว์มีพิษ) ชอบเสียงฟ้าร้องฟ้าผ่า ชอบเล่นสงครามจิตวิทยา(!?) ชอบใช้จิตวิทยา

ไม่ชอบ: ไม่ชอบทำให้คนอื่นเดือดร้อน ไม่ชอบพวกดูถูกคนอื่น ไม่ชอบคนเห็นแก่ตัว ไม่ชอบเสียงฝนตก ไม่ชอบความวุ่นวาย(ผปค. คิดว่าหนูหน้ารำคาญนะลูก //โดนไปว่างอน)

กลัว: กลัวที่สูง(มากๆๆๆๆ) กลัวสัตว์มีพิษทุกชนิด

เกลียด: //เกลียดทุกสิ่งที่ไม่ชอบ

แพ้: - //แพ้คนดี เธอเห็นคนทำความดีไม่ได้ เธอจะน้ำตาไหลเลย 555 (เพราะคนทำดีมันมีน้อย)

เผ่าพันธุ์: เทพ+มนุษย์

ความสามารถของเผ่าพันธุ์: เทพ - สามารถเรียกหรือควบคุมลมควบคุมฝนหรือสิ่งที่เป็นธรรมชาติและสัตว์ทุกชนิดได้  หยุดเวลาได้(ได้ตามความสามารถของแต่ละเทพ)                                                                                                                                                มนุษย์ - ไอคิวสูงมากๆ เอาตัวรอดจากสถานะการต่างๆได้เก่ง

ความสามารถของตัวเอง: ใช้เวทได้ทุกรูปแบบ(โดยเฉพาะเวทฝ่ายมืด แต่เธอเองดันไม่รู้)สามารถเรียกหรือควบคุมลมควบคุมฝนหรือสิ่งที่เป็นธรรมชาติและสัตว์ทุกชนิดได้(แต่เธอไม่รู้ เพราะแต่ละครั้งที่ทำ เธอคิดว่ามันเป็นเรื่องบังเอิน) พินิจใจคนอื่นได้โดยใช้หลักจิตวิทยา เอาตัวรอดเก่ง หยุดเวลาได้แต่ได้เพียง10วิ เท่านั้น(ก็พลังเวทย์เธอไม่สูงหนิ) เรียนรู้สิ่งต่างๆได้เร็ว

ประวัติ: เป็นเด็กกำพร้าที่ถูกเลี้ยงโดยซิสเตอร์ตั้งแต่จำความได้ เธอไม่รู้จักประวัติตัวเองด้วยซ้ำว่าเธอเป็นลูกใคร มาจากไหน แล้วบ้านเธออยุ่ไหน เธอพยายามหาแล้วว่าเธอเป็นใครกันแน่ แต่ก็ไม่เป็นผล เพราะหาที่มาไม่ได้เลย เธอถูกเลี้ยงอยู่ในศาสนาอย่างเคร่งครัด นับถือพระผู้เป็นเจ้า ถึงจะเป็นคนพิลึกพิลั่น แต่เธอทำความดีมาโดยตลอด แต่ไม่มีใครหรือผู้ใดรู้  และด้วยความที่เป็นเด็กเเต่งตัวมอซอ ทำอะไรที่คนอื่นเขาไม่ทำ(แต่ไม่มีผลกระทบต่อผู้อื่น) ชอบทำตัวสวนกระแส(ที่ทำแต่ความดี) จึงทำให้คนในหมู่บ้านไม่ชอบและมีอคติกับเธอ และปลูกฝังลูกของตนไม่ให้เล่นกับไปว่าเพราะกลัวจะเกิดอัตราย จึงเป็นสาเหตุที่ทำให้ไปว่าเล่นคนเดียวอยู่ตลอด(ถึงแม้จะมีสัตว์เลี้ยงแมวเหมี๊ยวก็เหอะ มีก็เหมือนไม่มี) และดูเหมือนว่าคนเดียวในหมู่บ้านที่ยอมรับไปว่าก็จะมีเพียงแค่ซิสเตอร์และเจ้าเหมี๊ยวเพียงเท่านั้น แต่ก็ไม่ได้เป็นเหตุให้ไปว่าเป็นเด็กมีปํญหาเเต่เพียงใด เพราะเธอมีความคิดดีๆเป็นเพื่อนอยู่เสมอ และเธอก็ได้ตั้งประนิธานเอาไว้ว่าชั่วชีวิตนี้ เธอจะไม่หยุดช่วยใครจนกว่าตัวเองจะสิ้นลมหายใจ เพราะเธอคิดว่าในเมื่อเป็นคนไม่มีตัวตนและคนดีในโลกก็เหลือน้อยเติมที เป็นคนดีไม่เดือดร้อยใครอ่ะดีเเว้ว (เป็นหลักใช้ชีวิตที่ปลอบใจตัวเอง เพราะจริงๆแล้วก็อยากให้คนอื่นยอมรับในตัวเองอยู่เหมือนกัน // หน้าสงสาร Y.Y)

งานอดิเรก: อ่านหนังสือทุกชนิด ไปนั่งเล่นอยุ่ในป่าแล้วมองท้องฟ้า เดินไปทั่วหมู่บ้านเพื่อให้ความช่วยเหลือแก่ผู้ต้องการความช่วยเหลือ คุยคนเดียว

คำพูดติดปาก:ที่จริงเป็นคนไม่ค่อยพูดเท่าไหน่หรอก แต่ถ้าพูดแล้วจะพูอมาก                                                                                  "สวัสดีคะ ทุกคนนนนนน"  วิ่งออกมาจากที่พัก ไปยังหมู่บ้านผ่านฝูกชนมากมายแล้วตะโกน 'สวัสดี' ไปทั่วหมู่บ้าน                           "มีอะไรให้ช่วยมั๊ยคะ?" ถ้าคนอื่นเขาไปทั่วแต่ถูกเมินไป                                                                                                                    "หนูช่วยได้จริงๆนะคะ มีอะไรให้หนุช่วยมั๊ย?" ตื้อ อยากช่วยให้ได้  แล้วสุดท้ายก็ได้ช่วยเพราะเขารำคาญ

สุ่มเลือกบท1-7: 2

สุ่มเลือกฐานะ1-10: 1

เพิ่มเติม: - ทำความดีแต่ละครั้ง คนที่เห็นความดีเธอจะไม่พูดถึงเรื่องดีๆของเธอเลย แต่กลับไปนินทาเสียๆหายๆมากกว่า 

- ไปว่าชอบมองท้องฟ้าแล้วพูดว่า "โชคชะตากำลังเล่นอะไรอยู่คะ?"  เพราะว่าโชคชะตาของเธอนั้นไม่ดีเอาซ่ะเลย 

- เป็นคนที่เห็นส่วนรวมมาก่อนตัวเอง

- รักสัตว์มาก เห็นถูกทำร้ายไม่ได้ ต้องเข้าไปช่วยทุกครั้ง

- เธอไม่เคยรู้ประวัติตัวเองเลย และไม่รู้ด้วยว่าเธอเป็นใครมาจากไหน รวมไปถึง ไม่รู้ด้วยว่าตัวเองมีพลังพิเศษ 

- จะมีคนมาบอกและสอนการใช้เวทให้ไปว่า เธอจึงใช้เวทได้อย่างชำนาญและควบคุมได้ และเธอก็ทำได้ดีในการฝึกเพียงระยะเวลาสั้นๆ

สัตว์เลี้ยง

 

 

ชื่อ : อลีน ll Alene //แปลว่า ความไม่แน่นอน
อายุ : 126  ปี
เผ่าพันธุ์ : เป็นแมวที่เเลดูธรรมดา แต่ที่ไม่ธรรมดา
พลัง: เพียงจ้องตาก็สะกดจิตได้ (สะกดจิตทุกสิ่งได้ยกเว้นไปว่า)
ชอบ: ชอบกินทาโกะยากิ ชอบที่เงียบๆ ชอบแว็บไปแว็บมา(ในความคิดของไปว่า เพราะว่าอลีนเดินเงียบและไม่มีเสียง)
ไม่ชอบ: ไม่ชอบอาหารหวานๆ ไม่ชอบเสียงดัง ไม่ชอบเวลาไปว่าพูดมาก
เกลียด: เกลียดแดดและฝน
แพ้: แพ้นุ่น
กลัว: กลัวขนเปียก
ลักษณะ: แมวสีดำตัวเล็กๆแลดูน่ารัก(แต่พิษสงร้ายกาจยิ่งนัก) สรุป ตามรูป
นิสัย: เป็นแมวที่ขี้เวหวี่ยงขี้วีนรักสวยรักงาม แลดูสง่างามยิ่งนัก(ในความคิดของไปว่า) อารมณ์ร้อน ฉลาดกว่าเจ้าของมาก แก้ไขปัญหาและวางแผนต่างๆได้เก่ง 
ประวัติ: ในอดีตเเมวตัวนี้เป็นสัตว์เลี้ยงของแม่มดใจร้ายผู้เก่งกาจคนนึง แต่ถูกไล่ออกจากบ้านแม่มดนั้นมาเพราะดันไปกินน้ำยา ที่ทำให้ฉลาด(และมีความสามารถพิเศพเฉพาะตัว)และอายุยืนยาว500ปี แม่มดโกรธแมวอลีนมากจึงพยายามฆ่าแมวอลีนตัวนี้ทิ้งซ่ะ แต่ด้วยฤทธิ์ของน้ำยาตัวนั้นจึงทำให้แมวธรรมดาๆอย่างอลีน กลายเป็นแมวอัฉริยะแล้วยังสามารถมีพลังสะกดจิตได้อีกด้วย จึงทำให้รอดตายจากแม่มดตนนั้น แล้วเดินทางไปเรื่อยๆอย่างไม่มีจุดหมายปลายทาง หิวเมื่อไหร่ก็ใช้พลังจิตขโมยของกินมา แล้วเดินทางไปเรื่อยๆจน ไปเจอเด็กผู้หญิงแสนพิลึกพิลั่นแต่งตัวมอซอวัย 5 ขวบ นั่งคุยอยุ่คนเดียวที่ใต้ร่มไม้ ส่วนข้างๆกายเด็กหญิงพิลึกคนั้นมีทาโกะยากิของชอบของแมวอลีนอยู่พอดีซึ่งมันเหลืออยุ่เพียงสองชิ้นเท่านั้น ในขณะที่แมวกำลังเดินเข้าไปหาเด็กผู้หญิงคนนั้น เด็กผู้หญิงคนนั้นก็กำลังจะเอาทาโกะยากิเข้าปากพอดี แมวจึงร้อง "เหมี๊ยว!"(ซึ่งแมวตัวนี้ไม่เคยร้องหรือส่งเสียงใดๆเลยตั้งแต่กินยา) เด็กผู้หญิงคนนั้นจึงชะงักแล้วหันความสนใจมาที่เจ้าแมวจอมเจ้าเล่ห์ แมวอลีนได้โอกาสสะกดจิตเด็กคนนั้นให้หยุดนั่ง และเหมือนจะได้ผลเด็กผู้หญิงท่าทางพิลึกคนนั้นจองแมวแบบไม่ขยับเลยแม้แต่น้อย แมวอลีนจึงนั่งลงแล้วเอียงคอนิดหน่อยดูความสำเร็จที่สะกดจิตคนได้ครั้งที่เท่าไหร่แล้วไม่รุ้อย่างพึงพอใจเป็นอย่างมาก แต่ทันใดนั้นเองเมื่อเด็กหญิงพิลึกเห็นแมวน้อยแสนหน้ารักเอียงคอ จึงเอาทาโกะยากิเข้าปากพร้อมพูดว่า "อร๊ายยยย แมวอะไรน่ารักเป็นบ้าเลยง่าาาา "  แล้วอุ้มแมวขึ้นมาบนตัก ซึ่งเจ้าแมวอลีนไม่ตอบโต้ปฏิกิริยาใดๆ ดวงตาเบิกกว้างด้วยความแปลกใจและโกรธว่าทำไมจึงสะกดจิตเด็กคนนี้ไม่ได้และกิทาโกะยากิเข้าไป เด็กสาวจึงพูดออกมาอีก(เป็นชุด)ว่า "แมวน้อยสุดน่ารัก สีดำตาโต ไม่มีเจ้าของซ่ะด้วย เดินมาจากในป่า คงหลงทางมาซินะคะ เจ้าเเมวเหมี๊ยว เอ?" เด็กหญิงพูดขึ้นพร้อมมองขึ้นฟ้าทำท่าทางเชิงกำลังคิดอยู่ "เอ คงหิวสินะคะ แต่ทาโกะยากิเหลือแค่ชิ้นเดียวเองง่าาา แล้วฉันก็ยังไม่อิ่มด้วยยยย เอาเป็นว่าฉันยกให้เจ้าเหมี๊ยวดีกว่าเนอะ ดีมั๊ยจ๊ะ " พูดไปพลางยิ้มและอุ้มแมวออกจะตักแล้วเอาทาโกะยากิชิ้นสุดท้ายให้เจ้าเเมวน้อย(เเสนเจ้าเล่ห์) "เอ ว่าแต่ว่าจะตั้งชื่อเจ้าเหมี๊ยวว่าอะไรดีน้าาา?" พูดพลางทำท่าคิดอีกครั้ง เจ้าแมวอลีนที่กำลังกินทาโกะยากิถึงกับต้องหันมามองเด็กคนนั้นด้วยความแปลกใจว่า'จะตั้งชื่อให้ฉันแล้วจะเอาฉันไปเลี้ยงน่ะหรอ?' และเด็กผู้หญิงก็แปลกใจไม่แพ้กันเพราะว่าดูเหมือนว่าแมวนั้นจะเข้าใจที่เธอพูด เธอจึงพูดเเนะนำตัวกับแมวที่กำลังกินทาโกะยากิอยู่(ที่จริงก็ไม่จำเป็นหรอกแต่ว่าเผื่อแมวคุยกับเรารู้เรื่องจริงๆ)ว่า "นี้เธอเข้าใจที่ฉันพูดหรอ ไม่รู้ซิแต่อาจจะเป็นเรื่องบังเอินก็ได้อะเนอะ แต่ก็ชั่งเถอะ ฉันขอเนะนำตัวนะคะเจ้าเหมี๊ยว ฉันชื่อ ไปว่า ทูลิคกิคะ" ทันใดนั้นแมวก็พยักหน้าตอบ แล้วคาบกิ่งไม่เล็กๆมาเขียนคำว่า ฉันชื่อ อลีน ซึ่งการกระทำของแมวตัวนั้นทำให้เด็กหญิงไปว่าวัย 5 ขวบ ถึงกลับ... ถึงกลับหัวเราะดีใจและยิ้มยกใหญ่(ที่จริงคนปกติเจอแบบนี้คงวิ่งแล้วล่ะ เพราะว่าเจอแมวสีดำเขียนหนังสือได้ ใครก็คงคิดว่าเป็นผีทั้งนั้นแหละ) "แมว! แมว! แมว! เจ้าแมวเหมี๊ยวเขียนหนังสือได้ อร๊ายยยย ไปอยู่กับฉันน้าค่าาาาา><' " ไปว่าพูดพร้อมยิ้มกว้าง(จนปากจะถึงหูอยู่แล้ว) แต่แมวกลับส่ายหน้าไปมา แล้วกำลังเดินอย่างเชื้องช้าผ่านไปว่าออกไป "เดี๋ยวซี้!!! " ไปว่าพูดเสียงลากยาว แมวอลีนจึงหยุดฟังแต่ไม่หันหลังกลับมา "ฉันรุ้น้าาา ว่าคุณแมวอลีนชอบ ทา-โกะ-ยา-กิ ที่บ้านของฉันเนี้ย ทำเตมมมปายยหมดดเลยยน้าาา มีที่นอนอุ่นๆด้วย ไปต้องเดินเร่ร่อนไปไหนอีกแล้ว มาอยู่กับไปว่าน้าาาค่าาา " แมวอลีนเพียงแต่ยืนอยู่ที่เดิมไม่มีท่าทีที่จะหันหลังกลับ ไปว่าจึงพูดอีกว่า" ทาโกะยากิ ทาโกะยากิ ทาโกะยากิ ทาโกะย-- " ยังพูดไม่ทันจบแมวก็รีบวิ่งมาหาไปว่าแล้วกระโดดไปอยุ่บนตักของไปว่า ไปว่าจึงเลี้ยงดูแมวตัวนั้นเปรียบเสมือนคนในครอบครัว จนกลายเป็นส่วนหนึ่งในชีวิต กลายเป็นความผูกพัน กลายเป็นเพื่อนรู้ใจกัน
เพิ่มเติม: - เป็นแมวผี(!?) ไม่ใช่ๆ เป็นสัตว์เลี้ยงที่ดูธรรมดาๆแต่มีฤทธิ์ร้ายกาจสะกดจิตให้หยุดนิ่ง หรือทำอะไรก็ได้                               - แมวตัวนี้เป็นเพศผู้นะ //แต่ชื่อผู้หญิงนี้... -.-                                                                                                                                             - ชอบออกไปเล่นตอนกลางคืนมากกว่าเพราะเป็นแมวที่กลัวเเดด                                                                                                             - แมวตัวนี้เป็นหนึ่งในร้อยเหตุผลที่ทำให้คนทั้งหมู้บ้านไม่ชอบไปว่า //เพราะเป็นแมวสีดำ ซึ่งคนในหมู่บ้านเชื่อว่าเป็นแมวผี

สอบถามตัวละคร 

ถ้ามีแฟนอยากเพศไหนหรือไม่อยากมีบอกได้นะ: เพศชายคะ (ขอแบบที่เข้าใจหนู ไม่หาว่าหนูเป็นบ้าก็พอ)  //ทำหน้าเซ็ง -.-
ถ้าให้เลือระหว่างตัวร้ายกับตัวประกอบและตัวละครหลักอยากได้บทได้: ตัวไหนห็ได้คะ แต่ว่า.. เราอยากเป็นเพื่อนร่วมเดินทางของพระเอกง่ะ แต่แล้วแต่ไรท์เลยคะ //ยิ้มเห็นฝันแล้วชูสองนิ้ว
ถ้าเพื่อนบาดเจ็บ: ก็ต้องช่วยสิคะยืนรออะไรกัน!
ถ้าให้เลือกเงินและอำนาจกับสิ่งสำคัญจะเลือกอันไหน: แล้วสิ่งที่สำคัญนั้นมันคืออะไรหล่ะคะ?

อยู่ในกฏกับอิสระคิดยังไงกับสองคำนี้:อยู่ในกฎคะ (แต่หนูจะพยายามหาช่องว่างของกฎแล้วทำเบย //ยิ้มเห็นฝันแล้วชูสองนิ้ว)

สอบถามผู้ปกครอง 

ถ้าลูกมีสิทธิตายจะยอมรับมั้ยคะ: ยินดีงั่บ
เลือกภาคไหนให้ลูกอยู่เหรอคะ: ภาคไหนก็ได้
สุดท้ายนี้มีอะไรอยากบอกกับไรท์มั้ยคะ: ฝากลูกเราด้วยนะ อย่าตัดเราเลยยยยยย เยย เยย เยย เยย//เอ็กโคว ไรท์สามารถปรับแปลงเปลี่ยนปรุง เพิ่มเติมเสริมแต่อะไรก็ได้นะครับ
 -------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

(c) Chess theme