คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : mine' ; 12 หัวใจ ♥ THEEND
mine’ ; 12 หัวใจ ♥
“มาเช็ดตัวมาแกง” ขายาวดันประตูเบาๆ ให้เปิดออกก่อนะจะเดินยกกะละมังใส่น้ำใบพอดีมือเข้ามาในห้อง ปากเอ่ยเรียกชื่อเพื่อนสนิทที่นอนป่วยอยู่บนเตียงให้ลุกขึ้นมาเช็ดตัว
“อื้อ ขอบคุณนะ” คนป่วยเอ่ยขอบคุณเพื่อนเบาๆ ถึงแม้ในใจจะยังรู้สึกแปลกๆ กับผู้หญิงคนนี้อยู่ก็ตามที ..
ก็เสียงเพื่อนคนนี้ไม่ใช่รึไงที่ทำให้เบลอจนเดินตากฝนกลับบ้าน ไม่สบายนอนซมอยู่แบบนี้ ..
ถึงแม้จะอยู่กันคนละประเทศเพิ่งจะได้มาเจอกันไม่นาน แต่ก็ม่ได้โง่ถึงขนาดจำเสียงเพื่อนตัวเองในโทรศัพท์ไม่ได้นะ ..
ผู้หญิงกับผู้ชาย ครางแบบนั้นมันจะเป็นอะไรไปได้ถ้าไม่ใช่ ..
“แกง .. แกง ..!”
“ห่ะ ห๊ะ ว่าไง” คนป่วยสะดุ้งเบาๆ หันไปขานรับตามเสียงเรียก
“เหม่อคิดถึงพี่ฮั่นอยู่รึไง”
“ป่าวซักหน่อย ทำไมจะต้องคิดถึงด้วย”
“อย่ามาปฏิเสธหน่อยเลย คิดว่าเฌอโง่รึไง” ปากก็พูดไป มือก็บิดผ้าหมาดๆ ก่อนจะวางลงบนร่างกายร้อนๆ ของคนตรงหน้า คนบ้าอะไรเดินตากฝนกลับบ้านทั้งที่รู้ว่าตัวเองน่ะป่วยง่ายแถมฝนก็แรงขนาดนั้น
“ปฏิเสธอะไรล่ะ ไม่มีอะไรให้ต้องปิดซักหน่อย”
“พี่ฮั่นเค้ารักแกงมากนะ แววตาออกซะขนาดนั้น”
“ไม่หรอก พี่เค้า .. คงไม่รักแกงอีกต่อไปแล้วล่ะ”
“ทำไมคิดงั้นล่ะ ?”
“ก็ ..”
“ฟังนะแกง” มือบางหยิบผ้าบนตัวคนป่วยวางกลับไปในกะละมัง พร้อมช้อนตาขึ้นจ้องเพื่อนอย่างจริงจัง
“ไม่รู้หรอกนะว่าทะเลาะอะไรกัน แต่ความรักดีๆ มันหาไม่ง่ายหรอกนะ ได้มาแล้วก็เก็บรักษาไว้ให้ดี แกน่ะเป็นคนนอยด์เงียบ ทำแบบนี้แล้วพี่เค้าจะรู้มั้ยว่าแกคิดอะไรอยู่ รู้สึกอะไรก็บอกไปสิ ไม่ชอบอะไรก็บอกพี่เค้าซะ ไอ้ความเงียบแบบนี้มันทำลายความรักของใครต่อใครมาเท่าไหร่แล้วรู้มั้ย”
“ถ้ารู้ตัวว่ายังต้องการเค้าอยู่ก็อย่านอยด์นานนัก คุยกันซะบ้างจะได้เข้าใจกันซักที” หญิงสาวพูดทิ้งท้ายก่อนจะลุกขึ้นถือกะละมังเดินออกจากห้อง ปล่อยให้คนป่วยนั่งจมอยู่กับความคิดของตัวเอง
ยังมีอะไรต้องคุยอีกล่ะ ก็หลักฐานมันชัดอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ ..
ก็ยังต้องการ ก็ยังขาดไม่ได้ แต่ในเมื่อเค้าไม่ต้องการเรา จะรั้งไว้ทำไมกัน ..
ก็คนนึงมันหมดใจ จะทำอะไรได้นอกจากถูกทิ้ง
.
.
.
“น้องแกงงง สวัสดีค่ะ” สาวน้อยร่างบางหน้าตุ๊กตา เดินเข้ามานั่งลงข้างเตียงยิ้มหวานให้คนป่วย
“อ่า สวัสดีรับพี่แกรนด์ มาได้ไงครับเนี่ย” แกงส้มพยายามจะประคองหัวหนักๆกับตาร้อนๆ ของตัวเองให้ลุกขึ้นนั่งรับแขก แต่ก็โดนนห้ามไว้ด้วยแขกคนสวย
“ไม่ต้องลุกหรอกจ้า พี่จะมาเยี่ยมเฉยๆ ^^”
“อ่อครับ”
“แกงนี่หน้าตาน่ารักจังเนอะ อยากเต้นคู่กับแกงอ่ะ เต้นเป็นป่ะเรา”
“ป็อบปิ้งได้นิดหน่อยครับ ผมชอบร้องเพลงมากกว่า”
“อ๋อ งั้นวันหลังมาเต้นด้วยกันนะๆ เอ๊ะ ไม่ได้ดิ ต้องไปขอพี่ฮั่นก่อนป่ะ 555”
“อ่า ..” ชักจะเริ่มตอบไม่ถูก ผู้หญิงคนนี้นี่หน้าตาก็น่ารัก แถมนิสัยยังเฟรนลี่อีก มาถึงก็พูดเอาๆ ขนาดเพิ่งเคยเจอกันครั้งเดียวนะเนี่ย
“เอ้อ ได้ข่าวว่าน้องแกงนอยด์พี่ฮั่นอยู่เหรอ”
“ก็นิดหน่อยครับ”
“นี่ อย่านอยด์นานนะแกง รู้ป่าว เวลาพี่เต้นไม่ได้ แล้วพี่ฮั่นเหนื่อยมากๆ อ่ะ เค้าจะชอบหยิบรูปแกงมาดูแล้ก็นั่งยิ้มอยู่คนเดียว แถมยังชอบเอาเรื่องแกงมาเล่าให้พี่ฟัง เล่าบ่อยมากกก เล่าจนพี่รู้สึกเหมือนพี่รู้จักกับแกงมาตั้งแต่เด็กๆ แล้วอ่ะ 555555555555555”
“...”
“พี่ฮั่นเค้ารักแกงมากนะ ยังไงก็ให้โอกาสพี่เค้าหน่อยละกัน”
“...”
“พี่ไปดีกว่า มานั่งบ่นใส่แกงอยู่ได้ 5555555555 ไปแล้วน้า บ๊ายบายจ้า” เร็วเหมือนคิด พูดจบปุ๊บ ก็ลุกเดินจ้ำออกจากห้องไปเลย .. ตกลงพี่เค้ามาเพื่ออะไรกันแน่ล่ะเนี่ย ? เพื่อมาบอกให้ผมให้อภัยพี่ฮั่น งั้นเหรอ ?
พี่ฮั่นเค้ารักแกงมากนะ ..
ทำไมวันนี้มีแต่คนพูดคำนี้ใส่ผมกันนะ ..?
.
.
.
แกร๊ก
อะไรกันวะวันนี้ ผมจะได้นอนมั้ยเนี่ย เฌอออกไปพี่แกรนด์ก็มา พี่แกรนด์ออกไปพอเคลิ้มๆ จะหลับก็มีใครเข้ามาอีกเนี่ย -_________-
“ดีนะที่หลับอยู่” เสียงทุ้มที่คุ้นเคย ทำเอาคนบนเตียงที่กำลังจะเปิดตาขึ้นมาทักทาย หลับตานอนเหมือนเดิม เงียบฟังสิ่งที่พี่กำลังจะพูด
“นี่แกงส้ม จะงออะไรนักหนาวะฮะ งอนเรื่องอะไรก็ไม่รู้เนี่ย นั่งคิดมาหลายัวนแล้วนะเว่ยว่าทำอะไรผิด ทำไมต้องโกรธกันด้วย”
“จริงๆ ก็ยังไม่ได้คำตอบหรอกนะ แต่พอดีไปปรึกษาแกรนด์กับเฌอเบลมาสองคนนั้นบอกว่า เรื่องชัดเจนรึเปล่า”
“อ่ะแน่ะ งงอ่ะดิ .. สองคนนั้นบอกว่า แกงอาจจะนอยด์ที่พี่ไม่ชัดเจนอะไร ไม่เคยบอกใครว่าเรารักกัน ไม่เคยบอกใครว่าเราคบกันอยู่”
เรื่องนั้นมันก็ ..
“ไม่รู้สิ สำหรับพี่ ที่พี่ไม่เคยบอกใครเรื่องเรา เพราะพี่คิดว่ามันไม่จำเป็น พี่ไม่อยากบอกใครว่าเราเป็นแฟนกัน เพราะพี่คิดว่าเราเป็นมากกว่านั้น”
พี่ฮั่น ..
“พี่คิดว่าความสัมพันธ์ของเรามันมากกว่าคำว่าแฟน พี่คิดว่าพี่รักแกงมากกว่านั้น ..” พี่ฮั่นดึงมือน้องมาแนบแก้มตัวเองเบาๆ
คิดถึงจัง ..
“อย่าโกรธพี่เลยนะ .. ไม่รู้จะทำยังไงแล้ว ..”
.
.
.
ตอนนี้ .. ผมนอนอยู่บนเตียงนี่มาได้สามวันแล้วครับ -_____- รู้สึกเบื่อกับการต้องนั่งๆนอนๆ อยู่ในนี้มากอ่ะให้ตาย ไข้ก็ไม่ลดซักที เบื่อจะแย่ -3-
ส่วนพี่ฮั่น .. หลังจากวันนั้นพี่เค้าก็ไม่เข้ามาอีกเลย ก็ไม่รู้ว่าไปอยู่ไหนเหมือนกัน
คิดถึงนะ .. อยากเจอมาก ..
แต่ไม่รู้สิ .. มันเหมือนมีอะไรบางอย่างบอกว่า ..
ให้รอ รออยู่นี่ ..
เหมือนจะซึ้ง ก็นอนป่วยอยู่แบบนี้ลุกนั่งยังลำบากแล้วจะเดินไปหาได้ไง -_____-
แกร๊ก
“แกง ..” ร่างสูงเดินตรงเข้าไปนั่งลงเบาๆ บริเวณที่ว่างข้างเตียงด้านหลังน้อง
“...” แต่คนโดนเรียกก็ยังคงทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ อย่าลืมดิว่านอยด์อยู่
“เป็นไรเนี่ย” พี่ชายยังคงไม่ละความพยายาม รู้หรอกว่ามันโกรธ ก็แค่อยากลองพูดดู เผื่อมันจะหายซักนิด
“ออกไป” เสียงสั่นๆ ดังออกจากปากคนบนเตียง
ไอ้พี่บ้า .. ยังจะมีหน้ามาถาม ..
“เออ ไปก็ได้” ร่างสูงลุกจากเตียง ก้าวยาวๆ ไปหยิบไอพอดบนโต๊ะ นิ้วเรียวสไลด์หน้าจอเบาๆ เพื่อปลดล็อก ก่อนจะเดินกลับไปที่เตียงแล้วล้มตัวลงนอนตรงหน้าน้อง
“บอกให้ไปไง” คนตัวสูงไม่สนใจคำพูดน้อง หยิบหูฟังขึ้นมาเสียบหูตัวเองข้าง เสียบหูน้องข้าง ก่อนจะกดปุ่มเพลย์บนจอไอพอด เพื่อเล่นเพลงที่เปิดไว้
ฉันต้องคู่กับเธอ มีเพียงแต่เธอ แค่เธอเท่านั้น
ที่คอยเติมสิ่งที่ขาด ช่วยประคองเมื่อฉันพลาด
ให้เราได้เดินต่อด้วยกัน
“นอยด์อะไร ไม่รู้รึไงว่ารักมาก” มือหนาเช็ดน้ำตาน้องออก จะร้องไห้ทำไมก็ไม่รู้ น้ำพวกนี้เห็นแล้วหงุดหงิดชะมัด
“ก็พี่ทิ้งผม .. พี่มัวแต่ไปอยู่กับพี่แกรนด์ กับเฌอเบลอ่ะ”
“แกรนด์น่ะเป็นลูกศิษย์ เฌอเบลล์ก็เป็นน้องสาว”
“...”
“แต่แกงส้มคนนี้น่ะ ..”
“...”
“เป็นหัวใจ”
“...”
“มนุษย์ก็ต้องคู่กับหัวใจ ถึงมันจะต่างกันแต่ก็ขาดกันไม่ได้ ลูกศิษย์กับน้องสาวน่ะจะไม่มีพี่ก็ไม่ตาย แต่หัวใจดวงนี้น่ะขาดไม่ได้แล้วนะ ...”
“...”
“เข้าใจรึยัง ?”
“อื้อ” ใบหน้าหวานก้มหลบสายตาพี่อย่างเขินๆผ้าห่มผืนหนาถูกดึงขึ้นมาปิดแก้มทั้งสองข้างเอาไว้
ก็ใครใช้ให้จ้องแบบนั้นกันล่ะ - ////// -
“พี่ฮั่นก็ต้องคู่กับแกงส้ม .. เท่านั้น J” คนพี่ดึงน้องเข้ามากอดแน่น เกยคางตัวเองบนหัวน้อง ปัดผ้าห่มออกแล้วกดให้แก้มน้องแนบกับอกตัวเอง
.. ก็แค่อยากให้ฟังเสียงหัวใจ ..
ว่ามันเต้นอยู่เพื่อใคร ..
ก็แค่นั้น J
ฉันต้องคู่กับเธอ ต้องมีแต่เธอ คู่กันเสมอ ตลอดจนนิรันดร์
ฉันเกิดมาเพื่อคู่เธอเท่านั้น เพื่อรักแต่เธอเท่านั้น ไม่มีวันเปลี่ยน
Fin
-----------------------------------------------------------
เย้ จบแล้ววววว 55555555555 ฟิคเรื่องนี้จบแล้วนะจ๊ะ ดิเอนนน
จริงๆยังต่อได้อีกเยอะ แต่ช่วงนี้การบ้านหนักหนาสาหัสมาก เลยตัดจบซะ
55555555 มีสเปเชี่ยลแน่นอนนนน แต่คงต้องรอนานหน่อย 55555
ก็ .. หลังเรื่องนี้คงไม่มีเรื่องยาวต่อ ในเร็วๆนี้นะ
แต่กะจะเปิดคลังช็อต 555555555 มีหลายช็อตมากที่อยากแต่ง
ใครสนใจก็รอติดตามกันเน้ ♥
สุดท้ายนี้ .. ขอบคุณที่ติดตามดันมานะจุบุ เชื่อเถอะว่าคุณจะ
ไม่สามารถหาฟิคยาวที่สั้นขนาดนี้ได้ที่ไหนอีกนอกจากที่นี่ 5555555
ถึงฟิคจะสั้นแต่ความผูหพันเต็มเปี่ยมนะจ๊ะ ♥
การแต่งฟิคทำให้เราได้เพื่อนใหม่เยอะมาก ดีใจอ้ะ 555555555
ขอบคุณทุกคนที่ติดตามฟิคกากของเด็กกากคนนี้มาตลอดนะคะ
รู้ว่ายังดีไม่พอแต่ซักวันจะดีกว่านี้สัญญา ♥
ใครอาลัยไปคุยกันในทวิตได้นะ ♥ เราไม่กัด 555555555555
// ใครเค้าจะอาลัยแก
29.07.2555
ความคิดเห็น