[ Fic SJ Yaoi ] รักสุดเซี๊ยวของหนุ่มหน้าหวานกับนายหน้าหล่อ

ลำดับตอนที่ #14 : เริ่มแผน...กับน้ำตาที่ตาสวย

" อย่าลืมที่บอกนะฮะพี่ยุน ^^ " คนสวยเจ้าของแผนการครั้งนี้หันไปย้ำนักย้ำหนากะแฟนพี่ชายตัวเอง

ก่อนจะนั่งแหม่ะลงตรงม้าหินด้านข้างตึกเรียนโดยมีพี่ชายทั้ง 2 คนอาสาไปซื้อขนมมาให้

" แกว่าแผนนี้มันจะไปรอดเหรอวะ....ไอ้ซิน " ดงแฮเอ่ยถามขึ้นแล้วนั่งลงข้างๆฮีซอลโดยมีซองมิน 

เรียวอุค ฮยอกแจและลีทึกนั่งลงตาม



++++ เมื่อ 10 นาทีก่อนนนน ++++

" ฉันอยากให้พี่ยุนแกล้งเป็นแฟนไอ้ทึกอ่ะ " ฮีซอลพูดขึ้น

" แกก็รู้ไอ้ยุนมันแฟนแจ...แล้วจะให้มาเป็นแฟนฉันอีกเนี่ยนะ " คนตาสวยบ่นขึ้น

" พวกฉันรู้แต่พวกคังอินไม่รู้หนิ่ " ดงแฮเสริมเข้ามาอีกที

" ก็จริงอย่างที่ไอ้ด๊องบอก.... นะๆพี่ยุน....ช่วยพวกผมหน่อยนะ ^^ " ฮีซอลที่ละจากเพื่อนตรงหน้าที่

ยังหน้างอหันไปอ้อนแฟนพี่ชายทันที

" เอางั้นก็ได้ฮีซอล ^^ .... พี่จะได้ทดสอบฝีมือน้องเขยไปในตัวด้วย ^^ "

โป๊ก !!!! 

" เจ็บนะเนี่ย..... " ยุนโฮบ่นออกมาแล้วเอาหัวไปไถๆกับไหล่ของคนข้างๆทำให้ลีทึกคนที่ทำตัวเป็น

น้องแสนดีแต่เอาช้อนแขกหัวพี่ชายไปนั้นได้แต่มองค้อนๆ

" สรุปพี่ยุนตกลงแล้ว...งั้นเราก็ลงมือเลยสิ....ผมรู้ว่าพี่ยุนต้องรู้ว่าจะต้องทำยังไง..จริงไหม ^^ "

" ^^ " ยุนโฮไม่ได้ตอบกลับมาเพียงแต่ส่งยิ้มน้อยๆนั้นมาให้แทนคำตอบ.....เหมือนกันจริงๆไอ้คู่เนี๊ย



" ฉันก็ไม่รู้ว่าจะได้ผลมากน้อยแค่ไหน...แต่ที่แน่ๆไอ้หมีมันเดินหน้าบึงเหมือนหมีโดนตีหัวมานู่นแล้ว 

5555 เห็นแล้วขำว่ะ " ฮีซอลพยายามหันกลับไปหาเรียวอุคที่นั่งข้างๆแล้วกอดคอเพื่อนตัวเล็กก่อน

จะปล่อยเสียงหัวเราะออกมาชนิดที่ว่ามีแค่เค้าทั้งคู่ที่ได้ยิน...

" ลีทึก......ฉันขอคุยไรด้วยหน่อยสิ " คังอินเดินเข้ามาถึงก็ตะคอกใส่ลีทึกที่นั่งมองอยู่

" พูดดีๆไม่ได้รึไงล่ะ....ทำไมต้องตะคอกกันด้วย " ลีทึกพูดเนิบๆกลับไปแต่ก็ยอมเดินตามคังอินออก

ไปจากโต๊ะ

" แกว่าไอ้ทึกมันจะโดนฆ่าป่าววะ " ฮยอกแจถามขึ้น

" ไม่หรอกน่า...ไอ้หมีนั่นมัชอบไอ้ทึกจะตาย " ซองมินพูดขึ้น

" ผมก็ชอบซองมินมากจนจะตายเหมือนกันนะ ^^ "

" งั้นแกก็ไปตายซะ ไอ้คยู!!! "










" คนเมื่อกี๊ใครอ่ะ " คังอินที่พาคนตาสวยเดินมาไกลจากโต๊ะพอสมควรก็เอ่ยถามขึ้น

" ถามทำไมล่ะ " คนตาสวยหันกลับไปถาม

" แค่อยากรู้......... "

" งั้นฉันขอไม่ตอบแล้วกันนะ "

" ที่ไม่ตอบเนี่ยเพราะไอ้หมอนั่นมันเป็นแฟนนายใช่ป่ะ !! " คนตาสวยช้อนสายตามองคนตรงหน้าดุๆ

เค้าไม่ชอบเลยกะไอ้การที่มีคนอื่นมาตะคอกใส่หน้าแบบเนี๊ย 

" บอกแล้วใช่ไหมว่าพูดดีๆก็ได้....จะตะคอกทำไม " คนตาสวยยังถามอย่างใจเย้นกลับไป....แต่ถ้าคน

ตรงหน้ายังตะคอกใส่เค้าอีกเค้าก็ไม่มั่นใจนะว่าสะกดอารมณ์ตัวเองได้

" เฮอะ!! แน่ล่ะสิ...ไอ้หมอนั่นมันต้องเป็นแฟนนายแน่ๆ ใช่สิ!! ฉันมันไม่หล่อนี่คงสู้อะไรไอ้บ้านั่นไม่

ได้ใช่ไหม!! " แต่คนตรงหน้าก็ยังตะคอกใส่กลับไปอีกแต่ก่อนที่คนตาสวยตรงหน้าจะอารมณ์ระเบิด

เจ้าตัวก็เลยเลี่ยงที่จะไม่ตอบอะไรดีกว่า

" ฉันไม่อยากพูดกับนายแล้ว คังอิน " ลีทึกพูดขึ้นแล้วก้าวเดินออกมาจากที่ตรงนั้นแต่ก็โดนมือข้าง

นึงของร่างสูงนั้นดึงเอาไว้....

" เป็นฉันไม่ได้จริงๆใช่ไหม........ " ร่างสูงกัดฟันถามกลับมาแต่ก็ต้องสะดุ้งเมื่อเห็นน้ำใสๆคลออยู่ที่

ตาสวยของร่างบางตรงหน้าพร้อมกับแรงสะบัดของมือนั้นทำให้ร่างสูงรู้เลยว่าร่างบางตรงหน้าคงจะ

เจ็บแค่ไหนที่โดนเค้าบีบแขนเรียวบางนั้นไว้จนมันเป็นรอยปื้นเห็นนิ้วมือชัดเลย

" ........... " ร่างบางตรงหน้าไม่ตอบอะไรเพียงแต่หันหลังเดินหนีเค้าไปดื้อๆ

" ขอโทษ!!! " ร่างสูงที่วิ่งมากอดร่างบางจากด้านหลังพยายามดึงรั้งเอวบางนั้นไว้ด้วย 2 มือของเค้า

เมื่อเห็นว่ารางบางไม่มีทีท่าจะเดินต่อร่างสูงเลยได้แต่เอาคางมาเกยอยู่กะไหล่เนียน

" ฉันไม่ได้โกรธแก.....ปล่อย "

" ขอโทษนะ....ไม่ได้ตั้งใจทำให้เจ็บ "

" ช่างมันเหอะ...เพราะถ้าแกตั้งใจแขนฉันคงหักไปแล้วแหล่ะ "

" แล้วตกลงเป็นฉันไม่ได้จริงๆเหรอ " ร่างสูงยังคงอ้อนต่อไปแต่มือก็ยังกอดเอวบางไว้ไม่ปล่อย

" ฉันไม่รู้ .... " 

" ไม่รู้ไม่เป็นไร...เอาเป็นว่าฉันไม่ยกนายให้ไอ้ปี 2 นั่นแน่ๆ!! " ร่างสูงที่เดินอ้อมมาพูดกับร่างบางตรง

หน้าพูดขึ้นแล้วกำลังจะดึงร่างบางนั้นมากอดก็เป็นอันชะงักเมื่อเห็นอีกมือนึงมาดึงร่างบางนั้นออกไป

" หมดเวลา ^^ " ฮีซอลที่เดินมาจากไหนไม่รู้...เดินตรงมาลากลีทึกกลับไปที่โต๊ะม้าหินที่พวกเจ้าตัว

นั่งกันอยู่ 









" เป็นไงวะ...ไอ้คัง ^^ ได้เรื่องป่ะ "  ชินดงเอ่ยถามขึ้นเป้นคนแรกหลังจากที่ฮีซอลพาลีทึกกลับโต๊ะไป

แล้วไอ้ปี 2 กับแจจุงก็เดินมาสมทบอีกทำให้ไอ้เพื่อนบ้าที่ยิ้มอยู่ดีๆหลังจากคุยกับลีทึกเสร็จถึงกับยั๊วะ

หนักตะคอกใส่พวกเค้าให้กลับห้องนี่แหล่ะ

" เกือบว่ะ...แต่ไอ้ที่เกือบเนี่ย คือเกือบจะโดนลีทึกเกลียดเอาน่ะสิ " คังอินพูดขึ้น

" แล้วแกไปทำไรเค้าล่ะ ... เค้าถึงจะเกลียดนายอ่ะ " เยซองถามขึ้นบ้าง

" ป่าว....แค่ไปดึงแขนเค้าเฉยๆ สงสัยจะดึงบีบแรงไปหน่อยมันเลยขึ้นรอยเลย - - " 

" ถ้าขนาดขึ้นรอยฉันว่าไม่หน่อยแล้วแหล่ะ " คิบอมพูดขึ้น

" ถ้าฮีซอลเห็นฉันว่าแม่นั่นมาแหกอกแกแน่ๆ ไอ้คัง " ซีวอนเสริมอีกที

" - - " คังอินไม่ได้ตอบอะไรเพียงแต่ก้มหน้าฟุบลงไปกับโต๊ะอย่างเคยเหมือนเวลาที่ไม่อยากตอบคำ

ถามใครเจ้าตัวมักจะทำแบบนี้เสมอ 

" แล้วนี่ไอ้ฮันมันไปไหนวะ..... " ชินดงเอ่ยขึ้น...ตั้งกะขึ้นห้องมายังไม่เห้นหัวไอ้เพื่อนตัวแสบนี่เลย

" เห็นมันบอกจะไปห้องน้ำนะ " คยูฮยอนพูดขึ้น

" สงสัยคงไปล้างเสื้อตัวเองล่ะมั้ง " คิบอมพูดต่อ

" พูดถึงก็มาเลย....ตายยากชะมัด " ซีวอนแซวขึ้นทันทีที่เห็นไอ้เพื่อนตัวดีเดินถือเชิ๊ตของตัวเองเข้า

มาในห้องแล้วใส่เสื้อยืดธรรมดาแทน

" ถึงกับต้องถอดซักเลยเหรอวะ ^^ " เยซองหันไปยิ้มขำๆกับท่าทางการมองที่ดูเหมือนจะเอาเรื่อง

ของฮันคยอง...แต่มันน่าขำมากในสายตาเพื่อนๆน่ะสิ - -

" วันนี้พวกฉันต้องเข้าไปช่วยที่ร้านแกอีกเปล่าเนี่ย ไอ้ฮัน " คยูฮยอนถามขึ้น

" อื้อ...ช่วยมาตั้ง 4 -5 วันแร๊ะ....แกก็ช่วยให้ครบอาทิตย์ไปเลย " ฮันคยองตอบขึ้นแล้วเดินเอาเสื้อไป

ตากไว้กับขอบหน้าต่างของห้องเรียน

" อื้มๆ.......แล้วแกอ่ะไอ้ชินไปไหน....รู้สึกหมู่นี้จะมีลับลมคมในกับพวกฉันอยู่เรื่อยเลยนะ " ซีวอนรีบ

เบี่ยงประเด็นกลับมาเพื่อนตัวโตของเค้าทันที....เดี๋ยวนี้พวกเค้าไปไหนมันไม่ค่อยจะไปด้วยเลยมีแต่

กลับบ้านก่อนประจำ - -... มันน่าสงสัย ????

" ฉันมีธุระ "

" เห็นแกมีธุระทุกวันอ่ะ....บอกมานะว่าแกไปทำอะไร " เยซองรีบพูดดักเพื่อนตัวโตไว้ทันที...มันอ้าง

ว่ามีธุระกะพวกเค้าน่ะสิ...แล้วคนอะไร๊มันจะมีธุระได้ทุกวัน

" เออน่า...พวกแกไม่รู้หรอก ^^ "

" แกก็บอกสิ..พวกฉันจะได้รู้ " คิบอมหันไปพูดยิ้มๆ

" เดี๋ยวพวกแกก็รู้เองแหล่ะ....ไม่พูดด้วยแร๊ะ...ไปซื้อขนมดีกว่า " แล้วเจ้าเพื่อนร่างท้วมตัวดีก็รีบเผ่น

ออกนอกห้องไปทันที

" - - " คยูฮยอนหันมามองเพื่อนตาปริบๆก่อนจะหันกลับไปสนใจสิ่งที่อยู่นอกหน้าต่างต่อ








" ตกลงรอยนี่มาจากคังอินใช่มะ .... ไอ้ทึก " ฮีซอลถามขึ้นแล้วก็จับแขนคนตาสวยผลิกไปมาเพื่อดู

รอยที่มันเห็นชัดจนคนตาสวยรีบถกแขนเสื้อที่เจ้าตัวพับขึ้นให้ลงมาปิดทันที

" ป่าว "

" แกอย่ามาโกหกฉัน....ก่อนแกไปคุยกับมันยังไม่มีเลย " ฮีซอลยังคงเถียงต่อ...แต่คนตาสวยก็ยัง

เถียงว่ามันไม่ใช่อีกเหมือนกัน...คงเพราะกลัวไอ้คนข้างหน้านี่แหล่ะว่าถ้ามันรู้มันคงจะไปแหกอกไอ้

หมีนั่นซะก่อน - - 

" เถียงได้เถียงไป....คราวนี้ฉันจะปล่อยไปก่อนแต่ถ้ามีอีกทีฉันจะหักคอมันมาต้มจริงๆ " ฮีซอลพูดขึ้น

แล้วหันไปคว้าเอาขนมที่คนตัวเล็กข้างๆกะลังจะใส่ปากพอดี

" ทำนิสัยว่ะ.....ไอ้ซิน " ดงแฮบ่นขึ้นแล้วเจ้าตัวก็หันไปคว้าเอาอันใหม่มาแล้วรีบใส่ปากทันทีขืนช้าคง

ได้โดนไอ้คนข้างๆแย่งไปอีก

" ถ้าทางน้องเขยคนนี้จะไม่ธรรมดานะเนี่ย....ถึงขนาดทำให้น้องพี่ยอมโกหกได้เนี่ย ^^ "

" ก็บอกว่าไม่ได้โกหก....ไอ้พี่บ้าหนิ่ -*- " ลีทึกหันไปแจกค้อนพร้อมกับหยิบขนมปาใส่พี่ชายตรงหน้า

" เอาน่าๆ... พี่น้องคู่นี้หนิ่....ทะเลาะกันอยู่เรื่อย " 

" แจ...แกต้องโทดพี่ยุนนะที่มันมาหาเรื่องฉันก่อนอ่ะ " 

" นั่นสิ....ยุนหนิ่ ชอบแกล้งลีทึกตลอดเลย ^^ " แจจุงหันไปตีแขนยุนโฮเบาๆ 2 -3 ทีก็หยุดเพราะโดน

มอหนานั้นจับเอาไว้แถมยังขโมยหอมแก้มเอาดื้อๆอีกด้วย

" >/////< " จากที่จะช่วยเพื่อนน้องชายกลับกลายเป้นว่าดันมาเขินใส่รางสูงตรงหน้าซะเอง

" เหมือนเอาแมวไปห้อยให้หมาเขี่ยเลยแฮะ " 

" สุภาษิตบ้านไหนของแกวะ ไอ้อุค - - " ฮยอกแจถามขึ้น

" บ้านฉัน....เพราะฉันเพิ่งคิดได้เมื่อกี๊นี้เอง "

" เจริญล่ะ - - " ดงแฮกับซองมินพูดออกมาพร้อมกัน

" ขึ้นห้องเหอะใกล้ออดแร๊ะ " ฮีซอลพูดขึ้น

" งั้นเดี๋ยวฉันกลับห้องก่อนนะแจ....เดี๋ยวตอนเย็นจะไปรับที่ห้อง ^^ "

" ยุน...นายต้องมารับลีทึกไม่ใช่เหรอ " แจจุงถามขึ้น

" เออนั่นสิ....ลืมไปเลย ^^ งั้นเดี๋ยวเลิกเรียนรอกันที่ห้องนะเดี๋ยวพี่มารับ ^^ " 

" อื้อ!! " พวกฮีซอลหันมาพยักหน้ารับก่อนจะแยกกันขึ้นห้องไป











**** ตอนนี้รีบมาลงอย่างมากมายเพราะต้องแข่งกะฝนที่กำลังจะตกอ่ะ ... อ๊ากกก ไม่ชอบหน้าฝนจริงๆ ให้ตายสิ....... - - ****