คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : เรื่องสั้น : Teach and Touch
SF : Teach and Touch
ChanBaek KrisBeak
Rate 18+
“เข้าใจใช่ไหม?”
“อืม”
“ถ้างั้นลองทำข้อสาม”
ผมเบนสายตาไปตามนิ้วเรียวที่จิ้มลงไปบนกระดาษ อ่านมันนิดหน่อยก่อนจะหันกลับมามองใบหน้าหวานที่กำลังรอผมทำโจทย์อย่างใจจดใจจ่อ แต่มันก็นั่นแหละ..ผมกระตุกยิ้มก่อนจะเอ่ยปากตอบกลับไป
“ทำไม่เป็น”
“ไหนว่าเข้าใจไง?”
“ก็เข้าใจ แต่ทำไม่ได้”
“อ่า...งั้นพี่จะอธิบายใหม่นะ”
เป็นอีกครั้งที่เขาเริามอธิบายโดยไม่ปริปากบ่น ริมฝีปากบางขยับพูดไปเรื่อยๆในขณะที่มือเรียวก็จับดินสอขยับเขียนไปตามที่พูด ทั้งหมดที่อีกคนพูดมามันก็แค่เสียงที่เข้าหูซ้ายผ่านออกทะลุหูขวา ผมเอาศอกวางลงบนโต๊ะ ใช้สายตาจับจ้องไปยังติวเตอร์ร่างเล็กที่กำลังตั้งใจสอนอย่างเต็มที่
“...อะ ไม่ได้ฟังเลยใช่ไหม?”
เหมือนอีกคนจะไหวตัวทันเลยเงยหน้าขึ้นมามองกันบ้าง ผมกระตุกยิ้มอย่างที่ทำประจำแล้วจึงขยับหน้าเข้าไปใกล้เขาให้มากขึ้น “อืม”
“ชานยอล...ถ้าไม่ฟังล่ะก็ ที่คุณพ่อนายจ้างพี่มาก็ไม่มีความหมายนะ”
“ไม่หรอก คนที่พ่อจ้างมา มีความหมายแน่ๆ”
ผมยิ้มมุมปากแล้วถือวิสาสะใช้สายตาจ้องไปทั่วร่างเล็กๆนั่นอย่างถือวิสาสะ จงใจใช้คำพูดสองแง่สองง่ามเพื่อให้เขามีปฏิกิริยาอะไรบ้าง แล้วก็ไม่ผิดหวัง ติวเตอร์หน้าหวานกำลังแก้มแดง อีกคนยกมือขึ้นมาวางบนโต๊ะพลางกระแอมไอเล็กน้อย “นายอาจจะยังไม่มีสมาธิ ถ้าอย่างนั้นพักซักครึ่งชั่วโมงแล้วกัน”
เขาว่าก่อนจะลุกขึ้นยืนแล้วเดินออกจากห้องไป
พี่แบคฮยอน นักศึกษาคณะทันตแพทย์ปีสองเป็นคนที่พ่อจ้างมาเพื่อให้เป็นครูสอนพิเศษกับผมที่กำลังจะเตรียมตัวสอบเข้ามหาวิทยาลัยในปีหน้า ทั้งๆที่ผมเคยบอกไปแล้วว่ามันไม่จำเป็นเลย ผมเป็นคนหัวดีอยู่แล้วและเนื้อหาทั้งหมดที่จะใช้สอบผมก็เรียนมันจบไปเมื่อสองเดือนที่แล้ว แต่พ่อก็ยังดึงดันที่จะพาเขามาให้ได้ ผมเลยไม่ขัด และแน่นอนว่ามันน่าสนใจมากกว่าที่คิด
ตัวเล็กๆหน้าหวานๆแถมยังโกรธใครไม่เป็นทำให้ทุกอย่างมันสนุกกว่าที่ผมคาดการณ์เอาไว้ ไม่ว่าผมจะกวนประสาทมากเท่าไหร่ พี่แบคฮยอนก็จะทำเพียงถอนหายใจออกมาเพียงเล็กน้อยแล้วเริ่มต้นใหม่ เขาสอนผมมาได้ประมาณเดือนนึงแล้ว
ที่น่าสนใจอีกอย่างคือเขาเหมือนจะมีเซกส์แอพพีลสูงขึ้นเรื่อยๆเวลาเราพบกันในแต่ละครั้ง
แต่แรกผมก็ไม่ได้สนใจอะไรมากมายเท่าไหร่นัก แต่นับวันเขายิ่งมีเสน่ห์มากขึ้น เย้ายวนมากขึ้นทั้งๆที่ไม่ได้ทำอะไรด้วยซ้ำ ในที่สุดผมก็รู้คำตอบว่าทำไมถึงเป็นแบบนั้น
ว่าแล้วก็ไปเข้าห้องน้ำดูมั้ย?
ผมออกจากห้องตัวเองเดินไปยังห้องน้ำเดินผ่านห้องพ่อที่อยู่ด้านใน เชื่อไหมว่าเพียงแค่ผมเดินผ่านเท่านั้นแหละ เสียงครางประหลาดๆก็ดังออกมา จะว่าพ่อเปิดหนังดูก็ไม่น่าใช่เพราะเสียงนั่นคล้ายกับจะเป็นเสียงของคุณครูผมเสียเหลือเกิน
‘คะ...คริส ตรงประตูไม่ได้นะ อื้อ’
แหม...คราวนี้เล่นกันตรงประตูเสียด้วย
ผมหยุดยืนอยู่ตรงกำแพง เอนตัวพิงลงไปบนนั้นไม่ได้คิดจะเดินไปห้องน้ำอย่างที่บอกแต่แรก แรงกระแทกปึงปังกระเทือนมานิดหน่อยก่อนที่จะหยุดลงไป ผมเหยียดยิ้มออกมาให้กับความสัมพันธ์ที่ไม่ธรรมดาของคนในห้องนั้น
ผมบอกแล้ว...มันมีความหมาย พ่อไม่คิดจะจ้างครูมาให้แน่ถ้าไม่เด็ดจริง
เด็ดไม่เด็ดก็ฟังเสียงครางจากในห้องเอาสิ
‘อืม...อ่า เด็กดี แน่นกว่านี้อีก...อาา’
‘อะ..อ๊าา อย่าแรงมากสิครับ’
‘อ่า...’
ให้ผมพักเพื่อที่จะได้มาเสพสุขกับพ่อแบบนี้นี่แหละ คุณครูบยอนแบคฮยอนน่ะ
“สวัสดีครับคุณพ่อ สวัสดีนะชานยอล”
“อืม”
“ทักทายคุณครูของแกให้ดีกว่านี้ไม่ได้รึไง เชิญเข้าบ้านก่อนครับ”
ผมถูกพ่อผลักหัวเบาๆเมื่อผมตอบรับด้วยท่าทางที่ค่อนข้างหยาบคาย ร่างเล็กส่งยิ้มหวานเหมือนกับจะบอกพ่อว่าไม่เป็นอะไรและไม่ถือสากับการกระทำของผม คุณครูเปลี่ยนรองเท้าก่อนจะเดินเข้าไปในบ้านตามหลังพ่อของผมไปอย่างว่าง่าย วันนี้ก็เป็นอีกวันที่แบคฮยอนมาติวให้
ติวเรียน ติวรัก ดูเหมือนเขาจะทำมันได้ดีไปพร้อมๆกันเลยนะ
“เดี๋ยวผมจะยกน้ำกับขนมขึ้นไปให้ ฝากเจ้าชานยอลด้วยนะครับ”
“ได้ครับคุณพ่อ”
คุณครูชั่วคราวยิ้มหวาน โค้งตัวลงเล็กน้อยแล้วหลังจากนั้นจึงเดินตามผมมา เมื่อเข้ามาในห้องแบคฮยอนก็ปลดเป้ที่อยู่บนหลังออกก่อนจะวางลงบนพื้นข้างโต๊ะญี่ปุ่นเตี้ยๆที่ผมเอาออกมากางเพื่อที่จะได้เรียนหนังสือได้อย่างถนัด
“ได้ทำการบ้านที่พี่สั่งไว้หรือเปล่า”
“อยู่บนโต๊ะนั่นแหละ”
“งั้นขอเวลาตรวจแป๊บนึงนะ”
ปากเล็กๆนั่นยิ้มกว้างออกมาจนทำให้กลายเป็นสี่เหลี่ยม หลังจากนั้นคุณครูจึงใช้เวลาตรวจการบ้านที่สั่งเอาไว้ตั้งแต่เมื่อสามวันก่อน ผมเอนตัวพิงกับเตียงก่อนจะจ้องมองร่างบางที่วันนี้ก็ยังคงแต่งตัวปกติ สวมเสื้อยืดสีขาวกับกางเกงยีนส์สีน้ำเงินเข้ม สวมเสื้อคาร์ดิแกนสีเหลืองอ่อนคลุมทับไว้อีกชั้น แบคฮยอนไม่เคยแต่งตัวฉูดฉาดซึ่งมันน่าแปลกใจที่คนธรรมดาๆแบบนี้ดึงดูดพ่อผมได้
แน่นอนว่าดึงดูดผมด้วยเหมือนกัน
ปกติพ่อไม่คบเด็กกะโปโล อู๋อี้ฟานหรือคริสอดีตนายแบบชื่อดังที่เป็นตัวพ่อในเรื่องผู้หญิง มักจะควงแต่ระดับแนวหน้าเท่านั้น แม่ของผมเป็นใครก็จำไม่ได้เหมือนกัน แต่เหมือนจะเคยได้ยินมาว่าไม่ใช่คนรักของพ่อ เป็นเพียงคนที่อุ้มท้องเพื่อให้กำเนิดผม แล้วหลังจากนั้นก็หายไป
“นี่ครู...ผมถามอะไรหน่อยสิ”
“อื้อ! ถ้าตอบได้จะตอบนะ”
“ครูมีเซ็กส์กับแฟนบ่อยแค่ไหนหรอ?”
“หะ...หา? เอ่อ...”
พอเจอคำถามตรงๆแบคฮยอนถึงกับไปไม่เป็น ใบหน้าขาวขึ้นสีระเรื่อน่ามองก่อนจะเอาดินสอยกขึ้นถูแก้มตัวเองเบาๆ “พี่ไม่มีแฟนหรอก”
“ผมไม่เชื่อ” ว่าจบก็ขยับทั้งตัวเลื่อนเข้าไปใกล้ โดยเฉพาะหน้าจงใจเลื่อนให้เช้าไปเกือบจะสัมผัสกับจมูกรั้นๆนั่นแล้ว เพียงแค่แบคฮยอนเงยหน้าขึ้นมาปากของเขาจูบผมแน่ แต่ดูท่าทางแล้วเขาจะขี้อายมากกว่าที่ผมคิด
“รู้รึเปล่าว่าครูกำลังยั่วผมขึ้นเรื่อยๆ”
“ปะ...เปล่านะ! ไม่ใช่ซักหน่อย...อื้อ!”
คำพูดของผมได้ผลเสมอ บยอนแบคฮยอนยอมเงยหน้าขึ้นมาจากกองการบ้าน เขาคงรู้ว่าผมขยับเข้ามาใกล้แต่คงไม่คิดว่าจะใกล้ขนาดนี้ ผมรีบใช้มือสองข้างประคองใบหน้าหวานนั่นเอาไว้ก่อนจะบดจูบลงไปด้วยความกระสันอยาก ไม่ต้องอ่อนโยนไม่ต้องอ่อนหวานเพราะดูเหมือนว่าอารมณ์ของผม ณ ตอนนี้จะไม่เอื้ออำนวยให้ทำแบบนั้น
“อื้อออ...!”
เหมือนคุณครูจะพอตั้งสติได้แล้ว เริ่มยกกำปั้นขึ้นทุบเข้าที่ไหล่ของผม แม้จะไม่ใช่เบาๆแต่ก็ไม่หนักหนาอะไรมากสำหรับผมเท่าไหร่นัก เหมือนเขากำลังจะพยายามอ้าปากพูดอะไรบางอย่างผมเลยใช้จังหวะนั้นสอดลิ้นเข้าไป แบคฮยอนตื่นตระหนกคูณสองก่อนที่จะค่อยๆสงบลง มือที่เคยกำแน่นและระดมทุบลงบนบ่าก็คลายออกแล้ววางเอาไว้บนบ่าของผม เรียวลิ้นร้อนของอีกคนเริ่มโต้ตอบกลับมาคล้ายกับเคยชิน
ท่าทางว่าวันนี้จะไม่ใช่แค่ติวหนังสือเรียนซะแล้วสิ
เราสองคนแลกลิ้นกันอยู่ซักพักใหญ่ๆ เสื้อคลุมของเขาถูกถอดออกไปแล้วด้วยฝีมือของผม โต๊ะญี่ปุ่นที่คั่นอยู่ระหว่างเราผมก็จัดการเขี่ยมันออกไปก่อนจะยกร่างเล็กขึ้นมานั่งบนตัก สอดมือเข้าไปลูบกายนิ่มๆด้วยความหลงใหล
ก๊อกๆ
‘พ่อเปิดประตูเข้าไปนะชานยอล’
ทันทีที่เสียงเคาะประตูดังขึ้น คุณครูของผมก็เบิกตากว้างก่อนจะรีบผลักผมออกห่าง แน่นอนว่าตัวเองก็กระโดดหนีออกไปก่อนที่พ่อจะเปิดประตูเข้ามา แค่เสี้ยววินาทีเท่านั้นไม่อย่างนั้นแล้วพ่อได้เห็นอะไรดีๆแน่
เหอะ...อีกแค่นิดเดียวแท้ๆ
“คุณครู...แบคฮยอน เป็นอะไรหรือเปล่าครับ”
พ่อเดินเข้ามาพร้อมกับน้ำและขนม พอเห็นท่าทางหอบๆแบบแปลกประหลาดของแบคฮยอนแล้วจึงวางของเหล่านั้นไว้บนโต๊ะเขียนหนังสือของผมก่อนจะเข้าไปดูอาการ คุณครูคนสวยรีบยกมือห้ามก่อนจะตวัดสายตานั่นมองมาทางผม
“ไม่...ไม่เป็นไรครับ แค่อากาศในห้องร้อนนิดหน่อย”
พ่อเองก็หันมามอง ผมทำเพียงยักไหล่น้อยๆราวกับไม่รู้ว่าทำไมครูถึงได้เป็นแบบนั้น
“ผมมีเรื่องจะปรึกษาคุณครูนิดหน่อย ขอเวลาซักสิบห้านาทีได้มั้ยครับ?”
“คะ...ครับ”
หลังจากนั้น พ่อและแบคฮยอนก็เดินออกจากห้องไป
หึ....สิบห้านาทีหรอ? คงไม่พอหรอกมั้ง
ไปแก ที่เหลือมีอะไรไปพูดคุยกันในทวิตนะ
แต่งด้วยความกามล้วนๆไม่มีอะไรผสมเลย หน้ามืดจบด้วยประการฉะนี้
แก อย่าลืมนะ ที่เหลือไปคุยกันในทวิตนะ ไบโอเลยไบโอ
นี่พูดขนาดนี้แล้วถ้าไม่เข้าใจก็อ่านเท่านี้แหละ 5555555
เอาแทคไปด้วย #ทีชแอนทัช
ความคิดเห็น