ห้องนอน ออริ ห้ามเข้านะเออ

ลำดับตอนที่ #139 : ตอนที่ยังไม่ได้ตั้งชื่อ

REGISTER

" ผมสนใจแต่เรื่องที่มัน สนุกๆ น่ะครับ :) "

ชื่อ - นามสกุล : ริคเตอร์ เวร์นอฟ [Rictor Venof]

ชื่อเล่นหรือชื่อเรียก : ริคเตอร์ [ "ถ้าผมไม่อนุญาติใครก็ไม่สามารถมาทำตีสนิทเรียกผมว่าริคเฉยๆ ได้หรอกนะครับ :) "]

เพศ : ชาย

อายุ : "679 ปีแล้วล่ะครับ แหม....ก็คนมันตายมานานแล้วนี่เนอะ"

ลักษณะภายนอก : เขาเป็นชายหนุ่มที่ได้ชื่อว่ารูปงามเป็นอย่างมว๊ากกกก #ดัดเสียงเพื่อ? ราวกับรูปปั้นเเกะสลักสุดวิจิตรงดงามของช่างฝีมือเอก (?) ใบหน้าหล่อเหลา (ปนสวย) ปานเทพบุตร (และเทพธิดารวมๆกัน) ชั้นสามสิบสอง #ห๊ะ!? ลงมาจุติยังไงยังงั้น ริคเตอร์มีเรือนผมบลอนซ์เงินยาวถึงกลางหลัง ซึ่งเจ้าตัวจะมัดรวบไว้ด้วยริบบิ้นสีขาว นัยน์ตาคมสีน้ำตาลอ่อนๆ ทอประกายอ่อนโยน (ใส่หน้ากากสิไม่ว่า #เเอ้ก โดนลูกชายเขวี้ยงถ้วยชาใส่) และมักมีรอยยิ้มแสนสุภาพนุ่มนวลประดับอยู่บนใบหน้าเสมอ ผิวขาวเหมือนหิมะ รูปร่างสูงดูภายนอกผอมบาง แต่อันที่จริงก็มีกล้ามเนื้อแบบพอเหมาะ 

นิสัย : ....อืม....ริคเตอร์ ก็เป็นคนนิสัยดีนะ มั้ง? นิสัยดีแต่อย่าไปคบค้าสมาคมหรืออยู่ด้วยจะเป็นการดีต่อชีวิตมากกว่าอ่ะนะ ก็เป็นคนสุภาพนะ มารยาทดีด้วยล่ะ ท่าทางก็สง่างามเหมือนคุณชายหรือพวกเจ้าชายอะไรทำนองนั้นเลย คนมักจะคิดว่าเขาเป็นคนดี...เอิ่ม เขาก็เป็นคนดีนั่นล่ะ อ่อนโยนใจดี พูดจาดี การวางตัวดี มีรอยยิ้มน่ามอง ติดแค่ว่า....มันเป็น 'หน้ากาก' ของริคเตอร์แค่นั้นเอ๊งงงงงT[]T! เพราะอันที่จริงเขานั้นเเสนจะเจ้าเล่ห์เลยล่ะ แถมได้รับฉายาจากคนในบ้านว่า 'ปีศาจในคราบเทพบุตร' อีกต่างหาก และเขาโหดสุดๆ เป็นคนที่สามารถเทน้ำชาร้อนๆ ราดหัวคนอื่นได้โดยสีหน้ายังยิ้มหวานประดุจเจ้าชายนั่นล่ะ ถึงจะสุภาพ แต่ก็สามารถกัดคนอื่นแบบเจ็บๆ ด้วยคำพูดแสนสุภาพนั่นได้เหมือนกัน ข่มขู่คนอื่นได้แบบหน้าตายิ้มแย้มอ่อนโยน งานอดิเรกแบล็คเมลล์สมาชิกร่วมบ้าน เป็นเหมือนผู้รู้ทุกอย่าง เป็นหูเป็นตาของบ้าน โกสต์ สมาชิกทุกคนล้วนบอกเป็นเสียงเดียวกันว่า 'ถ้าอยากรู้อะไร ต้องไปถามริคเตอร์ เจ้าของห้องใต้หลังคาของบ้าน' แต่ถ้าหากมาถามต้องมีอะไรน่าสนใจมาแลกเปลี่ยน ไม่อย่างนั้นเขาก็ไม่คิดจะบอก :) ริคเตอร์เป็นคนชอบเรื่องสนุกๆ แต่ความสนุกของริคเตอร์คือ เห็นคนอื่นทะเลาะกัน ด่ากัน โกรธกัน อะไรแบบนั้นน่ะนะ มันสนุกดีมากสำหรับเขาเลยล่ะ ถึงจะรู้ความลับของใครหลายๆ คน ก็ใช่ว่าเขาจะเอาไปล้อเลียนป่าวประกาศนะ แค่เอาไว้ขู่หรือเอาไว้ใช้ประโยชน์นิดหน่อยเท่านั้นเอง แหม...เขาเป็นคนดีใช่มั้ยล่ะ :) ริคเตอร์เป็นพวกรักสันโดษและชอบอยู่คนเดียว โลกส่วนตัวสูงด้วย ถึงภายนอกจะดูสุภาพมนุษย์สัมพันธ์ดี แต่อันที่จริงแล้วเป็นคนหยิ่งมาก และเย็นชาอีกต่างหาก เขาไม่ชอบให้ใครมาวุ่นวายกับเขา (แต่ไปวุ่นวายกันเองโดยมีเขาคอยดูน่ะได้) เรื่องไหนไม่เป็นผลประโยชน์ต่อริคเตอร์คนนี้ เขาจะไม่เข้าไปยุ่งเลยแม้แต่นิด ต่อให้ใครจะเป็นจะตายก็ตามเถอะ จะว่าเห็นแก่ตัวเหรอ? ไม่ใช่หรอก เขาแค่เป็นพวกไม่ชอบหาเรื่องมากกว่านะ (#หราาา // โดนลูกชายเขวี้ยงแก้วชาใส่) ไม่เคยมีใครเห็นริคแสดงสีหน้าเศ้รา โกรธ หรือเขิน หรือดีใจเลยสักครั้ง ใบหน้าเขาจะมีอยู่พิมพ์เดียวคือรอยยิ้มเเสนอ่อนโยนราวกับเทพบุตรนั่นล่ะ (เพราะเขาสามารถโกรธทั้งๆ ที่ใบหน้ายังเป็นนักบุญได้ไงล่ะ) ริคเตอร์ชอบเวลาน้ำชาบามบ่ายมากที่สุดและเขาจะอารมณ์ดีที่สุดในช่วงนั้น แต่ในช่วงเช้าๆ เขาจะหงุดหงิดมากถึงมากที่สุดระวังอย่าไปทักทายหรือทำอะไรให้เขาไม่พอใจในช่วงเช้าๆ ตอนเขาเพิ่งตื่นเชียวล่ะ ก็นะ ถ้าไม่ไปทำอะไรสะดุดตาเขาหรือทำให้เขาไม่พอใจ คุณก็สามารถใช้ชีวิตอย่างปลอดภัยหายห่วง แต่ถ้าเกิดเขาสนใจใครขึ้นมาบอกคำเดียวว่าคนๆนั้น 'ซวย'!! 

ชอบ : เวลาน้ำชายามบ่าย , ได้เห็นคนทะเลาะกัน ("ราวกับละครเวทีสุดแสนจะตระกาลตาเลยจริงมั้ยครับ" by Rictor) , แบล็คเมลล์ , ขนมที่ทานคู่กับชายามบ่าย

เกลียด : พวกจุ้นจ้านน่ารำคาญ , เวลายามเช้าที่เขาเพิ่งตื่น , พวกที่กล้าหยามศักดิ์ศรีเขา 

กลัว : ไม่มี

ประวัติ : แต่เดิมแล้วเขาเป็นขุนนางของตระกูลดังตระกูลหนึ่งจากประเทศอังกฤษ ใช้ชีวิตอยู่บนความสบมูรณ์แบบ แต่เจ้าตัวก็เบื่อความสมบูรณ์แบบนั้นเสียเหลือเกิน จนกระทั่งในยุคสงครามกลางเมือง ตระกูลเขาถูกฆ่าล้างตระกูล และแน่นอนเขาตายด้วยอยู่แล้วสิ แต่เป็นการตายที่ตัวเขามีรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ คำพูดสุดท้ายก่อนหมดลมของริคเตอร์คือ 'หวังว่าชีวิตหลังความตายของผมจะ 'สนุก' ยิ่งขึ้นไปอีก' และหลังจากนั้นเขากลายเป็นวิญญาณ...อืม ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมไม่ไปผุดไปเกิดแต่กลับวนเวียนบนโลกได้หลายร้อยปีแบบนี้ คงเป็นเพราะเขายึดติดกับการที่อยากจะเห็น 'โลก' ค่อยๆ เปลี่ยนแปลงไปก็ได้ล่ะมั้ง ก็นะ ส่วนเรื่องที่ว่าเขามาอยู่บ้านโกสต์ได้ยังไง ก็ไม่แน่ใจในวันเวลาที่แน่นอนเท่าไหร่หรอก แต่รู้สึกจะเข้ามาอยู่อตนเขาตายได้สี่ร้อยกว่าปีไปแล้วนั่นล่ะ

พลังเวทย์ : อ่านความทรงจำของคนอื่น , อ่านใจ , มองเห็นอนาคตและอดีต

บทที่อยากได้รับ : สมาชิกในบ้าน หรือจะเป็นพ่อบ้านก็ได้ (แต่ทำใจไว้นะ ถ้าจะมอบบทพ่อบ้านให้เขา เพราะเขาสามารถเอาน้ำชาราดหัวคนในบ้านตอนเสิร์ฟอาหารได้จริงๆนะ=.,=)

อื่นๆ : คิดว่าไม่มีนะ

บทสัมภาษณ์ตัวละคร

สวัสดีจ้า ฉันชื่อ ไอ นะ แล้วเธอล่ะชื่ออะไรหรอจ๊ะ

: "หืมมม ผมชื่อริคเตอร์ เวร์นอฟ ครับ" (ยิ้มอย่างสุภาพ)

งั้นหรอจ๊ะ งั้นขอถามนะว่าทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ล่ะ

: "ฮะๆ ไม่ใช่เรื่องที่ผมต้องกล่าวกับคุณเลยนี่ครับ :) " 

แล้วถ้าสมมุติว่าเธออยู่ที่บ้านหลังนี้มานานแต่เธอก็ต้องไปสู่สุคติแล้วไปเกิดใหม่ เธอก็จะไม่ได้เจอพวกคนในบ้านนะ 

เธอจะรู้สึกและคิดยังไงถ้าเหตุการณ์นั้นมาถึงตัวของเธอล่ะจ๊ะ

: "ก็คงจะเสียดายอยู่ล่ะมั้งครับ ผมเชื่อว่าในบ้านนั่นน่ะมีเรื่อง 'สนุกๆ' ที่ทำให้ผมหายเบื่อได้เยอะเลยล่ะ แต่ก็นะ ยังไงผมก็ตายมาหกร้อยกว่าปีแล้ว คงยังไม่ไปสู่สุคติง่ายๆ หรอกครับ :)"

ขอโทษนะที่ถามอย่างนั้นไป แต่คิดว่ามันคงจะไม่เกิดขึ้นหรอกมั้ง งั้นเรามาสนุกไปด้วยกันกับครอบครัวใหม่กันเบยยย ลาก่อนจ้าา

: "ลาก่อนเช่นกันครับ"

สอบถามความรู้สึกผู้ปกครองซักนิด

ผปค.ค๊าาาา ถามนะคะมั่นก็เปอร์เซ็นต์คะที่ลูกจะเป็นตัวหลักๆ

: ไม่มั่นเบยยยยย ประมาณสี่สิบเปอร์

แล้วตอนนี้มั่นใจอีกกี่เปอร์เซ็นต์ค๊าาา ( คงจะเท่าเดิม )

: สี่สิบเปอร์เท่าเดิมมมมม

หวังว่าลูกคงติดตัวหลักนะคะ ขอให้โชคดีเจ้าค่าาา