คลังแสง2

ลำดับตอนที่ #14 : OMG หอผมมีผี!!

[ APPLICATION FOR GENIE ]

+

"ถ้าใจกาก อย่าปากเก่งสิวะ อยากเจอนักไม่ใช่เหรอผีน่ะ!"

สิ่งของที่สิงสู่ : กระถางต้นกระบองเพชร

ชื่อ - นามสกุล : สิริพร เจมส์ นอตติ้งแฮม / Siriporn James Nothingham

ชื่อเล่น : สวย / Suay

สัญชาติ : ไทย – อังกฤษ

เพศ : หญิง

อาชีพ : นักศึกษาปี 3 คณะวิศวกรรมสิ่งแวดล้อม

ลักษณะภายนอก : หญิงสาวผู้มีเส้นผมสีนิลยาวเป็นลอนสวยจนถึงกลางหลัง คิ้วของเธอช่างสวยโก่งและเป็นรูปทรงที่ชัดเจน และมีดวงตาสีเทาที่อยู่ด้วยกันกับขนตาซึ่งเป็นแยยาว ทำให้นัยน์ตาของเธอดุดันยังกับแม่เสือสาวยังไงยังงั้น ไหนจะจมูกโด่งได้รูปตามสไตล์ลูกครึ่งนั่นอีก บวกกับริมฝีปากอวบอวบน่าจาบจ้วง ไหนจะโครงหน้าเรียวนั่น ทำให้หญิงสาวคนนี้เป็นที่หน้าดึงดูดเป็นอย่างยิ่ง โดยเฉพาะหน้าอกหน้าใจของเจ้าหล่อนที่ไม่ว่าจะพยายามยามปกปิดอย่างไรก็ไร้ผลนั้นเป็นตัวดึงดูดสายตาของคนรอบข้างได้เป็นอย่างดี เธอมีส่วนสูงมาตรฐานทั่วไปอย่าง 165 ซม. และน้ำหนักไม่หนักไม่เบาอย่าง 52 กิโลกรัม เธอมีผิวกายที่ขาวเนียนบ่งบอกได้เลยว่าเธอเนี่ยไม่ธรรมดาแน่ๆ

นิสัย : ถึงเธอจะมีชื่อว่า ‘สวย’ และหน้าตาที่งดงาม... หากคุณได้รู้จักกับเธอเข้า คุณจะรู้ได้ทันทีว่าเธอคนนี้ มันคนป่าชัดๆ เธอเป็นผู้หญิงที่ค่อนข้างป่าเถื่อนเหนือกว่าสตรีทั่วไปอย่างเห็นได้ชัด เอาเป็นว่า ผู้หญิงคนนี้แทบไม่มีความเป็นกุลสตรีอยู่เลยแม้แต่น้อย ไม่ว่าจะเสียงดังโหวกเหวกโวยวาย นั่งแหกแข้งขาทั้งที่ใส่กระโปรงตัวสั้นจิ๋ว แคะขี้มูก(?) และชอบใช้ความรุนแรงโดยเฉพาะเมื่อมีคนพูดนินทาว่าร้าย เจ้าตัวจะเขวี้ยงของที่หาได้แถวนั้นใส่ทันที ไม่ก็เข้าไปหาเรื่อง จนใครต่อใครก็เรียกเจ้าตัวว่า ‘สวยเสียของ’ กันไปหมด

            เธอยังได้เป็นคนที่ได้ชื่อว่าตลกสุดๆอีกด้วย อาจจะเป็นเพราะความกวนประสาทของเจ้าตัวมันจึงทำให้ใครหลายๆคนชอบขำเมื่อเธอพูดอะไรออกมา ไหนจะคำด่าที่สุดแสนครีเอทีพและฉายาของแต่ละคนที่เธอตั้ง มันทำให้ใครหลายๆคนชอบมาอยู่ใกล้เธอ และต่อให้เธอจะป่าเถื่อนขนาดไหน เธอก็ยังเป็นหญิงสาวที่มีมิตรสัมพันธ์ดีสุดๆอีกด้วย เอาเป็นว่า เธอเป็นพวกเข้ากับใครก็ได้เสียหมด เจ้าหล่อนมักจะเป็นคนเข้าหาผู้อื่นเสมอด้วยซ้ำไป แต่คนอื่นก็พากันหนีอยู่ดี

            แต่ความป่าเถื่อนและตวามตลกขบขันนั้นก็ไม่สามารถปกปิดความรักสวยรักงามของเธอได้ คุณสามารถพูดได้เลยว่า ถ้าผมไม่เรียบ คิ้วไม่เขียน ปากไม่ทา นั้นสวยจะไม่มีวันออกจากบ้านเป็นอันขาด ต่อให้อดหลับอดนอนมาแค่ไหนก็ตาม และถ้าวันไหนเจ้าตัวไม่ได้สะพายกระเป๋าราคาแพงหูฉีกที่แมทซ์กับชุดล่ะก็ เจ้าตัวจะหงุดหงิดแบบสุดๆประดุจเป็นวัยทอง

            อีกนิสัยที่ขาดไม่ได้ของหญิงสาวคนนี้ทำให้เธอเป็นคนที่ปากไม่ตรงกับใจ ทำให้เวลาเข้าหาใครเท่าไรก็จะสนิทกับคนยาก ด้วยความที่คำพูดของเธอในบางครั้งอาจจะไปกระทบกระเทือนจิตใตใครเข้าโดยไม่ตั้งใจและมันจึงทำให้เจ้าตัวจะมีเพื่อนสนิทอยู่แค่คนสองคนเท่านั้นแหล่ะ อ่ะไรที่ไม่เธอจะบอกว่า ใช่ ไปเสียทุกอย่าง จนทำให้ใครหลายๆคนรู้สึกลำบากใจอยู่เหมือนกัน 

             แต่เห็นจะดูพึ่งพาโคตรไม่ได้แบบนี้เจ้าหล่อนก็มีความรับผิดชอบพอตัวเลยนะ อะไรที่เธอทำไว้ถ้าเธอผิดเธอก็พร้อมที่จะน้อมรับในคำด่า โดยไม่แสดงอาการต่อต้านใดๆ เธอเป็นคนที่รับผิดชอบต่อการกระทำของตนเองเสมอ โดยเฉพาะกับงานที่ได้รับการมอบหมายมาแล้วนั้น เธอจะไม่ทำมันแบบลวกๆเป็นอันขาด และเธอก็จะสู้อย่างสุดๆถ้ามีคนมาใส่ร้ายเธอ... คำสัญญาก็เช่นกัน เธอเป็นคนที่พูดอะไรแล้วไม่เคยคืนคำเลยแม้แต่นิดเดียว ต่อให้สิ่งที่สัญญาไว้ยากแค่ไหน เธอก็จะทำมันให้ได้ 

           ในฐานะที่ชอบทำตัวเป็นหัวโจก(?)ของกลุ่ม เธอจึงเป็นคนที่มีความผู้นำสูง ตั้งแต่ความมั่นใจอันสูงปรี๊ดในการแต่งตัวและกระทำสิ่งต่างว่าเธอไม่เคยทำอะไรผิดพลาด เธอจะเป็นคนริเริ่มการทำสิ่งแปลกใหม่อยู่เสมอ และเป็นแม่งานคอยทำกิจกรรมใหม่ๆต่างๆในคณะวิศวกรรม ถึงจะซึนและเป็นบ้าขนาดหนัก เธอก็เป็นคนที่รับฟังความคิดเห็นจากคนอื่นอยู่นะ อีกอย่างที่ขาดไม่ได้คือ... เธอยังเป็นนักฆ่าแมลงตัวฉกาดประจำคณะอีกด้วย ในขณะที่ชายหนุ่มทั้งหลายกำลังวิ่งหนี กรี๊ดกร๊าดกับแมลงสาบกันอยู่นั้น เธอคนนี้ก็ได้เอากระดาษหนังสือพิมพ์ มาฟาดเจ้าปีเตอร์จนเละตุ้มเป๊ะเสียแล้ว

             หล่อนเป็นคนที่ให้ความสำคัญกับคำว่ามิตรภาพ สวยเป็นคนที่คบเพื่อนแบบใจแลกใจ ไม่ว่าเพื่อนจะเป็นยังไง เธอก็จะมีความห่วงใยต่อพวกเขาอยู่เสมอ ต่อให้เจ้าตัวจะพ่นคำพูดคำจาน่าลงบาทาออกจากปากก็เถอะ เชื่อได้เลย! ว่าเธอคนนี้เนี่ย ต่อให้เพื่อนเสียใจอกหักรักคุดตุ๊ดเมิน ได้เอฟมา เธอเนี่ยแหล่ะที่จะทำให้คุณหายเศร้าด้วยมุกปวนประสาท อ้อ! และถ้าเพื่อนของหล่อนไปมีเรื่องกับใครแล้วล่ะก็... เจ๊สวยก็จะเป็นแบคอัพให้เองจ้า เรียกได้ว่า แมนๆคุยกัน ไปไหนไปกัน ลุยไหนลุยกันเลยทีเดียวเชียว 

              ต่อให้ซึนแค่ไหน สวยก็เป็นคนที่โกรธคนยากมากๆ เธอแทบไม่คิดมากเรื่องอะไรเลยยังกับผู้ชาย จนบางคนชอบแซวว่าเธอเป็นชายหนุ่มในร่างนางฟ้าบ้างแหล่ะ หรือผู้ชายมีนม อะไรเทือกนี้ เธอก็ไม่โกรธแถมยังมองว่าตลกดีออกเสียด้วยซ้ำ จนเพื่อนสนิทเก็บเอามาโกรธแทน... เธอค่อนข้างที่จะหัวช้าในเรื่องของการดูว่ามีใครรู้สึกงอนบ้างไหม จนแทบจะปล่อยเลยตามเลย แต่ถ้าเจ้าตัวรู้สึกว่าคนคนนั้นสำคัญจริงๆล่ะก็นะ ถ้ารู้ว่ามีคนงอนแล้วเธอจะง้อคนคนนั้นทั้งวันจนกว่าเขาจะบอกให้พอเลยทีเดียว

            และมันก็เป็นที่โจษจันของคณะวิศวกรรมว่าหญิงสาวคนนี้ก็เป็นคนที่รักสนุกพอสมควร ด้วยรูปร่างหน้าตาที่สะสวยจึงมีชายหนุ่มที่ใจกล้ามาสนใจอยู่บ้าง แน่นอน สวยเลือกคุยกับทุกคนค่ะ! ถึงจะเป็นสาวซึนแต่บทจะเทหนุ่มๆในฮาเร็มเนี่ยก็ต้องอดทนกับนิสัยเจ้าตัวให้ได้เท่านั้น เทแล้วเทเลยโนรีเทิร์นนะจ้ะขอบอก และความรักสนุกนี่แหล่ะทำให้เพื่อน รุ่นพี่รุ่นน้องต่างกล่าวขาญกันว่า พี่สวยเนี่ยแหล่ะ เจ้าแม่ร้านเหล้า ใครไปแล้วไม่เจอเธอคนนี้ แสดงว่าไปผิดร้าน ไหนจะนิสัยที่ชอบดูดบุหรี่อีก เอาเป็นว่าเธอคนนี้นี่มันเกินบรรยายจริงๆ.

ประวัติ : หญิงสาวหน้าตาดีคนนี้เกิดในครอบครัวที่มีความสุขมากๆ พ่อของเธอเป็นชาวอังกฤษที่เปิดร้านน้ำชาราคาแพงย่านสาทร ส่วนคุณแม่ก็เป็นช่างตัดผมขวัญใจบรรดาเซเลปที่เปิดอยู่ข้างๆกัน เธอมีน้องชายหนึ่งคนที่มีอายุห่างกันถึง 3 ปี ชื่อ ‘แมน’ ที่กำลังจะเข้าเรียนต่อที่มหาลัยชื่อดังด้านการทำอาหารที่ฝรั่งเศสตามรอยคุณพ่อมาติดๆ

            ตั้งแต่ประถมนั้นเธอก็มีเพื่อนสนิทเป็นผู้ชายสองคน สามคนนี้ชอบดูสารคดีเกี่ยวกับพลังงานทดแทน หรือพิทักษ์พืชพรรณอะไรจำพวกนี้มาก จึงได้ดื่มน้ำเป็ปซี่ร่วมสาบานกันว่าจะไปไหนไปกันมาโดยตลอด สามสหายใช้ชีวิตอย่างปาหี่มาเรื่อยๆจนกระทั่งเข้ามหาลัย ก็ติดที่เดียวกันคณะเดียวกัน... ด้วยความที่เธอเป้นคนหน้าตาดีรูปรร่างใช้ได้ เลยโดนไหว้วานจากรุ่นพี่ให้ไปประกวดดาวมหาลัย เธอต้องอดทนฝืนกล้ำกลืนทำอะไรที่เรียบร้อยจนใครๆก็คิดว่าเธอเนี่ยแหล่ะได้เป็นดาวแน่ๆ แต่ก็พากันช้อคเมื่อสวยเผลอหลุดถามกรรมการว่า ‘นี่จะประกวดดาวเดือน หรือมิสยูนิเวิร์ส?’ ตำแหน่งดาวเลยปลิวไปโดยปริยาย แต่ตำนานของนางฟ้าป่าเถื่อนก็ยังไม่จบลง....

            จนกระทั่งเพื่อนซี้คนที่หนึ่งอย่างนายเอทิ้งเธอละนายบีไปมีแฟน สามสหายร้านเหล้าก็จบลงเหลือเพียงแค่สวยและนายบีเพื่อนรักแทน และแน่นอน จริงๆแล้วสวยเนี่ย ชอบนายบีมาตั้งนานละนะ ตั้งแต่ประถมนู่น แต่ก็ไม่อยากบอกกลัวความเป็นเพื่อนมันจะหายไป แต่หารู้ไม่ว่าจริงๆแล้วนายบีก็ชอบเธอมากๆเช่นกัน ก็เลยทะเลาะกันใหญ่โตจนแตกหักกันในที่สุด ส่วนตัวสวยก็ซึมมากจนไปเที่ยวบาร์คนเดียวจนดึกดื่น อยู่มาวันหนึ่ง ในขณะที่คนงามของเรากำลังเดินจากร้านเหล้าร้านประจำข้ามสะพานลอยไปร้านข้าวมันไก่นั่นเอง เธอรู้สึกว่าพื่นที่เธอเดินมันสั่นและกำลังจะตกลงมา.... และนั่นคือสิ่งสุดท้ายที่เธอจำได้ และเป็นจุดสิ้นสุดของตำนาน ‘สวยเสียของ’ นั่นเอง

            ทุกวันนี้ตำนานความสวยแต่ทรามของเธอก็ยังกระฉ่อนอยู่ และยังเป็นที่กล่าวขานในคณะว่า ถ้าใครไปกินข้าวมันไก่ หรือกินเหล้าร้านนี้ตอนดึกๆ พี่สวยจะมาปรากฏตัวให้เห็น แต่หาได้จริงๆไม่... เจ้าตัวมาสิงอยู่ในกระถางต้นกระบองเพชรต่างหากเฟ้ย!

ห่วง : ยังไม่ได้ปรับความเข้าใจและบอกชอบนายบี

เหตุผลที่มาอยู่ในห้องพระเอก : ต้นกระบองเพชรสวยมาก คงดูแลดีสิท่า ว่าแล้วก็สิงกระถางซะเลย

สิ่งที่ชอบ : ต้นกระบองเพชร / กระเป๋าหนังราคาแพง / เหล้า / บุหรี่ / ข้าวมันไก่

สิ่งที่เกลียด : คนขี้นินทา / กับข้าวที่ไม่อร่อย

งานอดิเรก : รดน้ำต้นไม้ / กินเหล้า / เดินป่าหรือเดินเล่นในเวลากลางคืน

เพิ่มเติม : -

คุยกับตัวละคร

"เอาล่ะ ตาเธอเเล้ว เข้ามาเลย" เมษเปิดประตูห้องนอนเพื่อให้ผีคิวถัดไปเข้ามาคุยในห้องเขา "ส่วนที่เหลือก็อยู่กันสงบๆ ห้ามแอบฟัง ห้ามทะลุกำเเพงเข้ามาดู เข้าใจมั๊ย?!" ชายหนุ่มยังไม่วายโผล่หน้าออกมาเพื่อขู่ผีตนอื่นที่อยู่ในห้องนั่งเล่นก่อนจะปิดประตูเเละเดินตรงมาทางคุณ

: “ใครจะอยากเข้าไปห้องนายกัน! แล้วนี่มั่นใจนะว่าห้องไม่ใช่ป่าอเมซอน?” ผีสาวพูดพร้อมทั้งสอดส่องสายตาไปทั่วห้อง

"กฏในการอยู่ร่วมกัน ห้ามไปเที่ยวหลอกคนอื่นหรือห้องข้างๆ ห้ามเคลื่อนย้ายอะไรโดยที่ฉันไม่อนุญาต ห้ามค้นข้าวของส่วนตัวกระทั่งแอบดูฉันอาบน้ำ ที่สำคัญ!! ห้ามโผล่มาหลอกฉันตอนกลางคืน ชัดเจนนะ!" ทันทีที่นั่งลงที่พื้นเขาก็เริ่มสาธยายกฏออกมาด้วยสีหน้าจริงจังปนหงุดหงิดเล็กน้อย

: “อ๋อ ได้เลย” หล่อนแสยะยิ้มก่อนจะเปิดลิ้นชักหัวเตียงและโยกย้ายของไปมาอย่างสนุกสนาน ก่อนจะหันไปพูดกับอีกฝ่าย "แล้วไม่ต้องห่วงนะ ให้ฉันดูนายแก้ผ้าอาบน้ำเนี่ย... ดูหมาเน่าเกยตื้นยังดีกว่าเยอะ"

"อืม ขอบคุณที่ให้ความร่วมมือ..." ชายหนุ่มก้มหน้าพร้อมยกมือนวดขมับตน ท่าทางจะปวดหัวของจริง

: “ฉันจะให้ความร่วมมือเป็นอย่างดีทีเดียว ไอ้เจ้าเมษ หึหึหึหึหึหึหึหึ”

"ทำไมเธอ ถึงยังไม่ไปผุดไปเกิดล่ะ? มีห่วงอะไรหรอ?" 

: “ทำไมฉันต้องบอกเด็กบ้าอย่างแกด้วย.... โอเคโอเค บอกก็บอก” ผีสาวทำหน้าเซ็งอย่างสุดฤทธิ์ก่อนจะใช้นิ้วก้อยขว้างขวาแคะก้อนเขียวๆออกจากจมูก

“ฉันยังไม่ได้บอกขอโทษไอ้ลามะหน้าโง่ตัวนึง แถม เอ่อ ฉันยังชอบมันด้วย พอใจยังวะ?”

ชายหนุ่มเหงื่อตกหลังจากที่ได้ยินคำตอบของผีตรงหน้า "...เเล้วทำไมต้องเป็นฉันล่ะ ตามคนอื่นไปไม่ได้รึไง?"

: “ก็แกเลี้ยงต้นกระบองเพชรดีนี่นา บางทีแกอาจจะเลี้ยงฉันเหมือนต้นไม้แหลมๆนั่นก็ได้”

"...ฮะฮะฮะ" เมษหัวเราะอย่างขมขื่น(?)ที่สุดในชีวิตก่อนจะทิ้งตัวลงกับพื้นเเละสลบไป

: “กรรม เป็นลมซะแล้ว ไอ้หน้าโปรโตซัวเนี่ย....”

คุยกับผปค.

เราชื่อมีนเน้อ เรื่องนี้เราคงเเต่งเป็นตอนสั้นๆไม่ยาวเท่าไหร่ ไม่ว่ากันนะ ;-;

: ชิลค่ะ เอาเท่าที่ไหวเนอะ 55555555

คำถามเดียวเลย ถ้าไม่ได้บททีต้องการจะรับกลับหรือยัดบทคะ?

: ยัดๆไปเลยค่ะ เอาไปโลด

ขอบคุณที่สนใจส่งลูกๆมาให้นะคะ ขอให้โชคดีค่าา XD

สาธุ ขอให้ติดเถิด 555555555555

      Z y c l o n