ห้องนอน ออริ ห้ามเข้านะเออ

ลำดับตอนที่ #146 : ตอนที่ยังไม่ได้ตั้งชื่อ

✿ Application ✿

 

 

 

"ดอกไม้ที่ดีก็จะเบ่งบานจากการดูแลที่ดี"

 

คู่ :: คิโยชิ เทปเปย์

 

ชื่อ :: มาซายูกิ มาโคโตะ [Masayuki Makoto]
 

ชื่อเล่น :: มาโคโตะ , มาโกะ [makoto , Mako]
 

ความหมายของชื่อ :: มาซายูกิ - รวมความสุข

                               มาโคโตะ - ความบริสุทธิ์

 

อายุ :: 22 ปี
 

ลักษณะรูปร่างหน้าตา :: หญิงสาวเจ้าของเรือนผมสีดำอมม่วงยาวเหยียดตรงถึงบั้นเอว ล้อมกรอบใบหน้าสวยหวานชวนให้ใจเต้นทว่ากลับเรียบนิ่ง นัยน์ตาสีฟ้าซีดใต้เเพขนตาหนาช่วยขับให้ใบหน้านั้นยิ่งดูน่ารักราวกับตุ๊กตายุโรป ทว่าแววตานั้นดั๊นเหมือนปลาตายไปหน่อย เจ้าตัวมีริมฝีปากสีแดงสดโดยธรรมชาติไม่ได้แต่งเติมตัดกับผิวสีขาวดูนุ่มนิ่มราวปุยสำลี รูปร่างสูงกว่าผู้หญิงทั่วไปค่อนข้างผอมบางแต่ไม่ผอมจนเกินไปเรียกได้ว่าหุ่นกำลังพอดิบพอดีและมีเสน่ห์ดึงดูดเพศเดียวกันและเพศตรงข้ามด้วย กลิ่นประจำตัวของมาโคโตะคือกลิ่น(ใบ)ชา(ญี่ปุ่น) ที่ถ้าหากอยู่ใกล้ๆ ก็จะได้กลิ่นนี้กันอย่างชัดเจน (แต่ก็ไม่ใช่กลิ่นเหม็นกลับกัน ยังหอมอีกต่างหาก) และมาโคโตะอาจเป็นคนสวยสะคราญตากว่านี้ ถ้าหากไม่ติดที่ว่าเจ้าตัวไม่ค่อยจะยิ้มแย้มสักเท่าไหร่นัก
 

ลักษณะคำพูด :: มาโคโตะเป็นคนที่มีน้ำเสียงนิ่งเรียบ แทบจะเป็นเสียงเย็นชาศูนย์องศา แต่ถ้าหากฟังดีๆ ก็จะสัมผัสได้ถึงความเจ้ากี้เจ้าการแบบแสดงความเป็นห่วงเล็กๆ ในน้ำเสียงเย็นๆ นั่น  เรียกแทนตนเองด้วยฉัน (แต่กับน้องๆ จะเรียกแทนตนว่าพี่) ปกติแล้วกับรุ่นเดียวกันจะพูดจาแบบธรรมดาไม่มากมารยาท เรียกตัวสกุลกันตรงๆ แต่ถ้าหากอีกฝ่ายอายุมากกว่าก็จะให้เกียตริเรียกนำหน้าสกุลอีกฝ่ายว่าคุณ (ซัง) และพูดจาสุภาพเป็นทางการ ถ้าหากไม่สนิทกันจริงๆ มาโคโตะจะไม่ยอมเรียกชื่อต้นและจะไม่ยอมให้เรียกตนด้วยชื่อต้นเช่นกัน สำหรับคนไม่สนิทชิดเชื้อมาโคโตะก็จะพูดจาด้วยแบบเท่าที่จำเป็น เอิ่ม..อันที่จริงคือนางประหม่า แต่ถ้าเป็นคนที่สนิทกันแล้วเจ้าตัวก็แทบกลายเป็นคุณแม่คนที่สองเลยล่ะ

                         ตัวอย่างการพูดของมาโคโตะ

                         "มาซายูกิ มาโคโตะค่ะ ยินดีที่ได้รู้จัก" - แนะนำตัว

                         "คุจิมิยะ นายลืมหนังสือ" - เอาของให้เพื่อนร่วมคณะ

                         "คุณเนี่ย...ทำไมถึงยิ้มได้ง่ายๆ เลยล่ะ น่าอิจฉาจริงๆ" - พูดกับใครสักคน (ใครน้อออ)

                         "ฉันเองก็เเค่ ไม่รู้จะ..แสดงมันออกมายังไง" - ลังเลใจ+เขิน

                         "ขอบคุณที่ช่วยเหลือค่ะ" 

                         "มากิ โคตะ ตื่นได้แล้ว พี่ทำข้าวเช้าเสร็จแล้ว วันนี้เป็นของโปรดน้องๆ ด้วยนะ รีบอาบน้ำแล้วลงมาทานข้าว จะได้ไปเรียน" - ปลุกน้อง

                         "อย่าทำให้ฉันโมโหนะ ห้ามดื้อด้าน ห้ามบ่ายเบี่ยง ไปทำแผลเดี๋ยวนี้เลย!" - บ่น

 

ส่วนสูง :: 167 ซม.
 

น้ำหนัก :: 48 กก.

อาชีพ :: นักศึกษามหาวิทยาลัย ปีที4 คณะมนุษย์ศาสตร์

วันเกิด :: 24/02/1xxx

 

ราศี :: กุมภ์
 

กรุ๊ปเลือด :: A
 

ลักษณะนิสัย :: มาซายูกิ มาโคโตะ ได้ยินชื่อคงคิดว่าเป็นชื่อของผู้ชายสุดเท่ ไม่ก็หนุ่มน้อยสักคน แต่ใครจะคิดว่าพ่อแม่ของมาโคโตะจะอินดี้เอาชื่อเด็กผู้ชายมาตั้งให้ลูกสาว เออ ช่างความอินดี้นั้นไปเถอะ เรามาดูนิสัยของสาวสวยหน้าตายคนนี้กันก่อน

                        อันดับเเรกหน้าตาไม่รับแขก ไม่น่าชำแรกคบหา 

มาโคโตะเป็นสาวสวย ใช่ ก็อย่างที่เห็นๆ กัน แต่ใบหน้าเธอมักจะนิ่งสนิทเหมือนปลาตาย นัยน์ตาเย็นชา ไม่พูดไม่จาวันๆ นั่งอ่านวรรณกรรมคนเดียว ทานข้าวคนเดียว เดินคนเดียว กลับคนเดียว เจ้าตัวไม่มีเพื่อนนอกคณะ และยิ่งไม่ต้องพูดถึงในคณะ ยิ่งไม่มีหนักกว่า ก็ไม่ใช่เพราะอะไรหรอกนะ แต่เเค่หญิงสาวเป็นคนที่ไม่รู้ว่าจะแสดงความรู้สึกของตัวเองออกไปยังไง (ไม่จัดอยู่ในประเภทซึน เธอแค่อีคิวต่ำ) เวลามีคนมาทักทาย เธอเลยได้แต่หรี่ตามองกลับไปอย่างเย็นชาชนิดที่ว่าคนอื่นหนาวไปถึงไขสันหลัง (จริงคือประหม่า) หรือเวลายิ้มก็จะเป็นยิ้มแสยะเหมือนเหยียดหยาม ทั้งที่เจ้าตัวกำลังคิดในใจว่าส่งยิ้มเป็นมิตรให้อีกฝ่ายอยู่ เลยมีข่าวลือเกี่ยวกับมาโคโตะว่าเป็นเจ้าหญิงน้ำแข็งผู้หยิ่งยโสแห่งคณะมนุษย์ศาสตร์ แล้วยิ่งเธอจัดเป็นคนจำพวกสวย เรียนเก่ง เด่นกีฬา มีฐานะ และหยิ่ง (ในสายตาคนอื่น) และทำให้ไม่ค่อยมีคนอยากเข้าใกล้เธอเท่าไหร่ (ซวยเช็ด...)

                        อันดับสองจริงๆ แล้วเจ้าตัวนี่มีนิสัยและลักษณะเหมือนแม่คนที่สอง

สาวหน้าตายปลาตาย เย็นชา มนุษย์สัมพันธ์ติดลบเนี่ยนะมีนิสัยแบบหม่าม๊า เหอะๆ ใครจะคิดล่ะว่า สาวสวย(ที่ดูเหมือน)เย็นชาคนนี้ ถ้าหากได้ลองสนิทกับใครเปิดใจกับใคร เจ้าตัวจะเป็นจากหน้ามือเป็นหลังมือจะกลายเป็นคนขี้บ่น ขี้เป็นห่วง ราวกับคุณแม่ก็ไม่ปาน ทั้งคอยดูแลทุกอย่างให้เรียบร้อยไม่มีขาดตกบกพร่อง คอยเป็นห่วง คอยบ่นเวลาอีกฝ่ายทำอะไรผิด แต่จะว่าก็ว่า อันที่จริงมาโคโตะเขาก็เป็นคนอ่อนโยนมากเลยนะ ถึงเจ้าตัวจะแสดงออกไม่เก่ง แต่อันที่จริงเป็นคนใจดีอย่างถึงที่สุด ด้วยความที่มีน้องสาวและน้องชายแถมเป็นคนดูแลน้องๆ วัยสิบขวบทั้งสองมาตั้งแต่ทั้งสองยังเล็ก ทำให้ตัวเธอมีสัญชาตญาณการดูแลผู้อื่นติดมาด้วย เเม้เจ้าตัวจะบ่นแต่ก็ใจอ่อนยอมปล่อยผ่านไปทุกครั้ง ถึงบางครั้งจะดูกลายเป็นคนจู้จี้ (กับคนที่สนิทด้วยแล้วน่ะนะ) แต่ก็คอยเอาใจใส่และเป็นกังวลเรื่องคนสำคัญของตัวเองอยู่เสมอเลยล่ะ ทั้งวันเกิด วันครบรอบ วันสำคัญ มาโคโตะก็มักมีของขวัญมาให้คนสำคัญอยู่เสมอๆ ทั้งยังรับผิดชอบเรื่องงานบ้าน งานครัว ได้อย่างดีไม่มีขาดตกบกพร่อง เจ้าระเบียบและรักความสะอาด ซ้ำยังค่อนข้างตามใจคนอื่นแบบไม่แสดงออก เช่นเวลา น้องชายน้องสาวอยากทานเค้กกับพี่สาว แต่ตัวเธอไม่ชอบของหวานเเบบเค้ก มาโคโตะยังยอมไปนั่งทานด้วยเพื่อให้น้องๆ ของตนมีความสุข ตนเองเป็นคนจำพวกดีใจหากคนอื่นดีใจ และรู้สึกดีหากทำให้คนอื่นมีความสุข อ้อ...รู็อะไรมั้ย อีกอย่าง รอยยิ้มที่เป็นธรรมชาติของเธอคนนี้น่ะ มันสวยสุดๆ ไปเลยนะ

                          อันดับสามสาวสวยหน้าตาเย็นชาแต่ว่าใสซื่อ

ถ้าพูดแล้วมันก็น่าขำ มาโคโตะนั้นจัดเป็นจำพวกคนใสซื่อมากๆ เลยล่ะค่ะ แต่ใสซื่อในที่นี่คือเธอไม่มีเล่ห์เหลี่ยม ไม่มีจริตมารยา และเป็นคนใสซื่อบริสุทธิ์ ตรงไปตรงมา ถ้าหากจะพร้อมพูดแล้ว เจ้าตัวก็จะพูดความคิดของตนออกมาอย่างซื่อตรง (ทว่าส่วนใหญ่เธอไม่ค่อยกล้าพูดถ้าไม่ใช่คนที่สนิทจริงๆ) เป็นคนทื่อๆ ที่แสดงความรู้สึกไม่เป็น ซ้ำเซนส์ยังด้านและความรู้สึกช้า (อีคิวต่ำนั่นเองหรือจะบอกว่าซุ่มซ่ามดี...) ที่เห็นหน้านิ่งๆ จริงๆ พี่มึน ถึงแม้จะดูแลคนอื่นได้ดี แต่มาโคโตะน่าเป็นห่วงในการดูแลตนเอง เพราะเจ้าตัวชอบเหม่อบ่อยๆ แล้วก็สร้างวีรกรรมเคยข้ามถนนโดยที่ไฟยังแดงอยู่ เดินตกท่อ สะดุดฟุตบาท สาเหตุเพราะกำลังมึนๆก้มหน้าก้มตาอ่านหนังสืออยู่ มาโคโตะมองโลกในแง่บวกและไม่เคยคิดร้ายต่อใคร อยากผูกมิตรกับทุกคนและไร้ซึ่งอีโก้หรือความทระนง ถึงจะเป็นอย่างนั้นแต่คนก็ยังมองที่ภายนอกว่าสาวคนนี้เย็นชาหยิ่งยโสอยู่ดี ทั้งที่ข้างในแล้วมาโคโตะทั้งขี้อาย ขี้เกรงใจ และมักจะประหม่าเวลามีคนมาทักอยู่เสมอ (แต่เบ้าหน้ามันนิ่งมาตั้งแต่เกิด เปลี่ยนไม่ได้) อ๊ะ..แล้วเชื่อมั้ยว่าจนอายุปาไปยี่สิบกว่าแล้ว มาโคโตะยังเชื่ออยู่เลยว่าบนดวงจันทร์มีคุณกระต่ายตำโมจิ....

                           อันดับสี่อันที่จริงเป็นคนคิดมากและคิดเยอะ

เพราะเจ้าตัวเป็นคนที่เอาใจใส่คนรอบตัวอยู่แล้ว เลยมักจะกังวลว่าอาจทำให้เขาไม่พอใจหรือเปล่า เราไปพูดจาห้วนๆ แบบนั้นเขาจะโกรธมั้ย จะรู้สึกแย่มั้ย ยิ่งคิดเจ้าตัวก็ยิ่งแผ่รังสีออร่าทะมึน (คนอื่นคิดเป็นออร่า 'อย่าเข้ามาใกล้ฉัน') ใส่ใจกับความรู้สึกคนรอบข้างจนทำตัวเองให้ลำบากใจแทน อันที่จริงอีกสาเหตุที่มาโคโตะมักจะพูดจาแบบห้วนๆ สั้นๆ เวลาคนเขามาถามหรือมาคุยอะไรด้วย แถมยังชอบนิ่งไปนานก่อนตอบอีก นั่นเป็นเพราะ เจ้าตัวเขากำลังประมวลผลคำพูดแสนแปดเพื่อคัดกรองคำที่จะไม่ทำให้อีกฝ่ายเสียน้ำใจหรือรู้สึกไม่ดี จนคัดแล้วคัดอีก ก็จะหลุดออกมาเป็นคำประมาณว่า 'อืม' แค่นั้น.... (ถถถ แม่คุณ)

                            อันดับที่ห้าชอบทำอะไรเกินตัว

ด้วยความที่มาโคโตะเกิดมาเป็นพี่ใหญ่ของบ้าน ต้องคอยดูแลน้องๆ แทนคุณพ่อคุณแม่ที่งานยุ่ง ทำให้เธอมักนึกว่าตนเองต้องรับผิดชอบให้ดีที่สุด เเละจะไม่ทำให้ใครผิดหวัง ทั้งเรื่องงานบ้าน การดูแลน้องๆ การเรียน มาโคโตะพยายามทำหลายสิ่งหลายอย่างเหล่านั้นให้เป็นอันดับหนึ่งโดยมันเป็นการกระทำที่เกินตัว เพราะเธอเป็นคนคิดมากอย่างที่บอกไป เธอเลยคิดว่าถ้าหากทำได้ไม่ดีพอพ่อกับแม่คงผิดหวังที่ฝากฝังน้องๆ ไว้กับเธอ ทำให่ตอนเด็กๆ (ราวๆ สิบห้าปี)เธอเคยป่วยหนักจนต้องแอดมิทเข้าโรงพยาบาลมาแล้วเพราะฝืนตัวเอง แต่จนปัจจุบันไอ้นิสัยชอบทำอะไรเกินตัวก็ยังโผล่มาบ้างบางครั้งบางคราว อันที่จริงมาโคโตะคงไม่ชอบโดนคาดหวังเท่าไหร่ แต่ถ้าหากใครมาฝากฝังอะไรไว้ หรือขอร้องให้ช่วยอะไร เจ้าตัวก็จะทำมันอย่างเต็มที่เลยล่ะ

                             อันดับที่หกอันความรักนั้นฉันไม่รู้จัก (?)

โอ๊ยยยย ใครจะเชื่อว่าสาวสวยขนาดนี้จะไม่เคยมีแฟน ใช่แล้ว...มาโคโตะไม่เคยมีเเฟนล่ะค่ะ! (!?) อาจเพราะเวลามีคนมาสารภาพรักเจ้าตัวก็จะปฏิเสธไปทุกครั้ง (ด้วยไม่คิดจะคบกับใครก็ได้) ถึงกับได้ฉายาว่า เจ้าหญิงน้ำแข็งผู้ทำลายหัวใจของเหล่าชายชาตรี เชียวนะเออ (มาโคโตะกระพริบตาปริบๆ อย่างเอ๋อๆ) เจ้าตัวไม่เคยใจเต้นกับผู้ชายคนไหนตลอดชีวิตที่ผ่านมา เลยไม่ค่อยเข้าใจว่าถ้าหากรู้สึกรักชอบใครสักคนแล้วมันจะรู้สึกแบบไหน จะมีความสุข จะเจ็บปวด จะเศร้า? ทั้งหมดนั้นสาวคนนี้ไม่เข้าใจมันสักกะผีก แน่นอนว่าไม่เคยมีแฟนก็ย่อมไม่เคยเดท ไม่เคยแม้กระทั่งกอดกับผู้ชายคนอื่นนอกจากพ่อและน้องชายเลยด้วยอ่ะ! 

                             
 

ประวัติส่วนตัว :: ครอบครัวมาซายูกิประกอบไปด้วยพ่อแม่ ตัวมาโคโตะ น้องชายน้องสาวที่เป็นแฝดกันชื่อมากิกับโคตะ ฐานะบ้านเธอถือว่าค่อนข้างดี พ่อของมาโคโตะทำงานเป็นนักสำรวจมักเดินทางรอบโลก (มาโคโตะคิดในใจว่าตอนนี้น่าจะอยู่แถวๆ อียิปต์) ส่วนแม่เป็นคุณครูสำนักสอนชงชา (มาโคโตะชอบไปมากเมื่อตอนก่อนจะมีน้อง ปัจจุบันนี้หาเวลาไปนานๆ ครั้ง) พ่อ (ที่มีนิสัยติ๊งต๊องเห่อลูก และชอบพกของฝากแปลกๆ กลับมาบ้านประจำ อาทิเช่น ซากฟอสซิลหอย นอแรดในแอฟริกา หางอีกัวน่าตากแห้ง) มักกลับบ้านประมาณสาทสี่เดือนครั้งหนึ่ง กลับมาก็อยู่ประมาณสองสามวันและบินไปทำงานต่อ โดยให้เหตุผลที่บินมาว่าคิดถึงหม่าม๊า มาโกะจัง มากิจัง โคตะคุง (แม่เอาตะหลิวฟาดหน้าไปทีแล้วบอกว่า กลับไปทำงาน!) ส่วนแม่ (ที่เป็นคนใหญ่สุดในบ้าน ใครห้ามขัด ผู้ถือกุมอำนาจที่แท้จริง) ก็มักติดสัมมณาที่โน่นที่นี่เพราะสำนักชงชาที่เเม่อยู่มีชื่อเสียงพอสมควร สุดท้ายแล้วมาโคโตะวัยสิบสามปีก็ต้องคอยรับหน้าที่ดูแลน้องๆ วัยหนึ่งขวบเศษ โดยที่แม่ให้เหตุผลว่ามันเป็นการฝึกความอดทนและฝึกการดูแลคนอื่นให้ลูกนะจ๊ะมาโกะจัง นั่นล่ะเผด็จการแบบนั้นล่ะแม่ของเธอ และมาโคโตะในวัยเด็กเองก็มักอยู่ท่ามกลางคนอินดี้สองคน ที่มักจะให้เธอทำโน่นบ้าง ใส่เสื้อตัวนี้บ้าง ไปเที่ยวนี่บ้าง ไปลองโน่นบ้าง เดี๋ยวแม่ก็แย่งตัวเดี๋ยวพ่อก็ยื้อ จนหล่อหลอมใบหน้าของเด็กน้อยให้กลายเป็นปลาตายกับทุกสถานการณ์ (นี่พ่อแม่เป็นเหตุเรอะ)

 

งานอดิเรก :: ไปสำนักชงชาในวันหยุด [ชอบการชงชาญี่ปุ่นมาก]

                    ทำความสะอาดบ้าน [ก็บ้านมันมีฝุ่นจับทุกวัน]

                     ไปร้านหนังสือเพื่อหาซื้อหนังสือวรรณกรรมแนวปริศนา [ชอบอ่านมาก]

                     ฝึกยิ้มหน้ากระจกและฝึกพูดทักทาย [เพื่อการมีเพื่อน]
                     

ชอบ :: ขนมญี่ปุ่น , อาหารญี่ปุ่น [ชอบมากกก]

           ชา [ทั้งชอบชงให้คนดื่มแล้วชอบดื่ม]

           วรรณกรรมแนวปริศาลึกลับซับซ้อนซ่อนเงื่อน [เป็นคนชอบวิเคราะห์ไปด้วยเวลาอ่าน พอได้วิเคราะห์ก็ไม่สนใจสิ่งรอบตัว]

          น้องสาว น้องชาย [รักที่สุดในโลก เลี้ยงมากับมือ]

           เห็นคนสำคัญมีความสุข [รู้สึกดีมาก ราวกับตัวเองได้รับของรางัวล]

 

ไม่ชอบ :: ตัวเองที่แสดงความรู้สึกไม่เป็นเสียที , เวลาที่พ่อกลับบ้านมาแล้วชอบเอาของประหลาดกลับมาฝาก ตอนนี้ไม่มีที่จะเก็บแล้ว
 

แพ้ :: ไม่มี

 

Character Voice :: https://youtu.be/cZHxyyTQhU0 [แค่เสียงนางเอกช่วงแรกนะครับบบ]

 

เพิ่มเติม :: ก็ไม่มีเป็นพิเศษแหะ

 

 

Talk To Me

 

 

✿ สวัสดีค่ะ..เราไดอาน่าเองง จะเรียกไดอาก็ได้นะ! แล้วผปค.ชื่ออะไรเอ่ย?

:: คุไซเช่นเคยครับผมมม

 

✿ ใบสมัครกับคำถามเราอาจจะเยอะไป(ไม่)หน่อย ขออภัยด้วยนะคะ! *กราบงามๆ*

:: สบายมากกกก (ตาย)

 

✿ ทำไมถึงเลือกคู่กับคนนี้คะ?

:: รองจากยักษ์แดงเม็ดถั่วก็ชอบพี่ชายคนโตของเซย์รินนี่แหละครับ

 

✿ ทำไมถึงมาสมัครเรื่องนี้ค---แค่ก

:: น่าสนใจดีครับ อีกอย่างผมชอบKNB     

 

✿ เรื่องนี้อาจจะมีการดองหรือลงช้าเป็นบ้างครั้งนะคะ รอได้รึเปล่าเอ่ย?

:: ตามสบายเลยครับผม

 

✿ ถ้าไม่ติด..เราขอโทษนะคะ ,_, ))

:: ไม่เป็นร๊ายยยย (ร้องไห้//โดนเตะ)

 

✿ สุดท้ายนี้ มีอะไรจะบอกเรามั้ยคะ? รักนะ ❤ ｡◕‿◕

:: ก็ ฝากลูกด้วยนะครับ ไว้จะมาส่งอีก