คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : Episode11:The Second Piece of the Puzzle
Esprit ... ความทรงจำของนางฟ้า
Episode11:The Second Piece of the Puzzle
“แม่ครับ คืนนี้ผมไปนอนบ้านนัทนะครับ ”
ซินหอบหิ้วกระเป๋าเป้ใส่เสื้อผ้าใบโตลงบันได พลางไหว้ลามารดาก่อนจะวิ่งทั่กๆออกจากบ้าน กระเป๋าใบโตถูกโยนให้คนที่มารอรับช่วยถือก่อนเจ้าของกระเป๋าจะเดินตัวปลิวขึ้นรถยนต์สีดำคันงามที่อีกฝ่ายนั่งมารับ
ตั้งแต่ที่แกล้งให้นัทอยู่โรงเรียนจนดึกคราวก่อน นัทกับซินก็กลายมาเป็นเพื่อนกัน ไม่แน่ใจว่าจะใช้คำว่าสนิทได้หรือเปล่า แต่ก็ไปไหนไปกันตลอดจนคนในห้องส่วนใหญ่เกือบจะเชื่อว่าพวกเขาเป็นแฟนกันไปแล้วด้วยซ้ำ
“สวัสดีครับพี่แตมป์ คิดถึงจังเลย” ร่างบางทักทายคนรักที่นั่งอยู่ที่เบาะคนขับ แสตมป์ยิ้มพลางเอื้อมมือลูบหัวคนช่างประจบที่นั่งอยู่เบาะข้างหลังอย่างเอ็นดู ในขณะที่นัทเปิดประตูด้านข้างเบาะคนขับเข้ามานั่งพลางบ่นหงุงหงิง
“เอาเปรียบตลอด ใช้แรงงานตลอด ….อะไรเนี่ย ใช้เราให้แบกกระเป๋าแล้วมานั่งจู๋จี๋กับแฟน ” นัทบ่น พลางเหล่ไปที่คู่รักที่ยังหยอกล้อกันไม่เลิกอย่างหมั่นไส้
“ซินตัวเล็กนิดเดียว ปล่อยให้ถือของหนักได้ไง แกอ่ะช่วยเค้าถือดีแล้วไอ้นัท อย่าบ่นๆ” ดูท่าว่าคนเป็นพี่ชายจะเข้าข้างคนรักมากกว่าน้องชายตัวเองซะแล้ว
“ช่ายยยยย ” ซินรีบลากเสียงยาวเป็นเชิงว่าเห็นด้วย พลางแอบแลบลิ้นน้อยๆให้นัทในขณะที่สแตมป์กำลังใช้สมาธิอยู่กับการขับรถ ฝ่ายนัทก็แต่จ้องหน้าคนขี้แกล้งผ่านกระจกหลังอย่างเอาเรื่อง...ประมาณว่ารอพี่แตมป์ไม่อยู่ก่อนเถอะ แกเจอดีแน่
ไม่นานรถยนต์สีดำก็แล่นเข้าสู่บ้านของสองพี่น้อง ซินยังคงเดินตัวปลิวเข้าบ้านในขณะที่นัทยังคงมีหน้าที่แบกกระเป๋าใบโตให้อีกคนเหมือนเดิมจนกระทั่งมาถึงส่วนตัวของเขา ร่างสูงถอนหายใจอย่างเซ็งจิต พลางนึกในใจว่าเขาดูแลซินดีจนแทบจะเป็นแฟนร่างบางไปอีกคนแล้ว
“นัทจะพิมพ์ส่วนรายงาน หรือ จะวาดแผนที่ดาว ?” ซินถามเจ้าของพลางรื้ออุปกรณ์ทำงานออกมาจากกระเป๋า เหตุผลที่เขามานอนบ้านนัทคืนนี้ก็เพราะงานวิชาดาราศาสตร์ เป็นงานสุดท้ายของวิชานี้ในเทอมสองของปีสุดท้ายแล้ว ซึ่งอาจารย์ก็สั่งให้พวกเขาจับกลุ่มหาข้อมูลและทำแผนที่ดวงดาว
“เดี๋ยวนัทพิมพ์ให้ ซินวาดรูปเหอะ นัทกลัวดาวจะไม่เป็นดาว” นัทพูดพลางหันหน้าเข้าคอมพิมเตอร์คู่ใจ คนหน้าหวานเห็นดังนั้นจึงปล่อยให้นัทพิมพ์งานไป ส่วนเขาก็หอบอุปกรณ์ทั้นหลายแหล่อออกมาวาดแผนที่ตรงระเบียงด้านนอกห้องนอนของนัท
เวลาล่วงเลยไปจนตะวันลับฟ้า ซินเขียนชื่อกำกับล่างดวงดาวดวงสุดท้ายเป็นอันเสร็จงาน ร่างบางชูแผนที่ในดาวขึ้นเทียบกับท้องฟ้ายามค่ำคืนอย่างนึกสนุก ลากนิ้วเทียบชื่อดวงบนฟ้าอย่างตื่นเต้น
“มานั่งตากลมอยู่ตรงนี้ทำไม หนาวจะตาย งานเสร็จแล้วก็รีบเข้ามาดิ”ปากบ่น แต่มือก็วางเสื้อกันหนาวตัวโปรดที่พึ่งค้นออกมาจากในตู้มาวางบนไหล่ร่างบาง พลางนั่งลงข้างๆอีกฝ่าย
“ดูดาวอยู่ นี่ไงๆ’ ซินชี้ให้อีกฝ่างดูแผนที่ที่เขาชูสูงขึ้นทาบท้องฟ้าสีดำ พลางไล่มือลากดาวบนท้องฟ้าให้อีกฝ่ายดู
“นั่นกลุ่มดาวอันโดรเมดา ...ถัดไปก็เป็นดาวเหนือ นั่นๆ กลุ่มดาวแคสซิโอเปีย ”
“ชอบดูดาว ?” นัทถามขึ้นเมื่อเห็นว่าคนตรงหน้าดูจะสนใจกับดวงดาวบนฟ้าเหลือเกิน
“ชอบมองท้องฟ้ามากกว่าน่ะ แต่ปกติซินไม่ชอบดูท้องฟ้าตอนกลางคืนเท่าไหร่ มันมืดน่ากลัว”
“แต่ที่นั่งดูอยู่มันก็ตอนกลางคืนไม่ใช่เหรอ?”
“วันนี้ท้องฟ้ากลางคืนไม่ค่อยน่ากลัว เพราะมีทั้งแสงดาว แถมมีนัทนั่งดูเป็นเพื่อนด้วยไง”
ซินตอบพลางมองดูดาวไปเพลินๆ โดยไม่รับรู้เลยว่าประโยคที่พูดไปเมื่อครู่ได้ทำให้ใครอีกคนหวั่นไหวขนาดไหน นัทลอบถอนใจเบาๆพลางมองคนที่ทำคนอื่นใจเต้นโดยไม่รู้ตัวอย่างหลงไหล ยิ่งอยู่ใกล้คนๆนี้ ยิ่งเผลอรักโดยไม่รู้ตัว
ร่างสูงนิ่งไปเล็กน้อยก่อนจะกลืนก้อนขมๆที่จู่แล่นมาจุกอยู่ที่คอ พลางถอดถอนใจ ...เขาไม่ควรคิดเกินเลยกับซิน อีกฝ่ายนอกจากจะเป็นเพื่อนของเขาแล้วยังพ่วงตำแหน่งแฟนของพี่ชายเขาไปด้วยอีกต่างหาก
นัทเลื่อนใบหน้าเข้าไปยังพวงแก้มใสของฝ่ายที่กำลังเพลิดเพลินอยู่กับการดูดาวยามค่ำคืน อาจเป็นเพราะบรรกาศที่ดูจะเป็นใจเหลือเกินในยามนี้ที่ทำให้เขาอยากทำอะไรตามใจ ...ใบหน้าคมคายโน้มเข้าหาแก้มขาวๆของอีกฝ่ายช้าๆอย่างเผลอไหลดั่งตกอยู่ในภวังค์ ก่อนจะรู้สึกตัวร่างสูงหยุดนิ่งก่อนที่จมูกโด่งจะสัมผัสลงบนแก้มของอีกฝ่ายเพียงไม่ถึงคืบ
...เกือบไปแล้ว...ชายหนุ่มคิดกับตัวเองพลางสะบัดหัวเบาๆเพื่อเรียกสติกลับคืนมา ...เขาไม่ควรทำตามใจตัวเอง แค่เขาคิดกับซินมากกว่าเพื่อนนัทก็รู้สึกผิดกับพี่แตมป์มากพออยู่แล้ว
...และไม่อยากที่จะรู้สึกผิดไปมากกว่านี้ ....
.............................
“อีกไม่กี่ก็วันเกิดเราแล้วนะ” คนนั่งข้างๆหันมาสะกิด ทำเอานัทที่กำลังตั้งอกตั้งใจอยู่กับเนื้อหาวิชาตรงหน้าต้องหันไปหา
“แล้ว?” ...ก่อนชายหนุ่มจะหันกลับไปสนใจกระดานไวท์บอร์ดตามเดิม
“จะชวนไปฉลองไง แล้วนี่ไม่คิดจะให้อะไรเราหน่อยเลยรึไง” คนหน้าหวานเลิกคิ้วสูง มองหน้าเพื่อนสนิทอย่างเคืองๆ
“หึ ไม่อ่ะ อยากได้อะไรก็ไปอ้อนแฟนตัวเองเอาดิ ”
“ก็อยากได้จากเพื่อนด้วยนี่นา” ซินส่งสายตาอ้อนๆพร้อมกับตอบกลับมา
“พี่แตมป์ให้ก็เหมือนนัทให้แหละ พี่น้องกัน”
นัทพูดพลางหันกลับไปจดจ่อกับเนื้อหาวิชาบนกระดาน โดยไม่หันกลับไปสนใจเจ้าของวันเกิดที่กำลังนั่งแก้มพอง ปากขมุบขมิบบ่นกับลมฟ้าอากาศนอกหน้าต่าง แต่หางตากับปรายมายังเพื่อนสนิทที่กำลังตั้งใจเรียนอยู่ข้างๆ
“เออ ไม่เอาก็ได้ ไอ้เพื่อนงก ไอ้คนไม่รักเพื่อน ชิ” ก่อนที่จะไม่คุยกับคนข้างๆอีกเลย
นัทกำลังวนอยู่ในตลาดนัดจักรตุจักรเป็นรอบที่สาม...
ชายหนุ่มหันซ้ายหันขวา สอดส่ายสายตาหาอะไรที่พอจะซื้อเป็นของขวัญวันเกิดให้ซิน แต่จนแล้วจนรอดก็ยังเลือกไม่ได้ว่าจะซื้ออะไรให้อีกฝ่ายดี แม้จะเดินวนมาเป็นรอบที่สามแล้วก็ตาม
…สุดท้ายก็ใจอ่อนอดที่จะไม่ซื้อของขวัญให้ซินไม่ได้อยู่ดี...
นัทถอนหายใจให้กับตัวเองที่แพ้ทางอีกฝ่ายตลอด พลางเลี้ยวไปตรอกทางด้านซ้าย ก่อนจะพบว่ามันคือซอยสำหรับขายสัตว์เลี้ยง
ชายหนุ่มกำลังจะเดินกลับไปซอยอื่น เนื่องจากไม่ได้คิดจะซื้อน้องหมา หรือนกแก้ว เลยเถิดไปจนถึงงูหรือเม่นไปให้อีกฝ่ายเลี้ยงอยู่แล้ว แต่ในขณะที่กำลังจะหันหลังกลับนั้น สายตาของเขาก็ไปประทะกับอะไรบางอย่างที่ต้องทำให้หยุดกึก ก่อนนัทจะเดินเข้าไปหาสิ่งนั้นราวกับต้องมนต์อะไรบางอย่าง
ลูกแมวที่ขาวลายเทาในกรงกำลังใช้ตากลมโตสีน้ำตาลของมันจ้องมาทางเขาที่กำลังเดินเข้าไปหามันเรื่อยๆ สุดท้ายร่างสูงก็เดินไปหยุดอยู่ที่หน้ากรง ...ก่อนจะยื่นนิ้วสอดเข้าไปในกรงสีน้ำเงินของแมวน้อย โดยไม่สนใจป้ายห้ามเอามือไปแหย่ในกรงของเจ้าของร้านแต่อย่างใด
...งับ...
ราวกับว่าเป็นบนลงโทษที่ฝ่าฝืนคำสั่งของป้ายกระดาษที่แปะบนกรง นิ้วชี้ของนัทถูกแมวน้อยที่หมายปองงับเข้าอย่างจัง นัทสะดุ้งเมื่อนิ้วชี้ของเขาสัมผัสกับฟันซี่เล็กๆแหลมๆของลูกแมวเกิดใหม่ แต่ดูเหมือนตัวต้นเหตุที่ทำให้ตกใจรู้ดูไม่ได้เดือนร้อนแต่ประการใด แมวน้อยยังคงงับมือของชายหนุ่มไว้ในปาก พลางใช้ตากลมๆใสๆของมันมองมาที่นัทเหมือนเดิม
ร่างสูงมองลูกแมวที่กำลังงับมือเขาเล่นตาปริบๆ อย่างไม่รู้จะทำยังไง ...อันความจริงแล้ว นัทควรจะชักมือหนีพร้อมไปฉีดวัคซีนแมวบ้า แต่ไอ้ตากลมๆใสๆที่จ้องเขาอยู่นี่สิ พาลเอาใจอ่อนยวบ แม้แมวน้อยจะเริ่มแทะมือเขาอย่างเมามันนัทก็ยังไม่รู้สึกโกรธอยู่ดี
เมี้ยว ~ แมวน้อยที่ดูจะพอใจกับการงับนิ้วของนัทเล่นแล้วปล่อยนิ้วของชายหนุ่มให้เป็นอิสระออกจากปาก พลางเอียงคอร้องเมี้ยวมาให้เขาอย่างน่ารัก เล่นเอานัทใจอ่อนยวบ ...ดูๆไปแมวน้อยตัวนี้ก็คล้ายเพื่อนสนิทของเขายังไงชอบกล
“พี่ครับ แมวตัวนี้เท่าไหร่ครับ?”
สุดท้ายนัทก็ชี้ไปยังแมวตัวดังกล่าว ร่างสูงถามราคาก่อนจะตกลงซื้อขายกับเจ้าของร้านเสร็จสรรพ ให้นานนัทก็หิ้วตะกร้าที่มีแมวน้อยสีขาวลายเทาหน้าตาบ้องแบ้วกลับบ้าน
...เพื่อรอที่ให้เป็นของขวัญใครบางคนในอีกไม่กี่วัน...
“วันนี้ท้องฟ้ากลางคืนไม่ค่อยน่ากลัว เพราะมีทั้งแสงดาว แถมมีนัทนั่งดูเป็นเพื่อนด้วยไง”
นัทยิ้มมุมปากน้อยๆ เมื่อคิดถึงคำพูดของอีกฝ่าย ก่อนจะพูดกับแมวตัวน้อยที่เขากำลังหิ้วขึ้นรถกับบ้าน
“งั้นเอาเป็นว่า ชื่อของแกคือแสงดาวแล้วกันนะ เจ้าแมวน้อย”
“เมี้ยว...~”
.............................
“เฮ้ย โครตน่ารักอ่ะนัท เราโครตชอบอ่ะ ชอบมาก ขอบคุณมากๆ” เจ้าของวันเกิดที่หลบมุมมาอยู่ในสวนกับนัทสองคนยิ้มแป้น หลังจากที่อีกฝ่ายมอบแมวน้อยให้เป็นของขวัญวันเกิด ซินก็อุ้มน้องดาวเล่นไปมาจนนัทซึ่งเป็นคนให้ก็พลอยดีใจไม่น้อย
“น้องดาว เมี้ยวๆ เดี๋ยวจะดูแลอย่างดีเลย มาอยู่บ้านซินนะ” คนหน้าหวานเริ่มชักจูงแมว พลางเกาคางแมวตัวน้อยเล่นอย่างสบายอารมณ์
“ดูแลดีๆล่ะ ถ้านัทคิดถึงมันวันไหนจะแวะมาเล่นที่บ้านซิน”
“ได้~ จะดูแลอย่างดีเลย สัญญา อ๊ะ นัทยังไม่ได้อวยพรวันเกิดให้ซินเลย ” คนหน้าหวานทวงคำอวยพร ฝ่ายที่ถูกทวงก็ได้แต่ทำหน้าเหรอหรา ทำเอาคนทวงทำหน้ามุ่ย
“อ่ะๆ ไม่แกล้งแล้วๆ ขอให้ซินมีความสุขมาก ต่อจากนี้ก็ขอให้มีแต่เรื่องดีๆ คนดีๆเข้ามาในชีวิต ...ขอให้กับรักพี่ชายนัทไปนานๆด้วย”
“ขอบใจมากนะนัท” ซินยิ้มหวานก่อนจะดึงคนอวยพรเข้าไปกอดก่อนจะตบเบาๆไปที่ไหล่หนาของอีกฝ่ายเป็นเชิงขอบใจ นัทกำลังจะกอดตอบ แต่ก็ต้องลดมือลงช้าๆก่อนจะเอื้อมมือดึงอีกฝ่ายให้หลุดจากอ้อมกอดแทน
“อื้ม ไม่เป็นไรหรอก เพื่อนกันนิ”
….นี่เป็นครั้งแรกที่ชายหนุ่มลำบากใจที่จะต้องเรียกใครสักคนว่า ‘เพื่อน’เหลือเกิน....
TBC. ฮึกกกกก ความจริงอยากลงให้สองตอนรวด แต่สังขารเราไม่ไหวจริงๆค่ะ วันนี้สอบตั้งแต่แปดโมงถึงหกโมง พรุ่งนี้ก็ตื่นเช้าสอบต่ออีก ปวดหัวมากTwT (สอบพรีแอด) //คลานไปนอน
ถ้าฟิตอาจจะรีบมาต่ออีกตอนให้นะคะ แต่ดูสภาพแล้วน่าจะไม่ แง้~
ใครสงสารพี่นัทยกมือหน่อยยยย เราขอกระซิบนิดนึงว่า *แปดปีที่แล้วมันมีอะไรเยอะกว่าที่คิดดดด~ *
เจอกันตอนหน้าถ้าคนเขียนไม่หมดแรงตาย ขอบคุณทุกคนที่ยังตามอ่านค่ะ^________________^
ความคิดเห็น