ห้องสมุดของยูเรีย

ลำดับตอนที่ #13 : [For Survival] : Florent Gauthier

◇Special person◇

Application

“สนใจ... รับดอกไม้หน่อยมั้ยครับ... ?”

บทบาทที่สมัคร : SP อื่นๆ

ชื่อ/นามสกุล : ฟลอเร็น โกวดิเอ้ [Florent  Gauthier]

ชื่อเล่น : ฟลอ,ฟลอเร็น [Flo/Florent]

สัญชาติ : ฝรั่งเศส

เชื้อชาติ : ฝรั่งเศส

สถานะก่อนขึ้นไปอยู่บนมหานครลอยฟ้า : นักศึกษาที่มีฐานะค่อนข้างมาก ย้ายขึ้นมาพร้อมกับพี่ชายหลังจากที่บิดาเสียชีวิต

สถานะหลังขึ้นไปอยู่บนมหานครลอยฟ้า : นักศึกษาปี 1 คณะการเกษตรในสถาบัน Thorne War l ฐานะการเป็นอยู่ค่อนข้างดีจากทุนเดิมอยู่แล้ว ปัจจุบันใช้เวลาว่างอยู่ที่ร้านดอกไม้ส่วนตัวของตัวเองเป็นส่วนมากและยังคงทำงานอยู่เรื่อยๆไปเพลินๆ อาศัยอยู่ในบ้านส่วนตัวที่กว้าง มีระบบครบครันจนแทบจะดีดนิ้วเสกอาหารได้(เวอร์ ต้องเรียกว่าไมโครเวฟวิเศษที่ประทานได้ทุกอย่าง)

เพศ : ชาย

ลักษณะภายนอก : ชายรูปร่างเล็ก ไหล่แคบ เอวบาง ผิวสีขาวเนียน เส้นผมสีเหลืองทองยาวมัดหางม้าต่ำ ดวงตาสีฟ้าน้ำเงินดวงโตประดับด้วยขนตาที่ยาวเล็กน้อย มีสีหน้ายิ้มอยู่ตลอดเวลา ทว่าแววตาของเขานั้นให้ความรู้สึกลึกลับ เจ็บปวด หม่นหมอง จนไม่มีใครอยากจะทะเลาะกันหรือทำให้บรรยากาศติดลบเวลาอยู่ใกล้เขา แม้จะอายุ 19 แต่รูปร่างของเขานั้นใกล้เคียงกับเด็กอายุ 15-16 เสียมากกว่า ชอบติดกิ๊ปดอกกุหลาบคู่สีน้ำเงิน สูง 166 cm. หนัก 50 kg.

อายุ : 19 ปี

นิสัย : 

-ชอบยิ้มอยู่ตลอดเวลา อัธยาใสดี... ล่ะมั้ง ?

        ฟลอเร็นเป็นคนที่อัธยาใสดี เข้ากับคนอื่นได้ง่าย มนุษย์สัมพันธ์ดีมาก เป็นมิตร พูดเก่งแต่ไม่น่ารำคาญ เอาใจใส่คนอื่น โดยรวมแล้วดูเป็นคนปกติคนนึงที่มีจิตใจดีงาม แต่สภาพจิตใจที่แท้จริงของเขานั้นบิดเบี้ยวและค่อนข้างจะวิปริตพอสมควร จิตใจของเขานั้นบิดเบี้ยวยิ่งกว่าโคลนเน่าในท่อระบายน้ำเสียอีก 

-มองโลกในแง่ดี... ล่ะมั้ง ?

         ฟลอเร็นนั้นชอบปลอบใจคนอื่นและพยายามทำให้พวกเขามองโลกในแง่ดีอยู่เสมอ ทว่าตัวเขาเองจริงๆนั้นโคตรจะมองโลกในแง่ร้ายชนิดที่แค่สายตาเดินผ่านก็สามารถมโนถึงการฆาตกรรมได้

-ให้อภัยคนง่าย ไม่ชอบมีเรื่อง... จริงหรอ ?

         ฟลอเร็นนั้นไม่ค่อยชอบทะเลาะกับคนอื่นจึงมักจะชอบยอมแบบปล่อยๆผ่านๆหรือไม่เอาเรื่องคนที่เขามาว่าเขาเท่าไหร่นัก เรียกได้ว่าไม่เคยมีใครเห็นฟลอเร็นมีสีหน้าแสดงอารมณ์โกรธออกมาเลยซักครั้ง ไม่เคยเห็นไม่ได้แปลว่าไม่มี ลับหลังฟอเร็นนั้นแค้นฝั่งหุ่นและเอาเรื่องจนแทบจะตายให้ได้ หากคุณทำเขาโกรธไปแล้วรอบนึงแต่ยังอยู่ดีได้นับว่าคุณนั้นมีบุญสูงส่ง เป็นพวกชอบลงมือหลับหลังมากกว่า หรือบางทีเขาอาจจะมโนว่าหมอนเป็นคนๆนั้นแล้วก็...แทงไม่ยั้ง

-รักดอกไม้ ชอบใช้เวลาว่างกับดอกไม้ จริงๆนะ

          ฟลอเร็นนั้นชอบดอกไม้มากและมักจะใช้เวลาดูแลพวกมันอยู่สม่ำเสมอ ศึกษาและเรียนรู้เกี่ยวกับพวกมัน ดังนั้นการดูแลร้านดอกไม้จึงไม่ใช่ปัญหาสำหรับเขา และเขานั้นชอบดอกไม้เสียยิ่งกว่ามนุษย์ซะอีก เพราะงั้นอย่าทำอะไรกับดอกไม้ของเขาล่ะ

-เป็นคนใจเย็น อ่อนโยน ทะนุถนอม... ใช่หรอ ?

         ฟลอเร็นเป็นคนที่มือไม้ค่อนข้างเบาจึงไม่ค่อยทำอะไรเสียงดัง บรรยากาศรอบตัวของเขามักเต็มไปด้วยความสงบอยู่เสมอ ราวกับว่าเขานั้นเป็นร่มไม้ใหญ่ที่คอยให้ความร่มรื่นแก่สิ่งรอบตัว แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ต้องซื้อหมอนใหม่บ่อยมาก เนื่องจากเวลาเขาสติแตกทีไรเขามักจะจ้วงมันจน...พรุนตลอดเลย

-รักพี่ของตัวเองม้ากมาก... มากจนแทบจะจับใส่ปลอกคอ

         ฟลอเร็นนั้นเป็นคนที่ติดพี่ชายของตัวเองมาก หากมีเวลาอยู่ด้วยกันแล้วล่ะก็ ออร่าความรักของสองพี่น้องนั้นจะกระจายแผ่ออกมาอย่างเหลือล้น ล้นแบบล้นมากสุดๆ ด้วยความรักที่แทบจะจับพี่ชายตัวเองใส่ปลอกคอ แทบจะจับมัดแล้วเฆี่ยนต่อด้วยเอาเทียนลน แหม รักพี่ชายซะไม่มี

-ใครได้เป็นแฟนนี่... นับได้ว่าถูกล็อตเตอรี่รางวัลที่หนึ่ง

         ฟลอเร็นนั้นไม่ค่อยชอบจีบใครก่อน แต่เขามักจะตอบรับคนที่เข้าหาเขาอยู่เสมอ ด้วยความน่ารักและอ่อนโยนของเขาแล้ว นับได้ว่าคนที่ได้เขาเป็นแฟนนั้นโชคดีมาก เพราะว่าคุณได้พบบุคคลอันตรายที่หาได้ 1 ในล้านเสียแล้ว ฟลอเร็นนั้นเป็นพวกซาดิส ชอบใช้ความรุนแรง ความต้องการสูง และหากคุณเป็นผู้ชายแล้วล่ะก็ ความรุนแรงนั้นจะเพิ่มเป็นสองเท่าก็มิปาน

-เป็นคนที่ไม่ว่าใครก็ไม่อยากหาเรื่อง... ไม่ควรจะหาเลยแหละนะ

         ด้วยบุคลิกทุนเดิมของฟลอเร็นนั้นเป็นคนที่ไม่ว่าใครก็อยากจะมีเรื่องด้วย ยิ่งใครที่รู้จักตัวตนที่แท้จริงของเขานั้นยิ่งไม่อยาก เพราะฟลอเร็นนั้นตีหน้าซื่อชนิดที่เรียกได้ว่าหลอกตัวเองยังว่าได้ เพราะงั้นจึงไม่มีใครเชื่อคุณหรอกหากคุณจะไปเที่ยวบอกว่าฟลอเร็นนั้นเป็นคนซาดิส วิปริต และบ้าคลั่ง

ประวัติ : ฟลอเร็นนั้นเกิดมาในครอบครัวที่มีภูมิฐานค่อนข้างดี พ่อของเขามีฐานะร่ำรวยมากเป็นอันดับต้นๆของประเทศ ทว่าเมื่อเขาอายุได้ 12 ปี จู่ๆแม่ของเขาก็หายสาบสูญไป พ่อของเขาบอกว่าเธอได้หย่ากับเขาและหนีออกไปจากครอบครัวนี้แล้ว

         จนกระทั่งย่างได้ 13 ปี ฟลอเร็นนั้นเริ่มเห็นว่าหน้าตาของตนนั้นเอนไปทางสวยมากกว่าปกติ เขารู้สึกว่าตนนั้นหน้าตาเหมือนกับแม่ของตน และพ่อของเขานั้นก็มองเขาด้วยท่าทีแปลกประหลาดจนดูน่ากลัวในบางที ทว่าเขาก็พยายามมองโลกในแง่ดีและคิดว่าไม่มีอะไร

         ทว่า ท่าทีนั้นไม่ใช่แค่เรื่องคิดไปเอง ในคืนหนึ่ง ฟลอเร็นได้ถูกพ่อแท้ของตนข่มขืน แม้จะพยายามห้ามแต่ก็ไม่เป็นผล ด้วยสาเหตุที่ว่าหน้าตาของเขานั้นคล้ายคลึงกับแม่ และนี่ก็ไม่ใช่ครั้งสุดท้ายที่เขาจะถูกกระทำ

         ทุกๆวัน ฟลอเร็นต้องถูกพ่อของตนขู่ให้มามีอะไรด้วยกันเสมอ เขาเป็นพ่อแท้ๆของฟลอเร็น เป็นคนมีอำนาจ มีเงินตรา ฟลอเร็นไม่สามารถทำอะไรเขาได้ ไม่สามารถหนีไปไหนหรือบอกใครได้ แม้กระทั่งกับพี่ชายของตัวเอง เขาต้องทนกัดฟันฝืนในแต่ละวัน วันๆนึงสำหรับเขานั้นช่างเนิ่นนานเสียเหลือเกิน นานจนอยากจะหลับไปแล้วตื่นมาพบกับวันๆใหม่ในทีเดียวเสียเลย

        นับวัน พ่อของฟลอเร็นนั้นยิ่งแสดงความวิปริตออกมาเรื่อยๆ จากธรรมดากลายเป็นเริ่มแต่งเติม ทั้งการใช้เชือก โซ่ แส้ หรือความรุนแรง มันเริ่มน่ากลัวขึ้นเรื่อยๆจนฟลอเร็นพยายามจะขัดขืน ทว่าพ่อของเขากลับแสดงความจริงบางอย่าง ความจริงที่ว่าแม่ของเขานั้นไม่เคยหนีไปไหนเลย

        ศพของผู้เป็นแม่ถูกประจานต่อหน้าฟลอเร็น เธอพยายามขัดขืนผู้เป็นสามีของเธอที่วิปริตและลงเอยด้วยความตาย และหากฟลอเร็นขัดขืนเหมือนกับเธอ เขาก็จะต้องพบกับจุดจบเช่นเดียวกับเธอ

        สติของฟลอเร็นค่อยๆเลือนรางลงในแต่ละวัน นิสัยของเขาเริ่มเปลี่ยนไปทีละนิด พ่อของเขาเริ่มใช้ "ยา" กับเขา มันเป็นยาเสพติดที่ออกฤทธิ์กระตุ้นประสาท ทำให้ฟลอเร็นเริ่มมีอาการหูแว่ว เห็นภาพหลอน อารมณ์ร้อน คุมตัวเองไม่อยู่ มันเริ่มลามไปตั้งแต่การใช้ชีวิตประจำวันของเขา และไม่ใช่แค่ในบ้าน แต่อาการมันแสดงในโรงเรียน ในที่ที่เขาพบปะกับผู้คน จนเริ่มมีข่าวลือแย่ๆเกี่ยวกับเขาขึ้นมา

         ไม่มีใครรู้ ก็ไม่มีใครช่วย ไม่มีใครเข้าใจ ก็ไม่มีคนแก้ต่างให้ ฟลอเร็นเริ่มถูกคนรอบข้างรังเกียจ นินทา เมื่อกลับมาก็ต้องทำอะไรเดิมๆซ้ำๆดังเช่นทุกวัน วันเวลาของเขานั้นไม่ได้ขยับไปอีกแล้ว มันหยุดอยู่กับที่ หยุดอยู่ตรงนี้ ราวกับห้องขังที่มืดสนิทและไร้ทางออก ไม่มีที่ที่เขาจะไปได้ ทั้งโรงเรียน หรือบ้านของตัวเองก็ตาม ทุกๆที่ก็คือนรกสำหรับเขา...

         จนกระทั่งวันหนึ่ง พ่อของเขานั้นเริ่มใช้ความรุนแรงด้วยการบีบคอ มันรุนแรงมากจนรู้สึกได้ถึงความตายที่ย่างกรายเข้ามา สติของฟลอเร็นนั้นแตกระเบิดออกมา เขาพยายามสู้ ขัดขืน จนในที่สุดเขาก็ลงมือฆ่าพ่อแท้ๆของเขาได้ หลังจากนั้นเขาก็ได้ใช้มีด... แทงเข้าไปที่ศพนั้น แทงซ้ำๆ ด้วยความแค้น ความเจ็บปวด ความโกรธ ทุกๆอย่าง ราวกับว่าเขาเป็นบอทที่ถูกตั้งโปรแกรมให้ทำซ้ำๆ เขาลงมือแทงเรื่อยๆ ด้วยสติที่เหลือเพียงน้อยนิด

         พี่ของเขานั้นได้ตามหาเขาจนเข้ามาเจอห้องลับและพบกับเขาเข้า พี่ชายของเขาสงสัยในการกระทำของน้องชายตนมานานแล้ว เขาได้ช่วยฟลอเร็นออกมาก่อนที่จะลงมือวางเพลิงทำลายทุกอย่างในบ้านนั้นทิ้ง ก่อนที่จะพาฟลอเร็นไปบำบัด ทั้งการติดยา หรือแม้กระทั่งสภาพจิตใจที่เหลวแหลกไม่มีชิ้นดี

          แก้วที่แตกแล้ว ซ่อมเท่าไหร่ก็ยังเหลือรอยร้าว ฟลอเร็นก็เช่นกัน แม้ว่าเขาจะบำบัดอาการติดยาได้แล้ว ทว่าจิตใจของเขานั้นยากจะกู้คืน อย่างมากก็แค่แกล้งตบตาใช้ชีวิตประจำวันเป็นปกติ แต่ทว่าเขามักจะมีอาการรุนแรงอยู่ตลอดเวลา เขาเริ่มทนตัวเองไม่ไหว จนกระทั่งเริ่มเอาทุกอย่างมาลงที่พี่ชายของตัวเอง เหมือนกับพ่อของเขาไม่มีผิด การกระทำที่เขาแสนจะรังเกียจ แต่สุดท้ายเขากลับลงมือทำมันเสียเอง

           ทว่าพี่ชายของเขากลับไม่เคยเบือนหน้าหนีเลยซักครั้ง เขารู้สึกผิดที่ปล่อยให้น้องชายตนเป็นแบบนี้ และยอมที่จะชดใช้มัน ทว่าตอนนี้สภาพการเป็นอยู่ของสองพี่น้องก็เสี่ยงอยู่ตัว เพราะพ่อของเขาเป็นคนมีชื่อเสียง ท้ายที่สุดพี่ชายของเขาได้ตัดสินใจที่จะย้ายขึ้นไปบนเมืองลอยฟ้าแห่งหนึ่ง เพื่อเริ่มต้นชีวิตใหม่และตัดขาดออกจากโลกเดิม 

ลักษณะการพูด : 

เวลาปกติจะแทนตัวเองว่าผม และแทนคนอื่นว่าคุณ มักจะพูดสุภาพและเป็นทางการ

  "หืม ? คุณมีอะไรให้ผมช่วยรึเปล่าครับ ?"

  "สนใจดอกไม้ดอกไหนเป็นพิเศษรึเปล่าครับ ?"

  "ต้องการดอกไม้แบบไหนก็บอกผมได้นะครับ เดี๋ยวผมจะจัดหาให้"

  "สู้ๆนะครับ ! ผมเป็นกำลังใจให้คุณนะ"

  "เอ๋ ? ถ้าเรื่องใช้แรงล่ะก็ผมไม่ไหวหรอกนะ"

  "คุณเป็นอะไรรึเปล่า ? สีหน้าดูซีดจัง"

  "เหนื่อยรึเปล่า ดื่มน้ำหน่อยมั้ยครับ ?"

  "ผมเองก็คิดแบบเดียวกับคุณนะ"

เวลาจิตหลุดก็ยังคงเอกลักษณ์เช่นเดิม คือแทนตัวเองด้วยผม และแทนคนอื่นว่าคุณ หรืออาจจะ... ไอ้ลูกหมา,ไอ้หมา,เจ้าสุนัข หรืออะไรบลาๆที่แทนว่าหมา

  "หืม ? นี่คุณยังคิดจะต่อต้านอยู่อีกงั้นหรอ ?"

  "ช่วยๆหลับไปอย่างสงบให้ผมหน่อยจะได้มั้ยครับ ไอ้สุนัขไม่รักดีนี่"

  "ฮะๆ ฮะๆ หอนออกมาให้มากกว่านี้สิ ร้องออกมาให้มากกว่านี้สิ ฮ่าฮ่าฮ่า"

  "อะไรกัน เมื่อกี้แกยังทำเก่งอยู่เลยไม่ใช่หรอ ? ไอ้ลูกหมา"

  "ตาย ตาย ตาย ตาย ตาย ตาย" (ยังกะรีปเปอร์ในOverwatch)

  "ทำไมล่ะ ? ก็สนุกดีออกไม่ใช่หรอ มันก็สนุกดีออกนี่ ทำไมล่ะ ทำไมล่ะ ทำไมล่ะ ทำไมล่ะ ทำไมล่ะ ทำไมล่ะ ทำไมล่ะ ทำไม !?!?'

  "ไอ้ขี้เรื้อนนี่ !!,ไอ้พันทางนี่ !!"

เวลาอยู่กับพี่มักจะเรียกพี่ของตนว่า พี่ แต่เวลาจิตหลุดอาจจะมีเรียกด้วยชื่อว่า โฟล

  "พี่ครับ วันนี้เราทานอะไรกันดีครับ"

  "พี่ครับ... ช่วยหอนให้มันมากกว่านี้หน่อยสิครับ"

  "แหมๆ โฟลนี่ล่ะก็ วันนี้ทำตัวเชื่องดีจังนะ"

  "เป็นยังไงบ้างล่ะโฟล ? วันนี้สนุกไปเลยใช่มั้ย ?"

พลังพิเศษ : 

-[ปรุงกลิ่น] ทำให้กลิ่นดอกไม้มีผลข้างเคียงพิเศษ เช่น ทำให้ผ่อนคลาย ฝันดี รู้สึกมีกำลังใจ หรือแม้กระทั่งทำให้เป็นพิษ รู้สึกแย่ หรือปลุกอารมณ์ขึ้นมา ทำให้ฉุนเฉียว เป็นต้น

-[แปลงโฉม] เปลี่ยนวัสดุให้กลายเป็นดอกไม้ บางที... ดอกไม้ทั้งช่อที่เขาถืออยู่อาจจะเป็นมีดทั้งหมดเลยก็ได้นะ

จุดอ่อนหรือขีดจำกัดของพลัง : 

-[ปรุงกลิ่น] ใช้ได้แค่กับดอกไม้ที่มีกลิ่นแรงจริงๆเท่านั้น ถ้าเป็นดอกไม้ที่ไม่ค่อยมีกลิ่นจะไม่ส่งผลมาก

-[แปลงโฉม] ใช้ได้เฉพาะกับวัสดุที่มีขนาดไม่ใหญ่มาก (มากสุดก็ประมาณหมอนข้าง ถ้าขนาดแบบพัดล้มตั้งพื้นขึ้นไปจะใช้ไม่ได้แล้ว) 

ความสามารถพิเศษ : 

-ตีหน้าซื่อ แสดงละครเก่ง รางวัลธอร์แหลระดับออสก้า

-มีความรู้เรื่องดอกไม้ เพาะชำดอกไม้เก่ง ดูแลดอกไม้ดี ตัดกิ่งก้านเล็มบลาๆได้ประณีตสวยงาม จัดช่อดอกไม้ได้สวยงาม

-เรียนเก่ง สมองดี แต่ตอนนี้อาจจะไม่ดีมากนักเนื่องด้วยสุขภาพจิตและเครียดง่าย

-ถึงจะเคยเป็นรับ แต่รุกเก่งมาก (แค่กๆ...)

-สัญชาติญาณค่อนข้างดี เซนส์เรื่องอันตราย แม้จะสู้ไม่เก่งแต่ก็สามารถเอาตัวรอดได้ในยามคับขัน ปากกัดตีนถีบระดับสิบ

-หูดี ตาไว เนื่องจากมองโลกในแง่ร้ายเลยไม่ค่อยหวาดผวาเวลาโดนลอบทำร้ายหรือทำอะไรไม่ดี

สิ่งที่ชอบ : พี่ชาย,ผู้ชาย(?),ดอกไม้,ของหวาน,การได้ใช้ความรุนแรง,การแทง(ใช้มีดแทง...)

สิ่งที่ไม่ชอบ : ผู้ชายแก่ๆ(เห็นภาพพ่อตัวเองซ้อนทับ), การถูกมัด, คนที่ทำลายดอกไม้, วัชพืชและแมลง, มูลสัตว์

สิ่งที่กลัว : ไม่มี

เพิ่มเติม : -

บทสัมภาษณ์

 (ตอบทุกคนและขอให้สวมบทบาทเป็นตัวละครนั้นๆด้วยนะคะ คำพูดคำจาก็ขอให้ตรงกับนิสัยนางหน่อยเนอะ)

??? : โอ้…สวัสดีครับ คุณมีชื่อว่าอะไรเหรอ

ฟลอเร็น : ฟล็อเร็น โกวดิเอ้.. ครับ

??? : ฮะๆงั้นเหรอครับ เป็นชื่อที่เพราะไม่เบาเลย ว่าแต่…คุณรู้สักยังไงบ้างล่ะครับที่ถูกเลือกให้ขึ้นไปอยู่บนมหานครลอยฟ้า

ฟลอเร็น : ไม่ได้รู้สึกอะไรเป็นพิเศษ... ผมแค่ต้องการจะอยู่กับพี่ชายเท่านั้น

??? : งั้นเหรอครับ… ถ้างั้นผมขอถามคำถามข้อต่อไปเลยนะ ว่าคุณต้องการจะเลือกอยู่ฝั่งไหนระหว่าง…สีขาวกับสีดำ ในส่วนของรายละเอียดนั้นคุณจะได้รับมันหลังจากการสัมภาษณ์เสร็จสิ้น

ฟลอเร็น : สีขาวครับ

??? : หืม? คุณแน่ใจแล้วเหรอ? เลือกครั้งเดียวและเปลี่ยนไม่ได้อีกเลยนะครับ

ฟลอเร็น : ครับ ผมแน่ใจแล้ว

??? : โอเคครับ ทีนี้คุณก็กลายเป็นหนึ่งในประชากรของฝั่งนั้นแล้ว… อ้ออีกอย่างผมอยากจะรู้ว่าในเมื่อคุณกลายเป็นบุคคลชั้นสูงที่ได้รับสิทธิพิเศษทุกอย่างซึ่งเป็นประชากรบนนครลอยฟ้าแล้ว…คุณคิดยังไงกับพวกที่ยังอยู่ด้านล่างเหรอ?

ฟลอเร็น : ไม่รู้สิ ไม่ว่าใครก็เหมือนๆกันหมดอยู่แล้ว 

??? : ….สมเป็นคุณดีนี่ เอาล่ะ การสัมภาษณ์ของคุณคงจบเพียงเท่านี้ ขอให้โชคดีนะครับ แล้วก็อย่าตายจากไปไหนซะล่ะ J

ฟลอเร็น : ตาย... งั้นหรอ ? (ถ้าจะตาย... คงต้องพาพี่ไปด้วย...)

B
E
R
L
I
N
❀