คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : twelve.
บทที่ 12 ความสงสัยที่เริ่มก่อตัว
‘นายวิภู อารยนนท์ มาพบอาจารย์อาทิตย์ที่ห้องพักครูในเวลานี้ด้วยค่ะ อีกครั้งนะค่ะ นายวิภู อารยนนท์ มาพบอาจารย์อาทิตย์ที่ห้องพักครูในเวลานี้ด้วยค่ะ ’
เสียงประกาศดังขึ้นในเวลาพักเที่ยง ผมเงยหน้าขึ้นจากโต๊ะและลุกขึ้นยืนพร้อมกับบิดขี้เกียจ ผมทุบที่ไหล่ตัวเองเล็กน้อยก่อนจะเดินเปิดประตูห้องเรียนเดินไปที่ห้องพักครู ผมเปิดประตูเข้าไปในห้องพักครูพบครูอาทิตย์นั่งก้มหน้าก้มตาอยู่ที่โต๊ะ
“มาแล้วเหรอวิภูนั่งสิ”ผมมองครูอย่างงงๆและเดินไปนั่งที่เก้าอี้หน้าโต๊ะครู ผมยังไมได้พูดอะไรเลยนะครูรู้ได้ไงวะว่าผมมาแล้ว
“ครูไม่เห็นธชิต เลยเรียกเธอมาถามแทน”
“อ้อครับ”
“คือครูอยากถามว่าพวกเธอซ้อมไปถึงไหนกันแล้ว”ครูวางปากกาในมือวงและมองหน้าผมด้วยสายตาจริงจัง
ฉิบหาย เอาแล้วไง -_-; ช่วงนี้มีแต่เรื่องแถมช่วงนี้สมาชิกหดหายไปตายไหนหมดไม่รู้
“คะ...คือช่วงนี้มันเกิดเรื่องนิดหน่อยหน่ะครับครู อัศวะนัยแล้วก็วาทพาทหายไปไหนไม่รู้ครับใบลาก็ไม่มีส่วนธชิตไปเยี่ยมญาติที่ญี่ปุ่นส่วนกวินภพ........ผมไม่ทราบครับ”ชื่อสุดท้ายทำให้ผมชะงักไปนิดหนึ่งก่อนจะอธิบายต่อ “ทำให้พวกเราไมได้ซ้อมกับเลยครับแต่เราพึ่งซ้อมกันเมื่อเสาร์ก่อนนะครับครูผมคิดว่าเราน่าจะพร้อมแน่นอนในวันงาน”
“ครูเชื่อใจเธอนะวิภูเชื่อพอๆกับที่เชื่อธชิตและโอสธี...”ครูหยุดลงที่ชื่อ ‘โอสธี’ ชื่อของเดลต้าที่แปลว่า ดาวประกายพรึกตลอดเวลามันเป็นเหมือนแสงสว่างของวงและรวมถึงของผมด้วย...
“ครับครู”
“แต่ครูรู้ว่าตั้งแต่พวกเธอขาดโอสธีไปเหมือนกับขาดกำลังสำคัญแต่ครูก็อยากให้พวกเธอทำงานนี้ออกมาให้ดีที่สุด รู้ใช่ไหม”
“ทราบครับครู ครูมั่นใจได้เลยว่าพวกเราอยู่ได้โดยไม่มี ’เขา’ ”
“อืม ดีแล้วครูหมดเรื่องแล้วหล่ะ เธอไปพักต่อเถอะ”
“ครับครู”ผมยกมือไหว้ครูอาทิตย์ก่อนจะเดินออกมาจากห้องพักครู ผมเดินล้วงกระเป๋าไปตามทางเดินจนกระทั่งได้ยินเสียงบางอย่างที่น่าสนใจลอยมาเข้าหู
“เฮ้ยมึง มึงกูเห็นพี่ยูไฮยืนคุยกับดาวโรงเรียนข้างๆหรือเปล่าวะน้องซอลฟาหน่ะ”
“จริงเหรอวะ !”
“จริงวะกูเห็นเต็มๆสองตาเลยเว้ยเห็นพี่ยูไฮยืนคุยกับน้องซอลฟาตั้งนาน อยู่หน้าโรงเรียนตอนนี้ก็ยังอยู่เว้ยมึงจะไปดูไหม”
“ไม่ดีกว่าวะ ไปแล้วกูช้ำใจรอให้กูหล่อเท่าพี่ยูไฮก่อนละสัส”
แล้วเสียงพูดคุยของรุ่นน้องสองคนนั้นก็ผ่านไปพร้อมกับความสนใจในหัวของผม ยูไฮมาแล้วแต่ไปยืนคุยกับดาวโรงเรียนแล้วไม่มาหาผม ? เพราฉะนั้นไอ้เพื่อนเลว มันต้องตาย -__-!!!
“แฮก แฮก...”ผมหอบหายใจแรงๆและเอามือค้ำเข่าไว้เป็นจุดยืนให้ตายสิห้องพักครูมันไกลจากหน้าโรงเรียนขนาดนี้เลยเหรอวะ (แล้วมึงอย่าได้ไงตั้งนาน -_-) เหนื่อยฉิบหายผมมองไปที่ตำแหน่งที่แปดนาฬิกา (?) เห็นน้องซอลฟายืนคุยกับผู้ชายคนหนึ่งและนั่นคือเพื่อนผมเอง -___- ไอ้ยูไฮฮฮฮฮ ~!!
ผมได้แต่หงุดหงิดในใจก่อนจะตัดสินใจจัดความระเบียบแก่เสื้อผ้าและเดินพรวดพราดเข้าแทรกกลางสองคนนั้น
“สวัสดีไอ้ยูไฮฮฮ”ผมมองหน้ามันพร้อมกะแสยะยิ้มชั่วร้าย
“อ้าว พี่แฟนต้านี่ค่ะสวัสดีค่ะ”
“สวัสดีครับน้องซอลฟา”ผมหันไปยิ้มให้น้องเขาแต่น้องซอลฟาก็แค่มองหน้าผมเล็กน้อยก่อนจะหันไปคุยกับไอ้ยูไฮต่อ
“งั้นพี่ยูไฮมีเพื่อนมาแล้วซอลไปก่อนนะค่ะ ซอลมาบอกพี่ยูไฮแค่นี้หล่ะค่ะเพราะเย็นนี้ซอลคงไปดูฮีทไม่ได้”ชื่อของบุคคลที่สามที่ไม่ได้อยู่ที่นี่ทำให้ผมหันไปสนใจทันที
“ครับ ไอ้ฮีทมันไม่ตายง่ายๆหรอก”
“แหะๆ ก็จริงนะค่ะ ซอลก็ลืมว่ารายนั้นหน่ะแข็งแรงจะตาย”น้องซอลฟาเกาหัวเล็กน้อยก่อนจะก้มหน้างุดๆเดินกลับโรงเรียนไป
“ไง ไอ้เพื่อนรัก”ผมสะบัดหัวไล่ความคิดก่อนจะยิ้มเหี้ยมเละเดินไปเกาะไหล่ไอ้ยูไฮไว้
“มีอะไร -_-?”
“มึงมาถึงไทยเมื่อไร”
“เมื่อคืนนี้แต่พึ่งมาถึงโรงเรียนเมื่อกี้ พึ่งตื่น”มันบอกก่อนจะยืดตัวขึ้นบิดขี้เกียจ เออ กูเชื่อแล้วว่ามึงพึ่งตื่นสัส -__-
“แล้วทำไมไม่มาหากู มึงรู้ไหมกูต้องเจอกระแสกดดันจากอาจารย์อาทิตย์มากแค่...”
“อาจารย์พูดเรื่องไอเดลใช่ไหมถึงทำให้มึงหงุดหงิด -_-”
“อะ...”ผมกำลังจะอ้าปากเถียงแต่เหมือนคำพูดของมันแทงใจผมเต็มๆทำให้ผมเปล่งเสียงแทบจะไม่ได้ ให้ตายสิผมเกลียดคนรู้ทันอย่างมันจริงๆ
“กูรู้เพราะกูโดนประจำ กุไม่รู้ว่าอาจารย์จะพูดถึง ‘มัน’ อีกทำไมในเมื่อมันนั่นแหละที่เป็นคน ‘ทิ้ง’ พวกเราไป...”
“มึงเลิกพูดแทงใจดำกูซักทีได้ไหม ใจกูด้านชาไปหมดแล้วกูรู้ว่ามันเป็นคนทิ้งพวกเราไป แต่เลิกเถอะเลิกพูดถึงมันในแง่ร้าย กูขอ...” ผมพูดขัดมันพร้อมกับกำเข้าที่ชายเสื้อของไอ้ยูไฮ
“ถ้ามึงต้องการแบบนั้น...ก็ได้”ผมดูออกว่ามันกำลังโกรธเพรามันไม่เคยขึ้นกูขึ้นมึงกับใครถ้ามันไม่โกรธจริงๆ “นายมันโง่จริงๆ...”
“...”ผมมองหน้ามันหลังจากที่มันพูดประโยคหลังจบ “มึงหมายความว่ายังไง”
“สักวันมึงจะรู้ความจริงแล้วมึงจะเข้าใจในสิ่งที่กูพูด”มันทิ้งคำพูดที่แสนจะกำกวมและเดินจากไปซึ่งมันมาพร้อมกับกับความสงสัยของผม
‘นายมันโง่จริงๆ’
‘นายมันโง่จริงๆ’
‘นายมันโง่จริงๆ’
‘นายมันโง่จริงๆ’
ความรู้สึกแบบนี้มันมาอีกแล้ว ผมไม่ชอบเลยผมเห็นมันเห็นแววตาความผิดหวังจากดวงตาสีน้ำตาลคู่นั้น มันต้องการให้ผมรู้อะไรกันแน่...
YUHAI PART
ตึง !
“โถ่เว้ย !”ผมทุบเข้าที่กำแพงข้างตึกอย่างหัวเสีย ให้ตายสิผมไม่น่าไปรู้เรื่องนั้นของ ‘มัน’ เลยจริงๆ มันทำให้เวลาที่ผมมองแฟนต้าผมรู้สึกเหมือนกับเขาโดนหลอกอยู่ตลอดเวลา
ครืด ครืด
โทรศัพท์ในกระเป๋าผมสั่นอย่างแรงจนผมต้องคว้ามันออกมาดู
‘w.wa.way.wayo’
ชื่อ -_- แม่ง ชื่อกวนตีนแบบนี้ในโทรศัพท์ผมมีคนเดียวไอ้วาโยพี่ชายของซอลฟา -_-
“ฮัลโหล”
[กลับมาถึงเมืองไทยแล้วเหรอน้องรัก]
“เลิกเรียกว่าน้องได้ไหม เกิดก่อนสองวันทำมาคุย”
[สองวันก็พี่ได้โว้ยยยยยย]
“เออๆ แล้วโทรมามีอะไร”
[เพื่อนๆในวงอยากเจอมึง]
“จะอยากเจอไปทำไม”
[ผู้จัดการกูเขาบอกมึงหล่อความสามารถเยอะมาเจอหน่อยเถอะ น้องรัก]
“ไม่มีทาง อีกอย่างกูไมได้เก่งขนาดนั้น...วงมึงมี ‘คน’ ที่หล่อกว่ากูอีกเยอะ”
[โห่ มึงปฏิเสธ วาโยแห่ง ALL2A ได้ไงวะ]
“เพราะมึงเป็นสมาชิก ALL2A ไง (:”
[กูไม่เข้าใจมึงเลยจริงๆ ทำไมถึงไม่ชอบวงกูขนาดนั้น]
“กูไม่ได้ไม่ชอบวงมึง” ‘แต่กูไม่ชอบสมาชิกวงมึง’ ผมเก็บประโยคสุดท้ายไว้ในใจไมได้พูดมันออกไปเพรามันเป็นเหมือนประโยคเตือนใจผม
[แล้วทำไม....]
“มึงหยุดพูดเถอะกูไม่มีอะไรจะพูดแล้ว ถ้าคิดจะดึงกู ‘คนเดียว’ ไปเป็นศิลปินสังกัดมึงหล่ะก็กูบอกเลยว่า ไม่-มี-ทาง !”ผมพูดประโยคสุดท้ายก่อนจะตัดสายมันไป
ทำไมกันนะ ทำไมต้นสังกัดของวงนี้ถึงได้จองล้างจองผลาญพวกเราไม่เลิก !!!
ENDPART
Cry
24.12.11
merrychrismaseve นะค่ะรีดเดอร์ :)
หวังว่าทุกคนจะได้ของขวัญจากซานต้า -/-
ไรเตอร์เอาหนุ่มๆมาฝากให้ตายสินอกจากจะดองเเล้วอิไรท์ยัง
ทิ้งปัญหาให้ตัวเองเเก้ 555555555
ดองได้สามชาติเเล้วจะรีบๆอัพนะค่ะ T[]T
ความคิดเห็น