คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : Chapter 13
“Vancouver kris & Wushu Cowboy 2”
Chapter 13
“เฮ้ย ใจเย็นๆ น่ะเรื่องกะโหลกกะลาน่า ..” ลู่หานห้ามทัพ
“ไม่ชอบ หวง.. หวงมาก ก็รู้นี่ แล้วมันยิ่ง” เถาเริ่มเย็นลง เมื่อเห็นหน้าจ๋อยๆ ของคริส..
“ถามกันมั่งไหมล่ะ?”
“ผมถามแล้วเคยพูดไหมล่ะ ว่าจริงๆ รู้สึกอะไรอยู่?”
“ไม่ชอบซิ่วหมิน! .. ไม่มีเหตุผลด้วยอึดอัด! ไม่ชอบ ไม่ชอบจริงๆ เมือกี้อึดอัดจนทนไม่ไหว ก็เลยหนีออกมานั่งตรงนี้ แล้วไคก็เดินมานั่งด้วย เฉยๆ ก็แค่นั้นไม่มีอะไร เข้าใจหรือยัง?” ทั้งเถาและลู่หานอึ้งในคำพูดของคริส
“เฮ้ยย ทำไมมึงไม่ชอบเขาล่ะตุ้งจางง กูว่ามันเข้าก็ไม่มีอะไรน่ะ”
“กูก็ไม่รู้ว่ะไอ้ลู่ กูไม่ถูกชะโหลก.. แต่โอเค ในเมื่อพวกมึงจะรับเขาเข้ามา กูก็ไม่ได้ว่าอะไร แต่กูไม่ชอบ ที่เขามายุ่งอะไรกับเถา ไม่รู้ว่ะไอ้ลู่- -“คริสหันไปพูดกับลู่หาน โดยที่ไม่ได้มองหน้าเถา คนที่ฟังอยู่แอบหันไปยิ้มทางอื่น. แวนคูเวอร์คริสหวงเขาด้วยแห่ะ นึกว่าจะมีแต่เขาฝ่ายเดียวที่หวง
“กูขอสรุปอาการให้มึงเลยแล้วกันว่า มึงกับกำลังหึง!..มันไม่มีเหตุผลอะไรมากหรอกมึง เพียงแค่มึงไม่อยากให้มาลุ่มล่ามกับคนของมึงอ่ะ!! ฮี่ๆๆๆๆๆ เถา~ นายเนี๊ยะ เป็นคนแรกเลยน่ะที่ทำให้เพื่อนฉันเป็นบ้าเป้นบอขนาดนี้อ่ะ!”
คริสยอมรับว่าส่วนหนึ่งเขาคงหวงเถา แต่อีกส่วนมันทักท้วงมา ว่าไม่ใช่เพราะสาเหตุนี้
แต่เขาจะเลิกคิด.. เลิกคิดเพื่อให้ทุกคนได้สบายใจ
“เออ กูเลิกคิดล่ะ.. กูจะมองเขาใหม่แล้วกันมึงจบๆไปเรื่องนี้ กูคงคิดมากไปเองอย่างที่มึงว่า.. พูดไปหมดแล้วน่ะ พอใจแล้ว??” คริสพูดใส่ลู่หาน ก่อนที่จะมองหางตามาที่เถา
“พอใจมาก.. ผมก็ไม่ชอบนี่ให้คริสไปยุ่งกับใคร โดยเฉพาะมัน”
“เถามีเหตุผลหน่อย.. เขาอาจจะเลิกชอบไปแล้วก็ได้”
“ไม่สน. ผมหวง ผมหวงของผมเหมือนกับที่คริสหวงผม แล้วพาลไม่ชอบซิ่วหมินไง”
“ไม่ได้พาลน่ะ.. ก็ไม่ชอบ”
“เอ่ออ - -หวงกันไปหวงกันมา มึงก็น่าจะพูดกันดีๆน่ะ555555555555 สรุปให้ มึงหวงกันและกัน มึงผิดทั้งคู่! จบได้ยั้งงง? ไปเรียนเถอะมึง55555555555555555”ลู่หานตัดปัญหา ก่อนที่จะพาทั้งคู่กลับมาที่ห้องเรียน ซิ่วหมินก็ยังคงนั่งโต๊ะติดกับเถา คริสไม่มีสมาธิกับการเรียนเพราะซิ่วหมินพยายามที่จะชวนเถาคุยนั่นคุยนี่ ..
อย่าคิดมาก .. คริส อย่าคิดมาก เขาพูดกับตัวเอง เถาหันมองอาการคนรักของตัวเอง เขานั่งขำ คงไม่มีใครปรับตัวให้กลายเป็นๆเฉยภายใน5 นาที
เขาดีใจที่คริสหึงหวงเขา มือหนารวบมืออีกคนมาจับไว้ แล้วเอามาวางไว่ที่ตัดตัวเอง คริสมมองแล้วทำหน้ายักษ์ใส่
“แวนคูเวอร์คริสหึงผมด้วยเหรอ?” เถากระซิบ
“ไม่หึงมั่ง - ไอ้บ้าที่ไหนไม่รู้ เมื่อกี้ไปกระโดดใส่ไค”
“ปกป้องมันจังจะไปกิ๊กกับมันหรือไง?”
“ประสาทล่ะซิ - -ไม่ได้ปกป้อง แต่มันยังไม่ได้ทำอะไรเลยไง แค่มานั่งข้างๆ เฉย แล้วถามว่าเป็นอะไร? แค่นี้เอง นี่ก็บ้าไปอะละวาด!“คริสหยิกมือเถาเบาๆ
“ก็หึงไม่มีเหตุผล.. จบไหม ของใครใครก็หวง!”
“แล้วไปเป็นของนายตั้งแต่เมื่อไรกันเล่า”
“เมื่อนานแล้ว ฮ่าๆๆๆๆๆๆ” เถาหัวเราะเบาๆ เมื่อเห็นหน้าคริสขึ้นสี..
“นี่คริส..”เถาเรียกเขาเบาๆ
“............อะไรอีกล่ะ จะได้เรียนไหม?”
“เมื่อกี้ขอโทษน่ะ ที่ขึ้นเสียงใส่” เถาพูดอย่างสำนึกผิด
คริสแอบยิ้มมุมปาก ไอ้บ้านี่มันก็คิดเป็นอะไรเป็นน่ะ เขาพยักหน้าส่งๆ เถากุมมือเขาแล้ววางไว้บนตักของเขา แหย่กันเล่นไปเล่นมาจนเลิกเรียน ซิ่วหมิ่นเห็นภาพนั้น ก็เกิดความรู้สึก เจ็บขึ้นมา..
หรือเขาควรจะยอมแพ้ตั้งแต่ตอนนี้.. ไม่ถ้ายอมแพ้อะไรง่ายๆ ก็ไม่ใช่ซิ่วหมินซิ
เขาเฝ้ามองเถาอยู่ห่างๆ มา2 ปีเต็ม โดนที่ไม่ได้ทำอะไรเลย.
จนกระทั่งวันที่เขารวบรวมความกล้าจะไปบอกรักเถา แต่เขากลับย้ายโรงเรียนไปแล้ว
เขาจึงส่งจดหมายนั่นไปให้เถา โดยที่ไม่รู้ว่าเถาจะได้อ่านมันไหม และก็ไม่รู้ว่าจะได้ทำตามที่เขียนไว้ในจดหมายหรือเปล่า แต่ว่าโชคชะตากลับเข้าข้างเขา เมื่อพ่อแม่ของเขาได้ย้ายมาทำงานที่แวนคูเวอร์.. โชคดีเข้าข้างเขา ที่ถูกส่งให้มาเรียนห้อวงเดียวกับเขา .. แต่สิ่งที่มาขัดขวาง ก็คือคริส..
คริส ใครก็ไม่รู้ที่มาแย่งเถาไปจากเขา ..เขาไม่ยอม
คริสมาที่หลัง..
ไม่มีสิทธิ์จะเอาหวงจื่อเถาไปจากเขา ยังไงก็ไม่มีทาง ที่เขายอมเลิกราง่ายๆ
แผน เขาต้องมีแผน.. ตัวร้ายทุกตัวจะต้องมีแผนเสมอ..
เขาได้ยินเรื่องราวของคริส และคนที่ชื่อไค ที่มาจีบคริส.. ท่าทางงานนี้ คงจะ “ไค”ให้เป็นประโยชน์เสียแล้วล่ะ..คนตัวเล็กเดินไปรอไคที่หน้าห้องเรียนหลังจากที่เลิกเรียนแล้ว.
“นายชื่อไคใช่ไหม?ผมมีข้อเสนอบางอย่าง ขอคุยด้วยหน่อยสิครับ”ซิ่วหมินพูดเมื่อเห็นไคเดินออกมาจากห้อง แต่เขาไม่รู้เลยว่า เซฮุนแอบมาได้ยินด้วย
อย่างโอเซฮุน เรื่องยุ่งเรื่องชาวบ้าน ไม่ต้องให้พูดถึง.. เขาแอบฟังสองคนนั้นคุยกันที่ใต้ต้นใหม่ใหญ่ข้างล่างของตึก
--------------------------------------------------100%
ความคิดเห็น