คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : Some day ♥ 10
CP.10
27.11.11
ผมไม่รู้ว่าเรากอดกันกลางงานวันเกิดป้าเต่านานเท่าไหร่แล้ว พี่เต๋าคลายอ้อมกอดออกแล้วยิ้ม ยิ้มแบบที่ผมอากให้ยิ้ม ยิ้มแบบอ่อนโยน
“วันนี้นอนนี่แหละ เรามีเรื่องต้องคุยกัน” พี่เต๋าพูดก่อนจะบีบจมูกผมเบาๆ
“ไม่!!คชาจะกลับบ้าน” ผมส่ายหน้า
“คุยอะไรกันจ๊ะ ท่าทางสนุกเชียว” แม่กับป้าเต่าแซว
“คุณป้าครับ ผมขอโทษที่ทำไม่ดีกับคชาวันนั้น ขอโทษนะครับ” พี่เต๋าพูด มันทำให้ผมอยากจะร้องไห้พี่เค้าใส่ใจผมขนาดนี้เลยหรอ
“ไม่เป็นไร แต่ป้าอยากให้เต๋าเชื่อใจคชาบ้าง เผื่อวันนึงป้าไม่อยู่แล้วป้าจะได้สบายใจได้ว่ายังมีคนรักลูกของป้า” พี่เต๋าพยักหน้า
“คืนนี้ผมขอให้คชานอนที่นี่ได้ไหมครับ” แม่มองมาทางผม ผมส่ายหน้า
“ได้สิจ๊ะ คุยกันให้รู้เรื่องก็ดีเหมือนกันมันคลุมเครือมานานแล้ว” พี่เต๋ายกมือไหว้
“อย่าดื้อกับพี่เค้านะลูก มีอะไรก็บอกพี่เค้าไปซะคุยกันวันนี้ให้รู้เรื่องรู้ไหม” ผมทำหน้าบูด
“แต่คชาอยากกลับบ้าน คชาไม่อยากนอนที่นี่” ผมบอก พี่เต๋ามีสีหน้าสลดลงนิดๆ
“ถ้ามันบังคับคชามากก็ไม่เป็นไร พี่ไม่อยากทำให้คชาเสียใจอีก”พี่เต๋าบอกมันทำให้ความโกรธและน้อยใจมลายหายไปหมด
“มะ..ไม่ใช่นะพี่เต๋า”พี่เต๋าเดินหันหลังไปแล้ว
“ตามไปสิจ๊ะ คงรู้สึกผิดล่ะมั้ง” ผมพยักหน้าก่อนจะวิ่งตามพี่เต๋าเข้าไปในบ้าน
“พี่เต๋ารอคชาด้วยสิ” ผมตะโกนบอกพี่เต๋าที่กำลังเดินดุ่มๆขึ้นบันได แต่พี่เต๋าไม่หันกลับมา
“ฮึกๆ.... อย่าโกรธคชานะ คชาขอโทษ”
“เอาอีกแล้ว ไม่ได้ผิดแล้วชอบขอโทษเมื่อไหร่จะหายหืม?” พี่เต๋าเช็ดน้ตาก่อนจะอุ้มผม
“อุ้มทำไม เดินได้พี่เต๋าปล่อย” พี่เต๋ายิ้มก่อนจะส่ายหน้า
“เดี๋ยวเห็ดแถวนี้ร้องไห้อีก ไม่ปล่อยแบบนี้เลิกงอแงแล้วใช่ไหม” ผมอายเลยได้แต่ซุกอกแกร่ง ตอนนี้เราอยู่ในห้องกันแล้ว ขณะที่งานวันเกิดกำลังจะเลิก
“บอกมาหน่อยว่ายกโทษให้พี่ชายโง่ๆคนนี้ไหม” พี่เต๋าถาม
“อืม” ผมตอบ
“ทำไมตอบน้อยจังยังงอนอยู่หรอ” พี่เต๋าเดินมานั่งข้างๆแล้วกุมมือผมขึ้นมา พี่รู้ไหมคชาจะตายอยู่แล้ว >//< แต่ต้องเก๊กหน้าเดียวไว้
ก่อน 555
“ชาไม่รู้จะพูดอะไร แต่ชาไม่โกรธพี่แล้ว”
“จริงนะ ดีใจจังน้องชายพี่นี่ใจดีที่สุด” พี่เต๋ากอดผมแน่นๆ น้องชาย? พี่ชาย? พี่เต๋ายังไม่รู้อีกหรอ
“ผมใจดีมาตั้งนานแล้ว” ผมพูดทำลายความคิดตัวเอง เป็นพี่น้องยังดีกว่าไม่ได้เป็นอะไรเลย
“หรอๆไม่บอกไม่รู้นะเนี่ย”
“พี่ก็ไม่เคยจะรู้อะไรหรอก เอ๋อตลอด”
“โห้ววว่ากันยังงี้เลยหรอ ต้องโดนลงโทษ”
“อ๊ะๆ ...ไม่เอา ออกไปพี่เต๋า อ๊ะ....”
“เป็นไงละ อยากว่าพี่ดีนัก ฮ่าๆ” พี่เต๋าพูดก่อนจะเอามือมาจี้เอวผมต่อ
“อ๊ะ... จั๊กกะจี้นะพี่เต๋า ไม่ อื้อ” ผมดิ้นไปทั่วเตียง
“ฮ่าๆ ยอมแพ้ไหม” ผมพยักหน้าหงึกๆ
“พี่เต๋าขี้โกงตลอดเลย เดี๋ยววันหลังคชาจะจัดการพี่บ้าง คอยดู”
“มาสิๆรออยู่เนี่ยรีบมาเลย” ผมเลยหยิบหมอนปาหน้าไปสักที กวนจริงๆ
“โอ้ย!! เจ็บ” พี่เต๋าเอามือกุมหัว
“ไหนๆพี่เต๋าคชาขอโทษ เจ็บตรงไหนขอคชาดูหน่อย” ผมดูรอยแดงๆที่หัวพี่เต๋า
“เจ็บนะคชา แกล้งกันขนาดนี้เลยหรอ” พี่เต๋าจำปากจู๋ -3-
“ชาขอโทษ ยกโทษให้ชานะ นะนะ “
“ไม่ยังไงก็ไม่งอนๆ” พี่เต๋าหันหน้าหนี
“โถ่ว..งอนมากหัวล้านนะจะบอกให้”
“เช่อะ!”
“งั้นคชาจะง้อนะ ........ จุ๊บ” ผมกดจูบลงที่หัวเหม่งพี่เต๋า
“แหมๆใครสอนให้ง้อด้วยวิธีนี้หืม” พี่เต๋าหันมาแซว
“เฟรม เฟรมสอนมา”
“แล้วง้อเฟรมแบบนี้เคยง้อไหม”
“ไม่เคย พี่เต๋าคนแรก” พี่เต๋ายิ้มกว้าง แล้วเอามือมาลูบหัวผม
“ดีมาก อย่าทำแบบนี้กับใคร ยกเว้นพี่รู้ไหม คนอื่นไว้ใจไม่ได้หรอก”
“อื้อ สัญญา” ผมยกนิ้วก้อย พี่เต๋ายกนิ้วก้อยก่อนจะเกี่ยวกัน
“งั้นอาบน้ำนอนกันดึกมากแล้ว” ผมพยักหน้าแล้วก็เดินเข้าห้องน้ำ
ตอนนี้เราอยู่บนเตียงพี่เต๋าหลับไปแล้วแต่ผมยังนอนไม่หลับ ทำไมพี่เต๋าถึงได้ทำดีกับผมแล้วพี่เค้กไปไหน แล้วพี่เต๋าหวงผมทำไม ความคิดมันตีกันจนยุ่งเหยิง แล้วมันทำให้ผมนอนไม่หลับ ผมลุกขึ้นมามองคนข้างๆก่อนจะก้มลงจูบที่ริมฝีปากเบาๆ
“ชารักพี่เต๋านะ ไม่ใช่แบบพี่น้องถึงแม้พี่เต๋าจะรักคชาแบบพี่น้องก็เห่อะ ฝันดีนะพี่เอ๋อของคชา” ผมบอกแผ่วเบาก่อนจะนอนลง ถ้าผมลืมตาขึ้นมาตอนนี้คงเห็นคนข้างๆที่กำลังลืมตาตื่นขึ้นมา
“คชา....”
........ CP.11 Soon soon ...............
คุยๆ >>>> อัพเร็วป่ะละ >< กรี๊ดดดดดดดด 55555+ มีอารมณ์ก็แต่งได้หลายตอนอยู่ค่ะๆ อิสอิสๆ
แต่เรื่องนี้อีก ไม่กี่ตอนจะจบแล้วนะคะ TT' โบกมือลาได้เลย TT/ เรื่องนี้สดใสไร้ nc (จริงอ๊ะเปล่า เบเบ๋)
ขอบคุณทุกคอมเม้น กำลังใจ และคำติชม ขอบคุณมากกกกกกก ขอบคุณจาก ♥ ใกล้จะจบแล้วน๊า แล้วพบกับเรื่องใหม่!
เร็วๆนี้จ้า
THEEM Dee 2 >> beyo
ความคิดเห็น