ห้องสมัครตัวละครต่างๆ

ลำดับตอนที่ #133 : สมัครเรื่อง Mrs.Vongola

Application Form

“คนอย่างฉันไม่รู้จักคำว่า 'ไม่ได้' ค่ะ”

Part l

ลักษณะโดยรวม : เป็นหญิงสาวที่มีความสูงที่กำลังพอดีๆ และค่อนข้างดูผอมบางมากทีเดียว เธอมีผมสีดำยาวตรงจนถึงกลางหลัง ผมด้านหน้าถูกตัดให้เป็นหน้าม้าเข้ากับรูปหน้าไข่อันสวยงามของเธอ เส้นผมเงางามสะบัดผมแบบโฆษณาซัxซิoแปบ(?)ทำให้รู้ได้ในทันทีว่าเธอคนนี้ดูแลผมมาดีแค่ไหน ดวงตาสีดวงเข้มดูคม และมีอำนาจมากจนอาจจะทำให้คนบางคนหลบตาเธอในอัตโนมัติ จมูกโด่งได้รูปบ่งบอกถึงความดื้อรั้นของเจ้าตัวได้ดีทีเดียว พวงแก้มมักจะมีสีชมพูอ่อนจากเลือดอยู่เสมอๆ ริมฝีปากเล็กดูอวบอิ่มเหมือนลูกเชอร์รี่ดูน่าลิ้มลอง และยิ่งมีสีอมชมพูยิ่งทำให้แลดูน่าสัมผัสมากยิ่งขึ้นไปอีก คอยาวระหงทำให้เธอดูมีบุคลิกภาพที่ยอดเยี่ยม เธอมีผิวสีขาวออกจะซีดเสียด้วยซ้ำ ตัวจริงเสียงจริงนั้นจะมีรอยสักอยู่ที่เอวด้านซ้ายเป็นรูปกุญแจซอลค่ะ

สส./นน. : 162 / 45

สีตา/ผม : ม่วงเข้ม/ดำ

ขนาดหน้าอก : คัพB

Part ll

ชื่อ : โคโตะ นาโอกิ ll โคโตะ-พิณใหญ่ , นาโอกิ-เที่ยงตรง,ตรง

ชื่อเล่น : นาโอกิ,นาโอะ

ฉายา : ยัยลูกคุณหนู , ยัยจอมหยิ่ง

อายุ : 22

วันเกิด : 18/12

ราศี : ธนู

ประวัติ : เป็นลูกสาวของเจ้าของธุรกิจนำเข้าสินค้าจากต่างประเทศค่ะ ฐานะของครอบครัวเธอนั้นเรียกได้ว่ารวยเลยค่ะ อยู่ในคฤหาสน์หลังใหญ่โต มีคนใช้มากหน้าหลายตาจนแทบจะไม่ได้ทำอะไรด้วยตัวเอง และด้วยความที่เป็นลูกสาวคนเดียวจึงถูกเลี้ยงมาอย่างไข่ในหิน แทบจะไม่ปล่อยลูกสาวเลยค่ะ และด้วยความที่เป็นลูกคุณหนูทำให้เธอได้รับการสั่งสอนมาเป็นอย่างดีโดยเฉพาะในเรื่องของกิริยามารยาท ด้วยความที่คุณพ่อเป็นเจ้าของธุรกิจดังกล่าวจึงไม่ค่อยมีเวลาให้กับลูกสาวของตนเองมากนัก ส่วนคุณแม่ก็ทำงานเป็นนักเขียนที่เอาแต่หมกตัวอยู่แต่ในห้องเพื่อแต่งหนังสือ ทำให้โดยส่วนใหญ่แล้วเธอโตมากับแม่นมค่ะ และนั่นทำให้เธอเป็นคนที่ค่อนข้างจะเข้มแข็งมากทีเดียว และเธอก็เข้าใจด้วยว่าที่พ่อและแม่ทำงานหนักขนาดนั้นก็เพื่อให้เธอมีชีวิตที่สุขสบาย จนอายุได้สิบแปดปีแม่นางก็เอ่ยปากขอว่าจะออกมาใช้ชีวิตอยู่ด้วยตัวคนเดียว แน่นอนค่ะว่าคุณพ่อและคุณแม่จะปล่อยลูกสาวที่เลี้ยงมาเป็นอย่างดีได้ยังไง เธอก็จะยอมและอยู่บ้านต่อไป และสามวันต่อมาเธอก็ตัดสินใจออกจากบ้านในตอนกลางคืนที่ทุกคนหลับหมดแล้วค่ะ

Part lll

นิสัย : ‘โคโตะ นาโอกิ’เป็นหญิงสาวที่มีภาพลักษณ์ที่งดงาม บอบบาง เย็นชาและเย่อหยิ่งราวกับเป็นเจ้าหญิงจากแดนไกลอย่างไรอย่างนั้น แต่เอาจริงๆแล้วเธอเป็นผู้หญิงธรรมดาๆเดินดินที่ไม่ธรรมดาทั้งในด้านของฐานะ นิสัย และหน้าตาค่ะ

         เราอาจจะเรียกเธอว่าสาวมั่นก็ได้นะคะ เนื่องจากเธอถูกเลี้ยงมาอย่างตามใจ และไม่มีใครขัดใจ ทำให้เธอมักจะคิดว่าความคิดของตนเองนั้นถูกต้องแล้ว หรือการกระทำแบบนี้ถูกต้องแล้ว ซึ่งก็ไม่มีใครกล้าขัดจริงๆนั่นแหล่ะค่ะ แต่เมื่อโดนใครขัดคุณเธอก็จะหันมาจ้องคุณตาเขม็งพร้อมกับยิ้มให้แล้วพูดว่า ‘คุณกล้าขัดฉันหรอคะ?’ นอกจากจะมั่นใจในตัวเองอย่างสุดขีดแล้วแม่นางยังเป็นคนที่หยิ่งยะโส ด้วยความที่อาจจะมองว่าตัวเองฐานะสูงหรือฐานะดีกว่านั่นแหล่ะค่ะ ถ้าเกิดว่ามีคนเข้ามาทักเธอ เธออาจจะตอบกลับไปเล็กน้อยแล้วนิ่งต่อ หรืออาจะนิ่งเงียบและไม่ตอบใดๆทั้งสิ้น ดีไม่ดีอาจจะลุกหนีไปเลยด้วยซ้ำ ทั้งนี้ก็ขึ้นอยู่กับอารมณ์ในตอนนั้นล้วนๆค่ะ แถมยังไม่ชอบให้ใครมาว่าเธอด้วยค่ะเธอจะตอบกลับไปด้วยคำที่เจ็บแสบทีเดียว เป็นคนที่ไม่ยอมก้มหัวให้ใครง่ายๆตามที่เขาบอกกันว่า ‘ฆ่าได้ แต่หยามไม่ได้’ ถ้าจะให้ก้มหัวให้คนอื่นให้เธอตายยังจะดีกว่าค่ะ เป็นคนที่จะผ่ายแพ้ไม่ได้ ต้องชนะอย่างเดียวเท่านั้น ถ้าแพ้เมื่อไหร่ขึ้นมาเธอจะไม่ยอมรับอย่างเดียวเลยค่ะ ถ้าให้พูดจริงๆแล้วเธอนี่แพ้แบบนับครั้งได้เลยค่ะ และอีกอย่างคือนางเป็นสาวซึนค่ะ ด้วยความที่หยิ่งในศักดิ์ศรีทำให้ถ้าเธอจะขอบคุณหรือขอโทษใครเธอจะไม่พูดง่ายๆค่ะเธออาจจะพูดแค่ว่า ‘ใครบอกให้คุณมาเดินชนฉันล่ะคะ’ ทั้งๆที่ในใจจะอยากขอโทษก็ตามทีเถอะ หรือถ้าอยากจะช่วยเหลือใครเธออาจจะพูดแค่ว่า ‘ฉันช่วยเพราะว่ามันน่าสมเพชเท่านั้นแหล่ะค่ะ’

         นาโอกิเป็นหญิงสาวที่ได้รับการเลี้ยงดูมาเป็นอย่างดีโดยเฉพาะในเรื่องของกิริยามารยาท แม่นางจะเป็นคนที่มีมารยาทอยู่เสมอๆ เช่นพูดมีหางเสียง หลังตรงตลอดเวลา หรือรับประทานอาหารอย่างสุภาพเรียบร้อย แต่การที่มีกิริยามารยาทที่ดีก็ไม่ได้เป็นตัวบ่งบอกว่าจะไม่แรงนะคะ ถึงแม้ว่าจะมีการกระทำที่เรียบร้อยแต่วาจานี่ไปหมดค่ะ เมื่อเธอไม่ชอบใครแล้วก็คือไม่ชอบต่อให้ทำดีแค่ไหนก็จะยังคงไม่ชอบอยู่ดี เธอจะยิ้มให้อย่างเย็นๆอารมณ์เหมือนพระราชินีที่ยังยิ้มแย้มในขณะที่ประหารชีวิตคนอื่นนั่นแหล่ะค่ะ และจะไม่พูดด้วยกล่าวคือเมินแม่มค่ะ แต่ถ้าถึงในระดับที่คันปากก็อาจจะพูดออกไปด้วยน้ำเสียงที่เย็นๆ ถึงแม้ว่าจะพูดมีหางเสียงแต่ก็เป็นถ้อยคำที่เจ็บจับใจจริงๆค่ะเช่น ‘ฉันหวังว่าคนอย่างคุณจะรู้นะคะ ว่าใครควรจะยุ่งด้วยหรือไม่ยุ่งด้วย’ หรือ ‘ฉันหวังว่าจะไม่มีใครโง่เอาคุณเป็นคู่หรอกนะคะ’ แน่นอนค่ะว่าเธอกล้าพูดแบบนี้แม้จะกับคนที่แก่กว่าก็ตาม แต่ในทางกลับกันถ้าเธอให้ความเคารพใครแล้วเธอจะพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนหวานมากขึ้น(นิดนึง) และยิ้มให้อย่างเป็นมิตรค่ะ ซึ่งแน่นอนว่าแม่นางมีคนที่ไม่ชอบมากกว่าคนที่ชอบอยู่แล้วล่ะค่ะ นาโอะจะยิ้มในอีกสถานการณ์หนึ่งคืออกงานสังคมค่ะ แต่นั้นก็ไม่ใช่ยิ้มที่ออกมาจากใจจริงของเธอ เพราะเธอคิดว่าคนที่อยู่ในแวดวงนี้ใส่หน้ากากเข้าหากันทั้งนั้นค่ะ นอกจากนี้ยังเป็นคนที่ค่อนข้างจะเข้มแข็งเนื่องจากพ่อแม่ไม่มีเวลาให้ ตอนไปโรงเรียนก็ต้องอยู่คนเดียวเพราะหยิ่งมากเกินไป บางครั้งก็ถูกแกล้งเป็นครั้งเป็นคราว พวกคนใช้ก็ไม่ได้ใจดีกับเธอทั้งหมด บางคนอาจจะทำเพื่อเงินด้วยซ้ำไป นั่นทำให้เธอต้องยืนหยัดด้วยตนเองให้ได้ค่ะ

           นาโอกิเป็นลูกคูณหนูที่ค่อนข้างจะเอาแต่ใจอยู่มากเนื่องจากแม่นางเป็นลูกคุณหนูที่ได้ทุกอย่างที่อยากได้ และที่สำคัญคืออยากได้อะไรก็ต้องได้ ไม่มีคำว่าไม่ได้ในพจนานุกรมของเธอค่ะ แต่แม่นางก็ไม่ใช่พวกลูกคุณหนูที่จะสั่งอะไรที่หาได้ยากมากมายเช่นกระเป๋าลิมิเต็ดเอ็ดดิชั่นที่มีแค่สิบใบบนโลกหรืออะไรพวกนั้น เธออาจจะสั่งแค่สีและรุ่นอะไรประมาณนี้ ซึ่งมันก็ไม่ใช่เรื่องยากสำหรับคนรวยๆที่จะไปหาหรอกค่ะ  และนอกจากนี้ยังเกลียดการรอคอยเป็นที่สุด เธอไม่ใช่พวกที่จะมานั่งรอคอยกับอะไรนานๆ อย่างมากที่สุดเธออาจจะนั่งคอยแค่สิบนาทีเพื่อรถติด(?) หรือติดธุระจริงๆเท่านั้น ถ้าเลยจากสิบนาทีนี้ไปแล้วแม่นางก็จะลุกเดินไปที่อื่นโดยไม่บอกไม่กล่าวเลยทีเดียวค่ะ

            ในสภาวะปกตินาโอะจะเป็นคนที่ค่อนข้างคิดเป็นเหตุเป็นผลเห็นได้จากที่ว่าถ้าแม่นางจะสั่งอะไรเธอจะสั่งอะไรที่ทำไม่ยากมากนัก(?) หรือการที่เข้าใจว่าที่พ่อแม่ไม่มีเวลาให้เป็นเพราะต้องการให้ลูกสาวอย่างเธอมีชีวิตที่ดี และสะดวกสบาย แต่ในยามที่อารมณ์ไม่ดีหรืออารมณ์กำลังแปรปรวนนี่ความเป็นเหตุเป็นผลจะปลิวหายไปกับสายลมและแสงแดดทันทีเลยค่ะ

             โดยลึกๆแล้วนาโอะค่อนข้างจะเป็นคนที่มีจิตใจดีมากทีเดียวค่ะจะเห็นได้จากการที่เธอหนีออกจากบ้านมาเพื่อไม่ให้เป็นภาระของพ่อและแม่ หรือเป็นคนที่อาจจะเข้าไปช่วยเหลือคนอื่นบ้างเป็นบางครั้ง แต่ด้วยความปากเสียทำให้การช่วยเหลืออาจจะกลายเป็นการดูถูก เอาจริงๆแล้วนาโอะอาจจะเป็นหญิงสาวที่แค่ไม่รู้ว่าจะแสดงออกยังไงมั้งคะ

ลักษณะคำพูด : ปกติ – “วันนี้เป็นวันที่ดีนะคะ”

โกรธ – “บางครั้งคนเราก็ไม่ต้องพูดสิ่งที่คิดทั้งหมดก็ได้นะคะ เพราะมันอาจจะทำให้เราเป็นเหมือนปลาหมอตายเพราะปาก”

มีความสุข – “วันนี้ฉันคิดว่าฉันจะออกไปเดินเล่นสักหน่อยนะคะ”พูดพร้อมกับยิ้มงามๆให้หนึ่งที

เศร้า – “ให้ฉันอยู่คนเดียวสักพักเถอะค่ะ”

อารมณ์เสีย – “ฉันว่าคุณอยู่นิ่งๆบ้างก็ดีนะคะ”ยิ้มเย็นๆให้

คันปากอยากจะตอบกลับคนที่ไม่ชอบ(?) – “บางทีท่าพ่อแม่ของคุณให้ความรักกับคุณมากกว่านี้คุณอาจจะไม่ต้องมาทำตัวแบบนี้ก็ได้นะคะ”

เรียกคู่ว่า : คุณ(ปกติ,โกรธ) / นาย(อารมณ์ไม่ดี,เขิน) / สึนะซัง(เศร้า)

คู่เรียกว่า : คุณ , เธอ , นาโอกิ , นาโอะ

คู่กับ : สึนะ

เพิ่มเติม : ค่อนข้างจะมีความสามารถทางด้านดนตรีโดยเฉพาะไวโอลินค่ะ

Part lV (พร้อมบอกอาการ)

ชอบ : เสียงเพลง(หลับตาลงเบาๆ และฮัมเพลงไปด้วย) , อ่านหนังสือ(มีสมาธิมาก) , เดินเล่น(รู้สึกสบายใจอย่างบอกไม่ถูก) , ขนมญี่ปุ่นดั้งเดิม (มีความสุขจนบางครั้งอาจจะเผลอยิ้มออกมา)

ไม่ชอบ : พวกหน้าไหว้หลังหลอก/พวกนกสองหัว (ไม่อยากจะเห็นหน้าและพูดคุยด้วย) , ยา (เบือนหน้าหนี และไม่ยอมกินท่าเดียวค่ะ)

เกลียด : คนที่ไม่จริงใจ(ไม่อยากเจอหน้า แต่ถ้าเจอจะด่าให้เจ็บถึงขั้วหัวใจเลย)

กลัว : ความมืด (ตัวสั่น ก้าวขาไม่ออก)

แพ้ : ถั่ว (ผื่นขึ้น)

ชอบผู้ชายแบบ : เข้าใจในตัวของนาโอะ เป็นคนที่ให้ความสนิทสนมเหมือนเป็นเพื่อนกัน และดูแลเอาใจใส่อย่างสม่ำเสมอ

Part V คุยกับออริ(ตอบแบบบรรยายน้า)

“สวัสดีครับ”

ชายหนุ่มร่างสูงโปร่งสวมหมวกใบใหญ่จนปิดหน้าปิดตาทำให้มองเห็นใบหน้าคอมนั้นได้ไม่ชัด สะกิดเด็กสาวตัวเล็กที่กำลังยืนอ่านแผ่นติดประกาศลุ้นเงินล้านที่เขาเป็นคนติดไว้ตรงเสาไฟฟ้า(?)

“สนใจลุ้นเงินล้านรึปล่าวครับ”

ตอบ หญิงสาวหันมามองหน้าชายหนุ่มสักเล็กน้อย ก่อนที่จะคลี่ยิ้มออกมาอย่างเดาไม่ถูกว่าจะสื่อว่าอะไร ก่อนที่จะตอบกลับไปว่า “ถ้าฉันบอกว่าสนใจล่ะคะ”

            เขาเห็นดังนั้นก็ยิ้มออกมา จากที่ตอนแรกกลุ้มแทบตายว่าจะไม่มีใครมาสนใจเจ้าประกาศที่ดูแล้วเหมือนติดไว้ขำๆเท่านั้น แต่มีคนสนใจเขาก็แทบจะกระโดดกอดเจ้าหล่อนเลยล่ะ!

“ผมมีชื่อว่า ‘J.J.’ ครับ ไม่ทราบว่าคุณชื่ออะไรครับ”

ตอบ “โคโตะ นาโอกิค่ะ”เธอเลือกจะตอบกลับไปตามมารยาท เพราะเธอก็ไม่ได้ไม่ชอบเขาถึงขนาดที่จะเชิดไม่ตอบกลับไป

“แหม่ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ คุณนาโอกิ งั้นเราไปนั่งคุยกันตรงนั้นแล้วกันนะครับ”

            เขาพาหล่อนเดินไปนั่งตรงม้านั่งใกล้ๆ แล้วหยิบกระดาษที่ขึ้นหัวว่า ‘กติกาการเล่นเกม’ ก่อนจะจดยิกๆอะไรสักอย่างลงไปตรงช่องที่ว่าง แล้วจึงส่งให้เจ้าหล่อนอ่าน

กติกาการเล่นเกม

‘สวัสดีครับ สาวน้อยผู้หลงทาง ผมมีชื่อว่า J.J. เป็นคนคุมเกมลุ้นเงินล้านนี้ครับ! คุณไม่ต้องเป็นห่วงไปหรอกครับ สัญญาตัวนี้ไม่มีการโกงแน่นอน! รับประกันได้เลยว่าถ้าคุณทำสำเร็จเงินล้านมันจะเป็นของคุณแน่นอน แต่คุณต้องมีคุณสมบัติตามนี้นะครับ ถ้าไม่มีผมตัดสิทธิ์จริงๆนะครับ

1.      คุณต้องเป็นเพศหญิงอายุระหว่าง 18-25 ปี

2.      ตอนนี้อยู่ในสถานะโสดและยังไม่แต่งงาน

3.      สามารถย้ายมาอยู่ที่พักที่ทางเราจัดเอาไว้ได้

ผมเชื่อครับถ้ามาถึงจุดนี้แล้วคุณทั้งหลายคงมีคุณสมบัติตามที่ระบุไว้นะครับ เพราะฉนั้นเราจะมาเข้าสู่รายละเอียดการเล่นกันเลยนะครับ มันไม่ได้มีอะไรยากมากหรอกครับ เพียงแค่คุณจะต้องไปเอานามสกุลของผู้ชายรวยๆมาใช้เท่านั้นเอง และเป้าหมายครั้งนี้คือ ‘วองโกเล่และผู้พิทักษ์’ มาเฟียที่พวกคุณก็คงน่าจะรู้จักนะครับ และแน่นอนเป้าหมายของคุณน่ะผมจะให้คุณเป็นคนเลือกเองครับ มีอยู่ 7 คนด้วยกันครับ

[/] 1.      ซาวาดะ สึนะโยชิ(วองโกเล่รุ่นที่ 10)

2.      โกคุเทระ ฮายาโตะ(ผู้พิทักษ์วายุ)

3.      ยามาโมโตะ ทาเคชิ(ผู้พิทักษ์พิรุณ)

4.      ซาซางาวะ เรียวเฮ(ผู้พิทักษ์อรุณ)

5.      แรมโบ้(ผู้พิทักษ์อัสนี)

6.      โรคุโด มุคุโร่(ผู้พิทักษ์สายหมอก)

7.      ฮิบาริ เคียวยะ(ผู้พิทักษ์เมฆา)

ถ้าเลือกได้แล้วก็ติ๊กถูกหน้าชื่อได้เลยนะครับ และเซ็นรับทราบด้วยนะครับ ขอบคุณที่มาเล่นสนุกด้วยกันนะครับ

ลงชื่อ โคโตะ นาโอกิ’

ตอบ สึนะ

“อ๊ะ เสร็จแล้วหรอครับ”

            J.J.ยิ้มออกมาเมื่อเห็นว่าสาวน้อยคนนี้ส่งกระดาษคืนกลับมาให้เขา เขารับมาอ่านเพื่อตรวจทานคำตอบทั้งหมด และก็ต้องประหลาดใจกับชายที่หญิงสาวเลือกจนอดถามไม่ได้ว่าทำไมหล่อนถึงเลือกเขาคนนี้

“ทำไมคุณถึงเลือกผู้ชายคนนี้ล่ะครับ”

ตอบ “อืม… อาจจะเป็นเพราะว่าฐานะดูเหมาะสมกันดีล่ะมั้งคะ”เธอพูดเหมือนกับไม่มั่นใจ แต่ดวงตาของเจ้าหล่อนกลับเต็มไปด้วยความมั่นใจอย่างเต็มเปี่ยม จนทำให้ชายตรงหน้าอดที่จะสงสัยไม่ได้ แต่ถึงจะสงสัยเขาก็ไม่เอ่ยถามอะไรออกมา

“งั้นหรอกหรอครับ ผมลืมบอกไปเลย! คุณน่ะห้ามหลงรักเขาเด็ดขาดเลยนะครับ พอดีมันไม่มีในใบสมัครน่ะแต่ผมจะบอกรู้ไว้ก่อนว่าเมื่อพวกเขาได้มอบนามสกุลให้คุณใช้แล้วหลังจากนั้นคุณกับเขาก็จะต้องกลายเป็นคนไม่รู้จักกันไปเลยทันทีนะครับ ผมหวังว่าคุณจะเข้าใจนะ”

ตอบ “ฉันไม่ใช่พวกโหยหาความรักขนาดที่จะหลงรักใครง่ายๆหรอกค่ะ”เธอตอบกลับไปอย่างมั่นใจ

“ดีแล้วล่ะครับ ขอให้สนุกกับเกมนี้นะครับ ผมจะส่งคนไปรับคุณพรุ่งนี้เจ็ดโมงเช้านะครับ ลาก่อน J”

            เขาลุกขึ้นยืนพร้อมกับเก็บเอกสารนั้นเข้ากระเป๋า และหันหลังเดินจากไป

ตอบ เธอมองตามหลังบุรุษปริศนาไป ก่อนที่จะลุกขึ้นยืนและตรงไปยังจุดหมายต่อไป

Part Vl คุยกับผู้ปกครอง

สวัสดีฮะ ชื่ออะไรเอ๋ยยย >3< อันตัวเรา ปันปัน นักดองฟิค(?)เองฮะ!

ตอบ ชื่อเพิลฮะ(?)

คิดยังไงมาสมัครเรื่องนี้ฮะ

ตอบ น่าสนุกมากเลยล่ะ

ถามจริง ถ้าไม่ติดสนใจรับบทตัวร้ายมั้ยเอ่ยยย

ตอบ แล้วแต่ไรท์เลยค่ะ

ถ้าเอาบทตัวร้ายอยากป่วนคู่ของใคร ><

ตอบ เอายามะค่ะ นางน่าจะโอเคกับผู้ชายแนวนี้(มั้ง)

มีอะไรจะบอกปันมั้ยคะ 5555555

ตอบ สู้ๆนะคะ

อย่าลืมแอดเฟบ โหวตและก็คอมเม๊นต์ด้วยนะ!

ตอบ ค่ะ

ขอบคุณที่มาสมัครฮะ >3< รักรีดเดอร์นะฮะ

ตอบ รักไรต์เตอร์เหมือนกันค่ะ ถถถถถถถถถถถ