ห้องสมัครตัวละครต่างๆ

ลำดับตอนที่ #143 : สมัครเรื่อง

Application

"เฮ้ย ขำหน่อยดิ คนอุตส่าห์เล่นมุขให้ฟังนะเนี่ย"

ชื่อ-นามสกุล : โอฮารุ มิซากิ [Oharu Misaki]

ชื่อเล่น : มิซากิ , มิซะ , มิจัง [Misaki , Misa , Mi-Chan]

สัญชาติ : ญี่ปุ่น

เพศ : หญิง

ฉายา : เอซชมรมกรีฑา , ยัยเกรียน , ราชินีมุขแป๊ก

วันเกิด : 18 / 12 / xxxx

กรุ๊ปเลือด : O

อายุ : 17 ปี

ระดับชั้น : ม.5

ชมรม : กรีฑา

ฐานะ : ยากจน

ลักษณะภายนอก : ‘โอฮารุ มิซากิ’ เป็นเด็กสาวที่มีความสูงตามมาตรฐานทั่วไปคือประมาณ 163ซม. และมีน้ำหนักอยู่ที่47กก.ค่ะ เรียกได้ว่ากำลังสมดุลเลยล่ะค่ะ มิซากิมีผมยาวสีดำตรงถึงต้นขาค่ะ เธอตัดหน้าให้เป็นหน้าม้า และสไลด์ผมค่ะ(ไล่จากข้างหน้าสั้นค่อยๆยาวขึ้น) โดยปกติแล้วเจ้าตัวมักจะปล่อยผมเอาไว้ค่ะ มิซากิป็นคนที่หวงผมมากๆ ใครที่จะแตะผมเธอได้คือต้องสนิทกันในระดับหนึ่ง และได้รับอนุญาติจากเธอก่อนค่ะ มิซากิมีดวงตาสีดวงที่กลมโต โดยปกติมันมักจะเปล่งประกายอยู่เสมอ รับกับจมูกเล็กอย่างลงตัว จมูกของเธอโด่งขึ้นมาเล็กน้อยตามแบบฉบับของชาวเอเชียทั่วๆไป นอกจากนี้เธอยังมีปากบางที่มีสีอมชมพูด้วยความสุขภาพดีอีกด้วยค่ะ มิซากิเป็นเด็กสาวที่ผิวไม่ได้ขาวเว่อร์ และไม่ได้ดำมาก เรียกว่าออกขาวแบบสุขภาพดีดีกว่าค่ะ มิซากินั้นมีตำหนิคือปานค่ะ เธอมีปานอยู่บริเวณสะบักขวา และสุดท้ายนี้แม่นางค่อนข้างจะซ่อนรูปอยู่มากทีเดียวค่ะ โดยทั่วไปแล้วเรามักจะพบเห็นเธออยู่ในชุดง่ายๆสบายๆเช่นเสื้อยืด กางเกงขาสั้น กับรองเท้าผ้าใบ เป็นต้นค่ะ

อุปนิสัย : ‘โอฮารุ มิซากิ’นั้น ถ้าให้พูดถึงแม่นางก็เป็นเหมือนเด็กสาววัยรุ่นทั่วไป ที่ร่าเริง สดใส แต่ออกจะพิเศษก็ตรงทั้งรั่ว บ้า เกรียน และแสบมิใช่น้อย อืม…เรียกได้ว่าไม่มีความเป็นกุลสตรีอยู่ในตัวของแม้นางเลยแม้แต่เสี้ยวเดียงค่ะ

เด็กสาวผู้น่ารัก เรียบร้อย เป็นมิตร

                 อ่านหัวข้อแล้วอาจจะงงว่าทำไมดูตรงกันข้ามที่กล่าวมาจังเลย แต่ในหัวข้อนี้เราจะกล่าวถึงสิ่งที่คนภายนอก หรือคนที่ยังไม่รู้จักเธอค่ะ เอาจริงๆแล้วมิซากิเป็นพวกที่มีภาพลักษณ์ตรงกันข้ามกับนิสัยแบบสุดๆ ภาพลักษณ์ของเธอนั้นออกแนวคุณหนู ผู้เรียบร้อย เพอร์เฟ็ค ต้องทำตัวให้เป็นที่รักอยู่เสมอ และด้วยความที่เธอเป็นพวกที่มีรอยยิ้มอยู่บนใบหน้าอยู่เสมอทำให้คนอื่นนึกว่า ต้องเป็นพวกเป็นมิตรแน่ๆ ถ้าคุณเป็นหนึ่งในพวกคนที่คิดเช่นนั้น ขอแนะนำว่าอย่ามาทำความรู้จักกับแม่นางเลยดีกว่าค่ะ เพราะแม่นางจะทำลายความหวังของคุณตั้งแต่ครั้งแรกที่คุยกัน

คนที่มักจะเข้าหาทุกคนก่อนเสมอ

                    จากหัวข้อที่แล้วที่แนะนำเอาไว้ว่าไม่ควรเข้าไปทำความรู้จักกับเธอ แต่ในหัวข้อนี่เราจะกล่าวว่าถึงคุณจะไม่เข้าไปทักทายเธอก่อน คุณก็สามารถรู้จักเธอได้ เพราะเธอนั้นจะเป็นฝ่ายเข้ามาพูดคุยกับคุณก่อนน่ะสิ! อย่างเช่นถ้าหากเป็นวันแรกในการเปิดเรียน คุณก็จะพบว่าเธอสามารถพูดคุยกับทุกคนในห้องได้อยู่แล้ว เนื่องจากว่าเมื่อเธอเห็นหน้าใครปุ๊บก็จะเข้าไปทักทายปั๊บ โดยที่ไม่สอบถามถึงความสมัครใจของเจ้าตัวเลยแม้แต่สักนิดเดียว

ทุกอย่างขึ้นอยู่กับความประทับใจแรก

                      ถึงแม้ว่ามิซากิจะชอบเข้าไปทักทายคนอื่นๆอยู่เสมอๆ แต่ถ้าใครที่ปฏิบัติตัวกับมิซากิไม่ดีเช่นเหวี่ยงใส่ วีนใส่ เชิ่ดเกินไป แกล้งเธอมากเกินไป มิซากิก็อาจจะเกลียดไปเลยในทันที เกลียดในที่นี้หมายถึงไม่ชอบขี้หน้าค่ะ แต่ถ้ายังจะให้พูดคุยกันหรือทำงานร่วมกันนั้นยังคงทำได้ค่ะ แค่เธอจะไม่เข้าไปยุ่งด้วยก่อน และเมื่อมิซากิเกลียดใครแล้ว เธอก็ไม่สามารถลดความเกลียด หรือเปลี่ยนมารู้สึกโอเคได้ง่ายๆ ยกเว้นว่าจะทำอะไรให้เธอประทับใจจริงๆค่ะ

ยิ้มแย้ม และหัวเราะอยู่เสมอ

                     มิซากินั้นเป็นพวกที่มักจะมีรอยยิ้มอยู่บนใบหน้า และหัวเราะอยู่เสมอ เธอมักจะยิ้ม และหัวเราะอย่างเต็มที่โดยไม่มีการปิดบัง หรือเฟคแต่อย่างใด คุณจะเห็นได้บ่อยครั้งว่าเธอนั้นยิ้มจนเห็นฝันของตนเอง หรือหัวเราะจนแมลงวันสามารถบินเข้าไปได้หลายตัวเลยทีเดียวค่ะ อาจจะเรียกได้ว่ามิซากินั้นเป็นพวกที่ไร้ซึ่งภาพลักษณ์ก็ได้ค่ะ

พูดเก่ง พูดมาก มีอารมณ์ขัน

                      นอกจากนี้มิซากิยังเป็นพวกที่พูดเก่งคือมีความสามารถในการพูดที่ดึงดูดทำให้ผู้อื่นสนใจ หรือตั้งใจฟังได้ และยังเป็นการพูดที่ดูสนุกสนาน และน่าเชื่อถือค่ะ นอกจากนี้แม่นางยังเป็นพวกที่พูดมากก็คือพูดไม่หยุดนั่นแหล่ะค่ะ เรียกได้ว่ามิซากินั้นไม่ชอบการเป็นผู้ฟังค่ะ นางชอบเป็นฝ่ายพูด และสุดท้ายนี้คือการมีอารมณ์ขันคือเธอจะชอบเล่าเรื่องตลกๆให้ผู้อื่นฟัง แต่ที่ชอบมากที่สุดคือการเล่นมุขแป๊กๆ การเล่นมุขแป๊กของมิซากินั้นไม่ได้มีจุดมุ่งหมายให้คนอื่นหัวเราะ แต่มันมีความสุขตอนที่เห็นปฏิกริยาของคนฟังต่างหากล่ะ ซึ่งส่วนใหญ่แล้วเมื่อได้ฟังแล้วก็จะกุมขมับ ถอนหายใจออกมาทันทีค่ะ แต่ก็จะมีพวกที่มิซากิไม่ชอบมากที่สุดก็คือไม่เก็ทมุขสักทีน่ะค่ะ

มีเพื่อนเยอะ

                       ด้วยปัจจัยต่างๆที่กล่าวมาทั้งหมดนั้นเป็นเหตุผลที่ทำให้มิซากิเป็นพวกที่มีเพื่อนเยอะคนหนึ่งเลยทีเดียวค่ะ อาจจะเรียกได้ว่าเป็นคนดังของโรงเรียนเลยล่ะค่ะ ไม่ว่าเดินไปที่มุมไหนของโรงเรียนก็ต้องมีคนรู้จัก และทักทายคนไปทั่วอยู่เสมอ ในบางครั้งมิซากิก็รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นดาราอย่างไงอย่างนั้น ด้วยความที่เป็นคนที่ปรับตัวได้ง่าย และเข้าได้กับทุกเพศ ทำให้เธอมีเพื่อนทั้งเพศชาย เพศหญิง หรือเพศที่สาม ถ้าคิดเป็นเปอร์เซ็นต์แล้วผู้ชายกับผู้หญิงนี่จะมีปริมาณพอๆกันเลยล่ะค่ะ แต่ถึงแม้ว่าจะมีเพื่อนเยอะแต่เธอก็มีเพื่อนสนิทไม่ได้เยอะมากนะคะ

ให้ความสำคัญกับเพื่อนมาก

                           มิซากิเป็นพวกที่ให้ความสำคัญกับเพื่อนมากค่ะ ถ้าเธอมีแฟนแล้วถามว่าจะเลือกอะไรระหว่างเพื่อนหรือแฟน เธอสามารถตอบได้ทันทีว่าเลือกเพื่อนค่ะ มิซากิเป็นคนที่ติดเพื่อนมาก จะไปไหนก็ต้องมีเพื่อนไปด้วยเสมอ และนอกจากนี้เมื่อใครมีปัญหา หรือเดือดร้อนอะไรก็สามารถมาขอคำปรึกษาจากเธอได้เสมอ ถึงมิซากิจะไม่ใช่พวกผู้ฟังที่ดีแต่เธอก็มักจะจำรายละเอียดของเพื่อนได้ดี และไม่เคยลืมเรื่องราวที่เพื่อนได้เคยเล่าไปแล้ว สุดท้ายนี้เธอเป็นพวกที่จับความรู้สึกของผู้อื่นได้จากการอ่านสีหน้า แววตา และน้ำเสียงค่ะ เพราะฉะนั้นการเก็บความรู้สึกไม่ให้มิซากิรู้นั้นจึงถือว่าเป็นเรื่องที่ยากมากทีเดียวค่ะ

บ้า เกรียน รั่ว

                   โดยปกติแล้วแม่นางจะเป็นพวกที่ไม่รักษาภาพลักษณ์อยู่เสมอ ส่วนใหญ่แล้วก็จะออกแนวไม่ปกติบ้า เกรียน รั่ว ชอบแกล้งคนอื่นอยู่เสมอๆ แต่ถึงจะไม่ปกติสักเท่าไหร่ แต่แม่นางก็ยังมีเพื่อนเยอะอยู่ดีนะ

ถึงจะไม่ได้ดีครบร้อย แต่ก็เป็นคนดีมากกว่าไม่ดีก็แล้วกัน

                         มิซากิเป็นพวกที่มีไม่ใช่คนที่ดีมากขนาดเป็นนางฟ้า แต่เธอก็ยังมีความดีมากกว่าความเลวค่ะ เช่นเธอยังคงโกหกพ่อแม่เมื่อคะแนนต่ำ แกล้งเพื่อนทุกครั้งที่มีโอกาส ตบยุงทุกครั้งเมื่อมันมาเการะตัวเธอ ลอกข้อสอบทุกครั้งที่ไม่สามารถทำได้ หรือพูดคำหยาบเล็กน้อยตามประสาวัยรุ่น แต่ถ้าเทียบกับความดีแล้วก็ถือว่ามีน้อยกว่าค่ะ ถึงแม้ว่าจะน้อยกว่าแค่นิดเดียวก็เถอะ ความดีของแม่นางนั้นก็เช่นการช่วยเหลือเพื่อน ช่วยคนแก่ข้ามถนน เป็นเด็กดี และกตัญญูต่อพ่อแม่ อดทนไม่ยอมแพ้อะไรง่ายๆเป็นต้นค่ะ

พูดคำหยาบเล็กน้อยเพื่อความเป็นกันเอง

                           มิซากินั้นพูดคำหยาบค่ะแต่ไม่ได้หยาบมาก คำที่เธอพูดก็เช่นวะ เฮ้ย แม่ง เป็นต้น คำหยาบแบบกู มึงนี่เธอไม่พูดค่ะ อาจจะมีแค่บ่นในใจเฉยๆ แต่ถึงจะพูดคำหยาบแต่เธอก็จะใช้แค่กับเพื่อนผู้ชาย หรือเพื่อนที่สนิทด้วยเท่านั้นค่ะ และนอกจากนี้เธอก็ยังพูดแบบรู้เวลาอีกด้วยค่ะ เช่นถ้าอยู่ต่อหน้าคุณครูนี่เธออาจจะไม่พูดก็ได้ค่ะ

ไม่ค่อยคิดก่อนพูด

                            ในกรณีนี้แม่นางจะทำกับคนที่อยู่ในวัยไล่เลี่ยกัน หรือเด็กกว่าเธอเท่านั้นค่ะ คือเมื่อคิดอะไรก็จะพูดออกมาแบบตรงๆ ไม่อ้อมค้อม เรียกได้ว่าขวานผ่าซากแบบสุดๆไปเลยค่ะ ถึงแม้ว่าเธอจะคิดว่าเป็นการพูดเตือนเพื่อน หรือเป็นการหวังดีกับเพื่อนก็เถอะ แต่คำพูดของเธอนั้นก็ทำให้ผู้อื่นเสียใจ และเจ็บใจอยู่ไม่น้อยเลยทีเดียวค่ะ

เก็บสีหน้าไม่เป็น

                            ถึงแม้ว่าแม่นางจะพยายามเก็บความรู้สึกสักเท่าไหร่ แต่ก็ไม่ใช่เรื่องแปลกเลยที่คนอื่นๆจะรู้สึกถึงอารมณ์ความรู้สึกของเธอ เพราะทุกอย่างจะแสดงออกทางใบหน้าของเธอค่ะ มิซากิจะรู้สึกเหมือนกับว่าตนเองนั้นทำหน้าตาเฉยๆอยู่ แต่หน้ามันไม่ได้เฉยตามที่เธอคิดน่ะสิค่ะ ถ้าเธอหงุดหงิดหรือโกรธอยู่ หน้าก็จะออกแนวเหวี่ยงๆหน่อย หรือถ้ากำลังเสียใจหน้าจะหม่นลงเห็นได้อย่างชัดเจน ไม่ค่อยยิ้ม ถึงจะยิ้มก็จะยิ้มแบบฝืนเป็นต้นค่ะ

เป็นคนที่ออกแนวดื้อเงียบ

                            มิซากินั้นเป็นคนที่เมื่อไม่พอใจใครที่ไม่สนิทด้วย หรืออาวุโสกว่าตนเธอจะไม่กล้าแสดงความไม่พอใจนั้นออกมาตรงๆ เธอจะทำเพียงแค่การพยักหน้ารับ แต่ไม่รับปาก ถ้าถูกสั่งให้ทำอะไรก็จะทำไปแบบส่งๆ ไม่เต็มใจ และไร้ซึ่งความเอาใจใส่ค่ะ แต่ถึงแม้ว่าจะพยายามเก็บความไม่พอใจเอาไว้สักแค่ไหน แต่หน้าของเธอนี่จะแสดงออกมาหมดเลยค่ะ

เรียนไม่มุ่ง มุ่งแต่กีฬา

                              มิซากิเป็นพวกที่มีผลการเรียนอยู่ในเกณฑ์ต่ำของห้องค่ะ พูดได้ว่าถ้าสอบครั้งไหนที่เธอไม่ตกนี่ถือว่าข้อสอบง่ายเกินไป ครูตรวจผิด ไม่ก็โชคช่วยน่ะค่ะ วิชาที่เธอชอบมากที่สุดก็คงจะเป็นพวกสังคมค่ะ แต่ถึงกระนั้นคะแนนก็ไม่ได้ออกมาดีสักเท่าไหร่ แต่วิชาที่เธอมักจะได้สี่ทุกครั้งก็คงจะหนีไม่พ้นวิชาพละค่ะ เธอสามารถเล่นกีฬาได้ทุกอย่างแถมเล่นดีเสียด้วยทั้งฟุตบอล บาสเกตบอล เทควันโด หรือแม้แต่ลีลาศแม่นางสามารถค่ะ แต่กีฬาที่เธอชอบมากที่สุดจนเธอเข้าชมรมนั้นคือกรีฑาค่ะ เหตุผลก็คือไม่ต้องมีกฎอะไรมากมาย ไม่มีอุปกรณ์ และวิธีการแข่งขันก็ไม่ได้ยุ่งยากมาก แค่เพียงได้ยินเสียงสัญญาณเมื่อไหร่ก็วิ่งให้เร็วที่สุดก็แค่นั้น

สิ่งที่ชอบ : ขนมหวาน(โดยเฉพาะน้ำแข็งใส) , อากาศเย็นๆ , การนอน , การแกล้งเพื่อน , การอยู่กับเพื่อน , การออกกำลังกาย , การแข่งขัน , การท้าทายสิ่งใหม่ๆ

สิ่งที่ไม่ชอบ : ของขมๆ , ผัก , อากาศร้อนอบอ้าว , การเรียน , การสอบ , การที่ต้องนั่งอยู่นิ่งๆ , การทำอะไรแบบเดิมซ้ำๆ

สิ่งที่เกลียด : ฟักทอง , มะเขือเทศ , สัตว์ที่ผิวหนังลื่นๆ หรือเป็นเมือก

สิ่งที่กลัว : งู (เจอทีนี่ขอไม่ขยับเลยค่ะ)

สิ่งที่แพ้ : ถั่ว (ผื่นขึ้นตามตัว)

ความสามารถพิเศษ : วิ่งเร็ว , พละกำลังที่ค่อนข้างมากกว่าผู้หญิงทั่วไป , คิดมุขได้อย่างรวดเร็ว

ลักษณะการพูด : “เฮ้ย แปลกวะ คราวนี้ฉันสอบผ่านมาตั้งสามคะแนน!!!”เมื่อนานๆทีจะสอบผ่าน

“เฮ้ย มีอะไรไม่สบายใจก็บอกได้เสมอนะ”เมื่อพบว่าเพื่อนมีอะไรที่ไม่สบายใจ

“อย่าพึ่งมากวนตอนนี้ดิ คนยิ่งอารมณ์ไม่ดีอยู่”พูดด้วยเสียงเหวี่ยงๆ ตอนที่โกรธ

“รู้ไหมว่าเมตตา เป็นพ่อของเมตแม่นะ”เมื่อเล่นมุขแป๊ก

“ทำให้ดีที่สุด แล้วจะได้ไม่เสียใจทีหลัง เข้าใจนะ?”พูดกับคนในทีมก่อนที่จะเริ่มแข่งกีฬา

ประวัติ : มิซากิเป็นลูกคนเดียว เธอเกิดในครอบครัวที่ทำธุรกิจร้านเช่าหนังสือค่ะ (แต่ถึงตอนเด็กจะเห็นหนังสือมาค่อนข้างเยอะแต่เธอก็เมินหนังสือพวกนั้นอย่างไม่ใยดีค่ะ กลับคว้าเอาลูกบอลออกไปเตะเล่น)แต่เมื่อเวลาผ่านไปเทคโนโลยีก็เข้ามาแทนที่ คนก็ไม่จำเป็นจะต้องมาอ่านหนังสืออีกต่อไป ทำให้กิจการซบเซาเป็นอย่างมากค่ะ จากที่พอมีพอกิน ก็เริ่มที่จะขัดสนด้านการเงิน ทำให้มิซากิจะต้องช่วยทำวานพาร์ทไทม์เพื่อช่วยเหลือด้านการเงินของทางบ้าน แต่ถ้าไม่นับเรื่องการเงินแล้วก็ถือได้ว่าเป็นครอบครัวที่รักกันดี และมีความสุขดีค่ะ เมื่ออายุได้สิบสี่ปีพ่อและแม่ของเธอก็ส่งให้เธอไปอยู่กับเพื่อนเก่าของแม่ที่มีฐานะค่อนข้างดี และยังไม่มีลูก เพื่อไม่ให้เธอต้องมาลำบาก พวกเขาดูแลเธอเป็นอย่างดีเหมือนลูก และเธอสามารถกลับมาหาพ่อและแม่ได้ตลอดเวลาค่ะ เรียกได้ว่าชีวิตของเธอนั้นมีความสุขดี และไร้ซึ่งดราม่าค่ะ

Talk With Character

สวัสดีค่ะ

: “สวัสดีจ้า”

คุณชื่ออะไรเหรอคะ ฉัน 'เรนโบว์' ประทานนักเรียนของอีสเทียร่าค่ะ

: “ฉันชื่อโอฮารุ มิซากิ จะเรียกว่ามิซะหรือมิจังก็ได้นะ… เออ ฉันก็เรียกเธอว่าเรนจังได้ไหมล่ะ?”

ทำไมคุณถึงมาเข้าโรงเรียนนี้คะ

: “ก็ถูกพ่อแม่บุญธรรมบังคับให้มาเรียนน่ะสิ่ เอาจริงๆแล้วฉัอยากเรียนโรงเรียนที่อยู่ใกล้บ้านมากกว่าน่ะ”

อ๋อ แล้วคุณคิดว่าจะสอบเข้าผ่านมั้ยคะ

:”ฉันว่าไม่ผ่านหรอก คนหัวแบบฉันผ่านโรงเรียนได้แตกพอดี แต่ถ้าฉันผ่านจริงๆก็คงเป็นเพราะโชคช่วยล่ะมั้ง 5555”

เข้าใจแล้วล่ะค่ะ

:”เลิกพูดแบบเป็นทางการกับฉันเถอะ ได้ยินมันรู้สึกแปลกๆน่ะสิ่”

ฉันหวังว่าคุณจะสอบได้นะคะ งั้นฉันไปก่อนนะ

: หญิงสาวมองคนที่ลุกออกไปแบบงง “ขอบคุณสำหรับคำอวยพรก็แล้วกันนะ” พูดพลางยิ้มไล่หลังคนที่ลุกออกไปก่อน

Talk With parents

สวัสดีคร้า >W<

: สวัสดีจ้า

ชื่อไรอ่ะคะ เค้าอยากรู้

: เค้าชื่อเพิลนะ

เพราะดีนะๆ

: แต๊งจ้า

เข้าเรื่องดีกว่านะคะ ทำไมถึงมาสมัครเหรอคะ เค้าอยากรู้มากๆเลยอ่ะ

: น่าสนุกดี

ไรต์อาจจะแต่งลูกไม่ค่อยดีนะ ไรต์มือใหม่หัดแต่ง แต่งเพี้ยนๆ สบายๆ

: ตามสบายเลย

แล้วอยากให้ลูกได้บทอะไรเหรอคะ

: ตัวเอกอยู่แล้ว

อยากให้ลูกมีคู่ไหมคะ แล้วถ้าอยากมีคู่นี่อยากให้เป็นนิสัยยังไงเหรอคะ

: อยากสิ อยากได้แบบคู่กัด กวนๆ ไม่ก็เป็นพวกเย็นชาไปเลยอ่ะ

อ๋อ เข้าใจแล้วค่ะ แล้วคิดว่าจะติดไหมคะ

: ห้าสิบห้าสิบมั้ง

งั้นเดี๋ยวเค้าจะรับไว้พิจารณานะ บาย

: บายจ้า