คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : SF ; Parodia
“มากับผม คุณจะปลอดภัย!”
บทสนทนาเพียงประโยคเดียวก่อนที่เขาจะจับมือผมออกจะกระชากด้วยซ้ำ ให้ออกตัววิ่งไปผ่านผู้คน ไปตามช่องตึก ลัดเลาะตามกำแพง ผมไม่รู้จุดหมาย ไม่รู้ว่าต้องวิ่งอีกไกลแค่ไหน แต่ตอนนี้ ผมเหนื่อย
“หยุดก่อนสิ!”ผมตะโกนบอกแล้วสะบัดมือทิ้ง หอบหายใจหนัก โกยออกซิเจนเข้าปอดให้มากที่สุด เพิ่งจะเข้าใจว่าเหนื่อยแทบตายเป็นยังไง
“ถ้าไม่รีบไปเดี๋ยวพวกนั้นจะตามมา”
ผู้ชายตรงหน้าพูดออกมาด้วยใบหน้านิ่งเฉย นี่เขาไม่เหนื่อยหรืองไง ถึงขาจะยาวกว่ากันก็จริง แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะยาวกว่ามากจนไม่รู้สึกเมื่อยในการวิ่งระยะเป็นกิโลๆขนาดนี้
“แล้วไงละ ไม่ว่าจะนายหรือพวกนั้น ฉันก็ไว้ใจไม่ได้อยู่ดี”
ใช่ เพิ่งแค่เห็นหน้า ไม่รู้จักชื่อ อยู่ๆก็พาวิ่ง จะให้เขาไว้ใจได้ยังไง หน้าตาก็มาเฟียแบบนี้ยิ่งหนักใจเข้าไปใหญ่
“แต่อยู่กับผมคุณจะปลอดภัย”
“นายพูดมาสองรอบแล้ว แค่คำพูดคิดว่าฉันจะเชื่อง่ายๆหรอ”
ผมตอกกลับเข้าให้ ตานั้นก็นิ่งเงียบส่งสายตาข่มขู่มาซะเต็มที่
“แล้วอีกอย่าง ที่วิ่งเมื่อกี้ฉันก็ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าหนีอะไร”
เสริมเข้าไปอีกให้ดูมีเหตุ อย่างน้อยมันก็ทำให้ตาดุนั่นอ่อนลงได้ แม้จะแค่นิดเดียวก็เถอะ
“มีคนต้องการตัวคุณ และผมช่วยคุณได้”
ห้ะ? ต้องการผมเนี่ยนะ? ผมมีค่าขนาดนั้นเชียว
“ฉันจะเชื่อนายได้ยังไง”
ผมถามกลับ เขาก็ส่งตาดุมาอีกรอบ ก็ช่วยไม่ได้คนมันอยากรู้นี่ แถมมันก็เป็นเรื่องของผมไม่ใช่หรอ
“...”
เขาเงียบไม่พูดอะไรแล้วล้วงหาอะไรซักอย่างในกระเป๋ากางเกง
“นี่ คุณอาจจะรู้จักมัน”
แล้วสิ่งที่เขาล้วงหาเมื่อกี้ก็คือไฟแช็คเหล็กลายสลักนกพิราบกางปีกบิน ผมจะไม่ตกใจเลยถ้ามันไม่ใช่ไฟแช็คของปู่ผม!!
“คุณ! คุณเอามันมาได้ยังไง”
“จากนายท่านซึ่งก็คือปู่ของคุณ ท่านให้ผมมาก่อนจะหายตัวไป ก่อนไปท่านบอกกับผมให้ดูแลคุณ ปกป้องคุณจากพวกลูเชียโน่ แล้ว”
“เดี้ยวๆๆๆ นายจะบอกว่าปู่ฉันเป็นมาเฟียงั้นหรอ?”
ถึงผมจะไม่ค่อยรู้เรื่องปู่แต่ท่านก็เคยเลี้ยงผมตอนเด็กๆ ท่านใจดีแล้วก็สง่างามมาก ถึงจะชอบทำเสียงดังไปหน่อยแต่ก็ไม่น่าจะเป็นพวกมาเฟียได้เลย
“ก็ไม่เชิง แต่ท่านก็มีอิทธิพลต่อกลุ่มมาเฟียอยู่มาก”
“ฉันไม่เข้าใจ เกี่ยวยังไง ปู่ทำกิจการซอฟต์แวร์ ไม่เห็นจะเกี่ยวกับมาเฟียตรงไหน”
“นั่นก็เป็นแค่งานรอง แต่งานหลักของนายท่านคือคอยควบคุมดูแลวงการมาฟียให้อยู่ในความสงบ ซึ่งหมายความว่าเมื่อท่านไม่อยู่ก็ต้องมีคนมาแทน”
ต้องเป็นผมสินะ เพราะพ่อแม่ผมเสียไปตั้งแต่ยังเด็ก คุณปู่เลี้ยงมาได้สักพักก็ส่งมาอยู่ไทย ความจริงครอบครัวผมมีแม่เป็นคนฝรั่ง พ่อเป็นคนอิตาลี เจอกันที่ประเทศไทย ผมเองก็เกิดที่ไทย แต่พอพวกท่านเสียไปก็โดนจับย้ายไปสวิตเซอร์แลนด์กับปู่ อยู่ด้วยกันได้ไม่นานปู่ก็ส่งผมกลับมาที่ไทยอีกที ชีวิตผมเลยมีประสบการณ์ข้ามประเทศมาเยอะ
“แล้วนายเป็นใคร ทำไมปู่ถึงไว้ใจได้”
“ผมเป็นคนสนิทส่วนตัวของท่านและเป็นคนที่คอยช่วยงานท่านอยู่ตลอด”
คล้ายๆเลขาอ่ะนะ
“หรอ แล้วไอพวกรูเชี่ยโนอะไรนั่นมันเป็นใครกันละ?”
“ลูเชียโน่”
ชื่อบ้าอะไรทำไมมันประหลาดแบบนี้ว่ะ
“เออนั่นแหละ มันเป็นใคร”
“พวกนั้นเป็นกลุ่มมาเฟียที่คิดจะคุมวงการซะเอง เลยคิดจะจับตัวคุณไว้แล้วยึดอำนาจไว้เอง”
โห เลวเนอะ แล้วผมจะทำอะไรได้ละ ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าการดูแลวงการมาเฟียมันเป็นยังไง
“นายช่วยฉันได้แล้วจะทำอะไรต่อล่ะ?”
“ก็พาไปในที่ปลอดภัย แล้วทำงานแบบเดียวกับนายท่าน”
“ฉันทำไม่ได้ งานการฉันก็ต้องทำนะ แล้วถ้าฉันไปทำงานอะไรนั่นมันก็เสี่ยงอีกด้วย ไปหาคนอื่นเถอะ”
พูดจบก็สะบัดหน้าหมายจะเดินหนี แต่ตานั่นก็ดันรั้งไว้เหมือนพระเอกกับนางเอกในละครน้ำเน่าซึ่งสุดท้ายยัยนางเอกก็จะยอม แต่ผมเป็นผู้ชายนะโว้ยย ไม่ต้องมาทำหน้าตาเป็นลูกหมาน่าสงสารเลย!
“แต่ถ้าเกิดพวกนั้นจับคุณได้คุณจะยิ่งไม่ปลอดภัย”
เออว่ะ มันก็จริง
“แต่ฉันทำในสิ่งที่ปู่เคยทำไม่ได้หรอก”
ปู่ทั้งเก่งทั้งฉลาด ผมเทียบท่านไม่ติดเลยสักนิด ทุกวันนี้ยังหางานทำไม่ค่อยจะได้เลย ดีที่พี่วิลลูกของพี่ชายพ่อเขาคอยดูแล
“เออจริงสิ แล้วทำไมไม่ให้พี่วิลเป็นคนทำงานอะไรนั่นละ พี่เขาทำงานเก่งจะตาย”
“คุณวิลโดนจับตัวไปแล้ว“
”ห้ะ!! พี่วิลเนี่ยนะ? มีคนคอยคุ้มกันไม่ขาดสายยังโดนจับไปได้ แล้วฉันจะไปรอดหรอ!?”
โอ้ย ตายๆๆ แบบนี้ผมก็แย่สิ ไม่มีคนมาคอยเลี้ยงแล้ว TT
“แบบนั้นไงผมถึงต้องมาดูแลคุณ”
ให้ตายสิ ยอมไปก่อนแล้วกันอย่างน้อยก็คงมีที่ให้อยู่ ให้กิน... นี่ผมไม่ได้งกนะเออ
“ก็ได้ แล้วนายจะพาฉันไปไหน?”
“อิตาลี บ้านเกิดพ่อคุณไง”
ฮา~ เรื่องหลักยังปั่นไม่เสร็จเลยปั่นอย่างอื่นเล่น (ว่างมาก?) เรื่องนี้นี่อาจจะมึนๆ เพราะเราแต่งด้วยความมึน กร๊ากกก // โดนถีบ
ยังไงก็อย่าลืมกันเนอะ รักคนอ่านทุกคนเบยยย
❀ Supercell
ความคิดเห็น