Tweet . with hwang taesu - ♥

ลำดับตอนที่ #130 : ~KEEP~ :: ~• From Audition // { db. pipink ♥ •~

Follow your form audition : )

ส่วนของผู้สมัคร

๑. ชื่อ

: กลอย

๒. อายุ

: 16 ขวบ

ส่วนของตัวละคร

๑. ชื่อตัวละคร

: ฮวัง แตซู

๒. อายุ

: 20 ปี

๓. อาชีพ

: นักศึกษา , แดนเซอร์ของศิลปินดัง

๔. ลักษณะนิสัย

: เป็นผู้หญิงที่ เงียบ ๆ ง่าย ๆ ไม่เรื่องมาก รักเพื่อน รักครอบครัว แต่กลับไม่ค่อยได้ใส่ใจตัวเองเท่าที่ควร เป็นคนที่แคร์ความรู้สึกของตัวเองเป็นอันดับสุดท้ายเสมอ แต่ถึงแม้เธอจะดูเป็นผู้หญิงเรียบ ๆ และดูอ่อนแอ แต่เธอกลับมีหัวใจที่เข้มแข็งและยิ่งใหญ่กว่าผู้ชายบางคนเสียอีก เธอเป็นคนที่โกรธใครไม่เป็น ไม่ว่าใครจะแกล้งเธอยังไงเธอก็จะคิดว่านี่คือการแกล้งเล่นเฉยๆไม่คิดมาก มองโลกในแง่ดี มีความสดใสอยู่ในตัว แต่ถึงแม้ภายนอกจะสดใสเพียงใด จะมีกี่คนที่รู้ว่าลึก ๆ แล้วมีความทุกข์ซ่อนอยู่(?) โดยไม่เคยมีใครเห็น เป็นคนที่เสียน้ำตาง่าย แต่พยายามที่จะเก็บเอาไว้ไปร้องไห้คนเดียว เป็นคนที่เชื่อในคำของพระเจ้า หัวดี เรียนเก่ง ละเอียดอ่อน ฉลาดในทุกเรื่องและที่สำคัญเมื่อเชื่อในพระเจ้าแล้วเธอก็ยังจะเชื่อในคำว่า "ปาฏิหาริย์" เชื่อในพรหมลิขิต เชื่อในโลกของความฝัน แต่ก็ไม่ทิ้งโลกแห่งความเป็นจริง บางครั้งก็ขี้อ้อน มีนิสัยที่คล้ายคลึงกับแมวในบางครั้ง เป็นคนที่เจ็บแล้วจำ สู้ชีวิตเธอมีโรคประจำตัวคือ โรคหัวใจระยะสอง แต่ไม่เคยมีคนรู้ เป็นเพราะเธอไม่เคยบอกใครแม้กระทั่งครอบครัวของเธอ เธอพยายามทำงานเก็บเงินเพื่อรักษาโรคหัวใจของตัวเอง แต่ก็ไม่ลืมที่จะส่งไปให้พ่อแม่และน้องชายที่ต่างจังหวัด บางครั้งที่โรคหัวใจของเธอกำเลิบเธอมักจะมีสีหน้าที่ซีดเซีวจนหน้ากลัวและมักจะแอบไปเข้าห้องน้ำเสมอ จนบางครั้งเสียงานเพราะเธอเป็นแดนเซอร์ของศิลปินดังมันเลยทำให้เธอโดนว่าโดนด่าจนกลายเป็นเรื่องใหญ่ แต่เธอก็ยอมรับในความผิดของตัวเอง ที่เธอมีชีวิตอยู่ทุกวันนี้ก็เพื่อครอบครัวและนี่ก็คือคติประจำใจของเธอ "จง... มองเพียงแค่ก้าวถัดไปเพราะมันจะทำให้เราไม่ล้ม"
๕. ชื่ออิมเมจ

: Do heoji

๖. คู่ของคุณ

: ปาร์ค ฮยอนชอล , {ขอมีชื่อเล่นเป็น คารัม }

๗. อายุ

: 19 ปี

๘. อาชีพ

: นักศึกษา , ครูสอนเต้นแนว popping dance

๙. ลักษณะนิสัย

: เป็นคนนิ่ง แต่เฮฮา มักมีคำพูดที่ติดตลก จริงจังกับชีวิตและพอใจในสิ่งที่หัวเองมี เขามีความฝันที่จะเป็นนักเต้นที่มีชื่อเสียง เป็นคนที่รักตัวเองมากเป็นอันดับหนึ่ง และรักคนอื่นเป็นอันดับสอง เป็นคนที่มีเพื่อนเยอะ เพราะเขาเป็นคนไม่เครียดกับชีวิต และ เหมือนจะใช้ชีวิตแบบที่เรียกว่า อิสระ เป็นคนน่าตาดีจึงทำให้มีแม่ ๆ ป้า ๆ น้อง ๆ พี่ ๆ ติดตรึมไม่เว้นในแต่ละวัน จนบางครั้งเขาก็เบื่อที่จะมีคนตามติดแจแบบนี้ อยากมีชีวิตที่สุขสงบเหมือนกับคนอื่นที่หน้าตาไม่ดีเท่าเขา(?) เป็นคนช่างคิด ช่างฝัน แต่ดันไม่มีสเป็คในเรื่องของผู้หญิง เขาคิดแค่ว่า เมื่อถ้าเจอที่ใช่มันก็ใช่เองหล่ะ บ้านของเขาเป็นบ้านคนรวย มันทำให้ในบางครั้งเขาจึงมีนิสัยที่เห็นแก่ตัวบ้างอะไรบ้างในบางเวลา แบบที่เรียกว่าต้องการสิ่งใดก็ต้องได้(?) หรือ เมื่อเขาไม่ได้คนอื่นก็ไม่ได้ ! {เรียกว่าเห็นแก่ตัวสุด ๆ ><} อีกอย่าง สถาบันสอนเต้น popping dance ก็เป็นโรงเรียนของครอบครัวเขา !

๑๐. รูปอิมเมจคุณ

:
 

๑๑. รูปอิมเมจคู่ของคุณ

:

๑๒. ตีมสตอรี่ที่คุณเลือก

: * Raining  : สายฝนที่ร่วงหล่น

๑๓. ตีมสตอรี่ของคุณเกี่ยวข้องกับคุณหรือคู่อย่างไร

: ขอเป็นคารัม พรีเซนต์ ,, คืนวันหนึ่งช่วงประมาณห้าทุ่มกว่า ๆ หลังจากที่ผมมเสร็จภาระกิจสอนเต้นผมเดินออกมาจากสถาบันสอนเต้นของตัวเองด้วยสีหน้าที่เหนื่อยและอ้อนล้ามากในตอนนั้น. แต่เมื่อออกมาข้างนอกผมกับพบกับสายฝนแรกเริ่มในรอบปีและที่สำคัญผมยังผมกับผู้หญิงคนหนึ่ง เธอยืนหลบฝนอยู่ข้างสถาบันแห่งนี้ หน้าตาของเธอนั้นสวยมาก สวยเหมือนนางในฝันของผมเลย ผมไม่รู้ว่าผมเผลอมองเธอไปนานแค่ไหน มารู้ตัวอีกทีเธอยิ้มให้กับผม มีเหรอที่ผมจะไม่ยิ้มตอบ. รอยยิ้มของเธอนั่นทำให้หัวใจของผมเต้นแรง ในตอนนี้ผมไม่อยากให้ฝนหยุดตกเลย ผมอยากยืนอยู่กับเธอนาน ๆ แต่คงเป็นไปไมได้หรอก ฮ่า ฮ่า ผมคิดอะไรเกี่ยวกับเธอไปเรื่อยเปื่อยเลยหล่ะ ถ้าเธอรู้ผมลวมลามเธอในใจผมคงโดนเธอตบแน่ ๆ ฮ่า ๆ เอ๊ะ..ผมคิดเสียงดังไปรึเปล่า เธอมองมาทางผมด้วยแววตาแปลก ๆ นะ เอ๊ะหรือเธอจะชอบผม ? แน่สิ ผมหล่อ ผมหน้าตาดีมีเหรอสาวเห็นแล้วจะไม่ชอบ >.<' แต่เวลาความสุขมันผ่านไปแล้วนะ ฝนหยุดตกแล้วหล่ะ ผมเดินออกมาจากตรงนั้นพร้อม ๆ กับเธอ ผมพยายามที่จะเดินให้ใกล้เธอที่สุด แต่ไม่นานผมก็รู้สึกเหมือนตัวเองต้องเดินอยู่คนเดียวที่ถนน(?) ใช่เธอหยุดเดิน. ผมหันไปข้างหลังแบบที่เรียกว่าแกล้งหันและผมก็พบว่าเธอมีใบหน้าที่ซีดไปกว่าเดิมจนน่ากลัว เธอเป็นอะไรนะ มือข้างขวาของเธอกุมไปที่หน้าอกข้างซ้าย เหมือนมีท่าทีว่าเจ็บปวดอะไรบางอย่าง ผมทนดูเธอแบบนั้นไม่ได้จึงเข้าไปพยุงแล้วถามเธอว่าเป็นอะไรมั้ย แต่เธอกลับบอกกับผมแค่ว่า "ฉันไม่เป็นไร ฉันโอเค " แต่สีหน้าของเธอกลับไม่ได้เป็นแบบคำพูด ผมพยักหน้าแล้วแอบเดินตามเธอมาเรื่อย ๆ จนถึงสถานี้รถไฟฟ้าใต้ดิน สีหน้าของเธอดูมีสีขึ้นบ้างแต่ก็ยังซีดอยู่ดี และ เหมือนว่าเธอจะเห็นผมเธอเลยพยายามที่จะหลบหน้าผม ผมเลยตัดสินใจไม่ได้ตามเธอไป ถึงแม้ว่าจะห่วงเพียงใดก็ตาม. ตั้งแต่วันนั้นมาผมไม่เจอเธออีกเลยจนกระทั่งวันที่ฝนตกผมก็จะเจอเธอ. เป็นแบบนี้ทุกครั้งตอนที่ผมไม่รู้จักเธอ ผมมักเจอเธอโดยบังเอิญเวลาฝนตกและทุกครั้งเมื่อผมเห็นเธอหัวใจของผมมันก็เต้นแรง แรงจนมันแทบจะทะลักออกมาจากอกและอีกอย่าง..เป็นสิ่งที่น่าดีใจมากสำหรับผมที่ว่าเธอจำผมได้ ผมมักจะเรียกเหตุการณ์ที่เราเจอกันว่า "ความรู้สึกที่เปลี่ยนไปในวันที่สายฝนร่วงหล่น" เธอเป็นนางฟ้าหรือเปล่านะ ที่จะปรากฎตัวเฉพาะเวลาฝนตก ฮ่า ฮ่า ผมว่าผมต้องตกหลุมรักเธอตั้งแต่แรกเริ่มแน่ ๆ เลย ><

๑๔. ในหนึ่งวัน . คุณชอบช่วงเวลาไหนมากที่สุด พร้อมเหตุผล

: ช่วงกลางดึก มันเป็นเหมือนความฝัน . . 
  กลางดึกของกรุงโซลมักจะเป็นสิ่งที่สวยงาม โรมแมนติกและอลังการตา
  ลองสังเกตดี ๆ สิว่าสิ่งดีๆ ที่เกิดขึ้นบนโลกใบนี้มักเกิดในช่วงกลางคืนเสมอ 
  ดวงดาวเรามักจะมองเห็นในช่วงกลางคืน
  พระจันทร์ที่สวยงามเรามักจะเห็นมันเมื่อท้องฟ้ามืดสนิท
  ต้นไม้จะดูสุขสงบและเงียบสงัดเมื่อพระอาทิตย์ตกดิน . . 
 ฉันชอบช่วงกลางดึกมากที่สุด
 เพราะ ช่วงกลางคืน คือช่วงแห่งความสุข

♥ ขอบคุณสำหรับการออดิชั่นในครั้งนี้มากๆ เลยค่ะ นอมู ~ ซารางเฮ <3